ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 23 χρονών άντρας, και πάρα πολύ μπερδεμένος και αγχωμένος. Μπερδεμένος με τα προσωπικά μου, διότι πραγματικά ακόμα δε ξέρω τι θέλω από τη ζωή μου. Είχα μια σχέση 7 μηνών, την πρώτη μου, η οποία έληξε άδοξα, διότι πολύ απλά την κοπέλα δε την ήθελα τόσο πολύ, και όλο αυτό δε οδηγούσε σε κάτι. Και απορώ με τον εαυτό μου, διότι πραγματικά πριν τη γνωρίσω ένιωθα ένα τεράστιο αίσθημα μοναξιάς, και όρεξης να βρω μια κοπέλα, την βρήκα, ωστόσο δυστυχώς δεν ήταν όπως το φανταζόμουν, και μαζί της δε περνούσα τόσο καλά όσο το είχα στο μυαλό μου, και ήθελα αρκετές φορές να είμαι με τους φίλους μου, παρά με αυτή.. Πλέον όντας πάλι μόνος νιώθω αυτό το κενό και την όρεξη να βρω μια κοπέλα, όπως πριν την γνωρίσω, ωστόσο δε το κάνω, γιατί είναι ακόμα νωπός ο χωρισμός και δε νιώθω ακόμα έτοιμος. Με τις παρέες μου περνάω καλά και πραγματικά τώρα που είμαι μόνος νιώθω αρκετά πιο ανάλαφρος και χαλαρός σε σχέση με τον καιρό που ήμουν σε σχέση. Γιατί άραγε όλο αυτό; Ενώ νιώθω την ανάγκη και θέλω να έχω μια σχέση; Μήπως απλώς ακόμα δεν είμαι τόσο ώριμος ψυχικά ώστε να σταθώ σε μια σχέση σοβαρή; Γιατί περνάνε πολλά από το μυαλό μου.. Τώρα βέβαια Σεπτέμβριο θα πάω στρατό, οπότε εκεί ίσως είναι μια καλή ευκαιρία να κατασταλάξω και να ωριμάσω.. Μακάρι, γιατί αν το σκεφτείτε είναι παράλογο: Έντονη ανάγκη για μια σχέση, κάνω τη σχέση, όμως δε μπορώ να αντεπεξέλθω στο 100% και αναπολώ τη παλιά μου, εργένικη ζωή. Γυρνάω πάλι σε αυτή, και τσουπ να η έλλειψη της κοπέλας... Θα τρελαθώ δηλαδή.. Αχχ αυτή η ανωριμότητα μου.. :/