ADVERTORIAL
Είναι σαν χτες αλλά έχουν περάσει 30 χρόνια. Ήμουν παιδί όταν πήγαμε, με τους γονείς μου, να υιοθετήσουμε ένα κουτάβι, μια σταλιά θυμάμαι, κάπου στο κέντρο. Δεν θα ξεχάσω την αγωνία μου, όταν πήγαμε σε ένα δωμάτιο που θα παραλαμβάναμε το νέο μέλος της οικογένειας. Θυμάμαι να χώνομαι μπροστά από τους δικούς μου για να τη δω, με μια λαχτάρα όπως ειλικρινά και αβίαστα έχουν συνήθως τα παιδιά. Γιατί τα παιδιά με τα ζώα έχουν μία άλλη σχέση, αφιλτράριστη από πρέπει και μόδες, αληθινή και ζωντανή, παρούσα και παιχνιδιάρικη. Εκεί λοιπόν, εμφανίστηκε, 25 ημερών, η μικρή τριχωτή κανελιά μας θεά, το Πιγκιό μας. Μεγάλωσα μαζί της. Τον πρώτο καιρό ήμασταν και συγκάτοικοι στο παιδικό μου κρεβάτι. Θυμάμαι όλο μου το μαθητικό βιος μαζί της. Θυμάμαι κάθε πρωί τις χαρές της, τα κουνήματά της που νόμιζες ότι χορεύει σε ένα φανταστικό χούλα χουπ και όλα αυτά για να μας πει την καλημέρα της. Θυμάμαι όταν γέννησε, που έφερε το πρώτο της μωρό στο στόμα και το παρέδωσε στη μητέρα μου, στη μητέρα της. Θυμάμαι να περνάει όλο το σχολείο για να δει τα κουτάβια της, που τα αποχωριζόταν με αγάπη και λίγη αγωνία στα χάδια όλων αυτών των παιδιών που σφύζανε από χαρά στην εικόνα της νέας τετράποδης ζωής. Θυμάμαι να με περιμένει κάθε μέρα στα σκαλιά όταν γύριζα από το πανεπιστήμιο. Θυμάμαι τη μέρα που χτύπησε το τηλέφωνο για να μάθω ότι την χάσαμε, κοντά στα 15 χρόνια, χτυπημένη από ασθένεια που δεν την άντεξε. Θυμάμαι το κλάμα. Γιατί η Πίγκυ μας, ήταν μέλος της οικογένειας, ήταν εκεί παρούσα σε ό,τι μας έκανε να γελάσουμε και να κλάψουμε και θα είναι για πάντα η τετράποδη παντοτινή αγάπη μας.
Όταν βλέπω εγκαταλελειμμένα ζώα, πονάει η καρδιά μου. Γιατί σε κάθε ένα από αυτά βλέπω την δικιά μου, μόνη της στους δρόμους, να προσπαθεί να καταλάβει γιατί βρέθηκε εκεί, γιατί την εγκατέλειψαν, πώς θα τα καταφέρει σε ένα τόσο άγριο περιβάλλον να επιβιώσει.
Η υιοθεσία ενός ζώου, δεν είναι εύκολο πράγμα. Είναι χρόνος και χρήμα. Δεν είναι όμως όλος ο χρόνος, ούτε όλο το χρήμα. Όσο για την χαρά, δεν περιγράφεται και σίγουρα δεν μπαίνει σε μετρήσιμα σχεδιαγράμματα γιατί απλά όσο δίνεις και είσαι ανοιχτός θα πάρεις και με το παραπάνω. Αλλά η υιοθεσία είναι δέσμευση. Δεν είναι ρούχο, που δεν μου κάνει και το αλλάξω, θα το αφήσω στην άκρη, θα το βάλω σε μία σακούλα και όποιος περαστικός ας το μαζέψει.
Η υιοθεσία απαιτεί από σένα, αγάπη και ότι αυτό συνεπάγεται. Γιατί αγάπη σημαίνει δίνω ένα κομμάτι από μένα, δίνω κομμάτι από τον χρόνο μου, από την σκέψη μου, από τη ζωή μου. Και αυτό είναι ένα μάθημα ζωής που μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, που μας φέρνει πιο κοντά στην φύση μας, σε αυτό που είμαστε και που κάποιοι έχουν απολέσει με τα χρόνια.
Δυστυχώς στην χώρα μας, το φαινόμενο των αδέσποτων είναι ένα κομμάτι της πραγματικότητάς μας, αυτής που δεν μας πολυαρέσει. Αυτή την στιγμή στην χώρα μας, υπάρχουν πάνω από 3 εκατομμύρια αδέσποτα. 3 εκατομμύρια αδέσποτα επαναλαμβάνω...
Την ίδια στιγμή που αυξάνεται ο αριθμός φιλόζωων και ανθρώπων που εθελοντικά οργανώνονται σε φιλοζωικά σωματεία και ομάδες, την ίδια στιγμή βλέπουμε τον αριθμό των εγκαταλελειμμένων ζώων να αυξάνεται. Η οικονομική κρίση δεν βοηθάει σίγουρα στην κατάσταση αλλά μάλλον αποτελεί μια καλή δικαιολογία στην ανικανότητα και αδυναμία κάποιων.
Βλέπουμε ζώα να κακοποιούνται και ευτυχώς ο νόμος άλλαξε μήπως και θυμίσει σε κάποιους τι σημαίνει και τι όχι να είσαι άνθρωπος. Βλέπουμε σκυλιά σε μπαλκόνια να τα τρώει το κρύο, ο ήλιος και η βροχή αλλά και εδώ πρόσφατα ήρθε ο νομοθέτης να βάλει μια τάξη.
Βλέπουμε ανθρώπους να αντιδρούν στο θέμα της στείρωσης, επικαλούμενοι την ανθρώπινη επέμβαση στη φύση των ζώων όταν την ίδια στιγμή η στείρωση -πέρα του ότι βοηθάει τον περιορισμό των αδέσποτων- προστατεύει το ζώο από καρκίνους καθώς και αφροδίσια νοσήματα που μεταδίδονται με το ζευγάρωμα αλλά ακόμα και από ψευδοκυήσεις. Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι το σκυλί δεν θα μελαγχολήσει αν του στερήσουμε την τεκνοποίηση. Δεν σκέφτονται σαν εμάς, δεν είμαστε εμείς. Είναι εκ των ων ουκ άνευ ότι σε μια μικρή χώρα, τα 3 εκατομμύρια αδέσποτα κάνουν την στείρωση αναγκαία επιλογή.
Το κυριότερο όλων όμως τώρα είναι η σωστή ενημέρωση. Είναι καιρός ο κόσμος να μάθει τι σημαίνει στην πράξη έχω ένα κατοικίδιο. Ποιες είναι οι υποχρεώσεις μου, ποια τα ωφελήματά μου. Και όλα αυτά θα πρέπει να γίνουν από όλους τους φορείς, από το σπίτι και επιτακτικά πλέον, από το σχολείο.
Η υιοθεσία ενός αδέσποτου είναι χαρά. Η υποστήριξη όλων αυτών των προσπαθειών επίσης. Οι σκύλοι και οι γάτες είναι χρόνια συνοδοιπόροι μας. Είναι κομμάτι της ζωής μας και της κοινωνίας μας. Μια επίσκεψη σε μια φιλοζωική θα σας πείσει. Εκεί οι εθελοντές θα σας μιλήσουν για αυτά τα πλάσματα, τα οποία μπορείτε να γνωρίσετε και από κοντά και ποιος ξέρει μπορεί να ζήσετε και έναν έρωτα στιγμιαίο με κάποια μάτια που θα σας κοιτάνε στα μάτια για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Αδέσποτων Ζώων, η PURINA ενισχύει το έργο της με την καμπάνια «We Are Better With Pets» και τη διάδοση του μηνύματος «Καλύτερα Μαζί». Στόχος της καμπάνιας είναι η μείωση του φαινομένου της εγκατάλειψης των κατοικίδιων, γιατί είναι υπέροχο να είμαστε με τα κατοικίδια μας, που μας βγάζουν τον καλύτερο μας εαυτό.
Ας μοιραστούμε το μήνυμα και ίσως καταφέρουμε να βοηθήσουμε τα αδέσποτα να βρουν κι αυτά τον άνθρωπό τους. Για πάντα. Γιατί όλοι ξέρουμε πως είμαστε καλύτερα όταν είμαστε μαζί τους.
#WeAreBetterWithPets #Purina
σχόλια