Είχα ξαπλώσει ακολουθώντας τον παλιό κανόνα ότι τα Σαββατόβραδα βγαίνουν μόνο όσοι είναι από χωριό και ο Τραβόλτα. Είχα ανάψει το air condition και με το iPad στα χέρια έριχνα μια ματιά στα social media. Ήταν το τέλος μιας χαλαρωτικής ημέρας, είχαμε πάει για μπάνιο το μεσημέρι και το βραδάκι είδαμε το Danish Girl (φρικτό!) ενώ τελειώσαμε και το δεύτερο κύκλο του Daredevil (εξαιρετικό!). Ήταν μια μέρα ξένοιαστη και αποκομμένη από το άγος της ελληνικής καθημερινότητας. Τίποτε δεν προμήνυε αυτό που θα συνέβαινε όταν άνοιξα το twitter. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν ένα ακόμα τρολάρισμα των ταλαντούχων φωτοσοπάδων του ελληνικού ίντερνετ. Από ένα-δυο τουί ανθρώπων που ακολουθώ και υπολήπτομαι άρχισα να καταλαβαίνω ότι ήταν κάτι παραπάνω. Άρχισε να χτίζεται η εντύπωση ότι ήταν αληθινό. «Δεν μπορεί ρε» είπα στον ηλιοκαμένο εαυτό μου, «δε γίνεται να είναι τόσο γελοίος».
Κι όμως, ήταν αλήθεια. Ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης είχε ανεβάσει στο twitter μια φωτοσοπαρισμένη αφίσα του Top Gun με τον ίδιο στο ρόλο της Κέλι ΜακΓκίλις (με το μαλλί της Κέλι!) και τον Αλέξη Τσίπρα στη θέση του Τομ Κρουζ. "Up There With The Best Of The Best" γράφει η αφίσα με τα μαχητικά αεροσκάφη να έχουν πάρει γωνία κλίσης νεανικού φαλλού σε εγρήγορση.
Η ώρα ήταν γύρω στη μία μετά τα μεσάνυχτα και ο Τομ Κρουζ με την Κέλι ΜακΓκίλις, συγγνώμη ο Πάνος Καμένος με τον Αλέξη Τσίπρα βρίσκονται στη Βαρσοβία στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ ενώ ο Πρωθυπουργός έχει ήδη συναντηθεί με τον Ομπάμα και η Τelegraph έχει γράψει ότι οι περισσότεροι ηγέτες αντιμετωπίζουν τον ΥΠΕΘΑ με καχυποψία λόγω των γνωστών φιλορωσικών αισθημάτων του και σχετικών δηλώσεων που έχει κάνει.
Και τότε συνειδητοποιείς τι σου συμβαίνει: Αντί να πανικοβληθείς που ο υπουργός που είναι υπεύθυνος για την άμυνα της χώρας σου ανεβάζει χαβαλετζίδικα, σεφερλικά drunk tweets που ξεφτιλίζουν τον ίδιο, το θεσμό, τον πρωθυπουργό αλλά εν τέλει και ολόκληρη τη χώρα, εσύ γελάς. Γελάς όχι βέβαια με το χιούμορ δωδεκάχρονου με έντονα προβλήματα ακμής, αλλά γελάς σε βάρος του. Γελάς με τα χάλια του.
Κι αν αυτό είναι στο οποίο ποντάρουν; Αν ο ανερυθρίαστος αυτοεξευτελισμός τους σκοπεύει να τους παραχωρήσουμε το ακαταλόγιστο; Τι γίνεται όταν ο τρελός του χωριού εκλέγεται δήμαρχος του; Και ποιος τον εξέλεξε;
Όταν συνηθίζεις το τέρας, αρχίζεις να του μοιάζεις είχε πει ο Χατζιδάκις, το ίδιο ίσως συμβαίνει και όταν γελάς με αυτό.
σχόλια