Μαρξ, Φρόιντ και Στιβ Τζομπς. Η οικονομία, η λίμπιντο και η τεχνολογία είναι οι δομές και υπερδομές που διαμορφώνουν τη σεξουαλική ζωή του σύγχρονου Αθηναίου. Σε μια πόλη που σαρώνεται από μια ασύλληπτη καθημερινή βία, με πραγματικά ζητήματα επιβίωσης και με μία σκληρή οικονομική κρίση διαρκείας δεν έχει σημασία ή, καλύτερα, δεν σοκάρει τόσο πολύ το «ποιος τον παίρνει και πού τον δίνει» αλλά με πόσα παίρνει και πόσα δίνει. Ακόμα καλύτερα, αυτό που τον ενδιαφέρει είναι αν θα μπορεί να επιβιώσει και αύριο. Η σεμνοτυφία έχει μεταφερθεί στις τραπεζικές καταθέσεις και όχι στο τι κανει ο καθένας στο κρεβάτι του. Άλλωστε, σχεδόν κάθε κρεβάτι, όπως και το σώμα που κοιμάται πάνω του, όλο και κάπου είναι φωτογραφημένο και αναρτημένο στην αποκαλυπτική διαφάνεια ενός οργώντος διαδικτύου. Πάει ο καιρός που είχε δύναμη στο σκληρό καμάκι η ατάκα: «δεν έχω βρει ακόμα τον δρόμο για το κρεβάτι σου».
Δεν μπορείς να πεις ότι η Αθήνα είναι η «πόλη του σεξ», ωστόσο είναι μια πόλη που δεν φοβάται πια να εκφράσει τη σεξουαλική της ταυτότητα. Το ίντερνετ είναι αυτό που διαμορφώνει τη σεξουαλική συνείδηση των παιδιών και όχι οι γονείς τους, τα πορνεία έχουν εκσυγχρονισθεί σε στούντιο αμφίβολης αισθητικής και ποιότητας. Υπάρχουν χώροι που κάνουν όλοι σεξ, οι γυναίκες μιλάνε πιο εύκολα για όργια, οι στρέιτ βγαίνουν με τους γκέι για να βρουν πιο εύκολα κοπέλα, οι άντρες περνούν την κατάθλιψη της οικονομικής αποτυχίας στην αγκαλιά μιας γραμματέως, την ώρα που οι σύζυγοί τους ανακαλύπτουν τα ένστικτα του cougar, οι εκδιδόμενες γυναίκες θυσιάζουν την υγεία τους (και τη ζωή τους) για να βγάλουν μερικά ευρώ παραπάνω, υπάρχει s&m, δεν κάνουν όλα τα κορίτσια σεξ από τα δεκατρία τους και τα πράγματα είναι ακριβώς όπως ήταν πάντα, μόνο που τώρα δεν μας νοιάζει τόσο. Η απάθεια τα έχει κερδίσει όλα, η κρίση σχεδόν τα ισοπέδωσε. Ακόμα και τα πιο κρυφά μας πάθη.
Όλα στο φως! – αλλά δεν έγινε και τίποτα...
σχόλια