Το αγκάθινο στεφάνι σου***

Το αγκάθινο στεφάνι σου*** Facebook Twitter
Mόνοι μας φτιάχνουμε το αγκάθινο στεφάνι μας και στη συνέχεια υπομένουμε τον πόνο λέγοντας στον εαυτό μας, πως άξιζε τον κόπο...
1

Καλημέρα. Ξύπνησα σήμερα με μια παράξενη αίσθηση ειρήνης. Σκεφτόμουν πόσο πολύ επαληθεύεται, πως η μοίρα μας είναι ο χαρακτήρας μας, πως ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός, πως είμαστε πραγματικά το άθροισμα των επιλογών μας και όπως είχα διαβάσει κάποια στιγμή πως μόνοι μας φτιάχνουμε το αγκάθινο στεφάνι μας και στη συνέχεια υπομένουμε τον πόνο λέγοντας στον εαυτό μας, πως άξιζε τον κόπο.

Το κλειδί στην υπόθεση είναι κατά πόσο έμαθε ο καθένας μας να αγαπά τον εαυτό του. Δεχόμαστε όση αγάπη θεωρούμε οτι αξίζουμε. Και βιώνουμε τελικά αυτό που θεωρούμε οτι πρέπει να βιώσουμε, είμαστε με άλλα λόγια μία αυτοεκπληρούμενη προφητεία, από την αρχή μέχρι το τέλος.

Υπάρχουν δύο τρόποι να ζήσεις τη ζωή σου. Ο ένας είναι σαν τίποτα να μην είναι θαύμα. Ο άλλος είναι σαν όλα να είναι ένα θαύμα.

Στην Ιθάκη του Καβάφη, του δικού μας Καβάφη, άλλο ένα χάδι του Θεού στην Ελλάδα, γράφει ο Ποιητής πως δεν πρέπει να φοβάσαι τον θυμωμένο Ποσειδώνα η τους Κύκλωπες, τέτοια στο δρόμο σου ποτέ δε θα βρεις, αν δεν τους κουβαλείς μες στη ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.


Είναι μεγάλη η ευθύνη μας απέναντι σε μας τους ίδιους αδιαμφισβήτητα. Αλλά από την άλλη είναι μεθυστική η ελευθερία που σου δίνει η γνώση πως εσύ και μόνο εσύ κρατάς στα χέρια σου όλο σου το πεπρωμένο.


Την πρώτη φορά που το συνειδητοποίησα αυτό σε όλο του το εύρος, σχεδόν τρόμαξα. Στη συνέχεια σηκώθηκα, ξεσκόνισα τα γόνατα μου από τα χώματα, έβαλα ιώδιο σε όλα μου τα τραύματα, με παρηγόρησα και με συγχώρησα για όλα μου τα λάθη και στη συνέχεια με πήρα από το χέρι για να μου δείξω τον κόσμο... Και από τότε κάθε μέρα συναντώ κι από ένα μικρό θαύμα. Μπορείς να καταμετρήσεις και τον εαυτό σου σε αυτά.


Υπάρχουν δύο τρόποι να ζήσεις τη ζωή σου. Ο ένας είναι σαν τίποτα να μην είναι θαύμα. Ο άλλος είναι σαν όλα να είναι ένα θαύμα. Ο θείος Αλβέρτος...


Θυμάμαι που με ρώτησες για το ψευδώνυμο στο facebook. Η Ναυσικά των Φαιάκων. Κανείς δε με είχε ρωτήσει μέχρι τώρα πως προέκυψε, αλήθεια. Μακάρι να σε βοηθήσω να βρεις το δρόμο για το σπίτι σου και το βασίλειο σου που σε περιμένει. Αυτό.

1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

1 σχόλια