ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πολλοί μπορεί να με ζήλευαν! Ζω στην Πατρα μόνη μου, ανεξάρτητη, έχω το δικό μου σπίτι, σπουδάζω, είμαι νεα, έχω μέλλον. Όμως να πάντα είναι λάθος για μένα. Γιατί δεν είμαι φτιαγμένη να ζω έτσι.. κι ούτε που ξέρω γιατί είμαι φτιαγμένη. Μέσα σε αυτή τη σκατούπολη έχτισα τη φυλακή μου. Πραγματικά είμαι σαν να βρίσκομαι στη φυλακή! Σχολή απο το πρωί απο τις 8 (αγκαρία), σπίτι στις 6 (κελή), ατελείωτες ώρες μόνη, χωρίς φίλους, χωρίς ενέργεια, χωρίς ζωή! Αλλιώς μου τα παν. "Θα περάσεις τα ωραιότερα χρόνια της ζωής σου", "Θα έχεις φίλους", "Θα βγαίνεις θα ξενιχτάς". τι κάνω λάθος;; Γιατί δεν μπορώ να χαρώ;; Γιατί με το που φεύγω από την Αθηνα και γυρίζω εδώ νιώθω σαν να έχω πεθάνει;;; Μου λείπει η Αθήνα, μου λείπουν οι φίλοι μου στην Αθήνα, το σπίτι μου στην Αθήνα, το μετρό, το λουκούμι στο μοναστηράκι, τα θέατρα της Αθήνας, το Μαρούσι, ο Πειραιάς, τα Εξάρχεια ΤΑ ΠΑΝΤΑ!