Ασυνέπειας εγκώμιο

Δηλαδή σύμφωνα με εσένα κανείς δεν έχει δικαίωμα να κάνει λάθος ή να αλλάξει γνώμη? Αν κάποιος παραδεχτεί πως έκανε λάθος ίσα ίσα τότε είναι που τον χρειαζόμαστε ειδικά αν είναι δημόσιο πρόσωπο. Εκτός αν εσύ προτιμάς τον Πάπα και το αλάθητό του.

Πρώτα απ΄'ολα ευχαριστώ τη μάνα μου που πάτησε ΝΑΙ στο ενδιαφέρον.Πολλοί μάλλον θα κάνουν την αναλογία ως εξής: 'Ετρωγα τόσα χρόνια την πίτσα με μπέικον και τώρα δοκίμασα με ζαμπόν και μου άρεσε.Αν αλλάξω την παραγγελία μου μετά απο τόσα χρόνια θα με πουν ασυνεπή;'Ο κος Δήμου αναφέρεται σε συνέπεια ιδεολογικής φύσεως.Συγκεκριμένα στο δίπολο Αριστερά-Δεξιά.Δεν λέω λοιπόν οτι δεν μπορούμε να αλλάζουμε απόψεις και ειδικά όταν αλλάζουν τα δεδομένα.Γνώμη μου είναι όμως οτι όταν κάποιος υποστηρίζει με θέρμη μια άποψη-ιδεολογία και κάποια στιγμή αναθεωρεί καταντά φαιδρός όταν υποστηρίζει με την ίδια και επιπλέον θέρμη τη νέα του άποψη.Και αυτό πάντα στο θέμα Αριστερά-Δεξιά στην Ελλάδα.Π.χ. Είσαι στο κόμμα Α και υπηρετείς την ιδεολογία του, σε διώχνουν και πας στο κόμμα Β η κάνεις το κόμμα Γ. Είσαι φαιδρός αν στηλιτεύεις το κόμμα Α και τις απόψεις που υπερασπίστηκες και είσαι διπλά φαιδρός όταν επιστρέφεις στο κόμμα Α πάλι.

Aυτό που περιγράφεις είναι κολωτούμπα. Ο κ. Δήμου το αναφέρει. Από την άλλη εγώ στα 16-22 ήμουν Κνίτης. Όταν όμως πήγα και δούλεψα στο Λονδίνο κατάλαβα πως επι χρόνια στην Ελλάδα με δουλεύανε ψιλό γαζί και πως ο καπιταλισμός δεν είναι το τέρας της αποκαλύψεως. Έπρεπε να μείνω στο δόγμα? Ή τώρα πια δεν έχω δικαίωμα να ομιλώ?

Οι νοημνονες ανθρωποι, εκτος απο την ευελιξια να διαφοροποιουν μερικες φορες(οχι συνεχεια ασφαλως-ετσι θα γινοταν γελοιοι) τις αποψεις τους, εχουν αλλο ενα χαρακτηριστικο: αποφευγουν τον φανατισμο! Ακριβως γιατι κατα βαθος γνωριζουν οτι τιποτα δεν ειναι απολυτως σιγουρο, προτιμουν να εκφραζουν την αποψη τους αλλα χωρις φανατισμο και αποφευγοντας τις υβρεις. Φαιδρος γινεται καποιος οταν φανατικα υποστηριζει κατι σημερα και εξισου φανατικα υποστηριζει το αντιθετα μετα επο λιγο.

"Γνώμη μου είναι όμως οτι όταν κάποιος υποστηρίζει με θέρμη μια άποψη-ιδεολογία και κάποια στιγμή αναθεωρεί καταντά φαιδρός όταν υποστηρίζει με την ίδια και επιπλέον θέρμη τη νέα του άποψη." Σεβαστη η γνωμη σας, αλλα δεν νομιζετε οτι ο φαιδροτερος ολων ειναι ισως εκεινος που ποτε δεν αλλαζει, ποτε δεν αναθεωρει, και παρ ολο οτι εξω απ το σπιτι του βρεχει ελεφαντες και καμηλες αυτος απο το παραθυρο του βλεπει ΠΑΝΤΑ πουλακια που κελαϊδανε με φοντο τον γαλανο ουρανο;;;

Μα έχετε προσέξει οτι ο κος Δήμου αναφέρεται α) σε προσωπικότητες που ηγούνται και διαμορφώνουν πολιτικές, αξίες κτλπ και β) που αλλάζουν απο αριστερά σε δεξιά ή το αντίστροφο;Άρα δεν έχει να κάνει η 'αλλαγή' με την ανακάληψη του οτι η γή δεν είναι επίπεδη και μη αποδοχής αυτής της πραγματικότητας και ούτε αφορά τον οποιδήποτε κνίτη που είδε μια άλλη εκδοχή της πραγματικότητας.Μέσα σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, και μόνο, λέω οτι δεν μπορώ να αποδεχτώ οτι κάποιος που στρατεύτηκε, ηγήθηκε, προώθησε και υπερασπιστηκε μια πολιτική θέση ή ενα κοινωνικό μοντέλο μπορεί απλά να πει mea culpa-Αναθεώρησα.Συμβαίνει προφανώς, και ο κος Δήμου απαριθμεί περιπτώσεις τέτοιες. Απλά λέω οτι ίσως και να μην είναι έπρεπε να είναι αποδεκτό και να μην σπεύδουμε να αποδεχόμαστε τέτοιες προσωπικότητες ή κινήσεις αβίαστα.Η κατακλείδα λοιπόν του κειμένου είναι η εξής..ο Σαμαράς επέστρεψε στο πολιτικό προσκήνιο και με αντιμνημονιακή ρητορική. Αναθεώρησε όμως...και αυτό ο κος Δήμου το εκτιμάει.Προφανώς και αρκετοί άλλοι..Εγώ όχι.Καληνύχτα και ευχαριστώ για την ανταλλαγή απόψεων.

Το θέμα είναι πως δεν εξηγείς το γιατί δεν πρέπει να τους δεχόμαστε. Θεωρείς πως ένα δημόσιο άτομο ΔΕΝ έχει δικαίωμα στο λάθος? Ο Orwell πχ πολέμησε στον Ισπανικό εμφύλιο για τις ιδέες του. Όταν όμως τις είδε σε εφαρμογή εφαγε φρίκη. Αν ακολουθούσε το σκεπτικό σου, δεν θα διαβάζαμε τη Fάρμα των ζώων oύτε το 1984. Μήπως λοιπόν κάπως χολαίνει αυτή η οπτική?

Ο Σαμαράς, πάντως, ήταν ατυχέστατο παράδειγμα (το θέτω επιεικώς), διότι ούτως ή άλλως ήταν εμφανές ότι δεν ήταν ποτέ εναντίον του μνημονίου. Απλώς, όντας στην αντιπολίτευση, έπαιζε τον "καλό" (που θα αναδιαπραγματευόταν) κόντρα στον "κακό" Παπανδρέου (που έπαιρνε τα μέτρα), ο οποίος είχε παίξει τον "καλό" ("λεφτά υπάρχουν") το 2009 κόντρα στον "κακό" Καραμανλή ("εμείς σας λέμε την αλήθεια, δεν υποσχόμαστε").