ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό «Α μπα»: σε περίπτωση που μπει παχιά σκόνη στο λαιμό σας

Στο σημερινό «Α μπα»: σε περίπτωση που μπει παχιά σκόνη στο λαιμό σας Facebook Twitter
103

 

__________________
1.


Καλημέρα αγαπητή μου Ά, μπα! Ελπίζω να είσαι καλά! Γράφω για να με ταρακουνήσεις λίγο. Στο σχολείο ήμουν πάντα πρώτη. Πέρασα στο πολυτεχνείο και όπως ήταν αναμενόμενο γνώρισα ανθρώπους πολύ εξυπνότερους από μένα. Αυτούς που τους λες 1 και καταλαβαίνουν 10. Που διαβάζουν μια μέρα το μάθημα και γράφουν 10 με εμενα να το διαβάζω 2 βδομάδες για να έχω το αντίστοιχο αποτέλεσμα. Ίσως υπερβάλλω λίγο αλλά κάπως έτσι είναι. Στο πρώτο έτος είχα ενθουσιαστεί που περιτριγυριζόμουν από ανθρώπους ευφυέστερους από μένα. Πίστευα άλλωστε στο "αν εισαι ο εξυπνότερος στο δωμάτιο άλλαξε δωμάτιο". Φτάνοντας όμως στο τρίτο έτος των σπουδών μου έχω αρχισει να νευριάζω. Και με μαλώνω που νευριάζω. Αλλά με πιάνω να σκέφτομαι πόσο άδικο είναι αυτοί να περνάν τα μαθήματα με ελάχιστο κόπο (ναι δεν είμαι στο σπίτι του καθενός τους και δεν ξέρω πόση προσπάθεια καταβάλουν στην πραγματικότητα αλλά νομίζω δεν πέφτω πολύ έξω) και εγώ να βαζω ρήτρες και να ξανά δίνω τα μαθήματα για να έχω έναν μέσο όρο υψηλό. Νιώθω ζήλεια και πως είναι μάταιη η προσπάθειά μου αφού δεν θα τους φτάσω ποτέ. Πώς να ξεπεράσω τέτοιου είδους σκέψεις και να επικεντρωθώ στην προσωπική μου εξέλιξη? Δεν γίνεται να μην συγκρίνομαι με τους άλλους. Κάπως πρέπει να ξέρω που βρίσκομαι, έτσι δεν είναι? Αναρωτιέμαι, επίσης, αν οι σκέψεις μου αυτές είναι αποτέλεσμα της τετριμμένης ανθρώπινης τεμπελιάς προκειμένου απλά να αποφύγω την επίπονη προσπάθεια.. -Lost in perfection

Παρόλο που φαίνεται να έχεις μυαλό και ευχέρεια έκφρασης, δεν κάνεις ερώτηση, κάνεις ένα παιδικό, πολύ ανώριμο παράπονο που σε ένα πεντάχρονο μπορεί και να είναι χαριτωμένο, αλλά σε ενήλικα είναι επικίνδυνο. Αν βγάλουμε τις σάλτσες, αυτό που λες είναι «γιατί δεν είμαι πάντα πρώτη». Θεωρητικά το ήξερες ότι δεν θα ήσουν για πάντα πρώτη, αλλά τελικά, όπως φαίνεται, δεν περίμενες να συμβεί στ' αλήθεια. (Έκανες υπομονή τρία χρόνια, μήπως κάνεις λάθος και τελικά αποδειχτεί ότι είσαι η πρώτη. Αλλά δεν είσαι. Και έφτασε ο κόμπος στο χτένι!)


Θα επικεντρωθώ στο πιο εξοργιστικό από αυτά που γράφεις, το οποίο νομίζω ότι συμπυκνώνει την παρανόηση με την οποία σε μεγάλωσαν. Στη λέξη «άδικο». Ξέρεις τι είναι άδικο; Ότι έχεις να φας και να κοιμηθείς και καθαρό νερό να πιεις ενώ άλλοι κοιμούνται στις λάσπες. Αυτό είναι άδικο. Είναι άδικο γιατί όλες οι ανθρώπινες ζωές έχουν την ίδια αξία. Δεν είναι όμως καθόλου άδικο που άλλοι περνάνε τα μαθήματα πιο εύκολα από σένα. Δεν είναι αδικία ότι υπάρχουν πιο όμορφοι και πιο έξυπνοι και πιο γρήγοροι από σένα. Αν πιστεύεις ότι είναι άδικο ότι υπάρχουν διάφοροι άνθρωποι με διάφορα χαρίσματα, πρέπει να κάνεις παράπονα στο Σύμπαν που δεν μας βγάζει όλους ολόιδιους, σαν από εργοστάσιο.


Ναι, μερικούς δεν θα τους φτάσεις ποτέ. Η ζήλεια είναι κατανοητή, αλλά όταν λες «πώς να το ξεπεράσω», τι ακριβώς θέλεις να ξεπεράσεις; Το αυτονόητο γεγονός ότι δεν είσαι η πρώτη; Η πρώτη σε τι; Και πες ότι ήσουν η πρώτη στο πολυτεχνείο. Αυτό θα σήμαινε ότι θα ήσουν και η πρώτη σε όλα τα πολυτεχνεία; Η πρώτη στον κόσμο; Τι περίμενες από τον εαυτό σου πια;


Κάπως πρέπει να ξέρεις που βρίσκεσαι, ναι, και αν κάτσεις και το δεις με ψυχραιμία, «αυτοί» που τα περνάνε τα μαθήματα με δύο μέρες διαβάσματος δεν είναι η πλειοψηφία. Εσύ έχεις επιλέξει να συγκρίνεσαι μαζί τους, γιατί πίστευες ότι εκεί ανήκεις. Δεν τους φτάνεις στα μαθήματα, νομίζω ότι μετά από τρία χρόνια είναι παράνοια να πιστεύεις ότι αυτοί είναι ο ανταγωνισμός σου. Για να επικεντρωθείς στην δική σου εξέλιξη πρέπει πια να δεχτείς ότι δεν είσαι η πρώτη, ούτε η δεύτερη, και να καταλάβεις ότι αυτό δεν είναι άδικο, απλώς είναι. Μετά ίσως καταλάβεις και ότι η επιτυχία στα μαθήματα δεν εξασφαλίζει άλλη επιτυχία. Ούτε επαγγελματική, ούτε προσωπική, ούτε καν απαραίτητα ακαδημαϊκή. Το ελληνικό πανεπιστημιακό περιβάλλον είναι πολύ συγκεκριμένο και σε αυτό ξεχωρίζουν πολύ συγκεκριμένα είδη ανθρώπων. Καλά κάνεις και προσπαθείς για τον καλύτερο βαθμό, αλλά κάνε ένα πλάνο για το μετά, από τώρα. Προσπάθησε να καταλάβεις τι κάνεις καλύτερα. Όχι σε σχέση με τους άλλους. Σε σχέση με τον εαυτό σου. Ο μεγαλύτερος ανταγωνισμός πρέπει να είναι με σένα, όχι με τους γύρω σου.

__________________
2.


Βιώνω τον φόβο της απώλειας. Προηγούμενο υπάρχει μόνο ένα. Ή απώλεια του παππού μου. Ημουν μόλις 13 και το ξεπέρασα σχετικά εύκολα και γρήγορα. Έχω φτασει τα 21 και πια ζω με αυτο τον φόβο. Δεν χάνω κλήση για κλήση δικών μου ανθρώπων γιατί φοβάμαι μήπως με παίρνουν τηλέφωνο επειδή κινδυνεύουν και εγώ αν δεν το σηκώσω θα ευθύνομαι παντοτινά για τον χαμό τους. Τους συγχωρώ τα πάντα. Προσπαθώ να τα βρίσκουμε σχεδόν αμέσως γιατί ανησυχώ μήπως και τους βλαψω με κάποιον τρόπο (έμφραγμα από τον θυμό και τη θλίψη που τους προκάλεσε ο τσακωμός μας, περάσουν τον δρόμο νευριασμένοι και δεν προσέχουν και τους πατήσει αυτοκίνητο και ο,τι άλλο τρελό μπορείς να φανταστείς). Αν ακούσω κάποιον περίεργο ήχο τρέχω να δω τι έγινε γιατί.. καταλαβαίνεις, μπορεί να έπεσαν μες στο σπίτι και τους πλάκωσε το τέρας του καναπέ. Καλά, αν βγουν στο μπαλκόνι κάθομαι σε εγρήγορση μέχρι να τους ακούσω να επιστρέφουν μέσα σώοι και αβλαβείς. Δεν ξέρω. Μοιάζει αστείο, αλλά πίστεψε με, δεν είναι. Είναι αβάσταχτο! Έχω ακούσει και άλλους να βιώνουν παρόμοιους φόβους. Λες να ξεπερνιέται με κάποιον τρόπο? Κάνοντας κάποιες σκέψεις? Του χρόνου, ας πούμε, σκέφτομαι να πάω Erasmus και στη συνέχεια να φύγω στο εξωτερικό για μεταπτυχιακές σπουδές. Νιώθω τύψεις. Αν όσο λείπω συμβεί σε κάποιον τους κάτι κακό? Ιδίως, αν χάσουμε την γιαγιά? Πως θα το ξεπεράσω μετά αυτό? Προφανώς και αντιλαμβάνομαι το γεγονός πως δεν είμαι Θεός και δεν μπορώ να σώσω και να προφυλάξω κανέναν. Ωστόσο η ενσυνείδηση του παρανοϊκού της κατάστασης δεν μοιάζει να βοηθεί πολύ...Οι σκέψεις μου αυτές, να σημειώσω, οργιάζουν κυρίως όταν είναι κοντά τους. Όταν λείπω για κάποιο διάστημα, κανέναν - δυό μήνες, χαλαρώνω λίγο και βλέπω το πράγμα στις πραγματικές του διαστάσεις. Έτσι νομίζω τουλάχιστον...

Δεν είναι καθόλου αστεία υπόθεση. Το ανησυχητικό είναι ότι δεν έχεις καταλάβει ούτε εσύ πόσο σοβαρό είναι.


Λέμε ότι οι φόβοι και οι φοβίες υπάρχουν σε όλους τους ανθρώπους, και βοήθεια χρειάζεται κανείς αν μια φοβία του προκαλεί προβλήματα στην καθημερινότητα του. Έχεις φοβία που σου προκαλεί προβλήματα στην ζωή σου, άρα πρέπει να πας σε ψυχολόγο. Μαζί θα βρείτε από πού πηγάζει αυτός ο φόβος, τι συμβολισμό έχει, και πώς θα καταπολεμήσεις την αιτία, όχι το αποτέλεσμα. Από αυτά που γράφεις φαίνεται ότι δεν έχεις ιδέα τι σου συμβαίνει, και βλέπεις μόνο την επιφάνεια, που είναι ο φόβος, και τίποτα άλλο. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα περάσει από μόνο του, και μπορεί να χειροτερέψει, οπότε μην το αφήσεις, και μην το αμελήσεις, είναι πολύ σοβαρό θέμα.

__________________
3.


Καλησπέρα!
Ειμαι 34 χρόνων,αρχιτέκτονας και φρεσκοπαντρεμενη. Αγαπητή αμπα θα ήθελα να ακούσεις την ιστορία μου, που πολυ με βασανίζει.
Παντρεύτηκα πριν μερικούς μήνες έναν καταπληκτικό άνθρωπο και έχω έναν πολυ αρμονικό και ευτυχισμένο γαμο.
Το μπέρδεμα μου ειναι το εξής. Πριν γνωρίσω τον άντρα μου(ειμαστε μαζι 5 χρονια!) είχα μια τεράστια καψούρα με έναν τύπο. Γνωριζόμαστε απο το σχολείο και είχαμε μια πολυ έντονη σεξουαλικη σχέση για πολλα χρονια. Δεν γίναμε ποτε ζευγάρι ενώ έπαιζε πολυ συναίσθημα. Το θέμα μου ειναι ότι έχω εξάρτηση απο αυτόν. Δεν εννοώ σεξουαλικη πια, δεν έχω πρόθεση να προδώσω το γαμο μου, οχι απο ηθικοπλαστικη σκοπιά, αλλα γιατί θα πέθαινα απο τύψεις και στεναχώρια. Ομως δεν αντέχω να μην του μιλάω. Περνάει ενα διαςτημα που δεν έχουμε μιληςει και καίγεται το ειναι μου απο την επιθυμία να δω τι κανει.Νιώθω πολυ έντονα συναισθήματα ώρες ώρες. Και σε ρωτώ. Πως γίνεται να λυτρωθώ απο τις εμμονές μου; Να πω οκ δεν ήσασταν ποτε μαζι, ναι θέλεστε αλλα δες το καλο που σου συμβαίνει και προχωρα. Γιατί το μυαλό μου να ταξιδεύει εκει και να μην μπορώ να του επιβληθω; Με μενα τα έχω και με κανέναν αλλο

Σ ευχαριστω πολυ που με άκουσες –Ιοκάστη

Τα κολλήματα, αγαπητή Ιοκάστη, δεν είναι σαν τις ψείρες. Απαιτούν πάρα πολλή ενέργεια και κόπο για να συντηρηθούν. Εμείς τα φροντίζουμε, με το αίμα της ψυχής μας (αν υπήρχε τέτοιο πράγμα), αλλιώς ξεραίνονται. Τα τροφοδοτούμε και τα επανατροφοδοτούμε γιατί κάτι μας δίνουν. Τελικά, έτσι όπως τα γράφω, μάλλον σαν τις ψείρες είναι.


Το τι σου δίνει αυτό το κόλλημα εσύ μόνο το ξέρεις, αλλά επειδή οι άνθρωποι δεν είμαστε και τα πιο πρωτότυπα πλάσματα, θα κάνω μια υπόθεση. Επειδή με αυτόν τον άντρα δεν είχες ποτέ σχέση, έχεις παραμείνει στο φάσμα της φαντασίωσης, οπότε αυτά που δεν ξέρεις γι' αυτόν, και είναι πάρα πολλά – τα πάντα - τα συμπληρώνεις με τον καλύτερο τρόπο, που είναι η φαντασία σου. Δεν σας έχει συναντήσει ακόμα η πραγματικότητα για να ανακαλύψεις ότι ας πούμε, είναι κάπως αγράμματος, ή ρατσιστής, ή κολλημένος, ή τσιγγούνης. Αυτό το σύννεφο που έχεις δημιουργήσει στο μυαλό σου για το ποιος είναι, το λες «συναίσθημα».


Αυτό το όνειρο είναι που κρατάει αυτό το πράγμα ζωντανό, και το όνειρο είναι δικό σου δημιούργημα. Είναι τόσο κλασικό, αλλά όχι πολύ επιτρεπτό για μια 34χρονη που μόλις έχει παντρευτεί. Είναι ανώριμη σκέψη και διαδικασία, για ανθρώπους νέους που δεν έχουν ζήσει ακόμη την πραγματικότητα, για να καταλάβουν πόσο καλύτερη είναι από τα όνειρα.

__________________
4.


Αγαπημένη Λένα, κατ αρχάς θέλω από καρδιάς να σου πω ένα τεράστιο μπράβο για το έργο σου μέσα από αυτή τη στήλη! Κατά δεύτερον, θα περάσω στο προκειμενο, θα είμαι σύντομη. Είμαι 21, έξυπνη και χαρισματικη, τα πράγματα στη ζωή μου είναι ακριβώς όπως τα ονειρευομουν ας πούμε στην εφηβεία. Είμαι στη σχολή που θέλω, με τις επαγγελματικες προοπτικές που θέλω, με βαθιές φιλίες και ωραίες παρέες, υπερμετρα ερωτευμένη με έναν άνθρωπο που ταιριαζω πολύ και κάνω πράγματα για μένα. Ωστόσο, όταν μπαίνει το "πρέπει" στη ζωή μου χάνω την μπάλα και γίνομαι τελείως αναβλητικη. Πχ τώρα ενόψει εξεταστικής που "πρέπει" να διαβάσω, απλά όλο το αναβάλλω με αποτέλεσμα προφανώς να μην κάνω σωστή προσπάθεια ως τελειομανης. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται ενώ είμαι τελειομανης και έχω την τύχη να κάνω πράγματα που θέλω, να είμαι και τόσο αναβλητικη και να μην μπορώ να το διορθώσω. Πρόσφατα, ψάχνοντας, είδα ότι ως βασικό αιτιο της αναβλητικοτητας θεωρείται ο φόβος για την αποτυχία, δε θεωρώ όμως ότι στην περίπτωση μου ισχύει αυτό γιατί παρόλη την αναβλητικοτητα πιστεύω ότι θα έχω τα επιθυμητα αποτελέσματα και τα έχω. Δεν μπορώ να το ερμηνευσω όλο αυτό και δεν ξέρω και πώς να το διορθώσω γιατί πραγματικά θέλω. Θέλω να δινομαι σωστά στα πράγματα με τα οποία καταπιανομαι κι όχι επειδή με πιεζει ας πούμε ο χρόνος. Προσπάθησα να εντοπισω πράγματα που αποσπουν την προσοχή μου, αλλά έφτασα σε σημείο να χάνω περισσότερο χρόνο υπεραναλυοντας τι μου κάνει κακό και απλά μπήκα σε ένα φαυλο κύκλο. Βοήθεια παρακαλώ; Σε ευχαριστώ!- Μπα

Αν είσαι έξυπνη και χαρισματική, και δεν υπάρχει περίπτωση αποτυχίας, γιατί δεν μπορείς να λύσεις μόνη σου αυτό το πρόβλημα;


Ή, ακόμα καλύτερα, πώς γίνεται να έχεις ένα πρόβλημα, πόσο μάλλον περισσότερα από ένα;


Ανεξήγητα πράγματα.


Φαντάζεσαι να μην είσαι τέλεια, και να έχεις κάποιο κουσούρι που δεν μπορείς να δεις; Μπα, αποκλείεται.

__________________
5.


Βρε αμπα μου,
Ειμαι με το αγορι μου 2 χρονια σχεδον! Ειναι ενα αντικειμενικα ωραιο αγορι και πιστευω οτι ταιριαζουμε πολυ! Πιστευα οτι κι εμφανισιακα δεν διαφερουμε τοσο σε κλιμακα ομορφιας αλλα μαλλον κανω λαθος! Ολα ξεκινησαν το προηγουμενο εξαμηνο που ημουν ερασμους! Ηρθε το αγορι μου να με δει που λες και μετα απο καμια βδομαδα μου λεει μια φιλη-γνωστη που γνωρισα εκει: Δεν το πιστευω οτι εχεις τοσο ωραιο αγορι! Ευχαριστω πολυ,της λεω. Μπραβο μπραβο, μου λεει. Αυτο που λες απαναληφθηκε με αλλη μια κοπελα απο εκει αλλα χειροτερο: Καλε τι ωραιο αγορι εχει η Χ για ολες υπαρχει ελπιδα!!, ειπε περιχαρης σε κοινη γνωστη μας. Λεω κι εγω κατσε λιγο τι συμβαινει δεν τα χω με τον κλουνει! Παιρνω που λες μια φιλη μου αγαπημενη που ειμαστε πολυ κοντα στο σκαιπ και της λεω: Βρε Ψ ειναι ο Ζ τοσο πιο ωραιος απο μενα και σεληνιαστηκαν αυτες εδω? Και μου λεει η Ψ: Κοιτα Χ μου σ αγαπαω πολυ πολυ κι εισαι η πιο ομορφη για μενα αλλα ο Ζ ειναι αντικειμενικα πολυ ωραιο παιδι! Κι αφου μου το πε η φιλη μου πηρα κι εγω το μπαμπα μου, μου ειπε οτι ειμαι πριγκιπισσα και ησυχασα! Αμαν πια ας ειναι και πιο ωραιος ας ειμαι και σαν ορκ εγω αφου με θελει τον θελω και περναμε καλα! Η ερωτηση μου ειναι: Αν μου το ξαναπουν τι να απαντησω εγω?- γεια σου αμπουλινι

Πώς σου φαίνεται να πεις «συμφωνώ;»


Το ότι αυτός είναι πολύ πιο ωραίος από σένα δε σημαίνει ότι εσύ είσαι ορκ. Σημαίνει μόνο ότι είναι πολύ πιο ωραίος από σένα. Είναι βέβαιο ότι υπάρχουν πολύ πιο ωραίοι και από αυτόν. Αυτό δε σημαίνει ότι αυτός είναι ορκ.


Την επόμενη φορά που θα νιώσεις την ανάγκη να νιώσεις ελκυστική και σου έρθει αυθόρμητα να πάρεις τηλέφωνο τον μπαμπά σου, ξανασκέψου πρώτα ένα λεπτό τι να κάνεις.

__________________
6.


Μενω σε μια μικρη πολυκατοικια που ολοι οι ενοικοι ειναι φοιτητες! Ειμαι κι εγω φοιτητρια στο 5ο ετος κι εχω πολυ πολυ διαβασμα αφου του χρονου τελειωνω(ιατρικη). Στο ισογειο μενει μια κοπελα πολυ γλυκια και καλη και φιλικη που τα παμε καλα απο τον πρωτο χρονο! Η κοπελα μαζι με το διαμερισμα της εχει και αυλη η οποια ειναι ακριβως κατω απο το μπαλκονι μου! Καθε Κυριακη απο το μεσημερι μαζευεται αυτη και οι φιλοι της και ψηνουν παιζουν κιθαρα και τραγουδανε! Ειναι πολυ ωραια παρεα και κατεβαινω κι εγω πολλες φορες αφου με καλουν συχνα! Το προβλημα μου ειναι στην εξεταστικη. Συνηθως γραφουμε καθε Δευτερα οποτε εγω την Κυριακη κανω την τελευταια επαναληψη μου. Με ενοχλει απιστευτα η φασαρια αυτες τις Κυριακες απο τα νευρα μου κλεινω παραθυρα πατζουρια και προσπαθω να διαβασω! Δοκιμασα ωτοασπιδες κι ημουν μια χαρα αλλα μετα επαθα εναν ερεθισμο και δεν πρεπει πλεον να φοραω! Στην κοπελα εχω μιλησει και μου ειπε οτι καταλαβαινει και θα το σταματησουν την εξεταστικη αλλα δεν το κανει! Καθε Κυριακη εκει! Δεν θελω να γινω κακια και να φωναξω την αστυνομια, συμπαθω πολυ κι αυτη και την παρεα της! Δοκιμασα ακομα και να κατεβω κατω μια Κυριακη και να το ζητησω απ ολους ευγενικα , μου ειπαν οτι εννοειται δεν θα ξαναγινει σε εξεταστικη αλλα ματαια! Τι λες να κανω? Σπιτι δεν θελω να αλλαξω ειναι φτηνο και πολυ καλο! Αναγκαζομαι να φευγω καθε Κυριακη και να παω βιβλιοθηκη αν και δεν με βολευει καθολου!- φοιτητρια

Επειδή είναι όλοι μέσα στη γλύκα αλλά όπως φαίνεται, λίγο ξεχασιάρηδες (ας είμαστε καλοπροαίρετοι), να τους προειδοποιείς από πριν. Την επόμενη Κυριακή πριν την Κυριακή της εξεταστικής, πήγαινε κάτω στα τραγούδια και στα ψησίματα, και πες τους φεύγοντας, δυστυχώς την επόμενη εβδομάδα ξεκινάει η εξεταστική μου, γίνεται να ακυρωθεί η επόμενη συνάντηση; Τότε θα φανεί πόσο πρόθυμοι είναι να προσαρμοστούν για σένα.

__________________
7.


Έχω μια απορία να μοιραστώ. Εκεί πέρα στα μουσουλμανικά κράτη, όπου επικρατεί η Σαρία, έχουνε ψυχολόγους; Αν ναι, πάνε γυναίκες μουσουλμάνες σε άντρα ψυχολόγο; Αν ένας μουσουλμάνος πάει σε έναν ψυχολόγο της ίδιας θρησκείας και του εξομολογηθεί κάτι που δε συνάδει με την επίσημη γραμμή του Ισλάμ; Αν, ας πούμε, πει ότι καταπιέζεται, δε πιστεύει στον Αλλάχ και νιώθει ότι θέλει να ακολουθήσει το δρόμο.....του αγνωστικισμού ας πούμε; Είναι ο μουσουλμανικός κόσμος terra incognita για τους ψυχολόγους;- Σίγκμουντ Σλόμο

Από την ερώτηση σου συμπεραίνω ότι ξέρεις πολύ λίγα, πάρα πολύ λίγα, ελάχιστα πράγματα για τη Σαρία και το «εκεί πέρα». Δεν πειράζει, αυτό διορθώνεται πολύ εύκολα. Με πάρα πολύ διάβασμα. Θα το κάνεις όμως μόνος/μόνη σου. Θα κάνεις την καρδιά σου πέτρα, και αντί να διαβάσεις κουτσομπολιά στο facebook, θα κάτσεις να διαβάσεις, για να μάθεις πράγματα που θα έπρεπε να ξέρεις ήδη. Αν ζητήσεις φραγκοδίφραγκα και απλές απαντήσεις για να ξεμπερδεύεις, θα τα μάθεις λάθος. Θα διαβάσεις, θα διαβάσεις πολλά, και θα προσπαθήσεις να αποκτήσεις δική σου άποψη.


Προτείνω μερικά λινκ για αρχή, για να σε βοηθήσω.


Μια εισαγωγή στον Ισλαμικό νόμο, από τον ακαδημαϊκό Wael B. Hallaq.

Μια απάντηση στην ερώτηση: «επιτρέπεται να πάρω πτυχίο στην νομική και στην ψυχολογία» σύμφωνα με τον ισλαμικό νόμο, εδώ. Απόσπασμα: «η μελέτη αυτών των δύο αντικειμένων (νομική και ψυχολογία) περιλαμβάνει τη μελέτη θεμάτων που είναι αντίθετα με την ισλαμική διδασκαλία».


Είναι ο ισλαμικός νόμος βάρβαρος; Μια απάντηση (και θεώρηση) από το βιβλίο του Δρ. Μαχμούντ Χάμντυ Ζακζούκ «Ισλαμικές Αλήθειες», από το σάιτ «Ισλάμ για Έλληνες».
 

Και το αγαπημένο μου: απόσπασμα από τον νόμο της Σαρία (βρίσκεται ολόκληρος εδώ, για όποιον αγαπάει την παρανοϊκή παράνοια)
 

«Με βάση την υποχρεωτική προφύλαξη, το να επιτρέπει κανείς να φτάσει πηχτή σκόνη στον λαιμό κάπου καθιστά τη νηστεία άκυρη, είτε η σκόνη είναι κάτι halal προς βρώση, όπως το αλεύρι, είτε κάτι haram, όπως είναι η σκόνη ή το χώμα.


Θέμα 1613: Αν κάποιος επιτρέψει σε λεπτή σκόνη να εισέρθει στο λαιμό του, η νηστεία δεν ακυρώνεται.


Θέμα 1616: Αν ένα άτομο δεν λαμβάνει μέριμνα για να εμποδίσει τη σκόνη, τον καπνό και τα λοιπά να εισέρθουν στον λαιμό του, και είναι αρκετά σίγουρο ότι αυτά τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να εισέρθουν στον λαιμό του, η νηστεία του είναι έγκυρη. Όμως αν μόνο πιστεύει ότι αυτά τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να εισέρθουν στον λαιμό του, θα ήταν καλύτερο να κάνει επανεκκίνηση της νηστείας.


Θέμα 1614: Αν παχιά σκόνη ανακατευτεί από τον άνεμο και αν ένα άτομο δεν προφυλαχτεί ενώ έχει παρατηρήσει το φαινόμενο, επιτρέποντας έτσι στη σκόνη να μπει στο λαιμό του, η νηστεία ακυρώνεται στη βάση της υποχρεωτικής προφύλαξης.»

103

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

5 σχόλια
#1: Αγαπητή, κάπως έτσι αναρωτιόμουν κι εγώ στο 1ο έτος, γιατί δεν έίμαι πλέον "πρώτη". Προσπάθησε να καταλάβεις ποια μαθήματα σε ενδιαφέρουν περισσότερο μέσα στη σχολή, τι είναι αυτό που αγαπάς, εκεί επικεντρώσου. Εκεί θα γίνεις πολύ καλή γιατί θα σου αρέσει να ασχολείσαι και να διαβάζεις. Για εμένα αυτό το σημείο ήρθε μετά από 2.5 - 3 χρόνια στη σχολή, όταν τα μαθήματα έγιναν πιο ειδικά και καταστάλλαξα στον τομέα που αγαπώ. Και αυτό ακολούθησα επαγγελματικά. Αν κοιτάξω στο linkedin των συμφοιτητών μου, τελικά μερικοί πολύ μέτριοι φοιτητές που καθυστέρησαν να πάρουν το πτυχίο τους έχουν πολύ καλύτερες δουλειές από κάποιους άριστους. Πολύ καλές οι συμβουλές της Αμπα
Εγώ πάντως πολύ χαίρομαι άμα μου κάνουν τέτοια σχόλια για το φίλο μου. Και επειδή είμαστε και 5 χρονάκια μαζί και όσο να ναι σε τρώει λίγο η καθημερινότητα και για να είμαι ειλικρινής πλέον υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα που με κάνουν να τον αγαπώ κάθε μέρα και πιο πολύ (όπως για παράδειγμα ψες που έφυγα στις 10 από τη δουλειά και είχε μαγειρέψει και με περίμενε ζεστό φαγάκι στο τραπέζι), το θεωρώ πολύ ωραίο να μου θυμίζουν άλλοι ότι είναι όμορφος και έχει πέραση. Με κάνει να τον βλέπω όπως στις αρχές και να ξαναερωτεύομαι, γιατί μετά από τόσο καιρό τον έχω συνηθίσει και ξεχνάω ότι είναι ωραίος.
#2 Απόλυτο δίκιο η Α, μπα. Μόλις τον δεις να ρεύεται και να κλάνει, να τρώει σαν το γουρούνι και να του τρέχουν οι σάλτσες στο πιγούνι, μόλις διαπιστώσεις την κρυφή αδυναμία στη μαμά του, τότε θα τον ξερωτευτείς σε χρόνο dt. Sorry για το ασόβαρο σχόλιο, αλλά σε περιπτώσεις τέτοιας εξιδανίκευσης χάνω τα λόγια μου.
#1 Βρε κορίτσι μου, το λες και μόνη σου: ...δεν είσαι και σπίτι τους να ξέρεις τι κάνουν. Αυτό μου θυμίζει το γνωστό αστείο των Πανελλαδικών: «διάβαζα αλλά έβγαινα κι έξω» και να το λέει αυτό ο αριστούχος, γελάνε και οι πέτρες. Κάποιοι από αυτούς σίγουρα είναι εξαιρετικά ταλέντα, νομίζω όμως ότι είναι πολύ λιγότεροι από όσο νομίζεις. Πέρα από αυτό, μην υποτιμάς ποτέ τις δυσκολίες που βρίσκεις. Αυτές είναι που σε σκληραγωγούν και σε προετοιμάζουν για την αρρένα της εργασίας, η οποία είναι πραγματικά αμείλικτη.