«Εδώ κάποιος μπορεί να βρει αντίκες, γενικά παλιά αντικείμενα. Παλιό χαλί, παλιό κομοδίνο, παλιά ποτήρια, κηροπήγια».
Που τα βρίσκετε; «Μέσω τηλεφώνου. Βάζουμε αγγελίες και μαγαζιά που κλείνουνε ή σπίτια που δεν τα θέλουν, μας τα μεταπουλάνε. Και στα σκουπίδια. Κάποιοι ψάχνουμε τα σκουπίδια για να βγάλουμε κάνα φράγκο. Τα σκουπίδια έχουν χρήμα. Θα σχολάσω εδώ κατά τις 3 και μετά θα βγω στους δρόμους να ψάξω στα σκουπίδια για να βρω πράγματα. Το κάνω αυτό γιατί θέλω να ζήσω».
Μεροκάματο βγαίνει; «Δε βγαίνει, να λέμε την αλήθεια... Έχει έρθει μέρα που έχω βγάλει 3 ευρώ και δεν είπα τίποτα. Πήγα σπίτι μου και έκατσα με το κεφάλι μου και σκεφτόμουν τι να φάω. Δηλαδή τι να πάω να κλέψω; Δεν είμαι τέτοιος».
«Από το Δροσάτο Κιλκίς κατάγομαι. 44 χρονών. Πόντιος. Μεγάλωσα Αθήνα λόγω της εργασίας του πάτερα μου... Δημιουργήθηκαν προβλήματα, χώρισαν οι γονείς μου. Ο πατέρας μου Αθήνα, η μάνα μου Θεσσαλονίκη, ήρθα και εγώ Θεσσαλονίκη, 16 ετών, πολύτεκνη οικογένεια, 6 αδέρφια είμαστε. Και έχω χάσει και ένα αδελφάκι μου εδώ στην πισίνα στην Νεάπολη, 11 χρονών, από πνιγμό, είπε ο Δήμος ότι θα μας βοηθήσει οικογενειακώς και δεν μας βοήθησε ποτέ».
«Όταν γνώρισα τη γυναίκα μου, πήγα Γερμανία, 7 χρόνια έμεινα εκεί. Ασχολήθηκα με οικοδομικές εργασίες, βαψίματα, υδραυλικά, πιάνουνε τα χέρια μου... Κάναμε ένα παιδί. Χώρισα και ήρθα Ελλάδα και δούλεψα μεσιτικά -είχα τη δουλειά μου, το αμάξι μου. Ήρθε η κρίση και τα διέλυσε όλα. 5 χρόνια είμαι παλιατζής».
«Θα κάνουμε ένα συμβούλιο όλοι οι παλαιοπώλες που δουλεύουμε εδώ, θα βάλουμε και δικηγόρο. Στην Αθήνα έχουν σύνδεσμο και μπορούν και δουλεύουν. Εμείς τι κάνουμε; Άνεργοι είμαστε, δουλειά δεν έχουμε, οικογένειες έχουμε. Πιστεύουν ότι είμαστε παραεμπόριο. Αν δεις τα πράγματα που πουλάμε δεν έχουν καμία σχέση με τα πράγματα που πουλάνε στα μαγαζιά. Αυτοί έχουν καινούρια. Εδώ θα βρεις ένα ρολόι που μπορεί να είναι και σπασμένο. Μπορεί να είναι χαλασμένο, μπορεί και να δουλεύει... Εδώ θα βρεις μεταχειρισμένα. Αλλά δουλεύουν αλλά δε δουλεύουν και αυτά με τη γνώση του πελάτη που θα τα πάρει».
«Γίνονται καταγγελίες και έρχεται στο παζάρι η δημοτική αστυνομία. Αυτός ο χώρος είναι ιδιωτικός και κανονικά η αστυνομία δεν έχει δικαίωμα να μπει, αλλά αυτοί μπαίνουν. Ο χώρος αυτός ανήκει στα μαγαζιά και μας τον παραχωρούν. Μας λένε "κοντά σε σας, έχουμε και εμείς κόσμο". Έχουμε και χαρτί που λέει ότι μας το δίνουν... Έρχεται η δημοτική αστυνομία μας τα σπάνε, μας τα παίρνουνε... Δεν έρχονται μ' ένα τρόπο να πουν "ρε παιδιά καθίστε, υπάρχει πρόβλημα". Εμείς τους λέμε "πώς μπαίνετε εδώ, είναι ιδιωτικός χώρος;" και μας απαντάνε ότι έχουν καταγγελία... Ποιοι είναι αυτοί οι μυστήριοι που κάνουν τις καταγγελίες και τους ενοχλούμε; Έχουμε μερικούς που έρχονται να ψωνίσουν και όταν δεν το παίρνουν στην τιμή που θέλουν, σκάνε τηλέφωνο στη δημοτική αστυνομία για να σπάσουν το παζάρι».
«Νοικιάζω σπίτι, μένω μόνος μου και να σου πω και την αλήθεια, χρωστάω 5-6 ενοίκια. Και το ρεύμα απλήρωτο είναι. Θα μου το κόψουν».
«Είμαι και μίμος. Κάνω πολλές μιμήσεις. Μ' αρέσει να μιμούμαι τον Σταυρίδη, τον Γκιωνάκη, τον Μητσοτάκη, τον Γιωργάκη Παπανδρέου. Και να τραγουδάω μ' αρέσει. Πολλοί μου λέγανε ν' ασχοληθώ με το θέατρο. Αλλά η οικονομική κατάσταση της οικογένειας μου... Ο πατέρας μου προσπαθούσε να βγάλει τα προς το ζην»...
«Έχω να δω το γιο μου 5 χρόνια τώρα. Είναι 18 χρόνων, ζει με τη μητέρα του Γερμανία, μου λείπει. Όταν μιλάμε στο τηλέφωνο του λέω ότι τον αγαπάω και ότι δεν μπορώ να τον βοηθήσω οικονομικά. Δεν ξέρει ότι κάνω αυτή τη δουλειά. Ξέρει ότι συνεχίζω στα μεσιτικά. Τι να του πω του παιδιού ότι είμαι παλιατζής; Είναι πρόβλημα εάν το μάθει».
Ντρέπεσαι για τη δουλειά που κάνεις; «Εγώ δεν ντρέπομαι. Ίσως να ντρέπονται κάποιοι άλλοι. Υπάρχουν άνθρωποι που εδώ μέσα σε μιλάνε και μπορεί να τους δεις απ' έξω και να μην σου πουν κουβέντα επειδή κάνεις αυτή τη δουλειά. Δουλειά είναι, δεν είναι ντροπή».
Ένα όνειρο σου. «Να βρω μια ησυχία στη ζωή μου».
(καθώς τελείωνε η κουβέντα με τον κ. Δημήτρη, πλησίαζαν από περιέργεια και άλλοι παλαιοπώλες. Πιάνουμε κουβέντα. Άνθρωποι διωγμένοι, δεν φοβούνται, απλώς εμπιστεύονται δύσκολα. Κάτι ξέρουν. Η κυρία με τα μακριά, γκρίζα μαλλιά θέλει να με κεράσει καφέ)
Φωτογραφίες: Λάμπρος Αραπάκος
σχόλια