ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Επειδή το μυαλό μου πάει να τρελαθεί.. Είχα μια κοπέλα 22 ετών για 7 μήνες. Μου έλεγε ότι με αγαπάει πολύ, ωστόσο κάποιες συμπεριφορές της με δημιούργησαν μια μεγάλη απορία, διότι δε θεωρώ ότι δείχνουν αγάπη, αλλά εξάρτηση και ζητάω την άποψη σας: Καταρχάς ήταν εξαρτημένη από εμένα, καθώς δεν είχε ουσιαστικά φίλες/φίλους, ενώ είχε περάσει στο παρελθόν δύσκολα λόγω του ότι είχε κρίσεις άγχους, πανικού, αγοραφοβία και κατάθλιψη, με αποτέλεσμα να απομονωθεί, και να παραμένει μέχρι σήμερα έτσι. Είναι αγάπη λοιπόν όταν είχε απαιτηση από εμένα να βρισκόμαστε κάθε μέρα, να κάνουμε τα πάντα μαζί, ήθελε να είμαστε για πάντα μαζί και έκανε σχέδια για αυτό, ενώ γνωριζόμασταν πολύ μικρό χρονικό διάστημα; Είναι αγάπη όταν θυμώνει μαζί μου, να μου μιλάει απότομα, άκομψα και κάποιες φορές με βρισιές και προσβολές; Είναι αγάπη να σε ζηλεύει σε μεγάλο βαθμό, και να φτάνει στο σημείο να ψαχουλεύει συνεχώς το κινητό σου; Είναι αγάπη να έχει αλαζονεία και να σε μειώνει συνεχώς με τρόπο, είτε εμένα, είτε άτομα του περιβάλλοντος μου; Είναι αγάπη να είναι κτητική και να θέλει να ελέγχει τη ζωή σου, καθώς και να σου υπαγορεύει ουσιαστικά τι πρέπει να κάνεις με τη ζωή σου; Όλα τα παραπάνω τα έζησα στη σχέση, που τελείωσε βέβαια, απλώς δε μπορώ να καταλάβω. Ένα τέτοιο άτομο, που ουσιαστικά στη ζωή της είχε μόνο εμένα, και συν τα ψυχολογικά προβλήματα που είχε, θεωρείτε πως ήταν φυσιολογικά όλα τα παραπάνω; Ή απλώς ήταν ένας κακός χαρακτήρας; Διότι εγώ άπειρος είμαι σχετικά και δε μπορώ να αναγνωρίσω τα σημάδια.. Να πω πως είμαι άντρας, 23 ετών, χωρίς πρότερη εμπειρία σε σχέσεις!