Να μην πάρεις την κατρακύλα γιατί επιβαρύνεις την υγεία σου. Δεν είναι ανάγκη να γίνεις μοντέλο γιατί δεν προορίζεσαι για την πασαρέλα, ούτε ο πρώτος στόχος θα πρέπει να είναι το φυσιολογικό βάρος. Ένα βήμα τη φορά. Για αρχή πρέπει να το θελήσεις η ίδια να αδυνατίσεις και έπειτα να βρεις ένα διαιτολόγο - διατροφολόγο για να σε βοηθήσει. Πάλεψέ το για σένα, για την υγεία σου και όχι για τους άλλους!
24.5.2016 | 02:29
Τα θερμά μου συγχαρητήρια στον ευατό μου
Στα πρόθυρα του καλοκαιριού, μετά από έναν χειμώνα και μια άνοιξη ατέρμονης υπερφαγίας, κατάφερα για πρώτη φορά στη ζωή μου να φτάσω τα 100 κιλά. Κλείνοντας τη πρώτη εικοσαετία της ζωής μου φέτος, κατά την οποία υπήρξα πάντοτε υπέβαρη, αγγίζοντας τριψήφιο νούμερο στη ζυγαριά, νιώθω πιο άσχημη, πιο αντιθηλυκή και πιο αντισεξουαλική από ποτέ. Η αίσθηση αυτή συν της άλλης αίσθησης του τύπου "δεν μπορώ με τίποτα να καλύψω να αμάζευτα" εις το τετράγωνο συνθέτουν ένα φανταστικό (αποκαρδιωτικό) ψυχοσωματικό αποτέλεσμα. Αυτή τη χρονιά κρίνεται ως άκρως απαραίτητο το ολόσωμο και τα μάξι. Με λίγα χρήματα που διαθέτω πρέπει να βρω ένα κατάστημα που να παρέχει ρούχα κατάλληλα για τη περίπτωση μου, κομμένα και ραμμένα για τις ανάγκες ενός παχύσαρκου ατόμου, σε μια κοινωνία που ευνοεί συστημικά τα ανορεξικά πρότυπα σε κάθε επίπεδο, απ' τα ρούχα εως και τις σχέσεις. Και μη μου πείτε ότι οι άνδρες θέλουν πιασίματα...πιασίματα εννοούνται πλέον οι φυσιολογικές σε βάρος γυναίκες. Και για να είμαι ειλικρινής δε με ενδιαφέρει η σχέση, αλλά αυτό το συναίσθημα της φιλαρέσκειας στο οποίο υστερώ μου έχει στοιχίσει. Ηθελέστα και παθέστα, αναλαμβάνω την ευθύνη και το ήξερα ακόμη και όταν έτρωγα σαν βόδι, αλλά παρόλο που γνώριζα τις συνέπειες το κατοστάρι μου έκατσε βαρύ στη κυριολεξία...σε μια ηλικία του έξω και της καλοπέρασης, του καφέ, του φαγητού, του ποτού και της βόλτας, στην χειρότερη ηλικία που θα μπορούσα κανείς να κάνει δίαιτα, καλούμαι να κάνω. Το φαγητό είναι η παρηγοριά μου. Έχω ακούσει ένα σκασμό συμβουλές και ξέρω ότι πρέπει να κόψω τις μαλακίες και να σοβαρευτώ, γιατί πρόκειται κυρίως για θέμα υγείας, αλλά δε μπορώ να αποφασίσω τι θέλω όσο κουλό και αν ακούγεται. Θέλω να είμαι σε ενα φυσιολογικό βάρος ή θέλω να τρώω; Αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι ότι έχω πάρει τη κατρακύλα και αν αποδεχτώ ότι θέλω να τρώω (κάτι εικονικό στην ουσία αφού καταβάθος θα με ενοχλεί έστω και λίγο) τα 100 θα γίνουν 105, 110 και πάει λέγοντας...έχω πλέον τρομάξει και έχω απελπιστεί για το τι θα απογίνω μ' αυτό το θέμα. Τόοοσα χρόνια έχω βαρεθεί με αυτό, έχω σιχαθεί. Τι θα γίνω;
1
