Συναδελφισσα, έκανες 2 πολύ βασικά λάθη.1. Κατέβασες την τιμή, ενώ γνωρίζεις και γνωρίζω και γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι το να είσαι δάσκαλος και τι ευθύνες/άγχη έχει το επάγγελμα. Εχεις την ευθυνη μιας παιδικης ψυχης κι ενός παιδικού μυαλού που είναι Tabula Rasa (άγραφος πίνακας). Φοβερό πράγμα..Αν δεν το ζήσει καποιος δεν καταλαβαινει τι ευθυνη έχει ο δάσκαλος.2. Δεν έθεσες όρια με την μάνα. Έπρεπε να τη πιάσεις μετά τα 3-4 πρώτα μαθήματα που θα έχεις μια σαφή εικόνα του μαθητή και να της εξηγήσεις αναλυτικά τι κενα παρατήρησες στο μαθητη και με ποιον τρόπο θα δουλεψεις. Εχεις ένα κύρος δεν είσαι τυχαρπαστη..έχεις ένα πτυχίο που επικυρώνει ότι έχεις την ικανότητα να διδαξεις, άρα είσαι ειδικός και το κράτος σε αναγνωρίζει ως επιστημονα.Δεν έχει κανένας δικαίωμα να επεμβαίνει στην εργασία σου, να το θυμασαι αυτο. Την ιδιότητα του κριτικού-αξιολογητή απ όλες τις ευρωπαικές χώρες μόνο οι΄Ελληνες γονείς την έχουν αναπτύξει.Και όσοι γονείς θεωρούν πως κατέχουν το επάγγελμα καλύτερα είναι ελευθεροι να αναλάβουν οι ίδιοι την εκπαίδευση των παιδιών τους.Το καλύτερο αποτέλεσμα επιτελείται με την αρμονική συνεργασία γονέων- εκπαιδευτικού και με αμοιβαίο σεβασμό!Ο γονέας οφείλει να κάνει ερωτήσεις, μπορεί να προτείνει διάφορα, αλλά δεν έχει κανένα δικαίωμα να επεμβαίνει με τον τρόπο που περιγράφεις.Τουλάχιστον προσβλητική η κυρία!Να μην αγχώνεσαι και φοβάσαι για τίποτα. Να έχεις θάρρος και αξιοπρέπεια, όπως ήδη έχεις, και αυτό θα σε ανταμείψει. Η υπομονή και η υποχώρηση είναι θεμιτά όταν απευθύνονται σε σκεπτόμενους ανθρώπους και όχι σε ξερόλες.Καλή δύναμη και εύχομαι τα καλύτερααα!P.S Αν ποτέ δουλέψω, οι γονείς είναι ο μεγαλύτερός μου φόβος. όλων μας, βασικά!
26.1.2016 | 00:42
ήθελα κάπου να τα πω γιατί μου έσπασε τα νεύρα
έχω βρει έδω και 2 μήνες ένα παιδάκι να του κάνω μάθημα (δημοτικό) και ήμουν πολύ ευτυχισμένη γιατί επιτέλους έκανα πράξη αυτό που αγαπούσα. έβαλα το ρήμα σε παρελθοντικό χρόνο διότι εκείνη η μάνα του μου χει βγάλει την πίστη.1. ενώ της έχω τονίσει ότι πρέπει να έχουμε ένα πρόγραμμα με τον μικρό να ξέρω ότι πχ κάθε μέρα θα κάνουμε 4-5 μάθημα εκείνη εξακολουθεί να με παίρνει τηλέφωνο κάθε μέρα όποτε της καπνίσει και να μου λέει "αα στον φέρνω σε μισή ώρα". λέω άντε πάει στο καλό ας το ανεχτώ και αυτό μιας κ δεν έχω άλλο παιδάκι ας κάνω τα στραβά μάτια και ένιωθα και τυχερή μιας κ βρήκα έστω και αυτό.2. αφού ζήτησα 8 ευρώ την ώρα και μου κλάφτηκε μισή ώρα ότι είναι πολλά τα λεφτά συμβιβάστηκα - πολύ κακώς και το μετανιώνω- σε 5 ευρώ την ώρα. Βέβαια στη συνέχεια έμαθα ότι γενικά από χρήματα δεν ξέρουν τι έχουν μιας και ο μικρός πηγαίνει να μάθει κλαρίνο, ποδόσφαιρο, αγγλικά, βυζαντινή μουσική και γερμανικά. Αλλά λέω οκ δεν πειράζει πρώτο παιδάκι είναι ας πάρω και 5 ευρώ ίσα να αποκτήσω εμπειρία..3. πρόκειται για ένα μοναχοπαίδι που οι γονείς του δεν το πιέζουν καθόλου να διαβάσει. γενικά στο σπίτι δεν διαβάζει τίποτα. ό,τι κάνουμε θα το κάνουμε μαζί εκείνη τη μιάμιση ώρα που θα τον κάνω μάθημα. έχει πολλά κενά αλλά όσες φορές έχω πει στην μάνα του να του βάλω έστω μια άσκηση στο σπίτι μπας και καλύψουμε κάποια κενά εκείνη αρχίζει κ "ουρλιάζει" ότι δεν θέλει να τον πιέζω γιατί βαριέται ο μικρός να ασχολείται κτλ.. Συν ότι πολλές φορες ο μικρός κοιμάται όρθιος στο μάθημα μου και όσο και να παλεύω να του εξηγήσω μόνη μου τα ακούω.Το πρόβλημα μου είναι λοιπόν ότι σήμερα γύρισε με ειρωνικό και ύπουλο ύφος να μου ζητήσει τα ρέστα γιατί ο γιος της έγραψε Β στα μαθηματικά και στην γλώσσα ( να σημειώσω ότι όσο του κάνω μάθημα έχει γράψει Α στην ιστορία, στην μελέτη και στα αγγλικά), τη στιγμή που η ίδια δεν ήξερε καν ότι γράφει τεστ, εγώ την ενημέρωσα και τη στιγμή που δεν ασχολούνται καθόλου με το διάβασμα του. Άφησε να εννοηθεί ότι δεν κάνω καλά την δουλειά μου, ότι δεν προσπαθώ αρκετά ΕΓΩ. Ξέρω ότι θα πρέπει να συνηθίσω να δουλεύω με τις ιδιοτροπίες του κάθε γονιού αλλά πραγματικά με έβγαλε από τα ρούχα μου. Έχω στεναχωρηθεί πολύ και ενώ θέλω να της μιλήσω να της πω κάποια πράγματα δεν ξέρω πως να το κάνω. Δεν θέλω ούτε τσακωμούς ούτε μικροπρέπειες. Θέλω απλά να την βάλω στη θέση της και να καταλάβει πως οι δάσκαλοι δεν κάνουν θαύματα. Ενα αδιάφορο παιδί που δεν προσπαθεί καθόλου μόνο του δεν θα πάρει ποτέ αυτό το Α.
3
