Οι ανθρωποι ειμαστε αδιστακτα οντα και με καθε ευκαιρια το δειχνουμε ...το γνωστο και ως συνδρομο'' να ψοφησει η κατσικα του γειτονα΄΄....Δεξου το και προχωρα.Και μονο πιο δυνατος θα βγεις απο αυτο .Μαζεψε τα κουραγια σου ,μεινε διπλα στον πατερα σου και κερδισε καθε στιγμη μαζι του .Γεμισε εικονες απο αυτον .Και ποτε ...μα ποτέ μην κλαψεις μπροστα του.Να εισαι ο καλυτερος σου εαυτος και να τον ''γεμιζετε'' καθημερινα εικονες ευτυχιας .Εξαντλησε ολα τα αποθεματα αγαπης σου και ευχομαι την καλυτερη εξελιξη .
4.6.2016 | 23:53
Απαίσιοι ανθρωποι
Ο πατέρας μου παλεύει με τον καρκίνο εδω και 15 μήνες...μαζι του και εμεις...πίκρα μεγαλη να βλέπεις τον άνθρωπο σου να λιώνει...πονάει η ψυχή μου ...σημερα τον πήγα μια βολτα μετα απο μεγαλη ταλαιπωρία σε δημόσια νοσοκομεία...εχει χάσει πολλα κιλά...θελω να σας πω, το ποσό πικράθηκε με σημερα...στην βολτα που σας ελεγα νιώσαμε τον "οίκτο" ...το βλέμμα των συνανθρώπων μας..ένας "φίλος" μάλιστα του ειπε βάστα ως το τελος σου. Ο μπαμπάς μου άρχισε να κλαίει μπροστά του...ενώ εμενα έκλαιγε και κλαίει η ψυχή μου... Γιατι?
9