Βρες αυτό που σε έκανε να αφίξεις τα χείλη και να πετάξεις το χαμόγελο και σκότωσε το. Εσύ και μόνη σου. Ένα κλικ στο μυαλό είναι όλα αρκεί να έχουμε μυαλό να το βρούμε, να το δούμε μπροστά μας και Μπαμ οοοοολα αλλάζουν. Έχεις την δύναμη!
26.3.2016 | 00:50
Έχω πέσει
δεν είμαι πλέον αυτο που ήμουν κάποτε.Είμαι πολύ εμφανίσιμη αλλά....αυτό δεν φτάνει από μόνο του. Η αύρα μου είναι χάλια πλέον. Ο "αέρας" που βγάζω προς τους άλλους. Ο τρόπος που κοιτάω. Το πώς συμπεριφέρομαι. Δεν τραβάω πια κανένα βλέμμα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν με προσέχει άνθρωπος κι αυτό γιατί απλώς είμαι μια μαυροφορεμένη φιγούρα, με αγριεμένο μάτι και σφιγμένα χείλη. Το αισθάνομαι ότι κοιτάζω γύρω μου άγρια χωρίς να το θέλω. Προσπαθώ να καταλάβω τι μου έχει συμβεί, σε ποιο χρονικό σημείο της ζωής μου πήρα τη λάθος στροφή και έγινα ένα αδιάφορο πλάσμα. Ή αν όχι αδιάφορο, απλησίαστο. Παλιά θυμάμαι, έβραζε μέσα μου η χαρά και η αυτοπεποίθηση, δεν με σταματούσε τίποτα, ήμουν στα σύννεφα ό,τι και να συνέβαινε. Είχα επιτυχίες συνεχώς, δεν αισθανόμουν αυτό το απόλυτο κενό. Έχω γίνει pathetic. Θα μπορούσα να τα ρίξω όλα στην οικονομική κρίση που επιφέρει ψυχολογική κρίση, στο γεγονός ότι μεγαλώνω και δεν είμαι 19 και 20 χρονών με τα μυαλά στα κάγκελα, θα μπορούσα να λέω ότι φταίνε οι άλλοι, θα μπορούσα να λέω ότι φταίνε τα τραυματικά γεγονότα που έζησα πριν 1-2 χρόνια και δεν έχουν ξεπεραστεί ακόμα εντελώς......Θα μπορούσα να βρω πολλές άχρηστες δικαιολογίες. Αλλά δεν θα με οδηγήσουν πουθενά. Πώς ανακτάται η χαρά λοιπόν; Πώς μπορώ να επαναφέρω τη σπίθα στο βλέμμα μου και να διώξω το παραιτημένο ύφος; Πώς μπορώ να ξαναβρώ τον εαυτό μου; Ζω μια επαναλαμβανόμενη ρουτίνα, ίδιες κινήσεις/γεγονότα/συναισθήματα σε έναν αιώνιο κύκλο. Τίποτα καινούριο, τίποτα αναζωογωνητικό. Κι εγώ τι κάνω; Κάθομαι και παρακαλάω από την "ζωή" να μου στείλει πακέτο την ευτυχία. Αμ , δε. Λες και μου χρωστάει. Δική μου δουλειά είναι να δημιουργήσω την ευτυχία μου, όμως...αισθάνομαι τα χέρια μου τόσο κουρασμένα...Και με απογοητεύει συνεχώς το γεγονός ότι ενώ πάντα προσπαθώ να είμαι άμεση, ειλικρινής και ντόμπρα, συναντώ συνεχώς τοίχους γύρω μου γιατί οι άλλοι δεν φαίνεται να έχουν την ίδια άποψη...Κι αυτό με ρίχνει κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο....Ούτε η ειλικρίνειά μου θα με σώσει...Ίσως, λέω, ίσως....να ασπαστώ κάποια στιγμή τον σταρχιδισμό...Είναι και τζάμπα αν δεν κάνω λάθος.
7
