__________________
1.
Γιατί είναι ο κόσμος τόσο κακός? Έχω φτάσει σε σημείο να αναρωτιέμαι αν όντως έχουν απομείνει άνθρωποι με ευγενική ψυχή... Το τελευταίο διάστημα έχω βιώσει πάρα πολύ κακία και μόλις φέτος πέρασα στην σχόλη που θέλω! Ξέρω πως είναι λίγο το διάστημα για να κάνω "πραγματικούς φίλους" αλλά από πριν έτσι ήταν... Πάντα θα γνώριζα φίλες/φίλους με τους οποίους θα ερχόμασταν πολύ κοντά και μετά από λίγο καιρό είτε θα μου έκαναν κάτι άσχημο είτε θα με άφηναν γιατί ήμουν "διαφορετική".. Ναι είμαι διαφορετική, και έχω συμβιβαστεί με αυτό αλλά φοβάμαι πλέον ότι αυτή η "διαφορετικότητα" θα με αφήσει μόνη μου στο τέλος... Και όταν λέω διαφορετικότητα δεν εννοώ μόνο στο είδος μουσικής ή άλλων ενδιαφερόντων, η αδυναμία μου είναι ότι δεν μπορώ να μην νοιάζομαι για τους άλλους, μου αρέσει να δίνω στους άλλους χωρίς αντάλλαγμα.....όσο δύσκολο είναι για κάποιους να νοιαστούν έτσι για μένα είναι το αντίθετο, δεν μπορώ να φερθώ εγωιστικά... Με το που ήρθα να σπουδάσω σε αυτήν την πόλη βρήκα απευθείας παρέα, αλλά και αυτή όπως όλες οι προηγούμενες είχε την ίδια κατάληξη... Νομίζω το λάθος κάθε φορά είναι ότι είμαι ειλικρινής και δεν προσποιούμαι ότι μου αρέσουν τα ίδια πράματα, αν δεν μου αρέσει κάτι δεν μπορώ να μην το πω....ωστόσο δεν έχω κρίνει ποτέ κανέναν για τις απόψεις του και τα ενδιαφέροντα του....και εκεί νομίζω βρίσκεται η πραγματική φιλία, να αποδέχεσαι τον άλλον όπως είναι αρκεί βέβαια να έχει καλό χαρακτήρα και καρδιά. Για όσους βέβαια μου έδειξαν το άσχημο πρόσωπό τους δεν ξανά ασχολήθηκα...γιατί νιώθω όμως τόσο άσχημα κάθε φορά? σαν ένα κομμάτι του εαυτού μου να έχει χαθεί για πάντα, ξέρω πώς είμαι καλύτερα μόνη μου παρά με ένα πλήθος ψεύτικων ανθρώπων...αλλά...όλοι χρειαζόμαστε κάποιον στο τέλος... Με ενδιαφέρει πολύ η γνώμη σας για το πρόβλημά μου...
Αγαπητή φίλη, έχεις όντως πρόβλημα, και δεν είναι ότι είσαι «διαφορετική».
Πάσχεις από ένα σύνδρομο των millennials που είναι τόσο συχνό και χαρακτηριστικό, που πλέον έχει όνομα και επώνυμο. Λέγεται special snowflake syndrome, και πολύ θα ήθελα να σου εξηγήσω, αλλά βασικά προτιμώ να ξύσω όλους τους αρμούς του σπιτιού με μια οδοντόβουρτσα. Ελπίζω ανάμεσα στις ανιδιοτελείς προσπάθειες που έκανες για να προσφέρεις χωρίς αντάλλαγμα να βρήκες λίγο χρόνο να μάθεις αγγλικά, γιατί στα ελληνικά δεν βρήκα τόσο εκτεταμένη βιβλιογραφία. Καλές πηγές βρίσκονται εδώ, εδώ κι εδώ, και για όσους βαριούνται πάρα πολύ, μεταφράζω πρόχειρα από το urban dictionary.
Σύνδρομο ξεχωριστής χιονονιφάδας
Μια ασθένεια που πλήττει ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού. Οι ασθενείς απαιτούν ιδιαίτερη μεταχείριση από τους άλλους, συμπεριφέρονται έχοντας μια γελοία, αβάσιμη αίσθηση ότι αξίζουν περισσότερα από τους άλλους, και γενικά κάνουν τις ζωές των άλλων γύρω τους χειρότερες.
Ο μεγάλος κίνδυνος με αυτή την ασθένεια είναι ότι αυτοί που υποφέρουν από αυτή, σπάνια γνωρίζουν ότι την έχουν, και συνεχίζουν τη ζωή τους με την βεβαιότητα ότι ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ είναι το πρόβλημα.
Αυτή η κατάσταση, αν δεν αντιμετωπιστεί, μπορεί να αλλάξει δραματικά τη συμπεριφορά ενός ατόμου, με τα εξής πιθανά συμπτώματα: πλήρης επιστροφή σε παιδικές συμπεριφορές, απότομες ψυχολογικές μεταπτώσεις, και ναρκισσιστικές εκρήξεις θυμού.
__________________
2.
Λένα, συνονόματη, όταν περπατάω στο δρόμο και ακούω πειράγματα από άντρες θυμώνω πάρα πολύ. Σίγουρα, κάτι ψυχολογικό κρύβεται από πίσω που με κάνει να εξοργίζομαι ακόμα και σε ένα όμορφο σχόλιο ή μια "καλημέρα". Υπάρχουν φορές που έχω βρίσει το άτομο και με έχει λούσει με βρισιές, γιατί το κάνω; Να πω ότι όταν ήμουν μικρή είχα παρενοχληθεί σεξουαλικά και ότι εδώ και 5 χρόνια έχω μια όμορφη σχέση με έναν άντρα που αγαπάω πολύ.- Λένα
Έχουν γραφτεί πάρα πολλά γι' αυτό το θέμα, και θα μαλλιάσει η γλώσσα μας και θα πάθουμε αρθρίτιδα από το γράψιμο, και πολλοί και πολλές εξακολουθούν να «μην καταλαβαίνουν» πού είναι το πρόβλημα, αλλά το πρόβλημα έχει μειωθεί αισθητά, και θα μειωθεί κι άλλο, οπότε αξίζει η προσπάθεια. Τα σχόλια στο δρόμο, στα καλά καθούμενα, από αγνώστους, είναι άσκηση ισχύος. Είναι επιθετικότητα, καθαρά και ξάστερα. Όποιος δεν το καταλαβαίνει, είναι επειδή δεν έχει βρεθεί από την άλλη πλευρά. Όταν μας μιλάνε άγνωστοι άντρες στο δρόμο, στην καλύτερη περίπτωση θυμώνουμε – κυρίως, φοβόμαστε. Και όχι, δεν έχει σημασία τι μας λένε: αυτό που καταλαβαίνουμε είναι ότι η αντίδραση μας δεν είναι στο χέρι μας. Δεν μπορούμε να αντιδράσουμε με χειρονομία, ή με βρισιά, ούτε καν δείχνοντας την ενόχληση μας, γιατί ποτέ δεν ξέρουμε πού θα καταλήξει το θέμα. Αυτό που προσπαθούμε είναι να μην δώσουμε συνέχεια, κατεβάζοντας το κεφάλι και προχωρώντας γρήγορα. Εφόσον δεν είμαστε και οι δύο ελεύθεροι να εκφραστούμε ελεύθερα, δεν είναι φιλοφρόνηση: είναι άσκηση ισχύος. Και είναι εξοντωτική, και είναι εξοργιστική, και είναι μια συνεχής υπενθύμιση ότι οι άντρες και οι γυναίκες δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα.
(Εν τω μεταξύ, άντρες μπορούν να πλακώσουν άντρες στο ξύλο επειδή κάποιος τους «κοίταξε στραβά». Αλλά όταν αυτοί μιλάνε σε γυναίκες παραβιάζοντας τον προσωπικό τους χώρο, δεν είναι επίθεση, είναι φιλοφρόνηση).
(Και παιδιά, ξέρουμε τη διαφορά της φιλοφρόνησης από την παρενόχληση. Κι εσείς την ξέρετε, πάρα πολύ καλά. Σταματήστε να κάνετε τους ανήξερους).
Συνονόματη, το ότι εκνευρίζεσαι είναι εντελώς αναμενόμενο, και δεν θα έπρεπε να σου κάνει εντύπωση. Το ότι έχεις παρενοχληθεί σεξουαλικά είναι ένα τεράστιο θέμα, και δεν μας λες πολλά, και ελπίζω ο λόγος που το προσπερνάς έτσι είναι ότι κατάφερες να το αντιμετωπίσεις, να το αναλύσεις, και να το τακτοποιήσεις με έναν υγιή τρόπο.
__________________
3.
Είμαι 32, πριν δυόμιση χρόνια γνώρισα τον μεγάλο μου έρωτα (ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα) αλλά ήταν με άλλη! Μετά από δύο χρόνια που χώριζε και τα ξαναέβρισκε με την πρώην/νυν εγκατέλειψα κάθε προσπάθεια διεκδίκησης του! Αφορμή στάθηκε ένας συνάδελφος στη νέα μου δουλειά με τον οποίο φλερταραμε και πριν 6 μήνες προχώρησε σε σχέση, στην αρχή για πλάκα, ίσα για να ξεφύγω από τον παλιό αλλά στη συνέχεια εξελίχθηκε σε κάτι πολύ όμορφο και δυνατό!
Ο "μεγάλος ερωτας" τα βρήκε με την πρώην εγώ είμαι καλύτερα από ποτέ και όλα είναι τέλεια!
Το πρόβλημα είναι ότι με τον "μεγάλο έρωτα" όταν ήμασταν μαζί (που λέει ο λογος) είχαμε ξεκινήσει μια δουλειά μαζί (ήμαστε αρχιτέκτονες) η οποία είχε παγώσει και ξε-πάγωσε πριν 2 εβδομάδες!
Δεν είναι καιρός να αφήνεις δουλειές, και η παραπάνω είναι καλή δουλειά.
Η σχέση μου στην αρχή μου είπε απλά να μην έχω πολλά πολλά με τον "πρωην" αλλά από τότε τον βλέπω ότι έχει ένα άγχος παραπάνω.
Εγώ δεν εχω κανένα πρόβλημα, αλλά, από τη μία δε θέλω σε καμία περίπτωση ο νυν να αγχώνεται και από την άλλη δε θέλω ο πρώην να βρίσκει αφορμές για να μου μιλάει συνέχεια στο τηλ. Και να πηγαίνει την κουβέντα συνέχεια στα προσωπικά μας και στα παλιά...
Πως να το χειριστώ και να βάλω τα πράγματα στη θέση τους και να ήμαστε όλοι ευτυχισμένοι?
Λου!
Λου, αχ, Λου.
Μεταξύ μας αυτά; Και είμαστε και συνάδελφοι;
Ας είμαστε ειλικρινείς, ναι; Αν δεν σε νοιάζει αν και πόσο σε γουστάρει ο πρώην, και αν δεν σε νοιάζει πώς να κρατήσεις το ενδιαφέρον του ζωντανό, χωρίς να αισθάνεσαι ότι προδίδεις τον νυν, είναι πάρα μα πάρα πολύ εύκολο. Αν θέλεις να νιώσεις κάπως μοιραία, θα τα κάνεις σαλάτα.
Λέμε συχνά για τον ιδανικό άνθρωπο που τα έχει βρει με τον εαυτό του. Να ένα καλό δείγμα, ως παράδειγμα: ο άνθρωπος που τα έχει βρει με τον εαυτό του είναι αυτός που δεν ενδιαφέρεται αν πιάνει η μπογιά του με τους πρώην (και όπως συχνά συμβαίνει, όσο λιγότερο τον ενδιαφέρει, τόσο περισσότερο πιάνει).
__________________
4.
Τι πιστεύεις για τα "κοριτσίστικα" παιχνίδια; Προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι καλό να παίρνουν δώρα όπως κουζινικά, καροτσάκια μωρού, μωρά κτλ. επειδή με αυτόν τον τρόπο προκαθορίζουμε για αυτά τον ρόλο της μητέρας και νοικοκυράς.- Μάνα
Η φροντίδα των παιδιών και του σπιτιού δεν είναι παρακατιανή υπόθεση, είναι πολύ σοβαρό μέρος της ανθρώπινης ζωής. Τα παιχνίδια είναι μια χαρά, αρκεί να δίνονται και στα κορίτσια, και στα αγόρια.
Αν έχεις αγόρια, μάθε τους την αξία της φροντίδας των παιδιών, των άλλων, γενικά, όταν έχουν ανάγκη, και την αξία της οικιακής οικονομίας, του μαγειρέματος, της καθαριότητας και της αυτονομίας. Αν έχεις κορίτσια, μάθε τους ότι μπορούν να παίρνουν ρίσκα, να πηδάνε και να τραυματίζονται και να τολμούν και να εξερευνούν, να ανταγωνίζονται, να χάνουν και να ξαναπροσπαθούν χωρίς να φοβούνται. Και πάρε τους ΚΑΙ παιχνίδια με κατασκευές, με παζλ, με μικροσκόπια, με αυτοκίνητα και πύραυλους, μαζί με τα κουζινικά. Στο μέλλον, κάποιον ρόλο θα αναλάβουν. Το ιδανικό είναι να τον διαλέξουν μόνα τους, και να μην ακολουθήσουν υποχρεωτικά τον προκαθορισμένο.
__________________
5.
ειμαι 25 , εχω σχεση που δεν ξερω πως να την περιγραψω. ειμαστε πολυ κοντα, γελαμε παρα πολυ , περναμε πολυ ωραια τελοσπαντων, επικοινωνουμε, ζηλευομαστε και δεν εχουμε βαρεθει. ΑΛΛΑ θελω πολυ συχνα να κανω κατι με αλλους. Να πατησω ενα pause να κανω κατι με αλλον και μετα να συνεχισω στη σχεση μου. εχω μια σχεση λιγοτερο καλη και υγιη απ οσο νομιζω η ειναι υγιες να σκεφτομαι τετοια σκηνικα? Περα απο κατι μικρες ατασθαλιες τους πρωτους μηνες της σχεσης μας ( μονο φιλια ουσιαστικα) , παει πολυς καιρος που ειμαι τελειως ενταξει απεναντι του. Απλα νιωθω οτι δεν μπορω να εγγυηθω για τον εαυτο μου, δεν μπορω να εγγυηθω δηλαδη δε θα προκυψει κατι που θα με κανει παλι να σκεφτομαι οτι θελω να κανω κατι με αλλον και φυσικα φλερταρω αρκετα. βεβαια αυτο γενικα πιστευω οτι ειναι κομπλε και δεν θα το σταματουσα( το φλερτ εννοω). η ερωτηση μου ειναι πως να καταλαβω αν ο φιλος μου με καλυπτει η οχι. νιωθω οτι με καλυπτει και με φανταζομαι μαζι του τα επομενα πολλαα χρονια αλλα με προβληματιζει το οτι ελκομαι συχνα απο αλλους και οτι θελω να ανοιξω μια παρενθεση για να μη χασω πραγματα.- καλημερες,
Αγαπητή φίλη, δεν το καταλαβαίνεις επειδή είσαι από μέσα, αλλά ο λόγος που δεν μπορείς να κάτσεις στα αυγά σου δεν είναι μόνο επιλογή σου. Είναι ότι έχεις πολλές προσφορές. Και ο λόγος που έχεις πολλές προσφορές, είναι ότι είσαι 25 και ευπαρουσίαστη.
Δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα με την αδυναμία σου να είσαι μονογαμική, αν ήσουν έτσι λόγω φιλοσοφίας. Είσαι έτσι όμως επειδή έτσι έτυχε, και επειδή είσαι φτερό στον άνεμο, και επειδή αντιδράς σε αυτά που σου συμβαίνουν χωρίς να καταλαβαίνεις γιατί σου συμβαίνουν. Νομίζεις ότι μπαίνεις στον πειρασμό επειδή μπαίνεις στον πειρασμό, αλλά μπαίνεις στον πειρασμό επειδή είναι μπροστά σου. Πρέπει να σου το πω τώρα, και να σου το πω απότομα, αλλά πρέπει να το ξέρεις. Οι προσφορές θα μειωθούν, και κάποτε θα σταματήσουν. ΄
Δεν εννοώ ότι θα σταματήσεις να είσαι όμορφη. Θα είσαι, αλλά οι άνθρωποι γύρω σου, οι άνθρωποι που δεν έχουν ευκολίες και πολλές προσφορές, οι άνθρωποι που θα βαρεθούν τις προσφορές και το αλισβερίσι, σιγά σιγά θα αρχίσουν να δεσμεύονται. Εκ των πραγμάτων, οι προσφορές θα μειωθούν, και κάποτε θα σταματήσουν.
Κάνε ό,τι θέλεις, αρκεί να μην προδίδεις και να μην κοροϊδεύεις. Κάνε ό,τι θέλεις, και αν έχεις και το μυαλό και τη γνώση να καταλαβαίνεις ότι η προσφορά για επιπολαιότητα θα φθίνει.
__________________
6.
Έχω μία απορία. Στην αρχαία Ελλάδα ήταν καταξιωμένη η σχέση μεταξύ άντρα και αγοριού. Είχαν μάλιστα πληθώρα κανόνων για το πώς πρέπει να φέρεται ο εραστής (άντρας) και ο ερωμένος (αγόρι).
Ήταν φυσικό να επιθυμούν ερωτικά τόσο τα κορίτσια όσο και τα αγόρια, η προτίμησή τους ήταν θέμα γούστου. Δεν είχαν ψυχικές συγκρούσεις λόγω της προτίμησης στο ίδιο φύλο, ήταν φυσιολογικό.
Υπήρχαν βέβαια κανόνες για τις σχέσεις αντρών με τα αγόρια (δεν είναι επί του παρόντος η ανάπτυξή τους εδώ).
Η απορία μου είναι ότι αφού η ζωή τους ήταν αυτή τότε πώς γίνεται και στα μουσεία όλα τα αγάλματα και οι αναπαραστάσεις σε αγγεία αφορούν είτε κάποιον μόνο του (άντρα ή γυναίκα) ή ερωτικές περιπτύξεις μεταξύ αντρών και γυναικών. Θέλω να πω ότι ποτέ δεν έχουμε δει ερωτική περίπτυξη μεταξύ δύο αντρών. Στα αγγεία υπάρχουν μεν περισσότεροι από ένας άντρες αλλά σπάνια υπάρχει ερωτική σκηνή και μάλιστα υπάρχει νήξη της ερωτικής σκηνής.
Πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχουν τέτοιες αναπαραστάσεις μίας κοινωνίας που εκτιμούσε τον έρωτα για τα αγόρια;
Λες τα μουσεία να τα κρύβουν;;;- ξέρει κανείς;
Η σεξουαλικότητα στην αρχαία Ελλάδα είναι σήμερα ζήτημα επιφανειακής, φωνακλάδικης πολιτικής. Κάθε πλευρά προσπαθεί να χρησιμοποιήσει αυτό το θέμα για να αποδείξει αυτά που υποστηρίζει, λες και ό,τι έγινε στην αρχαία Ελλάδα ήταν καλό και μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε ως επιχείρημα. Πέρα από τις επιπόλαιες, επιφανειακές προσεγγίσεις τύπου «η ομοφυλοφιλία ήταν εντελώς αποδεκτή» «όχι, δεν ήταν αποδεκτή», λίγοι είναι σε θέση να κατανοήσουν και να ερμηνεύσουν αρχαία κείμενα συνυπολογίζοντας την τεράστια διαφορά που έχει η σημερινή κοινωνία με κάποια που υπήρξε πριν από χιλιάδες χρόνια.
Είναι μεγάλο θέμα που δεν μπορεί να συζητηθεί στο πόδι, και χρειάζεται μελέτη πριν αρχίσουμε και λέμε όλοι ό,τι μας κατεβαίνει στο κεφάλι. Όταν λες ότι «ποτέ δεν έχουμε δει περίπτυξη μεταξύ δύο αντρών» εννοείς ότι δεν έχεις δει εσύ, προσωπικά; Ότι δεν έχεις δει σε μουσεία, αλλά έχεις δει αλλού; Ότι δεν έχουμε δει, κανένας μας, ποτέ; Τι να υποθέσω; Ότι δεν έχεις πάει ούτε μέχρι τα τουριστικά στο Μοναστηράκι;
Επειδή σου λείπουν (και μου λείπουν) πληροφορίες, εγώ μας προτείνω, αντί να λέμε το μακρύ μας και το κοντό μας, να κάτσουμε να διαβάσουμε και να επανέλθουμε. Κι όταν λέω να διαβάσουμε, εννοώ να διαβάσουμε αξιόπιστες πηγές, όχι αυτές που επιβεβαιώνουν τις προκαταλήψεις μας. Προτείνω ας πούμε αυτό το ωραίο τευχάκι (που έχει και ομοφυλοφιλικές παραστάσεις αγγείων, απίθανο) με 12 πηγές από διεθνή βιβλιογραφία πανεπιστημίων ελληνικών και ξένων. Αυτό εδώ επίσης δίνει κάποια επιπλέον στοιχεία για το γενικότερο πλαίσιο.
Φίλοι αρχαιολόγοι, δώστε μας τα φώτα σας, να ξεστραβωθούμε και να μη λέμε αποψάρες. Αποψάρα, αυτή η μάστιγα.
__________________
7.
Α, Μπα γεια σου και απο εμένα. Για να μην πολυλογώ.. Ήμουν φοιτήτρια έξι χρόνια σε μια μικρή πόλη και εδώ και εδώ και έξι περίπου μήνες έχω επιστρέψει στην γενέτειρα μου. Το πρόβλημα μου είναι ότι δεν μπορώ να προσαρμοστώ με τίποτα. Οι παρέες μου όλες είναι εκτος πόλης, με τους γονείς μου αν και τα πηγαίνω αρκετα καλα σε γενικες γραμμες δεν δεχονται το ενδεχομενο να επιστρεψω στην πόλη όπου σπούδαζα και γενικότερα δεν κάνω τίποτα απολύτως! Με ενοχλεί που δεν έχω εναν φίλο να παω για εναν καφέ η ενα ποτό (καποιον που να εχω την ανάλογη οικειοτητα εννοω, γιατί γνωστοί υπάρχουν), με ενοχλει που δεν μενω πλεον μονη μου αλλα αυτο που δεν μπορω να διαχειριστώ ειναι οτι άφησα πίσω τον φιλο μου με τον οποιο ειμαστε μαζι ενάμιση χρόνο περίπου και ολη μου την παρέα. Ξεκίνησα μια ξένη γλωσσα για να εχω με κάτι να ασχοληθώ ή ακόμη κ να βρω μια νεα φίλη αλλα και αυτο δεν με γεμιζει. Για δουλειά ούτε λόγος.. Τα βιογραφικά που έχω στείλει κ έχω αφησει είναι αμετρητα. Η μόνη μου σκέψη ειναι πως θα επιστρέψω πίσω.. Τι μου προτεινεις να κανω? Ευχαριστώ εκ των προτερων!
Αυτό που δεν καταλαβαίνω σε όλες αυτές τις ερωτήσεις, είναι το εξής:
Γιατί γύρισες πίσω;
Όχι ότι είναι κανένα μυστήριο: επειδή ήταν το πιο εύκολο.
Ήταν πιο εύκολο να κάνεις το αναμενόμενο και να πας στο πατρικό σου, παρά να παλέψεις να βρεις δουλειά, σπίτι και ρίζες στον νέο τόπο, ενάντια τις επιθυμίες των δικών σου, και αντιμετωπίζοντας χίλια δυο προβλήματα οικονομικά, επαγγελματικά, προβλήματα ενηλίκων. Πολύς κόσμος βρέθηκε σε ακριβώς αυτή την κατάσταση όπως εσύ, αλλά πάλεψε, προσπάθησε, και έμεινε και σε πόλεις πανάκριβες του εξωτερικού, χωρίς καμία βοήθεια. Πόσο μάλλον στην επαρχιακή πόλη που πας με το ΚΤΕΛ.
Αφού γύρισες για να έχεις την ασφάλεια, και για να μη σε μαλώσει ο μπαμπάς, διασκέδασε την ανία σου με την ξένη γλώσσα.
Αν δεν σου αρέσει αυτό που έχεις, σήκω, φύγε, και γύρνα πίσω. Είναι δύσκολο; Τότε μείνε εκεί που είσαι.
Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω.
σχόλια