ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι πολύ δύσκολο, το ξέρω. Φαντάζει σχεδόν ακατόρθωτο! Εκεί που ήσουν σίγουρος για κάτι, έρχεται κάτι νέο και σου υπενθυμίζει ότι δεν πρέπει να παίρνεις κανέναν δεδομένο! Πώς τον ξεπέρασες?

εγω ως δεδομενο δεν επαιρναν κανεναν και τιποτα ετσι και αλλιως...εχουμε χωρισει 2 μηνες τωρα καιτο εμαθα τυχαια απο τριτους,αθελα μου και χωρις να ξερουν οτι ακουω τι λενε..ειμαι χαλια αυτες τις μερες και εχω ενα ανεξηγητο αισθημα ντροπης και δε μπορω ουτε στον καθρεπτη να με κοιταζει.εκανα λαθη και το ξερω.τα παλευα ομως.παντα τον σεβομουν και ποτε δε θεωρησα σα''τιμωρια'' το κερατο και ουτε θεωρω οτι αξιζε ουτε σε μενα ουτε σε κανεναν..εκανα και μια εξολομογηση εδω για να μου πουν τροπους μπας και νιωσω καλυτερα.αυτο που νιωθω να κανω τωρα ειναι απλα να καθομαι να κοιταω το ταβανι.υπνο δεν εχω.ορεξη για ζωη δεν εχω.μονο πιεση ανεβοκατεβαζω ολη μερα.οποτε απλα σκοπευω να το βιωσω ολο αυτο το σταδιο και μετα να παρω τη βαθια ανασα να το αποδεχτω οτι οντως το εφαγα το κερατο μου και να δω τι θα κανω με τη ζωη μου.δεν τον εχω ξεπερασει παρολου που τον μισω μετα απο αυτο που εμαθα.τον αγαπαω και μου λειπει η αγκαλια του.με το χρονο θα περασει φανταζομαι...οποτε χωρισε τον,παρε την αξιοπρεπεια σου,βιωσε το μελλοδραμα σου για λιγο και μετα δες τι θα κανεις ΕΣΥ για ΕΣΕΝΑ.εκεινος κοιτουσε τι εκανε για τον εαυτο του μονο.μην πεσεις στην παγιδα του δε θα ξαναγινει.θα ξαναγινει...επισης δε σε σεβεται πλεον..παρε βαθια ανασα και φυγε..απο εμενα θα εχεις οση συμπαρασταση θελεις παντως !:)

επισης να σε ρωτησω κατι ακομη παραμυθακι..;εσυ πλεον τον βλεπεις με τον ιδιο τροπο;εισαι περηφανηπου ειναι διπλα σου;τον σεβεσαι οπως παλια και τον θεωρεις ισοτιμο σου;μολις εκανα αυτο το ερωτημα στον εαυτο μου και μου φανηκε αρκετα χρησιμο.κανε το και εσυ στον δικο σου και η απαντηση που θα παρεις μπορει και να σε εκπληξει..

Ειλικρινά σ'ευχαριστώ τόσο πολύ για τα καλά σου λόγια!!! Ξέρω τι περνάς και ξέρεις κι εσύ τι περνάω εγώ και πραγματικά είναι κάπως ευχάριστο , φυσικά με την ειρωνική έννοια, να ξέρω ότι δεν είμαι μόνη, ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που βρίσκουν θέλοντας και μη, το κουράγιο να σταθούν στα πόδια τους. Θέλει δύναμη....και την έχουμε όλοι μέσα μας. Αρκεί να βουτήξουμε στα βαθιά....θα κολυμπήσουμε είτε το θέλουμε είτε όχι. Θα βραχεί η γούνα μας. Είμαι δύο χρόνια και κάτι μαζί του...να σου πω την αλήθεια , το ερώτημά σου είναι πραγματικά άξιο θαυμασμού!!!! όχι λοιπόν....δεν το σέβομαι όπως πριν...έχει πέσει στα μάτια μου.... δεν το περίμενα...ξέρω κλισέ....αλλά κι όμως...ενώ λες ότι δε θα σου τύχει τίποτα τέτοιο..να που έρχεται η σκληρή ζωή να επιβεβαιώσει την παλαβομάρα σου!!!!! Έφταιξα το ξέρω! Δεν φταίει μόνο ένας σε μία σχέση!!! αλλά δε μου άξιζε.....ούτε εσένα σου άξιζε!!! Θα σου πω κάτι...θα τα καταφέρουμε! θα το δεις :)

θα ηθελες να μου δωσεις καποιο μαιλ να τα πουμε απο εκει?ξερεις εγω ειμαι χειροτερη... την κυριακη,την ημερα ''μηδεν'' οπως ονομασα και ειλικρινα θα μου μεινει αξεχαστος ο Βαλεντινος,διαβαζα ενα αρθρο το πρωι και ελεγε για το κερατο..και ειπα μεσα μου ουυφ ευτυχως αυτο δε το βιωσα...ειχε φερθει ποικιλλοτροπως ασχημα απεναντι μου με πολλες προσβολες αλλα αυτο ευτυχως δεν το ειχε κανει ειπα!που να ηξερα...;;και εγω μαζι του 2,5 χρονια ημουν και μου ειχε φερθει πολυ ασχημα αλλα εμεναδεν εφευγα.εκανα την ερωτηση αυτη,απαντουσα οτι οντως δε τον βλεπω οπως παλια αλλα εμενα..ενα κομματι ανασφαλειας το εκρυβα θα τολμησω να ομολογησω...αμα θελεις παντως δωσε μου καποιο στοιχειο σου να τα λεμε :)