ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν, γενικά σαν άνθρωπος, ούτε αμήχανη είμαι (ίσως λιγάκι με τα αγόρια, αλλά τίποτα το ανησυχητικό), ούτε απόμακρη με θεωρώ. Γενικά νιώθω πάρα πολύ άνετα, ανάμεσα σε αγνώστους ή άτομα που δεν με γνωρίζουν από παλιά, σαν να μπορώ να είμαι ο εαυτός μου.... Τώρα όμως, παρ'άυτα στο σχολείο ,και ιδίως στην παρέα μου, αισθάνομαι τέρμα άβολα και το μόνο που σκέφτομαι είναι τρόποι για να φύγω. Με τις ''φίλες'' μου αισθάνομαι εντελώς μαγκωμένη. Μιλάνε για θέματα που δεν έχω ιδέα συνεχώς, για σειρές και ταινίες που δεν ξέρω και τα συναφή. Κάθε φορά που προσπαθώ να αλλάξω θέμα και να βρω κάτι που να αρέσει σε όλες δεν τα καταφέρνω. Μερικές φορές όταν προσπαθώ να μπω στην κουβέντα τους απλά δεν αφήνουν κενό. Ενώ εγώ σέβομαι τις απόψεις τους σε όλα, αυτές βιάζονται να κρίνουν. Γενικά έχω συνεχώς την εντύπωση πως με κατακρίνουν. Μετά με κατηγορούν που δεν τους πολυμιλάω, λένε πως είμαι απόμακρη, παρεξηγούνται με το παραμικρό ενώ αυτές με γράφουν εντελώς. Ομολογώ, πως έχω φτάσει σε σημείο να μην τις εκτιμώ καν σαν άτομα, όχι γιατί είναι διαφορετικές από εμένα αλλά για άλλους λόγους που δεν αξίζει να αναφέρω γιατί θα κάνουν αυτήν την ήδη μεγάλη εξομολόγηση μεγαλύτερη. Τώρα, γενικά τα πιο πολλά παιδιά, έχουν την κλικα τους, στην οποία δεν χωράω απ'ότι έχει αποδειχτει, έχουν σχηματίσει την άποψη τους για μένα και γενικά φαίνεται πως δεν με θεωρουν και τόσο ''γαμάτη'' για να κάνω παρέα μαζί τους. Με μεμονωνένα άτομα τα πάω μια χαρά και κάνουμε καλή παρέα, αλλά μένει πάντα εκεί. Γενικά στο σχολείο είμαι μοναχούλα. Δεν κατηγορώ κανέναν για αυτό ξέρω πως έφτασα ως εδώ και δεν κατηγορώ ούτε καν τον εαυτό μου πια. Η ερώτηση μου είναι, τι είναι καλύτερο, να μείνω σε μια παρέα που δεν με εκτιμούν και δεν εκτιμώ, μόνο και μόνο για να μην είμαι μόνη μου, ή να τα παρατήσω όλα; Το ίδιο μόνη θα είμαι και στις δύο περιπτώσεις, απλά αν επιλέξω να ξεκόψω από την παρέα αυτή θα έχω την λύπηση των υπολοίπων. Αυτό που κάνω τώρα, πάντως δεν μου πολυαρεσει και το θεωρώ υποκρισία. Τι να διαλέξω; Όπως και να'χει ένας χρόνος μένει :)