__________________
1.
Ήθελα να σε ρωτήσω τι χρειάζεται για να γράψεις ένα σενάριο ; (Πέρα απο ταλέντο) επίσης χωρίς κονε παίζει να την ενσαρκώσουν ποτέ άνθρωποι και να γυριστεί ή τζάμπα τα όνειρα ; Εσύ που έγραψες μια απο τις καλύτερες σειρές πως έγινε ;- Marilumulu
Τώρα νιώθω σαν τον Ricky Gervais που κάποιοι σε ένα γυμναστήριο τον πέρασαν για τον Ντέιβιντ Μπέκαμ.
__________________
2.
Αγαπητή Α μπα! Διαβάζω καθημερινά τη στήλη σου και μου αρέσουν πολύ οι απαντήσεις σου ! Μπαίνω στο θέμα με τη μία.Είμαι 26 κ ο φίλος μου 32.Είμαστε οικονομικά ανεξάρτητοι κ τα τελευταία 2 χρόνια (από τα 7 που είμαστε μαζί) συζούμε . Σε συζητήσεις με παρέες μας, πάντα ήμουν αυτή, που ήθελε παιδί μετά τα 30,ώστε να είμαι πιο ώριμη και να χω πετύχει κάποιους στόχους στη ζωή μου (επαγγελματικούς κυρίως) . Πριν 5 μήνες ανακάλυψα πως οι ωοθήκες μου αρχισαν να μπαίνουν σε παυση με αποτέλεσμα να μη μπορώ σε κανα 2 χρόνια να κάνω παιδι.Αποφασισαμε λοιπον με το φιλο μου,να το κανουμε τωρα κ ας ειμαστε πιεσμενοι οικονομικα.Τελικα,εμεινα εγκυος κατευθειαν και τωρα μπαινω στον 4ο μήνα.Περνάω στο θέμα μου τώρα.Δεν ήμουν ποτέ πιστή σε κάποια θρησκεία,οπότε δε θέλω να βαφτίσω κ το παιδί μου. Θα ήθελα να του δωσω ένα ελληνικό ονομα με ονοματοδοσία και όταν φτασει σε μια ηλικια, που θα μπορει να ψαχτεί σε θεματα θρησκείας,να αποφασίσει,και γιατί όχι,αν θέλει,να βαφτιστεί.Με την ίδια λογική,δε θέλω και να παντρευτώ.Όχι μόνο για τη θρησκεια, αλλά και επειδή δε θα θελα να κάνω εναν γαμο,ενώ δεν πιστεύω σε αυτό το θεσμό, μόνο κ μονο για την ασφάλεια του παιδιού κ τη δικη μου. Ο φίλος μου ,συμφώνησε να αναγνωρισει το παιδί,ώστε να είναι καλυμμένο. Ενώ όμως,όταν συζητάμε οι 2 μας,δείχνει να συμμερίζεται τις απόψεις μου,μόλις μιλάμε γι αυτό το θέμα με την παρέα μας,πεφτουν όλοι μαζι πανω μου και μαζί κ κεινος σαν την Ελένη Λουκα να μου πουνε ότι δεν ειναι σωστο να μενει το παιδι αβαφτιστο κ οτι πρεπει να παντρευτω για να ειμαι εξασφαλισμενη κ αλλα τετοια.Οταν μενουμε 2 μας μετα γινεται χαμός. Με κανουν καθε φορα να φτανω στα ορια μου και να φωναζω σα τρελη . Δε καταλαβαινουν πως δεν ειναι δυνατον να ειμαστε ολοι ιδιοι κ με ιδιες αποψεις; Να πρεπει καθε φορα να φευγω απο το τραπεζι λες κ ειμαι υστερικη! Ελεος δηλαδή...είμαστε στο 2016.Εγώ αποφασίζω για το παιδι μου.Το θέμα μου είναι ο φίλος μου .Του μιλάω κάθε φορά κ το ξανακάνει. Υπολογίζει την αποψη των αλλων,για να μη μιλησω για την οικογενεια του. Πώς θα τον αντιμετώπιζες στη θέση μου;Για τους αλλους δε δινω σημασία!Ευχαριστώ κ σόρρυ για το υπερογκο κείμενο!- Ε.Τ.
Οι απόψεις σου για τον γάμο είναι κάπως μπερδεμένες, δε νομίζω ότι έχεις καταλάβει καλά τι απορρίπτεις. Η σύγχυση σου φαίνεται στην ταύτιση της θρησκευτικής βάπτισης με τον γάμο, γενικώς. Όμως όπως υπάρχει ονοματοδοσία, αντίστοιχα υπάρχει ο πολιτικός γάμος. Ο γάμος έχει σχέση με τη θρησκεία μόνο αν εσύ πιστεύεις ότι έχει. Υπογραφή βάζεις, και την ταυτότητα σου δίνεις, και μετά σε κρατικές υπηρεσίες το δηλώνεις. Συμβόλαιο είναι, το κράτος αδιαφορεί αν σε ευλόγησε παπάς ή όχι. Επίσης δεν καταλαβαίνω καθόλου γιατί είναι κακό να θέλεις να εξασφαλίσεις τον εαυτό σου και το παιδί σου. («Μόνο και μόνο για...» δηλαδή τι άλλο είναι σημαντικό;) Επίσης, ο φίλος δεν χρειάζεται να «συμφωνήσει» να αναγνωριστεί το παιδί του. Το παιδί αναγνωρίζεται με το ζόρι όταν ο άντρας δεν θέλει. Αλλά ας μην ανοίξουμε αυτή την κουβέντα.
Από την άλλη, ίσως να χρειάζεται να ανοίξουμε αυτή την κουβέντα, γιατί τα νεύρα και οι φωνές δείχνουν ότι δεν υπάρχει επικοινωνία, και μερικές φορές δεν υπάρχει επικοινωνία γιατί δεν υπάρχει σαφές, δυνατό και ολοκληρωμένο μήνυμα. Όμως δεν γίνεται να το κάνουμε εδώ, γιατί η πλατφόρμα δεν επιτρέπει διάλογο. Οπότε, ας πάμε στο διά ταύτα. Ο φίλος σου κάνει ότι συμφωνεί μαζί σου, αλλά δεν συμφωνεί. Αυτή είναι η αλήθεια. Οπότε η συζήτηση που πρέπει να κάνετε είναι διαφορετική από αυτή που κάνετε. Αν καταπιέζεται για να κερδίσει κάτι αργότερα, την έχετε πατήσει και οι δύο. Κοιτάξτε να συνεννοηθείτε με πάσα ειλικρίνεια και σε βάθος, γιατί θα κάνετε παιδί μαζί, και αυτό σημαίνει ότι είσαστε δεμένοι χειροπόδαρα μεταξύ σας για το υπόλοιπό της ζωής σας, με γάμο ή χωρίς γάμο.
__________________
3.
Είμαστε 5 χρόνια μαζί. Εγω 26 κι αυτός 32. Πρόσφατα συζητήσαμε για 1η φορά το ενδεχόμενο να συζησουμε. Τα δεδομένα για κάτι τέτοιο είναι τα εξής: εγώ νοικιάζω ενα δυαρακι στο κέντρο εδω και 7 χρόνια και αγαπώ το πλεονέκτημα της εύκολης πρόσβασης για τα πάντα (ξεκάθαρα παιδί της πόλης). Ο φίλος μου ή μάλλον οι γονείς του φίλου μου εχουν φτιάξει ενα τριώροφο γι αυτόν και τις αδερφές του (οι οποίες ήδη μένουν εκεί με τις οικογένειες τους) 45 λεπτά μακριά από το κέντρο και 2 λεπτά μακριά από αυτους. Όπως καταλαβαίνεις το πλάνο οπως το έθεσε είναι να μείνουμε εκει. Το θέμα μου εκτός απο την περιοχη είναι κυρίως η συνύπαρξη αυτή, η στενή και καθημερινή με την οικογένεια του. Μεγάλωσα με συγγενείς στη διπλα πορτα και ξερω οτι ειναι κάτι που δε μου ταιριάζει. Ιδανικά ονειρευόμουν να βρίσκαμε μαζί τη περιοχή και το σπιτάκι που θα μας άρεσε και όλα να ήταν πιο ισότιμα αλλά ο ίδιος βρίσκεται σε αρκετά κακή οικονομική κατάσταση και το να του ζητάω να μείνουμε στο ενοίκιο ακούστηκε παράλογο. Από την άλλη αν και συμπαθώ πολύ όλο του το σόι και μπορεί να είμαι προκατειλημμένη, η πίεση του να ζήσω κάπου που δε θελω και δε θα νιώθω άνετα, με κάνει να πιστεύω ότι δε θα πάει καλά η σχέση μας. Έχεις πει οτι ενα ζευγάρι πρεπει να έχει κοινό όραμα ζωής , οποτε σε ρωτώ: πιστεύεις το βλέπω εγωιστικά ; Είναι κάτι που πρέπει να συμβιβαστώ ;- Σου
Δεν το βλέπεις εγωιστικά, περιγράφεις τις προτιμήσεις σου στο θέμα κατοικίας, δεν γίνεται να μην έχεις γνώμη και άποψη για κάτι τέτοιο (γίνεται, αλλά ευτυχώς, έχεις). Δεν ξέρω αν πρέπει να συμβιβαστείς, ξέρω ότι ένας από τους δυο σας θα πρέπει να συμβιβαστεί, και το πιθανότερο είναι ότι θα είσαι εσύ γιατί η άλλη πλευρά έχει το υπερατού της έλλειψης χρημάτων. Αν είναι αυτός ο λόγος, ή αν είναι πρόσχημα, είναι μεγάλη υπόθεση και προσπάθησε να το καταλάβεις πριν δεσμευτείς περισσότερο. Θέλει να μείνει εκεί επειδή είναι πιο εύκολο, ή θέλει να είναι κοντά στη μαμά του γιατί έτσι είναι το σωστό; Το όραμα ζωής εκεί φαίνεται, στο «γιατί» και όχι στις αποφάσεις. Είναι καλό τεστ για τη σχέση σας, και καλή αφορμή για να τεστάρεις εσύ πώς νιώθεις γι' αυτή τη σχέση. Πώς σου φαίνεται να αφήσεις την ταυτότητα «παιδί του κέντρου» πίσω σου για χάρη του άλλου;
__________________
4.
Ρε συ Α μπα,έψαχνα κανα χρόνο (χωρίς επιτυχία)να δω πώς μπορώ να σου γράψω. ώρα το είδα τυχαία. Δεν εχω να εκφράσω κάτι σημαντικό, αλλά κάτι λίγο περίεργο (κατ'εμέ),απλά γιατι μου αρέσει πολύ ο τρόπος σου,που και κάτι αρνητικότατο να άκουγα,θα το γούσταρα φουλ. Το λοιπόν..δεν ξέρω τί γίνεται με την πάρτη μου,το σκέφτομαι και μπερδεύομαι και πάντα καταλήγω σε γέλιο. Γενικότερα είμαι απο εκείνα τα θετικότατα χαζοχαρούμενα ανθρωπάκια (αν και εχω τραβήξει απιστευτα ζόρια και είμαι μόνο 21)που δύσκολα θα μου χαλάσει τη διάθεση οτιδήποτε χαζό απλό κι ασήμαντο, αλλά και κάτι σημαντικό να ναι,το αντιμετωπίζω με χιούμορ και καλή διάθεση, μέχρι εκει που δεν πάει άλλο. Μπερδεύομαι λοιπόν με τον εαυτό μου που την μία γουστάρω φουλ χρώματα, τρέλες, μαγεία ρομαντισμό και μονόκερους να πούμε (αλήθεια, λατρεύω να ψαχνω και να κοιτάζω διάφορα για αυτα τα ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ πλασματα που μεταξυ μας, πιστεύω οτι υπήρξαν εστω κάποτε),την ωρα που ειμαι ο μάλλον μεγαλύτερος οπαδός της "χωρας των θαυμάτων" και των περίχωρων, εχω και μια εντελώς άλλη πλευρά. Εκείνη του ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΕΝΟΥ ρεαλισμού, του εντελώς μή ρομαντισμού (τύπου "ναι καλά ντάξει, αυτά είναι παραμύθια"),της ωμής πραγματικότητας, και του "ναι οκ ωραία και λατρεμένα ολα αυτά Τα γλυκοπαραμυθοτέτοια, αλλα η αλήθεια ειναι αυτή" κλπ. Αυτά λοιπόν, Α μπα, μονιμως βρίσκονται σε μάχη μέσα στο κεφάλι μου (και την προσωπικότητα μου),και συνεχώς ακυρώνει το ενα το άλλο, αλλα πραγματικά μου αρέσει. Νομίζω δεν θέλω να καταλήξω σε ένα απο τα δύο, τον αγαπώ τρελά αυτόν τον μάλλον αλλόκοτο συνδυασμό.! Δεν θέλω κάποια συμβουλή, ηθελα να το μοιραστώ. Ομως ένα σχόλιο σου θα μου άρεσε να το δω. Συγνώμη εκ των προτέρων αν σε κούρασα και σπατάλισα πολύτιμο χρόνο έτσι απλά (αλλα απ την αλλη..να διαβάζουμε και τίποτα άκυρο πέρα απο προβληματισμούς και εξομολογήσεις,ε?)Να είσαι καλά,και να περνάς υπερπανέμορφα!!!!- άμ ε γιούνικοοοορν!καλα,μας έπεισες.
Το σχόλιο που έχω να κάνω είναι κάπως τρομαχτικό να πιστεύει κάποιος στην ύπαρξη των μονόκερων το 2016. Μπορεί να φταίει ο ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ ρεαλισμός μου. Ή αυτό, ή η κοινή βιολογία.
__________________
5.
Πολυαγαπημένη Λένα,
Ορμώμενη από τη σημερινή απάντησή σου στην ερώτηση 4, θέλω να ρωτήσω τόσο εσένα όσο και τους αναγνώστες σου το εξής :Παιδιά, που βρίσκετε την ενέργεια, το κουράγιο για να μην πω την όρεξη να διαβάζετε τόσο πολύ και μάλιστα σε καθημερινή βάση;
Είμαι 26 χρονών και μόλις μπήκα στον εργασιακό μαραθώνιο σε πόλη του εξωτερικού έπειτα από πολύ κόπο- σπουδές κλπ. Νιώθω, δυστυχώς, ότι όλη μου η ενέργεια αναλώνεται στο να γίνω καλή στη δουλειά μου, να μάθω την τοπική γλώσσα, την κουλτούρα των ανθρώπων-συναδέλφων κλπ.
Το πρόβλημα είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχω παρατηρήσει μία φθίνουσα ενασχόληση με τη λογοτεχνία.. Σε εποχές μεγάλου στρες ακόμη και το να δω μία ευχάριστη σειρά μου φαίνεται κουραστικό. Με στενοχωρεί πολύ καθώς εάν τύχει να διαβάσω κάποιο ενδιαφέρον άρθρο συνειδητοποιώ πόσο περιορισμένες γνώσεις έχω και πόσο πιο ανοιχτούς ορίζοντες θα μου προσέφερε. Στο τέλος της ημέρας έχω την ανάγκη να δω- διαβάσω παντελώς χαζά πράγματα μόνο και μόνο για να μη σκέφτομαι.
Πιστεύεις ότι είναι απλά μια τεμπέλικη στάση ζωής; Πως μπορώ να αντιμετωπίσω σαν χόμπι το διάβασμα ενός λογοτεχνικού βιβλίου που ξέρω εκ των προτέρων ότι θα ταράξει και άλλο την ήδη ταραγμένη καθημερινότητα;
Το πρόβλημα είναι ότι θεωρώ το διάβασμα πνευματική εργασία.. και μου είναι αδύνατο να το κάνω καθημερινή συνήθεια.. Όταν αγοράζω ένα βιβλίο αντιδρούν τα αντανακλαστικά μου λες και έχω να διαβάσω για την εξεταστική.
Μπορείς να δώσεις καμία συμβουλή? Ακόμη καλύτερα, εσύ πως το καταφέρνεις; Εναι θέμα συνήθειας; Πέρασες ποτέ φάση τύπου διετίας που δεν διάβαζες οπως παλιά;
ΧΧΧ
Μόνο διετία; Πολλά χρόνια πέρασα χωρίς να ανοίγω βιβλίο. Ο ρυθμός ανάγνωσης αυξομειώνεται ανά τα χρόνια, αλλά ειδικότερα, μετά το πτυχίο και για αρκετό χρονικό διάστημα δεν αγόραζα καν βιβλία. Ήταν η αντίστοιχη φάση με τη δική σου. Όταν το διάβασμα σου φαίνεται δουλειά, δεν χρειάζεται να πιέζεσαι.
Πάντως, μαθαίνεις από όλα τα αναγνώσματα. Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα είναι και πάλι καλύτερο από τις Καρντάσιανς (που βλέπω βέβαια, αλλά άλλο θέμα αυτό). Υπάρχουν βιβλία για όλες τις ώρες, για όλες τις φάσεις της ζωής, για όλους, γενικότερα. Αυτή είναι η μαγεία των βιβλίων. Πάντα υπάρχει κάποιο που σου ταιριάζει, όπως συμβαίνει με τη μουσική. Χρειάζεται λίγο ψάξιμο παραπάνω, αλλά νομίζω ότι αν δεν πιέζεσαι να αποδώσεις αναγνωστικά, θα ξαναβρείς την όρεξη σου. Κι αν όχι, πάλι δεν πειράζει.
__________________
6.
Πολυαγαπημένη μου α, μπα. Είμαι 24 ετών, ζω στην Ελλάδα και τα τελευταία χρόνια προσπαθώ - με πολλές οικονομίες και οργάνωση - να κάνω έστω ένα ταξίδι στην Ευρώπη τον χρόνο. Είμαι πολύ χαρούμενη γι αυτό.
Έχω ταξιδέψει σε μερικές χώρες της κεντρικής, βόρειας και νότιας Ευρώπης και έχω παρατηρήσει μια σημαντική διαφορά με την Ελλάδα: ΚΑΦΕΣ.
Εγώ απολαμβάνω τον καφέ μου. Μ' αρέσει να πίνω σιγά σιγά τον καφέ, μέχρι τελευταία σταγόνα ή να βγαίνω για καφέ με τους φίλους μου τα σαββατοκύριακα. Είναι κάτι σαν ιεροτελεστία για μένα.
Ωστόσο, έχω παρατηρήσει ότι σε όσες πόλεις έχω πάει (πχ. Λονδίνο, Βερολίνο, Βαρκελώνη, Ρώμη, Στοκχόλμη), δεν βλέπω κόσμο έξω να κάθεται να πιει καφέ. Ανεξαρτήτως αν έχει ηλιόλουστη ή βροχερή μέρα, αν κάνει κρύο ή ζέστη. Επιπλέον, μια φορά στη Βαρκελώνη ζήτησα freddo espresso, μετά από μια πολύ ζεστή μέρα, και μου έφεραν εναν μικρό εσπρεσο με δυο παγάκια. Στην Ιταλία, δε, πίνουν τον καφέ τους όρθιοι και σε 3-4 γουλιές. Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα παρατήρηση - διαφορά.
Το έχεις παρατηρήσει κι εσύ αυτό; Αν ναι, πώς το ερμηνεύεις;
Σου στέλνω φιλιά και αγάπες εκεί στο Αμέρικα!!!
Ναι, το έχω παρατηρήσει, όπως το έχουν παρατηρήσει και στρατιές Ελλήνων φοιτητών σε Αγγλία και λοιπές ξένες χώρες. Η νοσταλγία δε για τον λεγόμενο χορταστικό «φραπέ», τον «φρέντο» και ο «νες» χωρίς αφρό, για τους πιο μερακλήδες, κορυφώνεται τις μέρες με ήλιο στα Λονδίνα και στις Στοκχόλμες.
Το ερμηνεύω ως εξής: η δραστηριότητα του μακρόσυρτου καφέ άνευ φαγητού ιστορικά απαντάται σε χώρες ράθυμες ας πούμε, όπως Τουρκία, που παράλληλα έχουν και μια μακρά ιστορία οικονομικής στενότητας. Ο καφές είναι φτηνή διασκέδαση για τον καταναλωτή, όμως παράλληλα δίνει τεράστια περιθώρια κέρδους στον μαγαζάτορα υπό την προϋπόθεση του φτηνού ενοικίου (που σε φτωχή χώρα, εξασφαλίζεται). Η παράδοση αυτή ήρθε στην Ευρώπη και στην Ελλάδα που υποδέχτηκε αυτή τη συνήθεια αιώνες πριν με μεγάλη χαρά. Στην υπόλοιπη Ευρώπη ο καφές και τα καφενεία συνδέθηκαν με την ανταλλαγή απόψεων, την πολιτική και τα λοιπά και έγινα μέρος της υποκουλτούρας. Έτσι μεταφέρθηκε και στην Αμερική με τους Beats και η καφεδιά ταυτίστηκε σε κάποιες χώρες και με τους ράθυμους Ανατολίτες, αλλά και με τους αναρχικούς/απροσάρμοστους/αμφισβητίες. Στις χώρες με καθολική και προτεσταντική παράδοση κάθεσαι για να φας και να φύγεις, και ο καφές είναι καύσιμο για να συνεχίσεις την δουλειά, όχι για να κάτσεις και να πεις τα νέα σου. Και είναι κρίμα, γιατί πραγματικά είναι ο καφές αφορμή για κουβέντα.
__________________
7.
Αγαπητή Α, μπα,
Έχουν προκύψει κάποια σοβαρά θέματα στην ζωή μου τον τελευταίο καιρό, απόρροια των οποίων ήταν να μην μπορώ να διαχειριστώ τον εαυτό μου. Αποφασίσα να πάω σε ψυχολόγο για ψυχανάλυση, καθώς βρίσκω ελκυστική την ιδέα να ανακαλύψω τον εαυτό μου εις βάθος.
Ωστόσο, δεν έχω ξαναμπεί σε αυτή την διαδικασία και δεν είμαι σε θέση να καταλάβω αν ο επαγγελματίας που επέλεξα είναι ο κατάλληλος για μένα. Με βοηθάει να λύσω κάποια θέματα που αναδύονται μέσα από την ψυχανάλυση και με έχει βοηθήσει να αντιμετωπίσω την κατάσταση που βιώνω, αλλά παράλληλα κάποιες φορές μου δημιουργεί νεύρα καθώς με διακόπτει όταν εκφράζω τις αρνητικές μου σκέψεις δίνοντας μου το εργαλείο αντιμετώπισης, αλλά χωρίς να έχω ξεδιπλώσει πλήρως την σκέψη μου. Από την μία με βοηθάει αυτό να μην δραματοποιώ καταστάσεις, από την άλλη όμως αμφιβάλλω αν αυτός είναι ο σωστός τρόπος. Αντιλαμβάνομαι βέβαια ότι δεν μπορεί να είναι κάθε συνεδρία το ίδιο εποικοδομητική, ωστόσο σε κάποιες έχω νιώσει ότι δεν μου πρόσφεραν κάτι. Σημείωσε ότι από άλλες είμαι ευχαριστημένη.
Ήθελα να σε ρωτήσω, καθώς φαίνεται από τις απαντήσεις σου να έχεις κάνει ψυχανάλυση εσύ η ίδια και γενικά να έχεις γνώση για το πως διεξάγεται η διαδικασία, αν αυτό που σου περιγράφω παραπάνω είναι στα τυπικά πλαίσια της ψυχανάλυσης. Είναι μία διαδικασία τόσο χρονοβόρα; Είναι όντως τόσο δύσκολο να βρεις τις απαντήσεις που θέλεις; Ο ψυχολόγος σε ρωτάει συνεχώς για να πάρει πληροφορίες, αλλά με ποιο τρόπο σε βοηθάει αυτό;
Αναγνωρίζω ότι είναι κάτι πολύ προσωπικό, αλλά ελπίσω ελπίζω ότι θα αναφέρεις κάτι που θα με βοηθήσεις στο να καταλάβω.
Ευχαριστώ!- Κατερίνα
Δεν έχω κάνει ψυχανάλυση, όσα ξέρω για τα θέματα της ψυχής και τις ανάλυσης της τα ξέρω από πολλές διαφορετικές πηγές, από παρατήρηση και από προσωπική επεξεργασία. Όταν έχεις πρόβλημα με τον θεραπευτή σου, του λες το πρόβλημα που έχεις μαζί του. Δεν είναι φίλος για να μετράς τα λόγια σου – τα παράπονα σου και οι προβληματισμοί σου για την πορεία και την διεξαγωγή είναι μέρος της θεραπείας. Οι αναλυτές είναι εκπαιδευμένοι για αυτές τις συζητήσεις, είναι πολύ χρήσιμες.
Κατά τα άλλα, ναι, η διαδικασία είναι πολύ χρονοβόρα. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να ήταν; Μιλάμε για τον εσωτερικό σου μηχανισμό, που αναπτύχθηκε με τα χρόνια, χωρίς να το καταλαβαίνεις κάθε φορά. Δεν θα θέλει χρόνο για να αλλάξει, ακόμα και αν αρχίσεις να καταλαβαίνεις γιατί λειτουργείς όπως λειτουργείς; Ναι, είναι πολύ δύσκολο να πάρεις απαντήσεις, γιατί όσα χρόνια δημιουργούσες μηχανισμούς, ειδικά τους λάθος, αυτούς που σε ταλαιπωρούν τώρα, από πάνω έβαζες στρώσεις και κόντρα στρώσεις από δικαιολογίες για να συνεχίσεις να φέρεσαι με τον ίδιο τρόπο. Είναι πολύ δύσκολο να το παραδεχτείς αυτό, ειδικά στον εαυτό σου. Και όχι, ο ψυχολόγος δεν σε ρωτάει για να πάρει πληροφορίες. Σε ρωτάει για να απαντήσεις, και να πάρεις εσύ τις πληροφορίες. Κάποτε, τα μηνύματα που βρίσκονται πίσω από τις απαντήσεις σου, θα σου φανερωθούν και θα πιάνεις τον εαυτό σου στα πράσα κάθε φορά που καταφεύγει στις γνωστές δικαιολογίες (που έχει αναπτύξει χρόνια και χρόνια).
σχόλια