__________________
1.
Αγαπητή Α μπα,
Θέλω την γνώμη σου για το θέμα μου.
Η φιλία μου με την καλύτερη μου φίλη μετρά 15 χρόνια (απο τα 20 μας). Η κοπέλα αυτή έχει ένα ευτυχισμένο γάμο, εναν αρκετά ευκατάστατο σύζυγο, δυο όμορφα παιδάκια κ μια καλή δουλειά, που της ήρθαν πολύ εύκολα. Εγώ από την πλευρά μου έχω έναν ευτυχισμένο γάμο, ένα παιδάκι, μια νορμάλ οικονομική κατάσταση κ μια καλή δουλειά που ήρθε μετά από πολλά χρόνια κ πολύ κόπο. (θα εξηγήσω παρακάτω γιατί τα αναφέρω)
Αυτό που με ενοχλεί κ πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί όποτε είμαι σε κάποιο μεταβατικό στάδιο κ χρειάζομαι την υποστήριξη της, τότε ορθώνει μπροστά μου ό,τι δυσκολία υπάρχει προσπαθώντας να μου επισημάνει μόνο τις δυσκολίες.
Αυτό συμβαίνει πάντα στις περιόδους αλλαγών πχ. εργασία, γάμος, παιδιά κλπ
Σαν παράδειγμα ...το πιο πρόσφατο είναι με το παιδί. Πλέον το παιδί μου είναι 1 έτους, αλλά από την στιγμή που της ανακοίνωσα την εγκυμοσύνη άρχισε να μου λέει πόσο δύσκολο είναι, μετά για την γέννα, μετά για την ανατροφή.
Εγώ γενικά στην ζωή μου, είμαι αισιόδοξη κ θεωρώ ότι δεν υπάρχει λόγος για να αγχώνομαι για το μέλλον, οπότε ό,τι έρχεται το αντιμετωπίζουμε τότε, όσο καλύτερα μπορούμε.
Ειδικά στην περίοδο της εγκυμοσύνης (που δεν πάνε καλά κ οι ορμόνες) με επηρεάζε πάρα πολύ, σε βαθμό που σταμάτησα να την βλέπω. (πχ έλεγα θέλω να γεννήσω φυσιολογικά, έλεγε αποκλείεται να τα καταφέρεις).
Όταν την πιάνει αυτό, όσο πιο αισιόδοξη με βλέπει τόσο πιο πολύ προσπαθεί να με πείσει για το αντίθετο & επειδή συνήθως οι αλλαγές προηγούνται σε εκείνη...καταλήγει...εσύ δεν ξέρεις ακόμα για αυτό τα λες.
Η απορία μου είναι, αφού λόγος ζήλιας δεν υπάρχει, οπως ανέφερα παραπάνω, γιατί το κάνει αυτο?
Ποιος μηχανισμός είναι αυτός που μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο να προσπαθεί να γειώνει συνέχεια τον άλλον...
Πλέον όλη αυτή η κατάσταση με έχει οδηγήσει να μην μοιράζομαι μαζί της τις σκέψεις μου κ να μιλάμε πάντα περί ανέμων κ υδάτων, αλλά πραγματικά θα ήθελα να μπορώ να τα μοιράζομαι όλα μαζί της.- Νούφαρο
Νομίζω ότι θα είναι πολύ πιο αποτελεσματικό να ρωτήσεις την ίδια γιατί φέρεται έτσι, από το να ρωτάς εμένα, εφόσον θέλεις να παραμείνεις φίλη της. Εγώ μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω. Αυτή μπορεί και να σου πει ποιες είναι η προθέσεις της, ή να πει ποιες πιστεύει ότι είναι οι προθέσεις της, κι εσύ μπορεί να βγάλεις κάποιο χρήσιμο συμπέρασμα από την συζήτηση.
Δύο σχόλια έχω να κάνω, και είναι γενικά.
1) Η ζήλια δεν έχει να κάνει με τις αντικειμενικές συνθήκες, αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν αντικειμενικές συνθήκες. Ο ζηλιάρης έχει πρόβλημα με τον εαυτό του, όχι με τους άλλους. Μπορεί να ζηλεύει πράγματα παράλογα, ή ακόμη και πράγματα που δεν υπάρχουν καν και τα βλέπει μόνο αυτός. Δεν εννοώ ότι η φίλη σου σε ζηλεύει. Δεν ξέρω αν σε ζηλεύει. Λέω ότι δεν υπάρχει το «δεν υπάρχει λόγος ζήλιας», γενικά. Δεν είναι αυτός ο τρόπος για να ξεχωρίζεις πότε κάποιος ζηλεύει.
2) Ρε παιδιά, γράφετε μερικές φορές κάτι λόγια που είναι μαχαιριές στην καρδιά. Έχει επικρατήσει ο όρος «φυσιολογικός τοκετός» και το καταλαβαίνω εν τη ρύμη του λόγου, έχει επικρατήσει. Όμως είσαστε γυναίκες του 2016 και πρέπει να ξέρετε ότι δεν υπάρχει αφύσικος τοκετός. Είναι μειωτικό να χωρίζονται σε ποιότητες οι τοκετοί, ειδικά όταν αυτό που λέμε «φυσιολογικός» γίνεται μέσα σε νοσοκομεία με ομάδες ανθρώπων, μετρήσεις δεικτών και φάρμακα. Όλοι οι τοκετοί καλοί είναι. Αντιστοίχως, το σχόλιο «αποκλείεται να τα καταφέρεις» σου χτύπησε άσχημα μάλλον για λάθος λόγο. Θίχτηκες επειδή θα τα «κατάφερνες», όχι για την βάση της χοντράδας της. Δεν είναι κάτι που «καταφέρνουν» οι πιο ικανές. Δεν είναι διαγωνισμοί οι γέννες για να κερδίσει η καλύτερη γυναίκα. Hunger games στα μαιευτήρια. Γιατί τόση σκληρότητα η μία για την άλλη;
__________________
2.
Καλησπέρα Λένα! Είμαι 33 ετών, παντρεμένη και έχω ένα μωράκι. Πριν από μερικές ημέρες βρήκα το instagram μιας παλιάς σχέσης (2012) οπου στο προφίλ του δηλώνει polyamorous. Εξεπλάγην και προβληματιστηκα. Ψάχνοντας λίγο παραπάνω τι συμβαίνει, ανακάλυψα ότι ο τύπος αυτός κατά τη διάρκεια της σύντομης σχέσης μας είχε παραλληλη ενεργή σεξουαλική ζωή με γυναίκες και άντρες. Νιώθω τρομαγμένη γιατί κάποιες φορές δεν περνάμε προφυλάξεις, και πιθανόν μιας και αυτός με προέτρεψε, να ακολουθούσε την ίδια πρακτική με τους/τις συντρόφους. Οντας έγκυος αρκετα αργοτερα , με τον σύζυγό μου, έκανα όλες τις εξετάσεις για ΣΜΝ κτλ και ολα τα αποτελέσματα ήταν αρνητικά, αλλά η ιδέα ότι δεν υπήρξε ειλικρινής ο polyamorous μαζι μου με οργιζει. Επίσης στην ουσία πρόδωσε και τους άλλους γιατί υποτίθεται ότι όταν είσαι πολυσυντροφικός πρέπει όλα τα μέλη να γνωρίζονται μεταξύ τους και να τηρούν κάποιους "κώδικες". Νιώθω πολύ άσχημα που έπαιξε μαζί μου και θέλω πολύ να τον συναντήσω μετά από 4 χρονια. Τι προτείνεις; Αξίζει να του μιλήσω ή να το προσπεράσω;- θυμωμένη πρώην
Αξίζει, μήπως ταρακουνηθεί λίγο και καταλάβει ότι μπορεί να τον τσακώσουν. Έτσι ίσως τη γλιτώσει κανένας άνθρωπος. Δεν αξίζει, γιατί μπορεί να μην ταρακουνηθεί καθόλου, μπορεί να αρνηθεί τα πάντα, να σε βγάλει τρελή, κι εσύ θα συγχιστείς ακόμη περισσότερο. Αξίζει γιατί θα διοχετεύσεις τον θυμό σου. Δεν αξίζει, γιατί είναι πίσω σου όλο αυτό και ας κουρεύεται κι ευτυχώς που δεν πάθαμε τίποτα. Δεν ξέρω. Είναι ανάγκη να τον συναντήσεις; Μήπως να του γράψεις ένα γράμμα;
__________________
3.
Καταρχάς δε με λένε Δήμητρα σορρυ..απλώς για ευνόητους λόγους. Στο θέμα μας.. νιώθω εντελώς ελαττωματική κι αυτό γιατί όλοι οι άντρες φεύγουν. Όλοι. Ναι οκ..κι εγώ έχω χωρίσει αλλά πολύ σπάνιο φαινόμενο. Ο κόσμος λέει ότι έχω μια εντυπωσιακή εμφάνιση, ψυχή της παρέας, πολύ χιούμορ, πολύ ευαίσθητη. Είμαι 27.Είμαι αυστηρός κριτής του εαυτού μου μπορώ να γράφω ωρες αλλά πραγματικά δεν ξέρω τί φταίει. Σε λίγο θα πιστεύω στα μάγια. Σίγουρα εγώ φταίω και οι επιλογές μου. Είμαι υπερμαχος της ειλικρινειας κ της ευθυτητας (οκ οι περισσοτεροι οχι ..το δεχομαι)τους παρακαλαω να μου λενε τι εφταιξε. Όλοι στην αρχή κόβουν φλέβα κ μετά απλά ξενερώνουν. Οι φίλες μου δε βρίσκουν κάτι να μου προσάψουν εκτός απ το ότι μάλλον δεν ήταν ο κατάλληλος. Δεν είμαι αυτό που λέμε καπάτσα κι αυτό το δέχομαι. Κανείς δε με θέλει. Δεν έχω κάποια ερώτηση.. απλά να μοιραστώ την απελπισία μου ήθελα. Μακάρι να ήξερα τί κάνω λάθος. Πάντως δεν έχω κάνει κακό σε κανέναν..το παραδέχονται κιόλας. Αυτάααα..ευχαριστώ
Δήμητρα. Δεν έχει τόση σημασία ποιος αφήνει ποιον. Σημασία έχει τι είδους σχέσεις σχηματίζεις. Η συντριπτική, συντριπτικότατη πλειοψηφία των σχέσεων που κάνει κανείς στη ζωή του, λήγουν. Δεν είναι περίεργο λοιπόν που «φεύγουν» οι άντρες. Μπορεί να μην είσαι άνθρωπος που λήγει κάτι εύκολα. Δεν είναι ακριβές το «κανείς δεν σε θέλει». Κάνεις σχέσεις που καταλήγουν σε χωρισμό. Στην αρχή σε θέλουν, και μετά ξενερώνουν. Σε τι νομίζεις ότι διαφέρεις από τους υπόλοιπους ανθρώπους; Και όταν λες «όλοι», για τι αριθμό μιλάμε, και για ποιο χρονικό διάστημα;
Το ανησυχητικό είναι ότι εσύ δεν φαίνεσαι στην ερώτηση. Ενθουσιάζεσαι; Ξενερώνεις; Τους θέλεις όλους αυτούς το ίδιο, αλλά αυτοί δεν σε θέλουν; Αυτό γίνεται; Αν ναι, δε νομίζεις ότι κάπως πρέπει να εξηγήσεις γιατί σου αρέσουν όλοι και αλλάζουν μόνο αυτοί γνώμη;
Μπορεί να εξηγείται ακριβώς όπως σου τα λένε οι φίλες σου: δεν ήταν ο κατάλληλος.
ΥΓ. Δεν ρωτάς αυτό, αλλά για αυστηρός κριτής του εαυτού σου που ισχυρίζεσαι ότι είσαι, είναι παράξενο που δεν αναφέρεις ούτε ένα σου κουσούρι. Το μεγαλύτερο σου ελάττωμα είναι η ειλικρίνεια; Ούτε σε διαγωνισμό για μις Ελλάς δεν κάνει αυτό. Και παρεμπιπτόντως, η υπερβολική ειλικρίνεια σε λάθος στιγμές μπορεί να είναι και ελάττωμα.
__________________
4.
Δεν είναι αδιανόητο το οτι δεν βιντεοσκοπούνται οι χειρουργικές επεμβάσεις, ειδικά όταν υπάρχει γενική αναισθησία ωστε να μπορείς να ελέγξεις κάποια πράγματα. πχ αν είναι παρών ο χειρουργός σε όλη τη διάρκεια, ή αν εκτελείται σωστά το χειρουργείο ή δεν ξέρω κ εγώ τι.. μέχρι κ μη σε βιάσει ο κάθε ψυχανώμαλος...πολυ περισσότερο όταν πρόκειται για παιδί- απορία
Φαντάζομαι ότι γι' αυτό οι εγχειρήσεις γίνονται με πρωτόκολλο, παρουσία ομάδας ανθρώπων, και γι' αυτό υπάρχουν πρακτικά που υπογράφουν όλοι με το όνομα τους. Καταλαβαίνω αυτό που λες (και υπάρχουν περιπτώσεις που έχει αποκαλυφθεί παραβίαση πρωτοκόλλου) αλλά αν αρχίσουμε να βιντεοσκοπούμε όλους όσους υποψιαζόμαστε για ατασθαλίες, θα μπλέξουμε πολύ με τα προσωπικά δεδομένα, που είναι επίσης ευαίσθητο θέμα. Τα παιδιά μας τα αφήνουμε και στα σχολεία με ενήλικες, ούτε εκεί υπάρχει βιντεοσκόπηση. Να βάλουμε κάμερες και στις τάξεις; Και πώς θα υπάρχουν εγγυήσεις ότι αυτές οι εικόνες δεν θα πέσουν σε λάθος χέρια;
__________________
5.
Λατρεμένη μου Λένα,
Θέλω την δική σου ανάλυση γύρω απο την αγάπη. Δεν μιλάω για την αγάπη ως προς τους φίλους, οικογένεια, παιδιά, σκυλιά,.. Μιλάω για την ερωτική αγάπη. Εντάξει εσύ μπορείς να μου πεις πως δεν τα διαχωρίζεις.. πως η αγάπη έχει μια μορφή ως προς όλους. Κι εγώ θα σου πω πως τα έχω αλλιώς στο μυαλό μου, και δεν ξέρω πόσους έχω με το μέρος μου! Παρόλα αυτά δεν το έχω ξεστομίσει ποτέ σε κάποιον σύντροφο μου. Όχι πως είχα και πολλούς, δύο όλοι κι όλοι στα 25 μου. Αλλά όταν η συζητήση πήγαινε προς τα εκεί τα πάντα μέσα μου σκαλώναν. Ξεκαθάριζα πως δεν θέλω να μου πουν πως με αγαπούν γιατί δεν θα το πίστευα ούτως ή άλλως και πως εγώ θα το πω μόνο σε έναν κάποια στιγμή στην ζωή μου. (Μη σου πω που με γράψανε βέβαια!Δυο στα δυο..πφφ..πρεπει να είμαι πολυ ξεχωριστη!!) Μα "Αγάπη"..Δεν μπορείς να το νιώσεις για όλους τους άντρες που σκάνε στην ζωή σου (ή γυναίκες αντίστοιχα), δεν μπορείς να το νιώσεις το πρώτο 6μηνο πχ. Σίγουρα τους νοιάζεσαι, τους ποθείς, τους θέλεις,..είναι πολλά τα συναισθήματα μέσα σε μια σχέση αλλά εν τέλη πως καταλαβαίνεις πως είναι αγάπη κι όχι απλό κόλλημα, ενθουσιασμός ή δυνατός έρωτας; Μια καψούρα του κερατα ρε παιδάκι μου..Πότε μπορείς να πεις με σιγουριά πως αγαπάς κάποιον; Αυτή είναι η ερώτηση μου κυρίως!
Για καιρό πίστευα πως αυτή η λέξη πρέπει να κρατιέται μόνο για έναν ξεχωριστό άνθρωπο, είναι τουλάχιστον γελοίο να "αγαπιόμαστε" σε κάθε σχέση της ζωής μας και να καταλήγουμε ξένοι! Τα δίνουμε όλα και κάποια στιγμή θα σκάσει μύτη κάτι αληθινό και δεν θα μας πιστεύει έτσι καραμέλα που θα το έχουμε κάνει.. Και κάτι άλλο! Πρέπει να είναι πάντα αμοιβαία για να είναι αληθινή; Αυτά..- Γνωστή Χ
Δεν θα έλεγα ότι η αγάπη έχει μια μορφή για όλους, αλλά θα έλεγα ότι η φιλική αγάπη και η ερωτική αγάπη μπορούν να συνυπάρχουν προς το ίδιο άτομο.
Όχι, δεν πρέπει να είναι αμοιβαία για να είναι αγάπη (ας αφήσουμε το «αληθινή» και το «πραγματική». Χωρίζει πολύπλοκα συναισθήματα σε αληθινά και ψεύτικα, και αυτός ο διαχωρισμός είναι πάρα πολύ απλοποιητικός, παιδικός, και ανώριμος). Η αγάπη είναι του καθένα, δική του, και την στρέφει προς τα έξω. Δεν χρειάζεται καν ανταπόκριση. Το ποιον αγαπάς, είναι δικό σου θέμα. Δεν δημιουργεί υποχρεώσεις στον άλλον.
Παρομοίως είναι αρκετά άκαμπτη η πεποίθηση σου ότι πρέπει να είναι μια στην ζωή του καθένα. Εγώ συμφωνώ ότι δεν γίνεται να αγαπιόμαστε σε κάθε σχέση της ζωής μας, αλλά να που για κάποιους μπορεί και να γίνεται. Αν σου αρέσει να κρατάς τη λέξη για κάτι που πιστεύεις ότι θα έρθει αργότερα, εντάξει, αλλά αυτό δεν σου δίνει δικαίωμα να κρίνεις την αγάπη των άλλων. Σίγουρα μπορεί να παραμυθιάζεται ο κόσμος, αλλά σίγουρα μπορείς να το νιώσεις το εξάμηνο – δεν είσαι εσύ το μέτρο της ανθρώπινης ύπαρξης.
Μπορείς να πεις με σιγουριά ότι αγαπάς κάποιον όταν είσαι σίγουρος ότι τον αγαπάς. Όταν γίνεται, το ξέρεις. Όπως ξέρεις ότι αγαπάς τον σκύλο σου – και δεν αναλύεις πότε έγινε αυτό, και αν θα αγαπούσες άλλο σκύλο το ίδιο, και αν σε αγαπάει κι αυτός με τον ίδιο τρόπο. Με αυτή την έννοια, ναι, η αγάπη είναι μία.
__________________
6.
Πιστεύεις πως θα υπάρξει ποτέ κάποια στιγμή στην ιστορία των ανθρώπων όπου ο ρατσισμός κάθε είδους θα έχει εξαλειφθεί τελείως; Ή αν όχι τελείως, γιατί πάντα θα υπάρχουν εξαιρέσεις, θα φτάσει ποτέ η στιγμή που οι ρατιστές κάθε είδους θα είναι μόνο μια μικρή μειονότητα -κάτι σαν ακίνδυνοι αιρετικοί που δεν τους δίνουμε σημασία- και δεν θα επηρεάζεται η ζωή κανενός από το χρώμα του, το φύλο του και τις σεξουαλικές του προτιμήσεις;
Αν δε ζήσουμε να το δούμε, λες άραγε να συμβεί τουλάχιστον πριν αφανιστεί η ανρθωπότητα από το σύμπαν; Ή θα υπάρχει για πάντα ο ρατσισμός;
Πολύ ωραία ερώτηση. Αν το σκεφτώ σε ιστορικά πλαίσια, οι θεσμοί έχουν εξελιχθεί πολύ. Η τάση των ανθρώπων να ξορκίζουν τους φόβους τους κατηγορώντας πιο αδύναμες ομάδες, αντί να εναντιωθούν στους πιο ισχυρούς, έχει μειωθεί;
__________________
7.
Γειά σου Α μπα,
Είμαι δεύτερο έτος νομικη σχολή. Μια σχολή που την επέλεξα όχι γιατί κάποιος με πίεσε ούτε επειδή έγραψα καλά, αλλά γιατί το ήθελα πολύ ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Η αλήθεια είναι πως η σχολή δεν ήταν καθόλου αυτό που περίμενα και αρκετά πιο απαιτητική από όσο νόμιζα. Στο πρώτος έτος μουδιασμένη και μη ξέροντας καλά καλά τι γράφω κατάφερα να περάσω τα μαθήματα αλλά με πολύ άσχημους βαθμούς. Στο γ εξάμηνο πήρα πολύ πιο ζεστά το όλο θέμα, Τα καταλάβαινα όλα, μου άρεσαν, αλλά και πάλι οι βαθμοί μου ήταν εξίσου απογοητευτικοί. Έχω ρίξει τόνους δάκρυα για αυτό το θέμα. Ειλικρινά προσπαθώ πολύ μα όταν πάω να γράψω θυμάμαι πάντα ελάχιστα από όσα έχω διαβάσει και δεν μπορώ να αποδώσω. Νιώθω πολύ άσχημα, δεν έχω συνηθίσει στη μετριότητα, καθώς πάντα ήμουν πολύ καλή μαθήτρια και τώρα θα πρέπει να συμβιβαστώ με αυτή τη κατάσταση? Τόσες πολλές φορές που σκέφτηκα να φύγω... δυστυχώς έχω τόσο μεγάλα όνειρα και παράλληλα μία τόσο απογοητευτική πορεία. Δεν θέλω να χάσω ένα μεταπτυχιακό λόγω μικρού βαθμού πτυχίου ή μία δουλειά που θα επιθυμώ για τον ίδιο λόγο αν και το ξέρω πως αυτό θα συμβεί. Τι μου προτείνεις να κάνω? Να συμβιβαστώ με τη μετριότητα μου δεχόμενη πως μέχρι εκεί μπορώ? Ειδάλλως, πως θα βελτιώσω την απόδοσή μου επιτέλους?
Αν τα καταλαβαίνεις όλα, σου αρέσουν, αλλά τα ξεχνάς όταν έρχεται η ώρα να τα γράψεις, δεν είναι ότι δεν τα ξέρεις, αλλά ότι φοβάσαι ότι δεν τα ξέρεις, και ζεις μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Το να καταλαβαίνεις κάτι με το να ξέρεις να το γράφεις όταν σου ζητείται είναι διαφορετικό πράγμα, επίσης, διαφορετικό είναι να γράφεις κάτι με τον τρόπο που θέλει κάποιος να το γράψεις, ώστε να σου βάλει καλό βαθμό.
Μίλα με μεγαλύτερους ή με συμφοιτητές που γράφουν καλούς βαθμούς και ρώτα. Δεν είναι ντροπή, και όλοι χαίρονται να μιλάνε για τον εαυτό τους. Είναι πιθανό να ακούσεις πολλά του στυλ «δεν κάνω κάτι ιδιαίτερο, και τις βόλτες μου τις πάω, και τίποτα δεν στερούμαι, αλλά έχω σύστημα», αλλά όσοι δεν νιώθουν απειλή μπορεί να σου πουν κάτι χρήσιμο. Η δουλειά που πρέπει να κάνεις με τον εαυτό σου είναι να πειστείς ότι αφού είσαι εκεί, ανήκεις εκεί. Δεν ήταν όπως τα περίμενες- αυτό ισχύει για πολλούς συμφοιτητές σου. Είσαι στο δεύτερο έτος, έχεις πολλά περιθώρια για να βελτιώσεις τους βαθμούς, και πολλά ακόμα κόλπα να μάθεις. Παράλληλα, ξεκίνα να μαθαίνεις τι απαιτείται για ένα καλό μεταπτυχιακό. Ο βαθμός του πτυχίου είναι ένας από τους παράγοντες. Αν βλέπεις να μην σου βγαίνει αυτός, συγκεντρώσου για να διακριθείς σε κάτι άλλο. Πάντα υπάρχουν άλλα μονοπάτια για να πας εκεί που θέλεις. Το σημαντικό είναι να ξέρεις τι θέλεις, και αυτό το έχεις.
σχόλια