__________________
1.
Πώς ορίζεις την αποτυχία σε επαγγελματικό επίπεδο;
Η θεωρία μου είναι ότι η επιτυχία είναι να σε παραδέχονται οι συνάδελφοι σου. Να είναι η αποτυχία το ανάποδο;
__________________
2.
Καλησπέρα αμπλά μου! Τι κάνεις γλυκό μου;;;;
Λοιπόν............. Είμαι αισθητικός και έχω τη δικιά μου επιχείριση, τα πάω σχετικά καλά, άντεξα την κρίση που πέρασε η Ελάδα και τώρα οδεύω προς το καλύτερο....ελπίζω! Το πρόβλιμά μου είναι μια πελάτησ μου... Έχει πολύ πολύ πολύ κακια ενεργεια..,... Καθε φορα που ερχεται με πιανει πονοκεφαλος, και τιχαινει μεσα στη μερα να σπασω πραγματα, ή καμια φορα να μαλωσω με τον άντρα μου και τα παιδάκια μου.... Σκέφτηκα να μην την δέχομαι, όμως δεν είναι σωστό κ καλό.
Τι μου προτείνεις να κάνω εσύ καλό μου κορίτσι, που κάθε μέρα σε διαβάζω κατά τις 5;;;;;
Προτείνω να μην της παίρνεις λεφτά. Νομίζω έτσι θα σπάσεις την κακή ενέργεια.
__________________
3.
Αγαπητή Α μπα, είμαι μητέρα 3 αγοριών, σε δεύτερο γάμο. Ο μεγάλος μου (15) είναι από τον πρώτο σύζυγο, τα δύο μικρά (5, 7) από τον δεύτερο. Με τον άντρα μου ήμαστε σχεδόν 10 χρόνια μαζί. Το πρόβλημα είναι το εξής :
Ο σύζυγος μου είναι πολύ καλός άνθρωπος γενικά, φιλότιμος και όποιος του ζητήσει βοήθεια, θα την έχει. Δυστυχώς αυτό ισχύει για τον "έξω " κόσμο. Στο σπίτι δεν κάνει τίποτα. Εργάζεται ναι, 12ωρο, το ίδιο και εγώ. Το πρόβλημα είναι όμως το εξής : όταν θυμώνει μαζί μου, γίνεται αδιάφορος. Δηλαδή πράττει, σαν να μην υπάρχω. Δεν μου μιλάει, δεν δίνει σημασία σε τίποτα (και πρόβλημα υγείας να υπάρχει εκείνο το διάστημα, δεν θα βοηθήσει ), δεν τρώει στο σπίτι , κοιμάται στο σαλόνι ή στο παιδικό. Αν δεν τον προσεγγίσω εγώ, δεν πρόκειται να κάνει βήμα για να συζητηθεί το πρόβλημα (γιατί ώρες ώρες δεν ξέρω καν το λόγο που θύμωσε) και να λυθεί. Αυτές οι φάσεις γίνονται 3-4 φορές το χρόνο και μπορούν να κρατήσουν πάνω από μήνα (ανάλογα με το πότε θα τον προσεγγίσω εγώ ).Στο ενδιάμεσο χρονικό διάστημα είναι καλός. Τόσα χρόνια έκανα εγώ πάντα το πρώτο βήμα, γιατί αυτή η κατάσταση με ρημάζει ψυχολογικά. Τώρα όμως θύμωσε μαζί μου, λόγω του μεγάλου μου γιου. Τον ξύπνησε μία φορά παίζοντας playstation, και έγινε ο κακός χαμός. Πρέπει να συμπληρώσω ότι δεν έχει αναπτύξει στα τόσα χρόνια καμιά σχέση με τον μεγάλο μου, δεν ασχολήθηκε ποτέ μαζί του (όχι ότι με τα δικά του ασχολείται πολύ περισσότερο). Πιστεύω ότι έχει θυμώσει, επειδή δεν πήρα ανοιχτά την θέση του αλλά λόγω του εχθρικού κλίματος ανάμεσα στους δύο, επέλεξα να συζητήσω με τον καθένα ξεχωριστά. Η κατάσταση που επικρατεί πλέον είναι ανυπόφορη και εγώ πλέον δεν μπορώ άλλο. Παρόλο τις τόσες συζητήσεις, πόσο πολύ πληγώνει αυτή η συμπεριφορά του, δεν αλλάζει τίποτα. Σκέφτομαι να χωρίσουμε για να ησυχάσουμε όλοι μας.
Θα ήθελα πολύ την γνώμη σου.
Με σεβασμό, Α.Κ.
Ο τρόπος που σε «τιμωρεί» και σε επαναφέρει στην τάξη, η σιωπή του και η αποχή του για τέτοια χρονικά διαστήματα, είναι μια μορφή ψυχολογικής βίας που ασκούν passive aggressive άτομα με ναρκισσιστικές τάσεις. Με τη συμπεριφορά του αποκτά έλεγχο, καταφέρνει να σε υποτάξει, αποφεύγει την αντιπαράθεση, και σε τιμωρεί κάθε φορά που νιώθει ότι θίχτηκε ο εγωισμός του. Ο σκοπός του είναι αυτό που καταφέρνει, να σε ρημάξει ψυχολογικά. Ο ίδιος δεν πιστεύει ότι σε κακοποιεί, επειδή δεν σε έχει ακουμπήσει καν, και μπορεί να νιώθει ότι κάνει κάτι καλό. Πιθανόν να πιστεύει ότι το θύμα είναι ο ίδιος. Περιμένει να είσαι εσύ αυτή που κρατάει τη σχέση, ενώ αυτός διατηρεί τον έλεγχο.
Όπως καταλαβαίνεις, αυτό που κάνει είναι πολύ σοβαρό. Είναι θύτης, και είσαι θύμα. Η βλάβη που έχει είναι βαθιά και μόνιμη, δεν αλλάζει με κουβέντες. Εκτός αν οι κουβέντες γίνουν με θεραπευτή, και αμφιβάλλω πολύ ότι θα θελήσει να επισκεφτεί κάποιον, αφού είναι αρκετά απίθανο να θεωρεί ότι έχει κάποιο πρόβλημα. Γι'αυτό, πριν κινδυνέψει η δική σου λογική και σταματήσεις να ξεχωρίσεις το σωστό από το λάθος, πήγαινε εσύ σε έναν θεραπευτή για να μάθεις πώς να τον αντιμετωπίζεις. Προστάτεψε τον εαυτό σου, γιατί η λέξη θύμα δεν είναι μεταφορική στην κατάσταση που περιγράφεις. Υπάρχουν πολλές μορφές βίας.
__________________
4.
οταν καποιος σου λεει οτι το σεξ ειναι το ψωμι μου ,πως το αντιλαμβανομαι;Μπορει ενας τετοιος ανθρωπος να με δει πιο συναισθηματικα;Κανουμε το καλυτερο σεξ αλλα μεχρι εκει ειναι η σχεση μας.Φυσικα και αισθανομαι κατι παραπανω χωρις να μπορω να προσδιορισω τι ακριβως θελω.Το επεξεργαζομαι παντως.Οταν τελειωσει ολο το ερωτικο ενας <πονος>στο στομαχι που εμφανιζεται και κλαιω τοσο πολυ που νομιζω οτι αν δεν κλαψω θα μου φυγει η ψυχη.Θελω να με θελει και εκτος σεξ και επειδη δεν συμβαινει αυτο με πιανει αυτο το ψυχολογικο;Προσπαθω να καταλαβω.Ειναι απλως εγωιστικο απο μερους μου;Μαρεσει σαν ανθρωπο αλλα εκ των πραγματων ενα μελλον μαζι του ειναι ανεφικτο διοτι ειμαι χωρισμενη με παιδια...και καταλαβαινεις οτι δεν μπορει να το δεχτει η ψυχη του κατι τετοιο οποτε εχει βαλει τα ορια του απο την αρχη .Αυτος δεν ζει ουτε το παρον μαζι μου..Ειναι ιδιοτροπος σαν οντοτητα και ιδιαιτερα ανυσηχητικος αλλα δεν μπορω να καταλαβω γιατι δεν ζει το πακετο ολο μαζι μου μεχρι να ερθει το τελος .Εγω μηπως ειναι καλυτερα να πηγαινω;Γιατι τον ζοριζω να ειναι διακριτικα διπλα μου;Ειμαι 37 ειναι 40 και θελει να κανει οικογενεια.Βρισκεται σε μια φαση της ζωης του που δεν ξερει πιοα αποφαση να παρει και τι μπορει να αντεξει;Να μεινει ανυπαντρος ή να παντρευτει;και εγω μεσα σε ολο αυτο θεατηςκαι να ειμαι η απολυτη ηδονη και απολαυση του.Ακομα και να παντρευτει το σεξ μαζι μου δεν θα το σταματησει μεχρι να το σταματησω μονο εγω..ετσι μου λεει.Γνωριζω οτι κανει γνωριμιες καθοτι ειναι πολυ πολυ αρεστος στις γυναικες.Εγω τι θελω;σιγουρα εναν ανθρωπο μεσα μου οχι στι σπιτι μου...αυτο.Εναν ανθρωπο μεσα μου να υπαρχει διακριτικα και ηρεμα.Να με νιωθει.νομιζω οτι μπορει να μου τα προσφερει ομως εχει φοβηθει γιατι εκανα το λαθος και παθιαστηκα μαζι του αμεσως.Παθιαστηκα γιατι μου το εβγαλε τπτ αλλο.Δεν ξερω αν εχει σημασια οτι οσο στεναχωριεμαι εγω αλλο τοσο βασανιζεται και αυτος .Ειναι ενας πολυ ευγενικος ,σεβαστικος ψαγμενος ανθρωπος λατρης της παραδοσης μας της τεχνη μας της λογοτεχνιας ,ποιησης .Ειανι βαθια συναισθηματικος ανθρωπος αλλα στο σεξ ειναι αλλος ανθρωπος.Ετσι ειμαι και εγω.το πρωι αλλη και το βραδυ αλλη που λενε..το παθος σου βγαζει αλλον εαυτο.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...... Οτι μπορεις να μου πεις θα με βοηθησει να δω το θεμα απο ολες του τις πλευρες.υπαρχουν πολλες πλευρες ή ειναι κατι ξεκαθαρο το προσπερναω;
Ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να διανοηθεί να κάνει οικογένεια με μια χωρισμένη γυναίκα με παιδί, δεν είναι ούτε σεβαστικός, ούτε ψαγμένος, ούτε βαθιά συναισθηματικός. Συναισθηματικός μόνο με αυτά που θέλει, ίσως. Το να δηλώνει ότι θα κερατώνει τη γυναίκα του μαζί σου δεν μου ακούγεται πολύ συναισθηματικό. Λάτρης της παράδοσης είναι σίγουρα, γιατί ακούγεται πολύ συντηρητικός και μαζί με τα υπόλοιπα που λες, τον έχω αντιπαθήσει σφοδρά.
Αυτό που θέλεις, έναν άνθρωπο δίπλα σου με ηρεμία, ούτε το έχεις, ούτε καν το πλησιάζεις, και αυτός που έχεις όχι μόνο δεν σου το τάζει, αλλά σου λέει με χίλιους διαφορετικούς τρόπους ότι δεν πρόκειται να σου το δώσει. Δεν ξέρω τι σε ελκύει σε αυτόν και κάνει το σεξ τόσο συναρπαστικό, αλλά επειδή οι άνθρωποι σπάνια είναι σπουδαία μυστήρια, μάλλον είναι το γεγονός ότι δεν μπορείς να έχεις αυτό που θέλεις. Η απόρριψη τον κάνει να μοιάζει πολύτιμος. Δεν μπορώ να φανταστώ άλλον λόγο που ανέχεσαι όλη αυτή την κακοποίηση εκτός από τον εγωισμό σου. Εσύ μπορείς;
__________________
5.
Λένα καλησπέρα,
Έχω προβληματιστεί καθώς έχω αρχίσει να απελπίζομαι σοβαρά πλέον με το μέλλον αυτής της χώρας σε συνδυασμό με το προσωπικό μου και της οικογένειάς μου. Μέχρι την ώρα που θα απαντήσεις θεωρώ ότι θα έχει ήδη σκάσει κανόνι, ανάλογο με τα περυσινά και ίσως χειρότερο. Όμως ποτέ δεν ήθελα να φύγω από εδώ σε αντίθεση με τον άντρα μου.
Μου έχει ανοιχτεί μια πιθανή ευκαιρία με πολύ καλές προοπτικές. Ξεκίνησα τη διαδικασία συνεντεύξεων με απώτερο σκοπό να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου. Τώρα όμως σκέφτομαι ότι αν πάρω πρόταση ίσως πρέπει να πάω σε αυτή τη θέση στην Ευρώπη όπου έχει και ο άντρας μου προοπτικές να ακολουθήσει σύντομα μαζί με το παιδί μας, ηλικίας 10 χρόνων.
Δεν θέλω να φύγω από εδώ όμως, εδώ μεγάλωσα, αγαπάω αυτή τη χώρα με όλα τα στραβά της. Ήθελα ο γιός μου να μεγαλώσει στη χώρα του, να μην νιώθουμε ξένοι σε ξένη χώρα. Νιώθω όμως ότι σιγά σιγά μου κλείνει αυτή η χώρα τις δυνατότητες επιβίωσης, παρότι και εγώ και ο άντρας μου τα καταφέρνουμε επαγγελματικά και οικονομικά ακόμα και εν μέσω κρίσης. Για πόσο ακόμα είναι όμως ένα ερώτημα. Είχα πει ότι θα φύγω μόνο αν δεν έχω άλλη δυνατότητα, και μάλλον αυτή η στιγμή πλησιάζει.
Τέλος είναι και η σχέση με τον άντρα μου. Έχουμε απομακρυνθεί και τώρα γίνεται μια προσπάθεια να ξαναδεθούμε. Ενδώσαμε και οι 2 σε πειρασμούς (χωρίς να το έχουμε παραδεχτεί ο ένας στον άλλο ευθέως). Όμως καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να το ξαναβρούμε γιατί χρειαζόμαστε ένα κοινό μέλλον μαζί. Μου είναι όμως δύσκολο να το ξαναβρώ μαζί του, καθώς δεν με ελκύει πια (και ας είναι αντικειμενικά ένας κούκλος), δεν τον θαυμάζω πια (και ας είναι αντικειμενικά επιτυχημένος και έξυπνος) και φοβάμαι μήπως σε 1-2 χρόνια σκάσει συναισθηματικό μου κανόνι. Τότε τι κάνουμε; Αν και πιστεύω ότι θα βοηθήσει να απομακρυνθώ και χιλιομετρικά από τον δικό μου πειρασμό, φοβάμαι ότι δεν αρκεί, όσο η καρδιά μου είναι εκεί.
Τι παράμετροι υπάρχουν που ίσως δεν υπολογίζω στην προσπάθεια να βρω αρχικά τι θέλω να κάνω και αν έρθει η πρόταση να μπορώ να αποφασίσω;
Δεν ξέρω, γιατί δεν μας τα λες όλα, και δεν μας τα λες και καλά, γιατί προσπερνάς το πιο σημαντικό με ένα «όσο η καρδιά μου είναι εκεί». Είσαι ερωτευμένη με κάποιον άλλον; Ή είχες μια περιπέτεια που έληξε και τώρα θέλεις να τα βρεις με τον άντρα σου; Είναι εντελώς διαφορετικές καταστάσεις, που φέρνουν εντελώς διαφορετικές απαντήσεις.
Έτσι κι αλλιώς, το ερώτημα δεν είναι αν θα δεχτείς δουλειά στο εξωτερικό. Το ερώτημα είναι αν θέλεις να πάρεις διαζύγιο. Για το πρόβλημα «η Ελλάδα δεν έχει προοπτικές και θέλω να φύγω, αλλά θέλω να μεγαλώσει το παιδί μου στην Ελλάδα» δεν έχω απάντηση. Δεν γίνεται να έχεις και τα δύο. Πρέπει να αποφασίσεις τι είναι πιο σημαντικό για σένα. Δεν υπάρχει σωστή και λάθος απόφαση, εκτός και αν δεν ξέρεις καλά τον εαυτό σου. Τότε μπορεί να κάνεις λάθος.
__________________
6.
Αγαπητή Α μπα.
Θέλω τη γνώμη σου για το εξής.
Εγώ και ο άντρας μου είμαστε πολλά χρόνια μαζί, δικηγόροι (σημαντική πληροφορία, θα δεις παρακάτω) και σε γενικές γραμμές όλα ωραία και καλά. Το θέμα. Η αδερφή του και ο άντρας της. Πρόκειται για τα πιο.. τραγικά άτομα που έχω γνωρίσει. Και οι 2 ήταν άθλιοι μαθητές, έχουν κάνει 500 σεμινάρια για μασάζ, διακόσμηση, φωνητικά, υπολογιστές κλπ και οι ίδιοι τσαντίζονται που δεν μπορούν να βρουν «μια δουλειά της προκοπής» (κατά προτίμηση στο δημόσιο) με «τόσα πτυχία και προσόντα»(!!) Τους φταίει η Ελλάδα, η βλαχο-νοοτροπία, το σύστημα... Ποιο είναι το θέμα? Κάποιες Κυριακές που μας κάνει το τραπέζι η πεθερά και αναγκαστικά τους τρώω στη μάπα, πρέπει να ακούω τις απόψεις τους για Όλα τα θέματα, γιατί εννοείται πως έχουν άποψη για τα πάντα. Εγώ τους θεωρώ εκνευριστικούς ξερόλες και ο άντρας μου μου λέει πως αν αυτοί είχαν σπουδάσει κάτι «σοβαρό» θα τους έβλεπα με άλλο μάτι και μπορεί και να συμφωνούσα ή να με προβλημάτιζαν οι απόψεις τους. ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ! Αν είχαν δείξει με ΚΑΠΟΙΟΝ τρόπο πως για ΚΑΤΙ έχουν κοπιάσει ίσως να τους εκτιμούσα παραπάνω. Και το πανεπιστήμιο σίγουρα είναι μία αρένα που μπορείς να δείξεις πολλές ικανότητές σου. Σου φαίνεται μικροαστικός ο τρόπος σκέψης μου?
Λες ότι «αν είχαν δείξει με ΚΑΠΟΙΟΝ τρόπο πως για ΚΑΤΙ έχουν κοπιάσει ίσως να τους εκτιμούσα παραπάνω». Δηλαδή, η γνώμη σου για αυτούς θα ήταν λίγο καλύτερη αν είχαν καταφέρει κάτι λίγο. Αυτό δεν μου φαίνεται μικροαστικό. Το «αν αυτοί είχαν σπουδάσει κάτι «σοβαρό» θα τους έβλεπα με άλλο μάτι και μπορεί και να συμφωνούσα ή να με προβλημάτιζαν οι απόψεις τους», αυτό μου φαίνεται μικροαστικό. Οι ηλίθιες απόψεις είναι ηλίθιες απόψεις. Το πτυχίο δεν τις κάνει καλύτερες.
__________________
7.
Α μπα μου διαβάζω ανελλιπώς τη στήλη σου και θα ήθελα να δω πολύ την άποψή σου πάνω σε κάτι που με προβλημάτισε. Σήμερα στο λιμάνι του Πειραιά, ένας Αφγανός απείλησε το λιμενικό σώμα πως θα έβλαπτε το 2 μηνών μωρό του εάν δεν άφηναν ελεύθερο ένα συγγενικό του πρόσωπο που ήταν υπό κράτηση. Επίσης όταν βγήκε και μίλησε στις κάμερες απείλησε με τη ζωή του καθώς και με τις ζωές των 5 παιδιών του. Α μπα μου εξοργίστηκα! Πως γίνεται να απειλεί με τις ζωές των παιδιών του; Πώς γίνεται αν δεν σέβεται αυτός την οικογένειά του να την σεβόμαστε εμείς; Πώς γίνεται να εκμεταλλεύεται το συναίσθημα και την ευαισθησία μερικών ανθρώπων με αυτό τον τρόπο; Μπορεί να ακούγομαι σκληρή ή άσπλαχνη σε κάποιους, αλλά να τονίσω πως τόσο καιρό είμαι ανάμεσα σε αυτούς που τους υπερασπίζονται, που φροντίζουν να τους ενισχύσουν με κάποια βοήθεια, που λένε πως κι εμείς έχουμε υπάρξει πρόσφυγες και έχουμε εκδιωχθεί στο παρελθόν από τους τόπους μας και πως θα πρέπει να βάλουμε τον εαυτό μας στη θέση τους και να είμαστε Άνθρωποι. Και πλέον βλέποντας αυτό το περιστατικό δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Δεν μπορώ να το δικαιολογήσω. Δεν μπορώ να πιστέψω πως πρέπει να δείξω έλεος σε κάποιον που θέτει την οικογένειά του σε κίνδυνο. Ακόμα και να πούμε πως ένας χαμένος δεν έχει να χάσει τίποτα, ο συγκεκριμένος έχει την η οικογένειά του που δεν είναι ένα τίποτα. Θα μου πεις πως αυτή ήταν μία πράξη, αλλά όχι η μόνη. Συχνά συμβαίνουν περιστατικά, τραυματισμοί και μαχαιρώματα και βλέπω πως ίσως τελικά τα πράγματα να μην είναι όπως τα είχα στο μυαλό μου. Δεν θέλω να γίνω άδικη και πραγματικά θα ήθελα να διαβάσω τις σκέψεις σου στο θέμα.
Αν τα πράγματα που είχες στο μυαλό σου ήταν ότι ό,τι κάνει ένας Αφγανός εκπροσωπεί όλους τους Αφγανούς, τότε όντως δεν είναι όπως τα είχες στο μυαλό σου. Το «συχνά συμβαίνουν περιστατικά» τι θα πει; Πόσο συχνά; Με ποιο τρόπο τα μετράς; Πώς τα συγκρίνεις; Είναι το ίδιο το μαχαίρωμα με το περιστατικό που περιγράφεις; Και αν είναι συχνά, είναι δύσκολο να καταλάβεις πώς προκύπτουν; Πιστεύεις ότι οι άνθρωποι φέρονται το ίδιο όταν είναι σπίτια τους με τις οικογένειες τους, και το ίδιο όταν είναι πρόσφυγες σε ξένο τόπο λόγω πολέμου στην χώρα τους;
Οι απάνθρωπες συνθήκες ξεγυμνώνουν τον άνθρωπο και του κλέβουν την ανθρωπιά του. Δεν ξέρω τι περίμενες. Είναι πολύ άγρια η κατάσταση. Ο λόγος που δεν σκοτωνόμαστε όλοι μεταξύ μας είναι ο πολιτισμός, που έφερε ασφάλεια, σπίτια και τροφή. Όταν λείπουν όλα αυτά, αναγκαστικά ο άνθρωπος επιστρέφει σε προηγούμενα στάδια εξέλιξης, αλλιώς κινδυνεύει η ζωή του (όχι η καλοπέραση του. Η ζωή του).
σχόλια