ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε 10 μέρες φεύγω...επιτέλους ήρθε και η δική μου σειρά να πάω erasmus..κάτι που ήθελα εδώ και 4 χρόνια! Πάντα ήθελα να ξεφύγω και να βιώσω μια τέτοια εμπειρία...δεν με τρόμαζε και τόσο η ιδέα του διαφορετικού και στο κάτω κάτω εκτός από οικογένεια και φίλους δεν είχα κάτι να με κρατάει πίσω...Διάβαζα ιστορίες και εξομολογήσεις ατόμων που είχαν δίλημμα..πως να αφήσουν πίσω μια σχέση χρόνων..μια σχέση που προέκυψε ακριβώς πριν το ταξίδι και αδιαφορούσα...έλεγα εγώ δεν έχω τέτοια θέματα να σκεφτώ..είμαι μόνη και σιγά μη βρω άνθρωπο να ταιριάξω τόσο ώστε να βρεθώ σε αυτή την θέση! Κι ενώ 3 μήνες τώρα προσπαθώ να διευθετήσω τα πάντα για να είμαι έτοιμη όταν έρθει η στιγμή, έρχεσαι εσύ μέσα στις γιορτές να μου δείξεις πόσο μοιάζουμε..πόσο συμφωνούμε σε όλα χωρίς να προσπαθήσουμε...με φλερτάρεις και μου δείχνεις με κάθε τρόπο το ενδιαφέρον σου...μου λες πως φεύγω και ζηλευεις που μένεις πίσω...Δεν κάνεις παραπάνω κίνηση γιατί δεν θέλεις να μoυ το χαλάσεις το ξέρω...Ουσιαστικά δεν έχω κάποιο δίλημμα..έτσι κι αλλιώς είμαι πολύ εγωίστρια και δεν πρόκειται για τίποτα και για κανέναν να αφήσω τους στόχους και τα όνειρά μου στην άκρη, το έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου! Όμως έρχεται εκείνο το μεγάλο ΓΙΑΤΙ? γιατί να συμβαίνουν όμορφα πράγματα την λάθος στιγμή? ενώ εσύ τα περιμένεις τόσο καιρό καρτερικά.. και είναι κι αυτό...ότι είσαι το πιό γαμάτο άτομο που γνώρισα ποτέ και σου αξίζουν τα καλύτερα...δεν αξίζει να περιμένεις κανέναν...Και κάπως έτσι ξέρω ότι την επόμενη Τρίτη θα φύγω με βαριά βαλίτσα αλλά και βαριά καρδιά...