ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό «Α μπα»: σε περίπτωση που μπει παχιά σκόνη στο λαιμό σας

Στο σημερινό «Α μπα»: σε περίπτωση που μπει παχιά σκόνη στο λαιμό σας Facebook Twitter
103

 

__________________
1.


Καλημέρα αγαπητή μου Ά, μπα! Ελπίζω να είσαι καλά! Γράφω για να με ταρακουνήσεις λίγο. Στο σχολείο ήμουν πάντα πρώτη. Πέρασα στο πολυτεχνείο και όπως ήταν αναμενόμενο γνώρισα ανθρώπους πολύ εξυπνότερους από μένα. Αυτούς που τους λες 1 και καταλαβαίνουν 10. Που διαβάζουν μια μέρα το μάθημα και γράφουν 10 με εμενα να το διαβάζω 2 βδομάδες για να έχω το αντίστοιχο αποτέλεσμα. Ίσως υπερβάλλω λίγο αλλά κάπως έτσι είναι. Στο πρώτο έτος είχα ενθουσιαστεί που περιτριγυριζόμουν από ανθρώπους ευφυέστερους από μένα. Πίστευα άλλωστε στο "αν εισαι ο εξυπνότερος στο δωμάτιο άλλαξε δωμάτιο". Φτάνοντας όμως στο τρίτο έτος των σπουδών μου έχω αρχισει να νευριάζω. Και με μαλώνω που νευριάζω. Αλλά με πιάνω να σκέφτομαι πόσο άδικο είναι αυτοί να περνάν τα μαθήματα με ελάχιστο κόπο (ναι δεν είμαι στο σπίτι του καθενός τους και δεν ξέρω πόση προσπάθεια καταβάλουν στην πραγματικότητα αλλά νομίζω δεν πέφτω πολύ έξω) και εγώ να βαζω ρήτρες και να ξανά δίνω τα μαθήματα για να έχω έναν μέσο όρο υψηλό. Νιώθω ζήλεια και πως είναι μάταιη η προσπάθειά μου αφού δεν θα τους φτάσω ποτέ. Πώς να ξεπεράσω τέτοιου είδους σκέψεις και να επικεντρωθώ στην προσωπική μου εξέλιξη? Δεν γίνεται να μην συγκρίνομαι με τους άλλους. Κάπως πρέπει να ξέρω που βρίσκομαι, έτσι δεν είναι? Αναρωτιέμαι, επίσης, αν οι σκέψεις μου αυτές είναι αποτέλεσμα της τετριμμένης ανθρώπινης τεμπελιάς προκειμένου απλά να αποφύγω την επίπονη προσπάθεια.. -Lost in perfection

Παρόλο που φαίνεται να έχεις μυαλό και ευχέρεια έκφρασης, δεν κάνεις ερώτηση, κάνεις ένα παιδικό, πολύ ανώριμο παράπονο που σε ένα πεντάχρονο μπορεί και να είναι χαριτωμένο, αλλά σε ενήλικα είναι επικίνδυνο. Αν βγάλουμε τις σάλτσες, αυτό που λες είναι «γιατί δεν είμαι πάντα πρώτη». Θεωρητικά το ήξερες ότι δεν θα ήσουν για πάντα πρώτη, αλλά τελικά, όπως φαίνεται, δεν περίμενες να συμβεί στ' αλήθεια. (Έκανες υπομονή τρία χρόνια, μήπως κάνεις λάθος και τελικά αποδειχτεί ότι είσαι η πρώτη. Αλλά δεν είσαι. Και έφτασε ο κόμπος στο χτένι!)


Θα επικεντρωθώ στο πιο εξοργιστικό από αυτά που γράφεις, το οποίο νομίζω ότι συμπυκνώνει την παρανόηση με την οποία σε μεγάλωσαν. Στη λέξη «άδικο». Ξέρεις τι είναι άδικο; Ότι έχεις να φας και να κοιμηθείς και καθαρό νερό να πιεις ενώ άλλοι κοιμούνται στις λάσπες. Αυτό είναι άδικο. Είναι άδικο γιατί όλες οι ανθρώπινες ζωές έχουν την ίδια αξία. Δεν είναι όμως καθόλου άδικο που άλλοι περνάνε τα μαθήματα πιο εύκολα από σένα. Δεν είναι αδικία ότι υπάρχουν πιο όμορφοι και πιο έξυπνοι και πιο γρήγοροι από σένα. Αν πιστεύεις ότι είναι άδικο ότι υπάρχουν διάφοροι άνθρωποι με διάφορα χαρίσματα, πρέπει να κάνεις παράπονα στο Σύμπαν που δεν μας βγάζει όλους ολόιδιους, σαν από εργοστάσιο.


Ναι, μερικούς δεν θα τους φτάσεις ποτέ. Η ζήλεια είναι κατανοητή, αλλά όταν λες «πώς να το ξεπεράσω», τι ακριβώς θέλεις να ξεπεράσεις; Το αυτονόητο γεγονός ότι δεν είσαι η πρώτη; Η πρώτη σε τι; Και πες ότι ήσουν η πρώτη στο πολυτεχνείο. Αυτό θα σήμαινε ότι θα ήσουν και η πρώτη σε όλα τα πολυτεχνεία; Η πρώτη στον κόσμο; Τι περίμενες από τον εαυτό σου πια;


Κάπως πρέπει να ξέρεις που βρίσκεσαι, ναι, και αν κάτσεις και το δεις με ψυχραιμία, «αυτοί» που τα περνάνε τα μαθήματα με δύο μέρες διαβάσματος δεν είναι η πλειοψηφία. Εσύ έχεις επιλέξει να συγκρίνεσαι μαζί τους, γιατί πίστευες ότι εκεί ανήκεις. Δεν τους φτάνεις στα μαθήματα, νομίζω ότι μετά από τρία χρόνια είναι παράνοια να πιστεύεις ότι αυτοί είναι ο ανταγωνισμός σου. Για να επικεντρωθείς στην δική σου εξέλιξη πρέπει πια να δεχτείς ότι δεν είσαι η πρώτη, ούτε η δεύτερη, και να καταλάβεις ότι αυτό δεν είναι άδικο, απλώς είναι. Μετά ίσως καταλάβεις και ότι η επιτυχία στα μαθήματα δεν εξασφαλίζει άλλη επιτυχία. Ούτε επαγγελματική, ούτε προσωπική, ούτε καν απαραίτητα ακαδημαϊκή. Το ελληνικό πανεπιστημιακό περιβάλλον είναι πολύ συγκεκριμένο και σε αυτό ξεχωρίζουν πολύ συγκεκριμένα είδη ανθρώπων. Καλά κάνεις και προσπαθείς για τον καλύτερο βαθμό, αλλά κάνε ένα πλάνο για το μετά, από τώρα. Προσπάθησε να καταλάβεις τι κάνεις καλύτερα. Όχι σε σχέση με τους άλλους. Σε σχέση με τον εαυτό σου. Ο μεγαλύτερος ανταγωνισμός πρέπει να είναι με σένα, όχι με τους γύρω σου.

__________________
2.


Βιώνω τον φόβο της απώλειας. Προηγούμενο υπάρχει μόνο ένα. Ή απώλεια του παππού μου. Ημουν μόλις 13 και το ξεπέρασα σχετικά εύκολα και γρήγορα. Έχω φτασει τα 21 και πια ζω με αυτο τον φόβο. Δεν χάνω κλήση για κλήση δικών μου ανθρώπων γιατί φοβάμαι μήπως με παίρνουν τηλέφωνο επειδή κινδυνεύουν και εγώ αν δεν το σηκώσω θα ευθύνομαι παντοτινά για τον χαμό τους. Τους συγχωρώ τα πάντα. Προσπαθώ να τα βρίσκουμε σχεδόν αμέσως γιατί ανησυχώ μήπως και τους βλαψω με κάποιον τρόπο (έμφραγμα από τον θυμό και τη θλίψη που τους προκάλεσε ο τσακωμός μας, περάσουν τον δρόμο νευριασμένοι και δεν προσέχουν και τους πατήσει αυτοκίνητο και ο,τι άλλο τρελό μπορείς να φανταστείς). Αν ακούσω κάποιον περίεργο ήχο τρέχω να δω τι έγινε γιατί.. καταλαβαίνεις, μπορεί να έπεσαν μες στο σπίτι και τους πλάκωσε το τέρας του καναπέ. Καλά, αν βγουν στο μπαλκόνι κάθομαι σε εγρήγορση μέχρι να τους ακούσω να επιστρέφουν μέσα σώοι και αβλαβείς. Δεν ξέρω. Μοιάζει αστείο, αλλά πίστεψε με, δεν είναι. Είναι αβάσταχτο! Έχω ακούσει και άλλους να βιώνουν παρόμοιους φόβους. Λες να ξεπερνιέται με κάποιον τρόπο? Κάνοντας κάποιες σκέψεις? Του χρόνου, ας πούμε, σκέφτομαι να πάω Erasmus και στη συνέχεια να φύγω στο εξωτερικό για μεταπτυχιακές σπουδές. Νιώθω τύψεις. Αν όσο λείπω συμβεί σε κάποιον τους κάτι κακό? Ιδίως, αν χάσουμε την γιαγιά? Πως θα το ξεπεράσω μετά αυτό? Προφανώς και αντιλαμβάνομαι το γεγονός πως δεν είμαι Θεός και δεν μπορώ να σώσω και να προφυλάξω κανέναν. Ωστόσο η ενσυνείδηση του παρανοϊκού της κατάστασης δεν μοιάζει να βοηθεί πολύ...Οι σκέψεις μου αυτές, να σημειώσω, οργιάζουν κυρίως όταν είναι κοντά τους. Όταν λείπω για κάποιο διάστημα, κανέναν - δυό μήνες, χαλαρώνω λίγο και βλέπω το πράγμα στις πραγματικές του διαστάσεις. Έτσι νομίζω τουλάχιστον...

Δεν είναι καθόλου αστεία υπόθεση. Το ανησυχητικό είναι ότι δεν έχεις καταλάβει ούτε εσύ πόσο σοβαρό είναι.


Λέμε ότι οι φόβοι και οι φοβίες υπάρχουν σε όλους τους ανθρώπους, και βοήθεια χρειάζεται κανείς αν μια φοβία του προκαλεί προβλήματα στην καθημερινότητα του. Έχεις φοβία που σου προκαλεί προβλήματα στην ζωή σου, άρα πρέπει να πας σε ψυχολόγο. Μαζί θα βρείτε από πού πηγάζει αυτός ο φόβος, τι συμβολισμό έχει, και πώς θα καταπολεμήσεις την αιτία, όχι το αποτέλεσμα. Από αυτά που γράφεις φαίνεται ότι δεν έχεις ιδέα τι σου συμβαίνει, και βλέπεις μόνο την επιφάνεια, που είναι ο φόβος, και τίποτα άλλο. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα περάσει από μόνο του, και μπορεί να χειροτερέψει, οπότε μην το αφήσεις, και μην το αμελήσεις, είναι πολύ σοβαρό θέμα.

__________________
3.


Καλησπέρα!
Ειμαι 34 χρόνων,αρχιτέκτονας και φρεσκοπαντρεμενη. Αγαπητή αμπα θα ήθελα να ακούσεις την ιστορία μου, που πολυ με βασανίζει.
Παντρεύτηκα πριν μερικούς μήνες έναν καταπληκτικό άνθρωπο και έχω έναν πολυ αρμονικό και ευτυχισμένο γαμο.
Το μπέρδεμα μου ειναι το εξής. Πριν γνωρίσω τον άντρα μου(ειμαστε μαζι 5 χρονια!) είχα μια τεράστια καψούρα με έναν τύπο. Γνωριζόμαστε απο το σχολείο και είχαμε μια πολυ έντονη σεξουαλικη σχέση για πολλα χρονια. Δεν γίναμε ποτε ζευγάρι ενώ έπαιζε πολυ συναίσθημα. Το θέμα μου ειναι ότι έχω εξάρτηση απο αυτόν. Δεν εννοώ σεξουαλικη πια, δεν έχω πρόθεση να προδώσω το γαμο μου, οχι απο ηθικοπλαστικη σκοπιά, αλλα γιατί θα πέθαινα απο τύψεις και στεναχώρια. Ομως δεν αντέχω να μην του μιλάω. Περνάει ενα διαςτημα που δεν έχουμε μιληςει και καίγεται το ειναι μου απο την επιθυμία να δω τι κανει.Νιώθω πολυ έντονα συναισθήματα ώρες ώρες. Και σε ρωτώ. Πως γίνεται να λυτρωθώ απο τις εμμονές μου; Να πω οκ δεν ήσασταν ποτε μαζι, ναι θέλεστε αλλα δες το καλο που σου συμβαίνει και προχωρα. Γιατί το μυαλό μου να ταξιδεύει εκει και να μην μπορώ να του επιβληθω; Με μενα τα έχω και με κανέναν αλλο

Σ ευχαριστω πολυ που με άκουσες –Ιοκάστη

Τα κολλήματα, αγαπητή Ιοκάστη, δεν είναι σαν τις ψείρες. Απαιτούν πάρα πολλή ενέργεια και κόπο για να συντηρηθούν. Εμείς τα φροντίζουμε, με το αίμα της ψυχής μας (αν υπήρχε τέτοιο πράγμα), αλλιώς ξεραίνονται. Τα τροφοδοτούμε και τα επανατροφοδοτούμε γιατί κάτι μας δίνουν. Τελικά, έτσι όπως τα γράφω, μάλλον σαν τις ψείρες είναι.


Το τι σου δίνει αυτό το κόλλημα εσύ μόνο το ξέρεις, αλλά επειδή οι άνθρωποι δεν είμαστε και τα πιο πρωτότυπα πλάσματα, θα κάνω μια υπόθεση. Επειδή με αυτόν τον άντρα δεν είχες ποτέ σχέση, έχεις παραμείνει στο φάσμα της φαντασίωσης, οπότε αυτά που δεν ξέρεις γι' αυτόν, και είναι πάρα πολλά – τα πάντα - τα συμπληρώνεις με τον καλύτερο τρόπο, που είναι η φαντασία σου. Δεν σας έχει συναντήσει ακόμα η πραγματικότητα για να ανακαλύψεις ότι ας πούμε, είναι κάπως αγράμματος, ή ρατσιστής, ή κολλημένος, ή τσιγγούνης. Αυτό το σύννεφο που έχεις δημιουργήσει στο μυαλό σου για το ποιος είναι, το λες «συναίσθημα».


Αυτό το όνειρο είναι που κρατάει αυτό το πράγμα ζωντανό, και το όνειρο είναι δικό σου δημιούργημα. Είναι τόσο κλασικό, αλλά όχι πολύ επιτρεπτό για μια 34χρονη που μόλις έχει παντρευτεί. Είναι ανώριμη σκέψη και διαδικασία, για ανθρώπους νέους που δεν έχουν ζήσει ακόμη την πραγματικότητα, για να καταλάβουν πόσο καλύτερη είναι από τα όνειρα.

__________________
4.


Αγαπημένη Λένα, κατ αρχάς θέλω από καρδιάς να σου πω ένα τεράστιο μπράβο για το έργο σου μέσα από αυτή τη στήλη! Κατά δεύτερον, θα περάσω στο προκειμενο, θα είμαι σύντομη. Είμαι 21, έξυπνη και χαρισματικη, τα πράγματα στη ζωή μου είναι ακριβώς όπως τα ονειρευομουν ας πούμε στην εφηβεία. Είμαι στη σχολή που θέλω, με τις επαγγελματικες προοπτικές που θέλω, με βαθιές φιλίες και ωραίες παρέες, υπερμετρα ερωτευμένη με έναν άνθρωπο που ταιριαζω πολύ και κάνω πράγματα για μένα. Ωστόσο, όταν μπαίνει το "πρέπει" στη ζωή μου χάνω την μπάλα και γίνομαι τελείως αναβλητικη. Πχ τώρα ενόψει εξεταστικής που "πρέπει" να διαβάσω, απλά όλο το αναβάλλω με αποτέλεσμα προφανώς να μην κάνω σωστή προσπάθεια ως τελειομανης. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται ενώ είμαι τελειομανης και έχω την τύχη να κάνω πράγματα που θέλω, να είμαι και τόσο αναβλητικη και να μην μπορώ να το διορθώσω. Πρόσφατα, ψάχνοντας, είδα ότι ως βασικό αιτιο της αναβλητικοτητας θεωρείται ο φόβος για την αποτυχία, δε θεωρώ όμως ότι στην περίπτωση μου ισχύει αυτό γιατί παρόλη την αναβλητικοτητα πιστεύω ότι θα έχω τα επιθυμητα αποτελέσματα και τα έχω. Δεν μπορώ να το ερμηνευσω όλο αυτό και δεν ξέρω και πώς να το διορθώσω γιατί πραγματικά θέλω. Θέλω να δινομαι σωστά στα πράγματα με τα οποία καταπιανομαι κι όχι επειδή με πιεζει ας πούμε ο χρόνος. Προσπάθησα να εντοπισω πράγματα που αποσπουν την προσοχή μου, αλλά έφτασα σε σημείο να χάνω περισσότερο χρόνο υπεραναλυοντας τι μου κάνει κακό και απλά μπήκα σε ένα φαυλο κύκλο. Βοήθεια παρακαλώ; Σε ευχαριστώ!- Μπα

Αν είσαι έξυπνη και χαρισματική, και δεν υπάρχει περίπτωση αποτυχίας, γιατί δεν μπορείς να λύσεις μόνη σου αυτό το πρόβλημα;


Ή, ακόμα καλύτερα, πώς γίνεται να έχεις ένα πρόβλημα, πόσο μάλλον περισσότερα από ένα;


Ανεξήγητα πράγματα.


Φαντάζεσαι να μην είσαι τέλεια, και να έχεις κάποιο κουσούρι που δεν μπορείς να δεις; Μπα, αποκλείεται.

__________________
5.


Βρε αμπα μου,
Ειμαι με το αγορι μου 2 χρονια σχεδον! Ειναι ενα αντικειμενικα ωραιο αγορι και πιστευω οτι ταιριαζουμε πολυ! Πιστευα οτι κι εμφανισιακα δεν διαφερουμε τοσο σε κλιμακα ομορφιας αλλα μαλλον κανω λαθος! Ολα ξεκινησαν το προηγουμενο εξαμηνο που ημουν ερασμους! Ηρθε το αγορι μου να με δει που λες και μετα απο καμια βδομαδα μου λεει μια φιλη-γνωστη που γνωρισα εκει: Δεν το πιστευω οτι εχεις τοσο ωραιο αγορι! Ευχαριστω πολυ,της λεω. Μπραβο μπραβο, μου λεει. Αυτο που λες απαναληφθηκε με αλλη μια κοπελα απο εκει αλλα χειροτερο: Καλε τι ωραιο αγορι εχει η Χ για ολες υπαρχει ελπιδα!!, ειπε περιχαρης σε κοινη γνωστη μας. Λεω κι εγω κατσε λιγο τι συμβαινει δεν τα χω με τον κλουνει! Παιρνω που λες μια φιλη μου αγαπημενη που ειμαστε πολυ κοντα στο σκαιπ και της λεω: Βρε Ψ ειναι ο Ζ τοσο πιο ωραιος απο μενα και σεληνιαστηκαν αυτες εδω? Και μου λεει η Ψ: Κοιτα Χ μου σ αγαπαω πολυ πολυ κι εισαι η πιο ομορφη για μενα αλλα ο Ζ ειναι αντικειμενικα πολυ ωραιο παιδι! Κι αφου μου το πε η φιλη μου πηρα κι εγω το μπαμπα μου, μου ειπε οτι ειμαι πριγκιπισσα και ησυχασα! Αμαν πια ας ειναι και πιο ωραιος ας ειμαι και σαν ορκ εγω αφου με θελει τον θελω και περναμε καλα! Η ερωτηση μου ειναι: Αν μου το ξαναπουν τι να απαντησω εγω?- γεια σου αμπουλινι

Πώς σου φαίνεται να πεις «συμφωνώ;»


Το ότι αυτός είναι πολύ πιο ωραίος από σένα δε σημαίνει ότι εσύ είσαι ορκ. Σημαίνει μόνο ότι είναι πολύ πιο ωραίος από σένα. Είναι βέβαιο ότι υπάρχουν πολύ πιο ωραίοι και από αυτόν. Αυτό δε σημαίνει ότι αυτός είναι ορκ.


Την επόμενη φορά που θα νιώσεις την ανάγκη να νιώσεις ελκυστική και σου έρθει αυθόρμητα να πάρεις τηλέφωνο τον μπαμπά σου, ξανασκέψου πρώτα ένα λεπτό τι να κάνεις.

__________________
6.


Μενω σε μια μικρη πολυκατοικια που ολοι οι ενοικοι ειναι φοιτητες! Ειμαι κι εγω φοιτητρια στο 5ο ετος κι εχω πολυ πολυ διαβασμα αφου του χρονου τελειωνω(ιατρικη). Στο ισογειο μενει μια κοπελα πολυ γλυκια και καλη και φιλικη που τα παμε καλα απο τον πρωτο χρονο! Η κοπελα μαζι με το διαμερισμα της εχει και αυλη η οποια ειναι ακριβως κατω απο το μπαλκονι μου! Καθε Κυριακη απο το μεσημερι μαζευεται αυτη και οι φιλοι της και ψηνουν παιζουν κιθαρα και τραγουδανε! Ειναι πολυ ωραια παρεα και κατεβαινω κι εγω πολλες φορες αφου με καλουν συχνα! Το προβλημα μου ειναι στην εξεταστικη. Συνηθως γραφουμε καθε Δευτερα οποτε εγω την Κυριακη κανω την τελευταια επαναληψη μου. Με ενοχλει απιστευτα η φασαρια αυτες τις Κυριακες απο τα νευρα μου κλεινω παραθυρα πατζουρια και προσπαθω να διαβασω! Δοκιμασα ωτοασπιδες κι ημουν μια χαρα αλλα μετα επαθα εναν ερεθισμο και δεν πρεπει πλεον να φοραω! Στην κοπελα εχω μιλησει και μου ειπε οτι καταλαβαινει και θα το σταματησουν την εξεταστικη αλλα δεν το κανει! Καθε Κυριακη εκει! Δεν θελω να γινω κακια και να φωναξω την αστυνομια, συμπαθω πολυ κι αυτη και την παρεα της! Δοκιμασα ακομα και να κατεβω κατω μια Κυριακη και να το ζητησω απ ολους ευγενικα , μου ειπαν οτι εννοειται δεν θα ξαναγινει σε εξεταστικη αλλα ματαια! Τι λες να κανω? Σπιτι δεν θελω να αλλαξω ειναι φτηνο και πολυ καλο! Αναγκαζομαι να φευγω καθε Κυριακη και να παω βιβλιοθηκη αν και δεν με βολευει καθολου!- φοιτητρια

Επειδή είναι όλοι μέσα στη γλύκα αλλά όπως φαίνεται, λίγο ξεχασιάρηδες (ας είμαστε καλοπροαίρετοι), να τους προειδοποιείς από πριν. Την επόμενη Κυριακή πριν την Κυριακή της εξεταστικής, πήγαινε κάτω στα τραγούδια και στα ψησίματα, και πες τους φεύγοντας, δυστυχώς την επόμενη εβδομάδα ξεκινάει η εξεταστική μου, γίνεται να ακυρωθεί η επόμενη συνάντηση; Τότε θα φανεί πόσο πρόθυμοι είναι να προσαρμοστούν για σένα.

__________________
7.


Έχω μια απορία να μοιραστώ. Εκεί πέρα στα μουσουλμανικά κράτη, όπου επικρατεί η Σαρία, έχουνε ψυχολόγους; Αν ναι, πάνε γυναίκες μουσουλμάνες σε άντρα ψυχολόγο; Αν ένας μουσουλμάνος πάει σε έναν ψυχολόγο της ίδιας θρησκείας και του εξομολογηθεί κάτι που δε συνάδει με την επίσημη γραμμή του Ισλάμ; Αν, ας πούμε, πει ότι καταπιέζεται, δε πιστεύει στον Αλλάχ και νιώθει ότι θέλει να ακολουθήσει το δρόμο.....του αγνωστικισμού ας πούμε; Είναι ο μουσουλμανικός κόσμος terra incognita για τους ψυχολόγους;- Σίγκμουντ Σλόμο

Από την ερώτηση σου συμπεραίνω ότι ξέρεις πολύ λίγα, πάρα πολύ λίγα, ελάχιστα πράγματα για τη Σαρία και το «εκεί πέρα». Δεν πειράζει, αυτό διορθώνεται πολύ εύκολα. Με πάρα πολύ διάβασμα. Θα το κάνεις όμως μόνος/μόνη σου. Θα κάνεις την καρδιά σου πέτρα, και αντί να διαβάσεις κουτσομπολιά στο facebook, θα κάτσεις να διαβάσεις, για να μάθεις πράγματα που θα έπρεπε να ξέρεις ήδη. Αν ζητήσεις φραγκοδίφραγκα και απλές απαντήσεις για να ξεμπερδεύεις, θα τα μάθεις λάθος. Θα διαβάσεις, θα διαβάσεις πολλά, και θα προσπαθήσεις να αποκτήσεις δική σου άποψη.


Προτείνω μερικά λινκ για αρχή, για να σε βοηθήσω.


Μια εισαγωγή στον Ισλαμικό νόμο, από τον ακαδημαϊκό Wael B. Hallaq.

Μια απάντηση στην ερώτηση: «επιτρέπεται να πάρω πτυχίο στην νομική και στην ψυχολογία» σύμφωνα με τον ισλαμικό νόμο, εδώ. Απόσπασμα: «η μελέτη αυτών των δύο αντικειμένων (νομική και ψυχολογία) περιλαμβάνει τη μελέτη θεμάτων που είναι αντίθετα με την ισλαμική διδασκαλία».


Είναι ο ισλαμικός νόμος βάρβαρος; Μια απάντηση (και θεώρηση) από το βιβλίο του Δρ. Μαχμούντ Χάμντυ Ζακζούκ «Ισλαμικές Αλήθειες», από το σάιτ «Ισλάμ για Έλληνες».
 

Και το αγαπημένο μου: απόσπασμα από τον νόμο της Σαρία (βρίσκεται ολόκληρος εδώ, για όποιον αγαπάει την παρανοϊκή παράνοια)
 

«Με βάση την υποχρεωτική προφύλαξη, το να επιτρέπει κανείς να φτάσει πηχτή σκόνη στον λαιμό κάπου καθιστά τη νηστεία άκυρη, είτε η σκόνη είναι κάτι halal προς βρώση, όπως το αλεύρι, είτε κάτι haram, όπως είναι η σκόνη ή το χώμα.


Θέμα 1613: Αν κάποιος επιτρέψει σε λεπτή σκόνη να εισέρθει στο λαιμό του, η νηστεία δεν ακυρώνεται.


Θέμα 1616: Αν ένα άτομο δεν λαμβάνει μέριμνα για να εμποδίσει τη σκόνη, τον καπνό και τα λοιπά να εισέρθουν στον λαιμό του, και είναι αρκετά σίγουρο ότι αυτά τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να εισέρθουν στον λαιμό του, η νηστεία του είναι έγκυρη. Όμως αν μόνο πιστεύει ότι αυτά τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να εισέρθουν στον λαιμό του, θα ήταν καλύτερο να κάνει επανεκκίνηση της νηστείας.


Θέμα 1614: Αν παχιά σκόνη ανακατευτεί από τον άνεμο και αν ένα άτομο δεν προφυλαχτεί ενώ έχει παρατηρήσει το φαινόμενο, επιτρέποντας έτσι στη σκόνη να μπει στο λαιμό του, η νηστεία ακυρώνεται στη βάση της υποχρεωτικής προφύλαξης.»

103

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#1 Συμφωνώ με α μπα, βρίσκει το νόημα πίσω από τις λέξεις. Νομίζω ότι παρόλο που η κοπέλα μπορεί να φαίνεται ευφυής (και να είναι, αν κ νομίζω με την στενή έννοια του όρου), είναι σίγουρα ανώριμη, με έντονη τάση ναρκισσισμού, το σύνδρομο του τα-κάνω-όλα-τελειότερα-από-όλους, επακόλουθο φαντάζομαι της φούσκας μέσα στην οποία μεγάλωσε "είσαι-η-καλύτερη-μέσα-στο-Σύμπαν-όλο". Η γενιά του "εσύ είσαι ο καλύτερος" προσπαθεί να βρει ταυτότητα. Κ νομίζω ότι όλο το σχόλιο το έγραψα γιατί απλώς θυμήθηκα τότε που συνειδητοποίησα ότι η απλή εξυπνάδα, όταν είναι θεωρητική και δεν εκφράζεται με έργα, δεν βοήθησε κανέναν.
#5 "Δεν το πιστευω οτι εχεις τοσο ωραιο αγορι!"Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν αποκρίνεσαι με την αυτονόητη ερώτηση : "Tί σε εμποδίζει να το πιστεύεις;" με γνήσια απορία στο βλέμμα, σαν να σου λένε "Δεν το πιστεύω ότι αναπνέεις!" .Kαι αναλόγως πάει λέγοντας η... φιλική κουβεντούλα. Το ανωτέρω είναι ένα ενδεικτικό παράδειγμα. Υπάρχουν ένα σωρό τρόποι να το αντιμετωπίσεις. Ξέρεις, η προσωπικότητα δεν είναι μόνο μια λέξη στον αέρα... Είτε την έχει κάποιος, οπότε εξ' ορισμού την αποπνέει αισθητά και στους γύρω του είτε όχι. Οι φίλες σου δεν έχουνε δει την δική σου ακόμα, I bet on that!Γιατί, αν την έχουνε δει, τότε υποθέτω έχουν λόγους να πιστεύουν πολύ σοβαρά ότι δεν σου αξίζουν good-looking guys και απλά είσαι ανίκανη να έχεις τέτοιους. Συνεπώς, τα γεμάτα έκπληξη και σοκ λόγια τους θα είχανε και κάποιο βάρος πιθανώς.- "....Τελικά υπάρχει ελπίδα για όλες μας."- "Για όσες την χρειάζονται, ναι. Υποθέτω ότι θα υπάρχει. Και από ό, τι λέγεται θα πεθαίνει τελευταία. Οι υπόλοιπες μια χαρά πορευόμαστε και άνευ."Πριν μερικά χρόνια, σε ένα εμπορικό κατάστημα έπεσα τυχαία πάνω σε μια συμμαθήτρια από το Λύκειο. Αντιπαθέστατη λόγω συμπεριφοράς, είχε κακή αγωγή, αλλά ήταν από αυτές που σου την πλασάρουνε με επίφαση κοτίασης, ξέρετε ποιές... Πιθανότατα από αυτές που αναφέρονται και στην ερώτηση της γράφουσας. Λέμε πεταχτά τέλος πάντων τα νέα μας από τις σπουδές μας και τί κάναμε μετά... Μου λέει αυτή τα δικά της. Την ακούω. Φτάνει η σειρά μου. Της κάνω ακροθιγώς ένα σύντομο πέρασμα στα δικά μου, που συμπεριλαμβάνανε πως ακολούθησα μια ομολογουμένως πολύ σπάνια και δυσεύρετη κατεύθυνση σε ένα ιδιαίτερο πεδίο (ακριβώς γι' αυτό αποκτάει ένα κύρος στην κοινή αντίληψη - δηλαδή λόγω μηδαμινής/μηδενικής επαφής του μέσου ατόμου με το αντικείμενο). Και επειδή ξεκίνησα φυσικά την κουβέντα από τις προπτυχιακές σπουδές μου, οι οποίες ήταν μάλλον κάτι average από άποψη συχνότητας επιλογής επιστημονικού πεδίου, δεν περίμενε υποθέτω αυτό που θα ακολουθούσε... Πλάκα έχει, αλλά μόλις το άκουσε μου λέει - επί λέξει παιδιά : "ΕΛΑ! (εντυπωσιασμένη) Δεν το περίμενα ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ! (υπερφίαλα και καταφρονητικά βεβαίως, και όχι από έκπληξη λόγω σπανιότητας ή πιθανής ασυμβατότητας ενδιαφερόντων μου - εξάλλου δεν είχαμε καμία επαφή τα χρόνια που μεσολάβησαν).". Παίρνω λοιπόν κι εγώ μια ειλικρινή έκφραση απορίας (στην τελική μου βγήκε και φυσικά), τραβώντας ελαφρώς πίσω το λαιμό μου και της λέω "Γιατί δεν το περίμενες ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ;;! Sorry, μήπως αφαιρέθηκα και έχασα κάτι που είπες;". Περιττό να προσθέσω πως έμεινε ασάλευτη και αμίλητη να με κοιτάει με γουρλωμένα μάτια. Σαφέστατα περίμενε άλλη αντίδραση... Μετά από 5'' εύγλωττης σιωπής και ακίνητες στην ίδια στάση... την χαιρετώ λοιπόν ευγενικά και φεύγω, ενώ αυτή στέκεται ΑΚΟΜΑ ασάλευτη στην ίδια στάση. Τελείως κινηματογραφική σκηνή!
#6χμμμδεν καταλαβαινω πως χωρανε οι φρασεις "ειναι πολυ καλα παιδια, με καλουν και παω συχνα κι εγω σε αυτα τα παρτυ και περναμε πολυ ωραια" και "σκεφτομαι αν θα πρεπει να καλεσω την αστυνομια" στην ιδια σελιδα...αν εχεις φτασει στο σημειο να σκεφτεσαι αστυνομιες, τουλαχιστον δες το νομικα/ τυπικα το θεμα και ασε τις "καλωσυνες".αν ολα αυτα γινονται ωρες κοινης ησυχιας, προειδοποιησε τους απ την προηγουμενη εβδομαδα και την προηγουμενη μερα οπως λεει η abba κι αν δεν συνεργαστουν, επανελαβε το και την ιδια μερα οτι κατι πρεπει να γινει γιατι τα συμφωνησατε κι αν σε βρισουν, φωναξε την αστυνομια.αν ομως δνε ειναι ωρες κοινης ησυχιας, απλα βασιζεσαι στην αλληλεγυυη και την καλη τους διαθεση, εσυ εισαι μια κι εκεινοι πολλοι.ξεβολεψου και πηγαινε στην βιβλιοθηκη ή σε εναν αλλο φιλο που μελεταει.γιατι να χαλασουν τοσα ατομα την μερα τους για να διαβασεις εσυ?
#4 Επειδή το χαρακτηριστικό με την 'αναβλητικότητα στα εξωτερικά πρέπει' το είχα και εγώ σε μεγάλο βαθμό (να δεις που θα είναι ίδιον εμάς των έξυπνων και χαρισματικών προσώπων), μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να ξεπεραστεί, ή τουλάχιστον εγώ έναν βρήκα, και είναι συνδυασμός (αρχικά θα φανεί αντιφατικός, αλλά δεν είναι πραγματικά).1) Επιβολή χαλαρότητας στους υπόλοιπους τομείς της ζωής : Aς πούμε, να "αδειάσεις" κατά το δυνατόν το μυαλό σου από τα άλλα ζητήματα που τρέχουν ή εμφανίζονται και σου διασπούν συνήθως την προσοχή. Να τα χαμηλώσεις, ρε παιδί μου. Να τα βάλεις στο ρελαντί των σκέψεών σου. Πχ. "Δεν θα πάω να πιω καφέ το μεσημέρι με την τάδε, θα το μεταθέσω για το σ/κ, δεν τρέχει τίποτα.", " Δεν θα δω την αγαπημένη μου σειρά για 7-10-20-όσες μέρες καθόλου, ok δεν χάλασε κι ο κόσμος να την παρακολουθήσω λίγο αργότερα." κλπ. Τα παραδείγματα μπορεί να μην είναι ενδεικτικά για κάποιον που έχει σοβαρότερες καθημερινές υποχρεώσεις, αλλά το ίδιο πνεύμα ισχύει για όλα, εφαρμόστε το. Αναγκαστικά πρέπει να δοθείς όσο το δυνατόν περισσότερο στον στόχο, πράγμα που σημαίνει να αφιερωθείς και εσωτερικά σε κάποιον βαθμό. Και αυτό δεν γίνεται καθόλου εύκολα, αν όλη μέρα το μυαλό γαντζώνεται από περιφερειακά ζητήματα, ούτε αν το ενδιαφέρον σας περισπάται σε υψηλή συχνότητα. Οπότε, όσο δύσκολο κι αν είναι, προετοιμάστε ψυχολογικά λίγο νωρίτερα την στάση σας απέναντι σε όλα τα άλλα συνυπάρχοντα πρέπει και θέλω, και στα τραβήγματα και στις "αγκωνιές" που αναπόφευκτα θα σας δίνουν.2) Ενεργητική αυτο-πίεση γύρω από τον στόχο : Ξυπνητήρια (πολλά, δυνατά), κλειστά τηλέφωνα/συσκευές/εφαρμογές την υπόλοιπη μέρα, χώροι με ησυχία που βοηθούν την προσήλωση, οι απαραίτητες ρομποτικές κινήσεις από το πρώτο λεπτό μέχρι το πέρας της διαδικασίας, πρακτική οργάνωση χρηστικών. Ό, τι μπορεί να κάνει ή/και χρειάζεται στον καθένα τέλος πάντων ώστε να "εξαναγκάσει", να καταφέρει δηλαδή μία γερή ώθηση στον εαυτό του προκειμένου να προσανατολιστεί και να προσηλωθεί στην ενασχόληση που είναι ευεπίφορος να αναβάλλει - εδώ διάβασμα για σπουδές. Στο τέλος της ημέρας, αν νιώσεις χαλαρός και εκτός κλίματος στοχοπροσήλωσης σημαίνει ότι απορρυθμίστηκες και πρέπει να κάνεις ακριβώς τον ίδιο κόπο και την επομένη. Οπότε, φρόντισε να στραφείς όντως προς τα εκεί, έστω και τεχνητά όπως προείπα, και να μείνεις εκεί σταθερή όσο διαρκεί, να αγκιστρωθείς εγκεφαλικά σε αυτό που ανέλαβες, ώστε οι κινήσεις σου να αυτοματοποιθούν με μία έννοια, οι επιλογές σου να συμβαδίζουν με το μοτίβο της υποχρέωσής σου, και τότε όλα θα λειτουργήσουν λίγο πιο εύκολα. Θα βρεις τη ροή και θα προσπαθείς να μην την χάσεις, γιατί το "πάλι από την αρχή" δεν θα αξίζει τον κόπο.
δυστυχώς, Tsubis, τα έλεγε αυτά για να μην την πουν φυτό ή για να δείξει ότι δεν ξεφεύγει από τη νόρμα που θέλει τους φοιτητές να κάνουν ένα πασάλειμμα και να περνάνε με ένα πέντε ίσα ίσα το μάθημα. Γιατί συνήθως είναι απασχολημένοι με το να παίζουν κιθάρα στις αυλές, όπως λέει και η #6.Για να συμπληρώσω αυτά που λέει και ο/η J. Brian πιο πάνω, είναι ντροπή στην Ελλάδα να είμαστε άριστοι, να είμαστε φιλομαθείς, να ξεφεύγουμε από τη μετριότητα. Είναι ντροπή να λέμε ότι διαβάζουμε και ότι μοχθούμε. Όποιος τα κάνει αυτά είναι φύτουλας, δεν έχει κοινωνική ζωή και έχει και σπυριά και πατομπούκαλα.
δυστυχώς έτσι έιναι, και όπως λέι και η κυβέρνησή μας και οι σύμβουλοί τους, η καριέρα και η αριστεία έιναι ρετσινιά. Δεν βγάζω την ουρίτσα μου απο έξω, και εγώ στο σχολέιο παρόμοιες αντιληψεις έιχα για τα φυτά, δυστυχώς μου πήρε 20 χρόνια να καταλάβω οτι έιχα λάθος. Ευτυχώς έστω και αργά η ζωή σου ρίχνει μαι σφαλιάρα και βλέπεις τα πράγαματα απο άλλη οπτική γωνία, την σωστή
#4 Κάποιες φορές χρειάζεται να ξεφεύγεις. Πίστεψέ με, όλοι κάποια στιγμή έχουμε γίνει αναβλητικοί για κάποια πράγματα στη ζωή μας. Ως φοιτητής σε καταλαβαίνω απόλυτα για το διάβασμα. Είναι απλά κάποιες μέρες που μπορεί να σηκωθώ το πρωί και να μην έχω καθόλου όρεξη για διάβασμα.
#1: Για κάποιο λόγο εκνευρίζομαι απίστευτα οταν ακούω άτομα να ακυρώνουν μαθήματα γιατι θέλουν υψηλότερο βαθμό!Είναι γιατί θεωρώ τη βαθμοθηρία δείγμα επίδειξης?Είναι γιατί στα 30 μου μπορώ πλέον με σιγουριά να πω οτι ΚΑΝΕΙΣ δε νοιάζετσι τι βαθμό είχες στο Χ,Ψ μάθημα?Ποιός ξέρει....Αρκούμαι στο να πω οτι πολλοί διαπρέπουν χωρίς πτυχίο, ή με πτυχίο που μετα βιας περασαν τα μαθήματα. Αντίθετα, πολλοί ξερόλες αναρωτιούνται πως γίνεται να μην προχωρούν στην καριέρα τους, ενω είναι τόσο έξυπνοι και είχαν 9 βαθμό πτυχίου.
#6 Το πρόβλημά σου είναι ότι δεν μπορείς να συγκεντρωθείς από τη φασαρία ή επειδή θα ήθελες κι εσύ να βρίσκεσαι μαζί τους, αλλά πρέπει να διαβάσεις? Μήπως είναι κλασική λογική "αφού εγώ δεν μπορώ να διασκεδάσω, ας υποφέρουν όλοι μαζί μου"? Αν φωνάξεις την αστυνομία το μόνο που θα τους κάνει είναι μια παρατήρηση. Θα σταματήσουν για δύο ώρες (αν υποθέσουμε ότι μαζεύονται το μεσημέρι) και μετά θα συνεχίσουν. Μόνο... guess what! Δεν πρόκειται να σε ξανακαλέσουν ποτέ και καλά θα σου κάνουν. Επίσης, αν δεν τα έχεις μάθει τις προηγούμενες μέρες, δεν θα τα μάθεις την τελευταία Κυριακή. Get a life!
Δεν θέλω να δικαιολογήσω το κορίτσι αλλά η ύλη της ιατρικής είναι πραγματικα΄τεράστια,οπότε,ναι,κάθε λεπτό διαβάσματος μετράει.Αν ανήκει και στην κατηγορία αναβλητική-όπως εγώ-άστα να πάνε...
εγώ δεν μπορώ που όταν πρωι - πρωί με την τσίμπλα πατάω Lifoland στην κεντρική μπάρα και μου πετάει τεραστια φωτο από το Naked City με τον κάθε τσίτσιδο να έχει βγάλει το αποτέτοιο του φόρα παρτίδα στα μούτρα μου. Δεν είμαι του πρωινου ρε παιδί. Την Αμπα στη γωνία στριμωγμένη αριστερά ψαχνω.
#7Ενδιαφέρουσα ερώτηση.Δεν είχα ιδέα, αν και θα μου φαινόταν περίεργο να απουσιάζει η ψυχολογία εντελώς.Μερικά resources:Historical and Contemporary Aspects of Psychology in SudanThere are two psychological associations in Sudan: the Sudanese Psychological Association founded in 1995 and chaired by Prof. Al-Zubair Bashir Taha and the International Association of Muslim Psychologists, founded in 1997 and chaired by Prof. Malik Badri. In addition, there is one Sudanese psychological journal entitled "Psychological Studies" which has published seven volumes (through 2009). There is, however, no Mental Health Act or governmental regulations to set guidelines or rules for the profession of psychology in Sudan. Hence, the practice of psychology is not fully accredited and psychologists are among the least employable of all university graduates.http://www.apa.org/international/pi/2010/10/sudan.aspxΜαυριτανίαhttp://resources.iupsys.net/iupsys/index.php/iupsysresources/521-mauritius-article/544-mauritania-alpha-2004Σαουδική Αραβία(Directory of Institutions of Psychology in Saudi Arabia)http://resources.iupsys.net/iupsys/index.php/directory-of-institutions-of-psychology-in-saudi-arabiaΙράν(Directory of Institutions of Psychology in Iran)http://resources.iupsys.net/iupsys/index.php/directory-of-all-major-iranian-institutions(Iranian Association of Psychology)http://www.iranapsy.ir/en/galleryΠακιστάν(Directory of Institutions of Psychology in Pakistan)http://resources.iupsys.net/iupsys/index.php/directory-of-institutions-of-psychology-in-pakistan(Pakistan Psychological Association)http://ppapak.org/_________________και μία συζήτηση περί ιατρικού απορρήτου στην Σαουδική Αραβία (επιπέδου reddit βέβαια, αλλά τι να κάνουμε):"As a Doctor practising in Saudi Arabia, you can lose your Illegibility card for exposing a patient's personal data. Yes, Doctor/Patient confidentiality exists in Saudi Arabia, however steer clear from religious doctors regarding this, since 1/4 of them will try to gain religious browny points off of you, but if you sue him afterwards you can put him out of work permanently but by then its kind of too late."https://www.reddit.com/r/saudiarabia/comments/3m51co/does_doctorpatient_confidentiality_exist_in_saudi/
#1 Να σου πω και κάτι που θα σε φρικάρει τελείως; Έχω φίλο Βιολόγο με μάστερ που έβγαινε σχεδόν κάθε βράδυ (γυναικάς γαρ, κάπου έπρεπε να ψαρεύει κοριτσάκια), κατά τη διάρκεια της εξεταστικής δε σταματούσε να πηγαίνει σε πάρτυ, να πίνει αρκετά, να γυρνά ξημερώματα! Ακόμα και αν το επόμενο πρωί έγραφε μάθημα! Και πήρε το πτυχίο του με Άριστα, το μάστερ του με Άριστα και αφού ξεκίνησε και διδακτορικό το μετάνιωσε και μπήκε Ιατρική. Την τέλειωσε κι αυτήν (εντάξει, με Λίαν Καλώς) κι εγώ ακόμα απορώ όχι απλά πότε διάβαζε και πώς έγραφε αλλά πού έβρισκε το κουράγιο μετά από τόσο άσωτη ζωή! Στα μάτια μου είναι άξιος θαυμασμού γιατί τα έκανε όλα και όχι ζήλειας!!
#1Η ιστορία της κοπέλας της ερώτησης ένα συμπυκνώνει τα κακώς κείμενα τόσο της ελληνικής οικογένειας όσο και του εκπαιδευτικού μας συστήματος.Όταν μεγαλώνεις σε μια οικογένεια που ο μόνος και ο απόλυτος στόχος είναι να είσαι πρώτη στο σχολείο και στα μαθήματα (προσέξτε όχι να είσαι μελετηρή, δηλαδή να αναπτύσσεις τον εαυτό σου και τις δυνατότητες σου) αυτά είναι τα αποτελέσματα. Ο στόχος δεν είναι να προσπαθεί το παιδί να γίνεται καλύτερο, αλλά να είναι πρώτο στην τάξη, δηλαδή πρώτο στους βαθμούς για να μπορεί να κομπάζει μετά όλο το σόι ότι ''η Ελενίτσα μας ήταν σημαιοφόρος, και έχει πάρει και αριστείο''. Έτσι φτάνει το παιδί όχι να αναπτύσσεται σαν άτομο και να μαθαίνει πραγματικά, αλλά απλά να παπαγαλίζει μηχανικά για να επιτύχει καλούς βαθμούς και να βλέπει όλους τους άλλους σαν εχθρούς του που πάνε να του φάνε την πρωτιά. Δεν μελετά για να μάθει και να να αναπτυχθεί αλλά για να περάσει τους άλλους στην βαθμολογία.Σε αυτή τη διαδικασία βέβαια παίζει σημαντικό ρόλο το εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο όχι απλά δεν έχει σαν στόχο να αναπτύσσει τις δυνατότητες του κάθε παιδιού αλλά τα βάζει σε μια αρένα για να αποδειχθεί ποιο θα φάει το άλλο. Καμία στόχευση για πραγματική γνώση με ποικιλία εκπαιδευτικων μεθόδων αλλά συνεχόμενη επανάληψη της ''ύλης'' χωρίς εκπαιδευτικούς και μαθησιακούς στόχους.Πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουμε όλοι ότι άλλο είμαι έξυπνος, άλλο αναπτύσσω τις δυνατότητες του και άλλο παίρνω καλούς βαθμούς. Καλά το λέει η Λένα παραπάνω ότι η κοπέλα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι θα υπάρχουν και καλύτεροι από αυτή. Πάντα θα υπάρχουν, αυτό δε σημαίνει ότι αυτή είναι άχρηστη. Η συνειδητοποίηση αυτή είναι τρομερή όταν έχεις μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον όπου ''το δικό μας το παιδί είναι πρώτο παντού, μετά από αυτό το χάος, μετά το χάος πάλι αυτό'' (βλέπε και ερώτηση #5 όπου η άλλη ολόκληρη γυναίκα παίρνει τηλ τον μπαμπά της για να της πει ότι είναι πριγκίπισσα).#4Όταν ακούω άνθρωπο να χαρακτηρίζει τον εαυτό του έξυπνο και χαρισματικό κάτι παθαίνω. Εκτός και αν είναι κάτω των 18, οπότε τον συγχωρώ. Δε θα έπρεπε, αλλά τον συγχωρώ. (Πολύ καλή η απάντηση της αμπα)
Κομιξάκι για την απότομη προσγείωση στην πραγματικότητα - όταν μια ζωή σου φουσκώνουν τα μυαλά:https://www.facebook.com/DoodleTimeSarah/photos/a.640016586017990.1073741826.640010012685314/1176500652369578/?type=3&theater
Δεν ξέρεις, όμως, σε τι ψυχική κατάσταση μπορεί να ήταν όταν επικοινώνησε με τον μπαμπά της. (Είναι και μπαμπάς, να μην το ξεχνάμε.) Τι να της έλεγε, δηλαδή, "εντάξει, κόρη μου, είσαι λίγο μπάζο αλλά εγώ σ' αγαπώ;"
Και είναι μερικά παραδείγματα! Φαντάσου να πρέπει να καθίσεις να διαβάσεις όλα αυτά τα links και να τα κατανοήσεις κιόλας. Άντε μετά να βρεις εγκέφαλο για μεταμόσχευση.
Υγειά σας, αγαπητοί σχολιαστές και Λένα.Θα ήθελα να πω για το #5, νομίζω ότι το "πρόβλημα" της κοπέλας δεν είναι πως το αγόρι της είναι πολύ όμορφο και λαμβάνει κοπλιμέντα κτλ., αλλά ότι τα σχόλια των φίλων της μοιάζουν σαν να λένε ότι η ίδια δεν είναι και τόοοσο αντάξιά του από άποψη εξωτερικής εμφάνισης.Δεν της λένε ουσιαστικά "καλή είσαι, αλλά όχι κούκλα, ενώ το αγόρι σου είναι κούκλος" ; Κάπως έτσι δεν το είπε και η φίλη της στο skype ;Έχω την εντύπωση πως αν τα σχόλια ήταν απλά ότι το αγόρι είναι πολύ ωραίο, αν δεν υπήρχε η σύγκριση δηλαδή, δεν θα υπήρχε και πρόβλημα.Να σας πω την αλήθεια, θεωρώ την συγκεκριμένη σύγκριση κακοπροαίρετη και μη απαραίτητη.Εσείς, δηλαδή, πάτε και λέτε στους φιλους σας κάτι σαν "Εντάξει, δεν είσαι και τόσο όμορφος" ; Υπάρχει κάποιος καλοπροαίρετος λόγος να το πεις αυτό, ειδικά αν δεν σε έχουν ρωτήσει συγκεκριμένα;Φιλικά όλα αυτά.
Ε ναι. Και δεν είναι τυχαίο ότι είναι κοπέλα. Υπάρχει ακόμη το στερεότυπο ότι σε μια σχέση η γυναίκα πρέπει να είναι τουλάχιστον εξίσου όμορφη με τον άντρα, αν όχι περισσότερο. (Όπως αντιστοίχως ο άντρας αναμένεται να μην είναι πιο αδύναμος, πιο κοντός, πιο φτωχός ή πιο νέος) Αν τα φύλα ήταν αντίστροφα τα φύλα στην ιστορία, τα σχόλια θα ήταν έντονα μόνο αν η κοπέλα ήταν η Ζιζέλ και ο τύπος ο Ριμπερί...
Να πούμε επίσης πόση χολή πετιέται αν ένας από τους δύο έχει κάποια κιλά παραπάνω. Χολή όμως, γιατί τοτε θεωρείται ντε φακτο από τους απανταχού ρηχούς ανθρώπους ότι ο ένας είναι πιο όμορφος,αλλά μάλλον χαζός και τυφλός ή ανίκανος που δεν βρίσκει κάποιον άλλο. Τεσπα, πλέον θεωρώ ως κάτι θετικό τέτοιου είδους σχόλια. 1ο επειδή είναι ειλικρινή και 2ο καταλαβαίνεις ακαριαία με ποιους μπορείς να συνεχίσεις να κάνεις παρέα και με ποιους όχι.
Το πρόβλημα είναι ότι όλους αυτούς που αμολάνε τέτοιου είδους σχόλια χωρίς να υπολογίζουν τον αντίκτυπο που θα έχουν στον αποδέκτη τους, κάποιοι τους ενθαρρύνουν με την στάση τους. Θέλω να πω, η #5, για παράδειγμα, θα έπρεπε να είναι πιο κοφτή στις αποκρίσεις της σε τέτοια σχόλια και να κόβει τον αέρα. Στην ανάγκη, ας είναι και κομματάκι αγενής, χωρίς τύψεις, αφού η πρόθεση του άλλου να την θίξει είναι προφανής. Οι σχέσεις δεν είναι καλλιστεία, ούτε το ταίριασμα μεταξύ δύο ανθρώπων είναι θέμα καλλονής.
#5 Tα θαυμαστικά ως σημείο στίξης δεν μπαίνουν όπου να 'ναι και ούτε σε όλες τις προτάσεις αντί για τελεία.(Sorry, αλλά δεν άντεξα με τόσα θαυμαστικά μαζεμένα).
#1 Ρε παιδιά αυτό με τις ρήτρες στους βαθμούς ποτέ δεν το κατάλαβα. Γιατί αυτοί που το κάνουν είναι έτσι κι αλλιώς οι δυνατοί φοιτητές, που δεν τους κάνει το 7 ή το 8, αλλά θέλουν να πιάσουν 9 ή 10, τα οποία στα περισσότερα μαθήματα είναι στα πλαίσια των δυνατοτήτων τους. Εγώ θυμάμαι ότι θα προτιμούσα να πιω μουρουνόλαδο απ' το να κάτσω να ξανα-μανα-διαβάσω το ίδιο μάθημα μέσα στο κατακαλόκαιρο και να έχω εξεταστική και τον Σεπτέμβριο. Δηλαδή αν πάρεις πχ πτυχίο με 8 γιατί είχες καναδυο 6άρια και 7άρια, τι έγινε; Με το 9 δηλαδή θα σου στρώνουν κόκκινα χαλιά στην αγορά εργασίας; Υπάρχει κάποιο αντικειμενικό όφελος από τις ρήτρες, (πχ να σε πάρουν σε μεταπτυχιακό; να διοριστείς στο δημόσιο;) ή είναι μόνο θέμα ανταγωνισμού μεταξύ των φοιτητών;
Πολλά πανεπιστήμια έχουν στα κριτήριά τους να έχεις μέσο όρο από κάποιο όριο κ πάνω, πχ. πάνω από 7 τα περισσότερα, κ φυσικά τα τοπ πανεπιστήμια παραπάνω. Η χρησιμότητα της ρήτρας είναι πως αν πχ διαβάσεις ένα μάθημα κ κάποια ερώτηση/άσκηση όταν το δώσεις είναι κάπως πιο περίεργη, κολλήσεις εκείνη τη στιγμή, πέσει ερώτηση σε κάποιο θέμα που ακόμα κ αν το διάβασες δεν τό χεις κ πολύ - αλλά παράλληλα θες να περάσεις το μάθημα με 7 κ πάνω, βάζεις ρήτρα ώστε αν ο καθηγητής σε βαθμολογήσει κάτω του 7 να κοπείς κ να το ξαναδώσεις. Φαντάζομαι πως για κάποιον που έχει στόχο να πάει για μεταπτυχιακό στο ΜΙΤ για παράδειγμα, βάζει την ρήτρα του πιο ψηλά στο 8 φερειπείν. Μού χει τύχει σε μάθημα νά χω διαβάσει τα πάντα εκτός από ένα μικρό απόσπασμα κεφαλαίου, ε και εννοείται έπεσε ερώτηση που αφορούσε στο απόσπασμα εκείνο και έπιανε και 25%. Που σήμαινε πως στην καλύτερη θά παιρνα 7,5 υποθέτοντας πως όλα τα υπόλοιπα ήταν απολύτως σωστά κ δεν είχα παραλείψει κάτι (ήταν θεωρητικό μάθημα που χρειαζόταν ανάπτυξη, οπότε δύσκολο να υπολογίσω ακριβώς πόσο θά βγαινε ο βαθμός). Έβαλα ρήτρα κ το ξανάδωσα, όπου στάθηκα πιο τυχερή και το πέρασα με 8,5. :)
εγώ έβαζα ρύτρες από ένα σημείο και μετά γιατί ήθελα να πετύχω μέσο όρο άνω του 7,5. Ήθελα να πάρω υποτροφία για μεταπτυχιακό και παντού υπήρχε όρος να έχεις βγάλει πτυχίο με τουλάχιστον 7,5. Μιλάμε για 10-12 χρόνια πριν, δεν ξέρω πλέον πώς είναι τα πράγματα. Επίσης σε κάποια μεταπτυχιακά όπου υπάρχουν πολλοί υποψήφιοι, και ο βαθμός πτυχίου είναι ένα κριτήριο επιλογής. Τέλος, ο βαθμός πτυχίου παίζει ρόλο και σε κάποιους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ
Μή το λές δεν το κάνουν μόνο οι δυνατοί φοιτητές. Εγώ έβγαλα τη σχολή με 7,50 και σε κάποια μαθήματα με υψηλό συντελεστή έβαζα ρήτρα για να ανεβεί ο μέσος όρος πτυχίου.