__________________
1.
Αν και περίπου ξέρω τι θα μου πεις, θέλω να το ακούσω με τα λόγια σου. Πολύ συνοπτικά η κατάσταση είναι η εξής:
Ηρθε στη δουλειά πριν ένα χρόνο και πριν κλείσει μήνα άρχισε να με κοιτάζει έντονα και να προσπαθεί να τραβήξει την προσοχή μου. Στη αρχή πίστεψα ότι είναι η ιδέα μου, με τίποτα δεν θα πήγαινε το μυαλό μου στην πιθανότητα να του αρέσω. Πολύ μικρότερός μου και πολύ εμφανίσιμος. Τελικά διαπίστωσα ότι πράγματι κάτι έπαιζε καθώς εκδήλωνε το ενδιαφέρον του με διάφορους τρόπους - κυρίως μέσω της γλώσσας του σώματος του. Ντροπαλός, σοβαρός και λιγομίλητος γενικά. Καθώς συνέχιζε να με κοιτάζει με ένταση και άλλες φορές με τρυφερότητα, κάποια στιγμή πήρα το θάρρος και του ζήτησα εγώ να βγούμε. Σαν να πανοκοβλήθηκε και βρήκε δικαιολογία να αρνηθεί. Μέτά από 2-3 μήνες που συνεχίστηκε η ίδια κατάσταση του ξαναζήτησα και αφού είπε ναι, το άφησα επάνω του να διαλέξει που και πότε. Πέρασε καιρός χωρίς να πει κάτι, ενώ εξακολουθούσε να με κοιτάζει. Χωριστήκαμε για ένα μήνα το καλοκαίρι. Όταν γυρίσαμε στη δουλειά μια από τα ίδια και πιο έντονα. Μετά από τα πολλά, πριν τα Χριστούγεννα τον ρώτησα ευθέως αν ενδιαφέρεται για μένα και μου είπε πως μόνο φιλικά. Πάνω που το πήρα απόφαση, όταν γυρίσαμε στο γραφείο μετά τις γιορτές, άρχισε τα ίδια και πιο έντονα. Τον έχω ερωτευθεί όσο δεν παίρνει και υποφέρω απελπισμένα. Ξέρω ότι δεν έπρεπε να το επιτρέψω αλλά με πέτυχε σε ευάλωτη φάση της ζωής μου. Λες να βρει το κουράγιο να μιλήσει?
Ευχαριστώ.
Λες να είναι το κουράγιο που τον εμποδίζει;
Θέλω πραγματικά να σε πιστέψω, αλλά μια πεποίθηση ότι κάποιος σε ποθεί επί μήνες, όταν το μόνο στοιχείο που έχεις είναι ότι «σε κοιτάζει», και όταν του ζητάς να βγείτε σου λέει όχι, αν μη τι άλλο, με προβλήματίζει. Τον ρώτησες ευθέως πώς σε βλέπει, και σου απάντησε «φιλικά». Τελικά με προβληματίζει που δεν σε προβληματίζει εσένα η ερώτηση «μήπως είναι όλα στο μυαλό σου». Στην αρχή αμφέβαλλες, αλλά μετά σιγουρεύτηκες «από την στάση του σώματος». Εντάξει, είναι σημαντικό στοιχείο, αλλά με τόσες κρούσεις, τόσες προσπάθειες από μέρους του, η μόνη εξήγηση που βρίσκεις είναι ότι του λείπει το κουράγιο να σου μιλήσει;
__________________
2.
Aγαπητή μου Α,μπα
εδώ και ένα χρόνο βρίσκομαι με έναν άνθρωπο που είναι 20 χρόνια μεγαλύτερός μου(εγώ 24 αυτός 44) και ο οποίος ήταν και ο πρώτος μου. και ενώ είχαμε συμφωνήσει να έχουμε μόνο σεξουαλική σχέση, χθες μου ανακοίνωσε ότι νιώθει πράγματα για μένα και θα θελε να προσπαθήσουμε να το δούμε πιο σοβαρά. έπεσα απ'τα σύννεφα. η αλήθεια είναι πως όλο αυτό το διάστημα πέρα από το σεξ, έχουμε πολύ καλή επικοινωνία και μου χει προτείνει άπειρες φορές να κάνουμε πράγματα μαζί πέρα της κρεβατοκάμαρας( να πάμε πχ ένα σινεμα κτλ). και γω νιώθω έντονα πράγματα για κείνον, τον θαυμάζω σαν άνθρωπο για το μυαλό του, για τις συζητήσεις που κάνουμε και για όλα όσα έχει καταφέρει. δεν θέλω να λέω μεγάλες κουβέντες από τώρα , αλλά ναι είναι και για μένα ξεχωριστός. όμως φοβάμαι ρε συ Α,μπα. φοβάμαι να το προχωρήσω γιατί ένα μεγάλο ποσοστό σχέσεων δεν πάει καλά και αν αυτή η ιστορία τελειώσει άσχημα αυτός που θα χει πληγωθεί περισσότερο θα μαι εγώ. κάθε φορά που μου λεγε να πάμε με την παρέα του σε κάποιο μπαρ έβρισκα μια δικαιολογία, γιατί φοβόμουν ότι θα με θεωρούσαν λίγη για κείνον. επίσης φοβάμαι μη με βαρεθεί, ή μη γνωρίσει κάποια που να του αρέσει περισσότερο (δουλεύει νύχτα οπότε έρχεται σε επαφή με πολύ κόσμο). ξέρω πως ο ενθουσιασμός περνάει πολύ γρήγορα, και δε θέλω να παραμυθιάζω τον εαυτό μου. θέλω πάντα να κρατάω μια πισινή. εσύ τι θα με συμβούλευες?- Νικόλ
Η πισινή είναι η επιφύλαξη που σε συγκρατεί όταν κάνεις κάτι που ξέρεις ότι έχει ρίσκο. Όχι η απόρριψη οποιασδήποτε κίνησης που έχει ρίσκο.
Μπορεί να σε βαρεθεί, ή να γνωρίσει άλλη που του αρέσει περισσότερο, μπορεί. Γιατί αποκλείεις να συμβεί αυτό σε σένα; Γιατί τόση σιγουριά ότι αυτός που θα πληγωθεί περισσότερο θα είσαι εσύ; Αν είσαι σίγουρη, δυστυχώς είναι και πιθανό να συμβεί, γιατί προκειμένου να κρατήσεις αυτή τη σιγουριά, θα πρέπει να συντηρείς την πεποίθηση σου ότι για κάποιο λόγο αυτός είναι καλύτερος από σένα. Πολύ συχνά προτιμάμε να πληγωθούμε βαθιά, παρά να εγκαταλείψουμε τις σιγουριές μας.
Ένας άνθρωπος είναι, όπως κι εσύ. Και περνάτε καλά. Δεν σου ζήτησε να κλεφτείτε για να ζήσετε σε μια σπηλιά. Ένα βήμα τη φορά, και βλέπεις.
__________________
3.
Α μπα,
Ειμαι η Α., 27, και δουλεύω σε ένα νοσοκομείο της κεντρικής Ευρώπης εδώ και 1 χρόνο περίπου. Η προσαρμογή με τη γλώσσα και τις νέες εργασιακές συνθήκες δεν ήταν εύκολη υπόθεση αλλά μπορώ πλέον να πω ότι είμαι ευχαριστημενη με την εξέλιξη μου. Χτες το βράδυ βγήκαμε με συναδέλφους και σε κάποια φάση μια κοπέλα μου κάνει (σε στιγμή που είχανε σταματήσει όλοι να μιλάνε) "εσύ Α. μένεις ακόμα στην εστία?" (Πρόκειται για ένα κτίριο δίπλα στο νοσοκομείο όπου έχω ένα δωμάτιο και μοιράζομαι μπάνιο και κουζίνα με άλλο ένα άτομο) αλλά με ύφος τέρμα υποτιμητικό. Αυτο επέφερε και άλλα παρόμοια σχόλια.. Εγώ απλά χαμογέλασα και ειπα οτι το βρισκω βολικο. Ομως η αληθεια ειναι πως εγινα 1000 κομματια και ήθελα να φύγω τρέχοντας.
Να διευκρινίσω ότι μένω σε αυτό το σπίτι, διότι δεν έχω ξεκαθαρίσει ακόμα αν θέλω να μείνω μόνιμα στο εξωτερικό και το ενοίκιο εδώ είναι ένας μισθός στην Ελλάδα. Οπότε αν γυρίσω τελικά τα χρήματα θα έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία.
Τι μπορώ να απαντάω σε τέτοιου είδους σχόλια? (Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει)
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.-Α.
Γιατί να μη λες την αλήθεια; Η συλλογιστική σου είναι μια χαρά, καλά κάνεις που μένεις εκεί που μένεις. Δεν χρειάζεται να πεις ότι το ενοίκιο είναι ένας μισθός στην Ελλάδα, αλλά ότι νιώθεις ακόμη προσωρινή εκεί και δεν έχεις αποφασίσει πού θέλεις να μείνεις. Δεν έχω καταλάβει γιατί ακριβώς νιώθεις τόσο άσχημα, γιατί ένιωσες και χίλια κομμάτια. Νιώθεις μειονεκτικά επειδή δυσκολεύτηκες, επειδή είσαι ξένη, και σου έρχεται κόλπος όταν οι άλλοι εντοπίζουν κάτι διαφορετικό σε σένα; Σε πιστεύω όταν λες ότι υπάρχει κάτι περιπαιχτικό στην διάθεση των άλλων, αλλά πρέπει κι εσύ να με πιστέψεις όταν σου λέω ότι υπάρχει περίπτωση να μεγεθύνεις αυτά που σου λένε υπό το πρίσμα του «τα κατάφερα αλλά ακόμα δεν είμαι όσο καλοί είναι οι άλλοι». Μη φοβάσαι κανέναν, είσαι εκεί επειδή εκεί ανήκεις, κέρδισες τη θέση σου και έχεις δικαίωμα να χειρίζεσαι τη ζωή σου όπως θες. Δεν φαντάζεσαι πόσο λουφάζουν οι άλλοι όταν απαντάς με αυτοπεποίθηση (και δεν χρειάζεται καν πολλή.)
__________________
4.
Γεια σου ρε Αμπα. Οι συνθηκες με εφεραν κλεισμενο καπου που δεν θα ηθελα να αναφερω για ευνοητους λογους. Εκει μεσα ερωτευτηκα . Για πρωτη φορα ατομο του ιδιου φυλου. Ηξερα οτι ειμαι ανοιχτος ως προς τη σεξουαλικοτητα μου αλλα ερωτας δεν μου χε προκυψει. Δεν ξερω καν αν ειναι ερωτας..ετσι το μεταφρασα εγω μιας κι ηθελα να τον κανω να γελαει, ηθελα τη προσοχη του, τον ηθελα δικο μου. Στις φαντασιωσεις μου δε μπαινω ποτε μεσα οποτε αν ποτε συνεβαινε κατι δεν ξερω τι ρολο θα βαρουσα αλλα δε με νοιαζε. Που λες..μεχρι τοτε ημουν μονο με κοπελες αλλα με το που τον γνωρισα δε μπορουσα να σταματησω να τον σκεφτομαι. Φιλουσα τη κοπελα μου και τον σκεφτομουν..οποτε ειπα τελος με ολα. Θα τον κυνηγησω οσο επικινδυνο κι αν ηταν αυτο. Σκοπευα να κανω τη κινηση μου οταν τελειωσει αυτη η φυλακη αλλα κατι αλλαξε. Ο Τυπος αρχισε να δειχνει σημαδια..σε συζητηση για εμμονες πετουσε ξεμπαρκα την ομοφυλοφιλια..και γενικα το ανεφερε συχνα πυκνα ακυρα που εμενα με εκανε να καταλαβω πως το σκεφτεται. Τοτε πεταξα μια σποντα και το αφησα να κυλησει..και κυλησε ρε αμπα..ο Τυπος ηρθε πιο κοντα μου..το ενιωσα..αρχισε να μου μιλαει μες στα ματια, χωρις να λεει κατι ερωτικο, νοιαζοταν για μενα..τι κανω κτλπ μου κανε παραπονα...τι να λεω τωρα....σε μια κινηση για το κατι παραπανω απομακρυνθηκε. Ενα τηλεφωνακι μη φανταστεις. Παρολα αυτα γυρισε και παλι λεγοντας κατι του τυπου σε σκεφτομουν χθες. Τοτε ειπα θα κανω τη κινηση ματ. Κι εκεινος παρολο που με απεθυσε..χαμογελουσε. Του λεω δε παιζει να ναι στο μυαλο μου και το παιζε ανηξερος. Με ρωτουσε ποιο; Δε ξερω ρε αμπα...μπορει και να ταν τελικα. Το θεμα ειναι οτι παλι κατεληξα ρακκος να θελω κατι που δεν μπορω να χω..να θελω να πνιγω στο αλκοολ και στα τσιγαρα αλλα να μη πρεπει γιατι εχω ξαναπαει εκει και καηκα. Βοηθα με..πες μου κατι που θα το ελεγες σε εναν πολυ καλο σου φιλο για να τον συμβουλεψεις. Να περιμενω; πως να τη παλεψω γνωριζοντας οτι θα τον βλεπω μιας κι ειμαστε στην ιδια "φυλακη";;- Κανενας
Θα την παλέψεις επειδή δεν έχεις και άλλη επιλογή. Δεν ξέρω αν σε παίζει ο άλλος, ή αν έχει προβλήματα ντουλάπας, ή αν συμβαίνουν και τα δύο. Ποιος ξέρει – το θέμα είναι ότι έτσι είναι, και δεν μπορείς να το αλλάξεις. Σε έχει κρεμάμενο, και είσαι εκτεθειμένος.
Προτείνω να απολαύσεις αυτό που σου συμβαίνει. Αυτό θα σου έλεγα αν ήσουν ένας πολύ καλός φίλος. Δεν πειράζει που είσαι εκτεθειμένος. Δεν πειράζει που σε παίζει κάποιος. Δεν πειράζει που την πάτησες. Δεν σημαίνει ότι δεν αξίζεις, ή ότι είσαι αξιολύπητος, ότι είσαι χαμένος, ότι κάποιος έχει κερδίσει εις βάρος σου. Αυτό που νιώθεις, είναι δικό σου κέρδος. Αν ο άλλος δεν ανταποκρίνεται, χάνει αυτό που ζεις. Θα το ζήσει με κάποιον άλλον, αλλά όχι με σένα. Όμως ούτε να σου το πάρει μπορεί, ούτε να σου το ακυρώσει.
Προσπάθησε μόνο να μην επιτρέπεις να κάνει τον ανήξερο. Αυτό, μπορείς να το διεκδικήσεις.
__________________
5.
Πιστεύω ότι η Ελληνίδα γυναίκα είναι κακιά, έχει κακία μέσα της. Φταίνε πολλά όπως το ότι από την στιγμή που γεννιέται συνήθως είναι αδικημένη γιατί η οικογένεια προωθεί το αγόρι. Φταίει το ότι η μάνα της είναι κακιά γυναίκα, και αυτή για τους δικούς της λόγους. Πολλά φταίνε. Όμως η κατάληξη είναι η γυναίκα στην Ελλάδα να γίνεται κακός άνθρωπος, να έχει πολύ κακία μέσα της.
Έχω ακούσει πολλές ιστορίες με γυναίκες που φέρονται πολύ άσχημα σε άλλες γυναίκες. Δεν είναι ψέματα οι ιστορίες αυτές, τουναντίον. Αυτό είναι ένα μέρος της πραγματικότητας, δεν είναι για να λέει κανείς ότι είναι υπερβολή ή είναι ψέματα. Έτσι δεν γίνεται τίποτα, έτσι όλα συνεχίζονται χωρίς να αλλάζει τίποτα.
Η γυναίκα στην Ελλάδα επειδή είναι κακιά τελικά μεγαλώνει τα παιδιά της μέσα στην κακία.
Η κακία μας δεν είναι καθόλου άσχετη με την κατάστασή μας ως χώρα. Κάθε άλλο, πηγαίνει χέρι χέρι. Τελικά φαίνεται ότι πληρώνουμε το νόμισμα. Πάλι καλά.
Οι σκέψεις που κάνεις είναι αντικοινωνικές, πολύ προβληματικές, κι επικίνδυνες. Επικίνδυνες και για σένα, και για τους γύρω σου. Κάνε με αυτή την πληροφορία ό,τι νομίζεις, άλλωστε δεν ρωτάς κάτι. Εύχομαι να μείνεις στις σκέψεις και να μην προσπαθήσεις στο μέλλον να δικαιολογήσεις βίαιες πράξεις με αυτές τις ιδέες. Αν νιώσεις ότι πρέπει να τιμωρηθεί κάποια ή κάποιες επειδή τα πράγματα είναι όπως τα σκέφτεσαι, ζήτα βοήθεια.
__________________
6.
Αγαπητή Α μπα,
Το μαρτύριο μου είναι οι γονείς μου. Είμαι 29 χρονών και έχω περάσει τα πάνδεινα τα τελευταία χρόνια. Για να στα περιγράψω πρέπει να γράφω μέρες οπότε θα προσπαθήσω να είμαι σαφής και περιεκτική. Παντρεύτηκαν παιδιά 18 χρονών και αμέσως έκαναν παιδιά, μεγάλωσαν και προσπάθησαν να χτίσουν τη ζωή τους στα τρελά χρόνια της Ελλάδας και σαν άπειροι, αμόρφωτοι και ανεύθυνοι καταχρεώθηκαν. Ανέκαθεν υπήρχαν σοβαρά θέματα μεταξύ τους ο πατέρας διαρκώς απών, τζόγο, κωλόμπαρα κ.λ.π., η μητέρα με μόνιμη κατάθλιψη συν τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα στα 40 τους χώρισαν. Εγώ μπήκα στη μέση στήριξα τη μάνα μου οικονομικά και ψυχολογικά, κατηγορήθηκα πολλές φορές από τον πατέρα μου ότι εγώ φταίω και έφαγα και στη μάπα τα "θα αυτοκτονήσω" του όταν ήταν πιωμένος. Μετά από όλα αυτά τους πιάνει και μία κρίση παλιμπαιδισμού και ήρθε κι έδεσε το γλυκό. Από τότε μέχρι τώρα έχουν κάνει άπειρες και σοβαρές βλακείες με αποτέλεσμα να πιάσουν πάτο. Εγώ αν και έφυγα από το σπίτι στα 23 μου τους στηρίζω όποτε έχουν χρειαστεί με αποτέλεσμα και οι δύο να μου χρωστάνε λεφτά. Η μάνα μου προσπαθεί και έχει μπει σε σειρά αφού ανέλαβα εγώ φυσικά να την βάλω. Ο πατέρας μου όμως με έχει φτάσει στα όρια μου. Ενώ μου χρωστάει συνέχεια βρίσκει ηλίθιες δικαιολογίες και είναι και σπάταλος και ανεύθυνος με αποτέλεσμα να σκοτωνόμαστε συνέχεια. Τον πάω με το καλό τίποτα, του μιλάω πολύ άσχημα τίποτα και το θέμα είναι ότι κάθε φορά που τσακωνόμαστε αισθάνομαι σκατά και δεν μπορώ να κοιμηθώ από τις τύψεις για το τρόπο που του μίλησα, γιατί? Πως γίνεται να μου φέρεται όπως μου φέρεται κι εγώ στο τέλος να τον λυπάμαι? Ξέρω είναι γονείς μου και αυτοί είναι αλλά πολλές φορές μου έρχεται να σκάσω- Κόρη
Από το αγκάθι βγαίνει ρόδο, λένε. Άραγε να έχουν καταλάβει οι γονείς σου πόσο καλό παιδί έχουν;
Γίνεται να σου φέρεται όπως φέρεται και μετά να έχεις τύψεις και να στενοχωριέσαι γιατί είσαι το παιδί του, και ως παιδί έχεις ανάγκη την αναγνώριση από τους γονείς σου. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να αποδεσμευτείς από τη εξουσία που έχουν πάνω σου.
Πρέπει να βρεις έναν τρόπο ώστε να πάρεις τις αποστάσεις σου χωρίς να αισθάνεσαι ότι τους εγκαταλείπεις. Τώρα περιέγραψα μια δύσκολη διαδικασία ετών μέσα σε μια πρόταση, αλλά αυτό πρέπει να κάνεις. Μπορείς να γλιτώσεις από το μαρτύριο, αλήθεια. Μπορείς να τους τοποθετήσεις εκεί που πρέπει, χωρίς να νιώθεις ότι είσαι υποχρεωμένη να τους κρατάς ευχαριστημένους. Είσαι πολύ καλή κόρη, έχεις κάνει πολλά περισσότερα από αυτά που σου αντιστοιχούν.
Λόγια γράφω, αλλά με λόγια και κουβέντα θα ελευθερωθείς. Μόνο που χρειάζεται να την κάνεις με ειδικό. Θα μπορούσες και μόνη σου, αλλά από αυτά που γράφεις δεν φαίνεται να έχεις ξεκινήσει την διαδικασία αποκαθήλωσης, γιατί νιώθεις ακόμα πάρα πολύ υπεύθυνη για την ευημερία τους και σε απασχολεί ακόμη πολύ η γνώμη που έχουν για σένα. Για να γλιτώσεις άλλα τόσα χρόνια, σου προτείνω να πας σε θεραπευτή και να αρχίσεις να μιλάς. Θα αλλάξει η ζωή σου με συγκλονιστικό τρόπο.
__________________
7.
Αγαπητή Α,μπα,
Ζω εδώ και πολλά χρόνια στο εξωτερικό, αρχικά για σπουδές και μετά για δουλειά. Γενικά σαν άτομο, είμαι πολύ κοινωνικό και ανοιχτό σε καινούρια πράγματα και ανθρώπους, αλλά τον τελευταίο καιρό, τα έφεραν έτσι οι συγκοιρίες και πάνω από τους μισούς ανθρώπους που γνώριζα και είχα σαν οικογένεια εδώ αναγκάστηκαν να φύγουν. Αποτέλεσμα αυτού, είναι ότι άλλαξαν πλέον οι ισορροπίες και η δυναμική μεταξύ των ατόμων που είμαστε ακόμη έδω (λίγο πόλυ είμασταν όλοι μια μεγάλη παρέα). Το πρόβλημα μου είναι με ενα συγκεκριμένο άνθρωπο. Ενώ γενικά, κάναμε παρέα εξ αρχής και υπήρχε πάρα πολύ καλή επικοινωνία, τον τελευταίο καιρό που στένεψε πάρα πολύ ο κύκλος μας, νιώθω μια απίστευτη πίεση από τη μεριά της. Δεν ξέρω ακριβώς πώς να το περιγράψω.. Για αυτό το άτομο, έιμαι ο κοντινότερος άνθρωπος που έχει εδώ, ότι και να γίνει ξέρει ότι θα τρέξω και γενικά μου έχει μεγάλη εμπιστοσύνη. Κάτι που δεν ισχύει το αντίθετο για μένα. Η πίεση που προανέφερα, προκύπτει από το γεγονός ότι νιώθω πλέον ότι πρέπει πάντα να έχω έγνοια αυτό το άτομο, και πρέπει πάντα ή τις περισσότερες φορές τουλάχιστον να το συμπεριλαμβάνω στα περισσότερα πράγματα που κάνω. Είμαι πολύ ανεξάρτητο και αυθόρμητο άτομο και όλη αυτή η σκέψη με σκοτώνει συνέχεια. Στην αρχή σκέφτηκα ότι μάλλον εγώ το βλέπω έτσι και πνίγομαι μόνη μου, αλλά πώς γίνεται να είναι όλα στο μυαλό μου, που δεν περνάει μέρα που να μη με πάρει τηλέφωνο, ή 30 μηνύματα ή βδομάδα που να της συμβεί κάτι πολύ σημαντικό και να θέλει τη βοήθεια μου? Γενικά είμαι πολύ πονόψυχο άτομο και πάντα βοηθάω και έιμαι εκέι όταν κάποιος με χρειάζεται, αλλά με το συγκεκριμένο άτομο νιώθω οτι έχει κάπως ξεπεραστεί το όριο ανάγκη και έχει πάει στο εκμετάλλευση. Ο λόγος που τα γράφω όλα αυτά (και συγνώμη), έιναι επειδή τελευταία εχω παρατηρήσει ότι, οτι γίνει με τη ζώη της (δουλεία , ερωτικά κλπ) τα παραλληλίζει πάντα με τη δικιά μου ζώη, με αποτέλεσμα οταν κάτι της πάει λάθος ή στραβα και είναι σε μαύρο χάλι και παραπονιέται, να βάζει και μένα στο πρόβλημα οτι και καλά "αχ μας πάνε όλα χάλια, και μένα και σένα", χωρίς εκείνη τη περίοδο απαραίτητα να πηγαίνει κάτι στραβό με τη δικία μου ζώη. Ο λόγος που σου γράφω λοιπόν, είναι ότι έχω παρατηρήσει σε περιόδους που είναι στα πολύύύύύ κάτω της και παραπονιέται σε μένα για τα προβλήματα της, ενώ εγώ είμαι καλά και είμαι σε άλλη φάση, όταν λέει αυτό το "τι έχουμε κάνει", και "ΜΑΣ πάνε όλα στραβά", δε ξέρω πώς και τι γίνεται παρατήρησα οτι μετά απο 1-2 μέρες κάτι "στραβό" θα πάει και σε μένα. Αυτό είναι που λένε αρνητική ενέργεια? Με έχει κουράσει όλο αυτό και θέλω να βρω μια διέξοδο γιατί πλέον νιώθω οτι με επηρεάζει πάρα πολύ αυτο αλλά δε ξέρω πώς. Ή τουλαχιστον δε ξέρω πως να προστατεύομαι και να μην αφήνω τον εαυτό μου να επηρεάζεται υποσυνείδητα από αυτο. Γιατί υποσυνείδητα γίνεται, μιας κ η επίδραση σε μένα έρχεται με καθυστέρηση 1-2 ημέρων... Αυτά! Σύγνωμη για το μεγάλο κέιμενο. Χ.
Κι εμένα μου φαίνεται ότι έχει ολισθήσει η ιστορία προς εκμετάλλευση, και μάλιστα πιστεύω ότι πλέον η γυναίκα αυτή σου φέρεται χειριστικά για να σε δέσει ακόμη περισσότερο, γιατί βλέπει ότι είσαι δυσαρεστημένη και προσπαθεί να σε κάνει να μείνεις. Δεν είναι από τους χειριστικούς μάστορες όμως, που δεν καταλαβαίνεις από πού σου ήρθε, και ξαφνικά ανακαλύπτεις ότι η μοίρα του άλλου είναι συνδεδεμένη με σένα, και το βάρος το έχεις όλο εσύ. Είναι ερασιτεχνικές οι προσπάθειες, και γι' αυτό είναι πιο εύκολη περίπτωση.
Απομακρύνσου αργά και σταθερά, έτσι θα προστατευτείς. Δεν χρειάζεται να είναι και διακριτικός ο τρόπος, αν γίνει με αργή ταχύτητα αρκεί (και το λέω για να μη ζοριστείς εσύ, όχι για να μην ζοριστεί αυτή). Αν απαντάς σε όλα τα τηλέφωνα, σταμάτα το. Αν απαντάς σε όλα τα μηνύματα, σταμάτα το κι αυτό. Μπορείς να το μειώσεις σιγά σιγά, ή να το ρυθμίσεις ανάλογα με το πότε νιώθεις λιγότερη πίεση. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις πότε θέλει πραγματικά βοήθεια και πότε σε χρησιμοποιεί. Μην την περιλαμβάνεις σε ό,τι κάνεις, έτσι απλά, λίγο λίγο, χωρίς να δικαιολογείσαι όμως ποτέ, για τίποτα. Σα να ήταν πάντα έτσι.
Νιώθεις υπεύθυνη γιατί έτσι σε κάνει να νιώθεις, όχι επειδή είσαι. Αυτό να σκέφτεσαι όταν κουράζεσαι. Δεν είσαι υπεύθυνη για την δική της απόφαση να σε θεωρεί τον πιο κοντινό της άνθρωπο.
σχόλια