ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
11.5.2016 | 18:49

Χωριό

Γεννήθηκα και έζησα μέχρι τα 18 σε ένα μικρό χωριό. Πέρασα στο πανεπιστήμιο στην Αθήνα,και από τότε έως και σήμερα (είμαι 30 ετών), ζω στην Αθήνα.Εδώ και καιρό έχασα την δουλειά μου και έμεινα άνεργος. Τις προάλλες, μου παρουσιάστηκε μια πρόταση για μια δουλειά στο χωρίο μου.Δεν θέλω να γυρίσω πίσω όμως. Δεν θέλω σε αυτήν την ηλικία που είμαι να "χαντακωθώ" στο χωριό.. Γιατί κακά τα ψέμματα, δεν ειναι και ό,τι καλύτερο η επιστροφή.Σε αυτούς που δεν έχουν ζήσει μόνιμα σε χωριό (οι διακοπές δεν είναι δείγμα ζωής στο χωριό),δεν μπορώ να το εξηγήσω καλά..Σκέφτομαι το μέλλον μου και την καθημερινότητά μου εκεί: η μόνη μου ''διασκέδαση'' θα είναι το καφενείο περιτριγυριζόμενος από γέροντες με μοναδικό θέμα συζήτησης τα αγροτικά, ή, καμιά βόλτα σε γειτονικές κωμοπόλεις, περιτριγυριζόμενος από κάγκουρες, με μοναδικό θέμα συζήτησης τα μηχανάκια... (που και πάλι, λείπω 12 χρόνια, οπότε, οι σχολικές παρέες έχουν χαθεί).Ή αυτό, ή απομονωμένος στο εαυτό μου και δουλεία->σπίτι παρέα με το ίντερνετ..Εδώ στην Αθήνα, έχω τις παρέες μου και τον κύκλο μου (δεν είμαι και κανένα πάρτυ ανιμαλ προφανώς), και μπορώ να πω δυο κουβέντες μαζί τους, και να περάσουμε μερικές ώρες ευχάριστα.Δεν το παίζω κάποιος, αλλά, το επίπεδο στο χωριό είναι πολύ χαμηλό.. Νοιώθω ότι θα ζω μια άσχημη εκδοχή της μέρας της μαρμότας εκεί...Και καλώς ή κακώς, η παρέα και ο περίγυρος είναι σημαντικότατο για την ευτυχία...Και το χειρότερο: όποια επιλογή και να κάνω, θα έχω λόγους μετά να το μετανοιώσω..Αν μπορεί κανείς να μου γράψει μια γνώμη,ευχαριστώ.
5
 
 
 
 
σχόλια
Εγω σε νιωθω σιγουρα και μην απολογεισαι, ειμαστε πολλοι που δε γυρναμε πισω! Τωρα εσυ θα επιλεξεις βεβαια, εγω στη θεση σου θα κανα τα παντα να μεινω Αθηνα. Αλλα ειναι στο χερι σου να αποφασισεις. Ο,τι κ να κανεις να επιδιωκεις το καλυτερο, πχ και να γυρισεις μη κανεις χαλια ζωη η επιδιωξε να ξαναφυγεις.
Όλο το χρυσάφι του κόσμου δεν σημαίνει τίποτα για κάποιον που έχει χαθεί στην έρημο, μπροστά σε λίγο νερό.Υπάρχουν άτομα που έχουν γυρίσει τον κόσμο και ευχαρίστως θα γύρναγαν να ζήσουν στο χωριό τους. Γνωρίζω αρκετά τέτοια άτομα. Υπάρχουν άτομα που δεν θα έφευγαν ποτέ από τη χώρα τους από επιλογή. Υπάρχουν και άλλοι που δεν μπορούν να φανταστούν τον εαυτό τους στο ίδιο μέρος για πολύ καιρό.Συνήθως ξέρουμε τι θέλουμε. Το πόσο απελπισμένα το θέλουμε, ή το αν μπορούμε να το κάνουμε πράξη, δυστυχώς είναι πιο περίπλοκο.Υπάρχουν αισιόδοξα σενάρια και στις δύο περιπτώσεις. Μπορείς να βρεις φίλους ή να ερωτευτείς στο χωριό, και μπορεί να βρεις δουλειά στην Αθήνα.Αυτό που προτείνω είναι το εξής. Ποια είναι η επιλογή που θα μετανιώσεις πιο δύσκολα; Αυτή που ακόμη και αν αποτύχει εν μέρει, θα σε κάνει να πεις «ε και;» και όχι να φορτώσεις τον εαυτό σου και τους γύρω σου με ευθύνες και ενοχές;Πίσω στην έρημο:Αν πιεις το νερό και λίγο πιο κάτω βρεις μια λίμνη, θα τραβάς τα μαλλιά σου.Αν όμως πάρεις το χρυσάφι και δεν καταφέρεις να βρεις νερό..
Πραγματικά, πόσο σε καταλαβαίνω! Να κάνεις, οτιδήποτε μπορείς και περνάει απ' το χέρι σου για να μείνεις Αθήνα. Μην το βάζεις κάτω, ακόμα κι αν είσαι άνεργος. Πάλεψε το! Άπαξ και επιστρέψεις στο χωριό, για την επαγγελματική πρόταση που σου έκαναν, δεν πρόκειται να φύγεις ποτέ από εκεί. Όσο δελεαστική κι αν είναι αυτή η πρόταση, θα το μετανιώνεις για μια ζωή. Πλέον, τα πράγματα δεν είναι ποτέ τόσο σίγουρα, οπότε δεν μπορείς να το ρισκάρεις και την επόμενη μέρα να μην έχεις την δυνατότητα να επιστρέψεις στην πρωτεύουσα ή την οποιαδήποτε άλλη περιοχή. Επειδή όμως η ζωή θέλει ρίσκο, μπορείς να το κάνεις εκεί ακριβώς που είσαι. Μόνος, άνεργος και ανεξάρτητος. Είσαι πολύ νέος ακόμα για να κάνεις μία "τέτοια" ζωή στο χωριό. Στη μόνη περίπτωση που θα το δικαιολογούσα αυτό, θα ήταν όταν τα έχανες όλα, γιατί τότε θα σήμαινε πως προσπάθησες για το καλύτερο. Το χωριό θα είναι για πάντα εκεί, το ίδιο και το σπίτι σου (υποθέτω) και όποτε το θελήσεις και έχεις ανάγκη, ανά πάσα στιγμή μπορείς να επιστρέψεις πίσω.Στα γράφω αυτά, για να τα διαβάζω κι εγώ!
Η ελληνική επαρχία είναι όντως χάλια από πολλές απόψεις για έναν νέο και ελεύθερο άνθρωπο, αν ήσουν παντρεμένος ίσως να το έβλεπα αλλιώς. Έχω ζήσει στην επαρχία όταν ήμουν στην ηλικία σου για 4 περίπου χρόνια, όντως ζούσα την ημέρα της μαρμότας, και μην μιλήσω για το γκομενικό θέμα και τις δυσκολίες που υπήρχαν. Επειδή όμως τα βλέπω ρεαλιστικά τα πράγματα, καλά είναι εκεί που υπάρχει και ο παράς: είναι καλύτερα με παρά στο χωριό παρά άφραγκος στην πόλη. Και από εκεί και πέρα, βλέποντας και κάνοντας. Καλή τύχη.
μην πας, θα χαντακωθείς. ψάξε εδώ να βρεις κάτι προκειμένου να βγάζεις τα έξοδά σου μέχρι να βρεις κάτι πιο αξιόλογο. εκει πάντως δε θα χεις ζωή, θα λες η μέρα της μαρμότας και θα σε κοιτάνε σαν εξωγήινο! :-) σού εύχομαι καλή τύχη!

ΕΚΛΟΓΕΣ ΗΠΑ

Scroll to top icon