ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

να με ρωτανε ολοι τι κανω στη ζωη μου,με τι ασχολουμαι τις μερες μου,αν ψαχνω για δουλεια,αν βρηκα,να εχουν ξαφνικα ολοι ΤΩΡΑ γνωμη για το τι να κανω και με ποια δουλεια να ασχοληθω και σε καθε γαμημενη ερωτηση τους να αισθανομαι την κριτικη μεσα στο κεφαλι τους για μενα,Απογοητευση μαλλον ειμαι για εκεινους.Ομως κανενας δεν ξερει τι περναω ολα αυτα τα χρονια,ποσο διαλυμενη ειμαι ψυχολογικα,ποσο ασχημα αισθανομαι ΠΡΩΤΑ εγω για την κατασταση μου και για τα χρονια που περασαν και δεν εκανα αυτο που επρεπε.Τοτε που επρεπε να εχουν γνωμη για να με παροτρυνουν να κανω τις σωστες επιλογες ΚΑΝΕΝΑΣ δεν το εκανε.Τωρα ομως ολοι εχουν μια γνωμη.Και επειδη εχω μια σοβαρη σχεση τι;Ολοι νομιζουν οτι εχω σκοπο να παντρευτω να μην δουλεψω ποτε ξανα στη ζωη μου και να σπουδασω οπως μου ειπε χτες ''ανωτατη παντρευτικη''.Αν γουσταρα να κανω αυτο,ΑΥΤΟ θα εκανα και δεν πεφτει λογος σε κανενα.Ομως ποσο εξω εχουν πεσει...Και στην τελικη τι τους νοιαζει;;Τι θελουν απο μενα;;;Απλα για να εχουν να λενε στον κοσμο η απλα επειδη με θεωρουν αποτυχημενη και παρασιτο;Κουραστηκα.Ολα θα αλλαξουν σε λιγο καιρο και δεν μπορω πλεον να κανω υπομονη ουτε μια μερα ακομα.Ακομα και τοτε τα σημασια απο τα ψυχολογικα που απεκτησα μεσα στα χρονια φοβαμαι δεν θα φυγουν ποτε.Παντα θα αισθανομαι λιγη,ανικανη και αχρηστη.Θελω απλα να το βουλωσουν ολοι και να παψουν να ασχολουνται μαζι μου.Ασ το εκαναν τοτε ΟΧΙ ΤΩΡΑ που ειμαι σε μια ηλικια να αποφασιζω μονη μου για το τι θα κανω.