ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θυμάμαι που ήρθες μαμά να με εγκαταστησεις στο φοιτητικό μου σπίτι και όταν ήταν να φύγεις για να πάρεις την πρώτη πρωινή πτήση της επιστροφής με ξυπναγες να πιούμε μαζί καφέ και εγώ δεν μπορούσα να ανοίξω τα μάτια μου.... Τελικά πέρασε η ώρα και ήρθες και μου ψυθιρισες ενώ κοιμόμουν "Αλεξούλα, έχει έρθει το ταξί. Πρέπει να φύγω γλυκιά μου" ... Εγώ τινάχτηκα από το κρεβάτι και σε φίλησα νιώθοντας τύψεις που δεν είχα σηκωθεί να κάνουμε παρέα μαμά και κόρη που για πρώτη φορά αποχωρίζονταν. Έφυγες και εμεινα να κοιτώ έξω το σκοτάδι και την βροχή και πίσω από το τζαμί ξέσπασα σε κλαμματα. Πήρα την κούπα που είχες βάλει στον νεροχύτη που είχες πίει μόνη σου τον ρημαδοκαφε, χάιδεψα το σημείο που είχε αποτύπωμα από τα χείλη σου και την έβαλα στο ψυγείο όπου και έμεινε μήνες απείραχτη. Μαμά τα κατάφερα. Έφτασε η ώρα του πολυπόθητου πτυχίου. Αυτή είναι η στιγμή που εκπληρώνεται ένας από τους στόχους μου, είναι η στιγμή που κάνω υπερήφανους τους γονείς μου, τον αδερφό μου και όλους τους φίλους και γνωστούς που γνήσια χάρηκαν για εμενα και με συνόδεψαν σε αυτό το ταξίδι ! Κάποιοι ήταν μόνο στην αρχή, κάποιοι στο ενδιάμεσο και κάποιοι μόνο στο τέλος μα όλους τους ευχαριστώ από καρδιάς γιατί χωρίς αυτούς δεν θα τα είχα καταφέρει. Μαμά, μπαμπά και αγαπημένε μου Δημήτρη σας αγαπώ πολύ, τόσο που ματώνει η καρδιά μου, δεν ξέρω πως θα σας ξεπληρωσω που πραγματικά περάσατε δύσκολα για να μπορέσετε να με σπουδάσετε στην επαρχία. Σας ευχαριστώ που με στηρίξατε συναισθηματικά, που ξενυχτήσαμε μαζί μου και που μου δίνατε κουράγιο στις δύσκολες στιγμές και με επιβραβεύατε στις επιτυχίες μου. Χωρίς εσάς δεν είμαι τίποτα. Είμαι πολύ περήφανη που έχω εσάς οικογένεια μου και παντα θα είμαι δίπλα σας σε όλα.