ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν 3 χρόνια περίπου έφτασε ο κόμπος στο χτένι. Είχα πιάσει πάτο. Είχα πέσει σε κατάθλιψη σχεδόν και ένιωθα ότι δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για να βοηθήσω τον εαυτό μου ούτε εγώ ούτε και κανένας άλλος. Θα μπορούσα να αναλύσω εκτενώς το πόσο χάλια αισθανόμουν αλλά θέλω να εστιάσω αλλού.Φαινομενικά ήμουν φοιτήτρια στο τρίτο έτος μιας υψηλόβαθμης σχολής που ήταν ανέκαθεν το όνειρό μου, είχα σχέση, είχα παρέα, έμενα σε δικό μου διαμέρισμα, είχα όλα όσα θεωρητικά θα μου εξασφάλιζαν μια όμορφη ζωή και εγώ αισθανόμουν πως όλα είναι μάταια και μαύρα.Ε μια μέρα δεν άντεξα άλλο. Δεν πρόκειται ποτέ όσο ζω να την ξεχάσω εκείνη την ημέρα. Εκείνη την ημέρα που έκανα το βήμα. Που είπα εγώ αυτή τη ζωή θα την αλλάξω. Αυτή τη ζωή που κάνω δεν την θέλω, δεν μου αξίζει, μπορώ πολύ καλύτερα, θα τα καταφέρω...Μια σχέση που δεν με γέμιζε, που έλεγε πως με αγαπάει και με κατέκρινε, που ποτέ δεν υπήρξαν βαθιά συναισθήματα, που ακόμα και χρόνια μετά βρίσκω φίλους του από τότε και κάνουν πως δεν με βλέπουν (μόνο να φανταστώ μπορώ τι τους είπε αφότου του ζήτησα να χωρίσουμε). Ανθρώπους που δεν με ήξεραν καν σαν άνθρωπο, ούτε τι πέρασα μέσα στη σχέση και δεν με χαιρετάνε(!) επειδή χώρισα τον φίλο τους. Σε άντρες εκεί έξω που ακολουθούν ακόμα τέτοιες τακτικές (του στυλ αυτή χώρισε τον φίλο μου, πουτάνα θα είναι) μην είστε γελοίοι παιδιά, δεν ξέρετε τι αναγκάζει έναν άνθρωπο να φύγει από μια σχέση, μην βγάζετε συμπεράσματα και συμπεριφορές κατευθυνόμενες, υποστηρίξτε τον φίλο σας που χώρισε αλλά προς το άλλο πρόσωπο να είστε έστω τυπικοί, και ο άλλος μπορεί να έχει πληγωθεί παρόλο που εκείνος πήρε την απόφαση να χωρίσει. Μέσα στην παρέα τους βέβαια να γίνεται χαμός και να κοροιδεύει ο ένας τον άλλον πίσω από την πλάτη του αλλά κατά τα άλλα φίλοι!Η παρέα μου, η οποία αποτελούνταν από καμιά δεκαριά άτομα και βγαίναμε από το πρώτο έτος ήταν ότι πιο επιφανειακό έχω γνωρίσει στα τόσα χρόνια πάνω στον πλανήτη γη. Υποτίθεται ότι επρόκειτο για άτομα έξυπνα (στην ίδια υψηλόβαθμη σχολή περάσαμε άλλωστε) τα οποία κάθε φορά που μαζευόμασταν μιλούσανε είτε για σεξ (με τα χρόνια κατάλαβα ότι έφταιγε μάλλον η έλλειψή του) είτε κορόιδευαν οτιδήποτε και οποιονδήποτε ήταν διαφορετικός (διάβαζε περισσότερο, είχε άλλες απόψεις, ήταν ομοφυλόφιλος). Αγαπημένο θέμα ήταν το κουτσομπολιό για τα ερωτικά οποιουδήποτε στη σχολή και στην πόλη. Φυσικά το θάψιμο έδινε και έπαιρνε μεταξύ των ατόμων της παρέας αλλά κατά τα άλλα όλοι έδειχναν να περνάνε καλά (ή έκαναν πως περνούσαν καλά γιατί δεν είχαν τα κότσια να σηκωθούν να φύγουν). Πολλά κόμπλεξ, πάρα πολλά. Γενικά γνώρισα πολλά άτομα από τη σχολή εκείνα τα πρώτα χρόνια αλλά οι περισσότεροι ήταν πολύ ανώριμοι-επιφανειακοί και περνούσα από χάλια έως αδιάφορα. Όλα αυτά σε συνδυασμό με ένα πρόβλημα υγείας που με ταλαιπωρούσε με έριξαν τόσο ψυχολογικά που δεν μπορούσα να διαβάσω. Εγώ που λάτρευα το διάβασμα και έδωσα τα πάντα για να περάσω στη σχολή. Περνούσαν οι εξεταστικές και τα μαθήματα μαζεύονταν και εγώ όλο και χειροτέρευα.Το μόνο θετικό ήταν ότι εκείνη την περίοδο στα μέσα του τρίτου έτους γνώρισα μια καινούρια κοπέλα και βγήκαμε για μερικούς καφέδες.Μια μέρα που ακόμα δεν ξέρω που βρήκα τη δύναμη, σηκώθηκα και είπα θα τα αλλάξω όλα. Πήρα τηλέφωνο τον πρώην μου, τον βρήκα και του είπα να χωρίσουμε. Ξεκίνησα τρέξιμο και διατροφή. Και φυσικά ξεκίνησα διάβασμα. Ήταν η πρώτη εξεταστική που πέρασα το 70% των μαθημάτων. Άρχισα να καλυτερεύω αλλά είχα πολύ δρόμο μπροστά. Με την κοπέλα που προανέφερα αρχίσαμε να ερχόμαστε πολύ κοντά και διαβάζαμε μαζί.Ζήτησα επαγγελματική βοήθεια. Δούλεψα πάρα πολύ με τον εαυτό μου, άλλαξα τις σχέσεις με την οικογένεια μου. Ίσως στεναχώρησα κάποιους ανθρώπους στην πορεία, εγώ όμως μέσα μου αισθάνομαι καλύτερα. Δεν μετάνιωσα ποτέ για τίποτα. Διάβαζα τα καλοκαίρια για να καλύψω τα κενά, περνούσα μαθήματα αλλά είχα αρκετά ακόμα μπροστά μου. Ελάχιστοι άνθρωποι με βοήθησαν στην πορεία μου από τότε έως και σήμερα και ακόμα λιγότεροι με κατάλαβαν. Εκείνη η κοπέλα έγινε η καλύτερή μου φίλη και παραμένει έως και σήμερα. Δεν της το έχω πει ποτέ αλλά υπήρχαν μέρες, πολλές μέρες και ξυπνούσα και το πρώτο πράγμα που σκεφτόμουν ήταν πόσο πολύ τυχερή είμαι που τη γνώρισα. Στα δύσκολα και στα εύκολα, σε όλα ήταν εκεί και εγώ αντίστοιχα ήμουν δίπλα της σε ότι χρειάστηκε εκείνη.Σήμερα είμαι ο χαρούμενος και αισιόδοξος άνθρωπος που πάντα ήξερα μέσα μου ότι είμαι. Έκανα λίγες καλές φιλίες στα χρόνια που πέρασαν και όταν βγαίνω περνάω όμορφα. Διαβάζω όσο περισσότερο μπορώ και πιστεύω ότι με έναν χρόνο έξτρα θα μπορέσω να πάρω το πτυχίο μου και να ολοκληρώσω τις σπουδές μου.Δεν κατηγορώ κανέναν γιατί πιστεύω ότι η ζωή είναι οι επιλογές μας. Εμείς διαλέγουμε τους ανθρώπους γύρω μας και εμείς κατευθύνουμε τη ζωή μας. Έμαθα πολλά τα τελευταία χρόνια και το κυριότερο, έμαθα πως αν θέλεις να είσαι ευτυχισμένος στη ζωή πρέπει να προσπαθήσεις. Αλλά αξίζει τον κόπο.Μια ζωή την έχουμε. Don't ever give up. -Μην κοροϊδεύετε τους ανθρώπους. Ακόμα και αν ο άλλος έχει συμπεριφορά που δεν καταλαβαίνετε, υπάρχει μια εξήγηση πίσω από αυτό.-Αν δεν έχετε κάτι καλό να πείτε, καλύτερα να μην λέτε τίποτα. Τα λόγια πληγώνουν.-Να ζητάτε βοήθεια αν δεν νιώθετε ότι δεν μπορείτε να τα καταφέρετε μόνοι σας. Να βοηθάτε όταν μπορείτε τους γύρω σας.-Να προσέχετε την υγεία σας. Θα σας βοηθήσει να νιώσετε και ψυχολογικά καλύτερα.-Να τολμάτε. Μην σκέφτεστε τι μπορεί να πουν για σας, να κάνετε αυτό που πραγματικά θέλετε.-Να λέτε σ'αγαπάω σε όσους πραγματικά αγαπάτε. Σε όσους νιώθετε ότι το αξίζουν. Όσες φορές και να το πείτε δεν είναι ποτέ αρκετές