Οι επιστήμονες της NASA καλούνται ανάμεσα στα άλλα ερωτήματα που τίθενται για την παραμονή των αστροναυτών στο διάστημα, να απαντήσουν και σε αυτό: Τι συμβαίνει όταν μια γυναίκα έχει έμμηνο ρύση, ενώ βρίσκεται σε διαστημική αποστολή;
Σύμφωνα με μια ανάλυση που δημοσιεύθηκε την Πέμπτη στο περιοδικό npj Microgravity από την διαστημική γυναικολόγο Varsha Jain και την διαστημική φαρμακολόγο Virginia Wotring και σημεία της αναδημοσιεύει η Washington Post, υπάρχουν ακόμη πολλά να εξεταστούν. Σύμφωνα με την ανάλυση τους, παρά το γεγονός ότι η περίοδος 250 μίλια πάνω από τη Γη δεν διαφέρει σημαντικά από την περίοδο στο έδαφος, οι γυναίκες αστροναύτες θα πρέπει να έχουν στη διάθεση τους πληροφορίες σχετικά με τις διαθέσιμες επιλογές, ακριβώς όπως και οι γυναίκες στη Γη.
Η ΝΑSΑ έχει ασχοληθεί με το θέμα εδώ και 50 χρόνια, ουσιαστικά αποφεύγοντάς το, αφού προειδοποιούσε για τους κινδύνους από "μια ευέξαπτη ψυχοφυσιολογική κατάσταση" - δηλαδή, μια γυναίκα στην περίοδο της.
Άλλοι προειδοποιούσαν ότι η μηδενική βαρύτητα θα μπορούσε να προκαλέσει οπισθοδρομική εμμηνόρροια , -όταν το αίμα ρέει προς τα πίσω μέχρι τις σάλπιγγες και στην κοιλιακή χώρα. Οι γιατροί δεν έχουν αποδείξεις για οποιαδήποτε από αυτές τις θέσεις, αλλά εξακολουθούν να προσπαθούν να βοηθήσουν τις γυναίκες στην ένταξη τους στο διαστημικό πρόγραμμα από τις αρχές της δεκαετίας του '60.
Η Ρέα Σέντον, μέλος της ομάδας που διερευνά τις επιπτώσεις της παραμονής στο διάστημα, προτείνει να εξακολουθεί να μην θεωρείται πρόβλημα η περίοδος μέχρι να γίνει πρόβλημα. «Αν κάποιος αρρωστήσει μπορείτε να μας φέρετε στο σπίτι;», λέει.
Πάντως σύμφωνα με τη μελέτη οι γυναίκες αστροναύτες λαμβάνουν καθημερινά αντισυλληπτικά χάπια πριν και κατά τη διάρκεια της διαστημικής πτήσης. Αν και οι περισσότερες συνταγές περιλαμβάνουν 21 ημέρες με αντισυλληπτικά χάπια και επτά ημέρες λήψη εικονικού φαρμάκου (περίοδος κατά την οποία η γυναίκα έχει συνήθως την περίοδο της), τα χάπια μπορούν να λαμβάνονται συνεχώς μέχρι να κατασταλεί η έμμηνος ρύση.
Αυτή είναι μια κάποια στρατηγική για διαστημικά ταξίδια μικρής διάρκειας, τι συμβαίνει όμως με τα μεγάλα ταξίδια, όπως π.χ αυτό που ετοιμάζουν οι επιστήμονες στον Άρη;
Αυτό το ταξίδι υπολογίζεται ότι θα διαρκέσει 3 χρόνια και με βάση την ως τώρα τακτική, κάθε γυναίκα-αστροναύτης θα πρέπει να φέρει μαζί της 1.100 χάπια. Αυτό θα δημιουργούσε ένα πρόσθετο βάρος που σε τέτοια ταξίδια μετράει πολύ, ενώ οι συγγραφείς της μελέτης επισημαίνουν ότι η επίδραση τριών ετών διαστημικής πτήσης μπορεί να αλλοιώσει την αποτελεσματικότητα των χαπιών.
Μια καλύτερη επιλογή θα μπορούσε να είναι μακράς δράσης αντισυλληπτικά, όπως ορμονικά σπιράλ , ενέσεις προγεστερόνης και εμφυτεύματα που τοποθετούνται κάτω από το δέρμα. Οι ενέσεις προγεστερόνης τους τρεις τελευταίους μήνες, θα μπορούσαν να είναι μια ελκυστική εναλλακτική λύση για το χάπι, αλλά μπορεί επίσης να προκαλέσουν απώλεια της οστικής πυκνότητας - επιδεινώνοντας έτσι πρόβλημα που μαστίζει ήδη τους ανθρώπους που ζουν σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας.
Ορμονικά σπιράλ και υποδόρια εμφυτεύματα, τα οποία διαρκούν έως και πέντε χρόνια και τρία χρόνια αντίστοιχα, φαίνονται ως οι καλύτερες επιλογές, καταλήγουν οι Jain και Wotring , σημειώνοντας όμως ότι και πάλι αυτές οι επιλογές πρέπει να μελετηθούν περισσότερο.
Επισημαίνουν δε, ότι η επιλογή της μορφής αντισύλληψης θα πρέπει να ανήκει στην ίδια τη γυναίκα. Οι επιλογές θα πρέπει να υπάρχουν και εκείνη να πάρει τις αποφάσεις στο τέλος.
σχόλια