«Θα φεύγουν τα τρένα, θα μένουμε εμείς/Μη δείξεις πως ξέρεις, κουβέντα μην πεις», τραγούδα η Ιωάννα Παυλίδου στο «Στο Αντίθετο Ρεύμα», το πρώτο κομμάτι που ανοίγει το νέο της σόλο πρότζεκτ με τίτλο «Jovana». Ακούγεται ανατριχιαστικά επίκαιρο το συγκεκριμένο τραγούδι, αν και γράφτηκε κατά τη διάρκεια ενός από τα lockdown, αρκετούς μήνες πριν το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη. Η Jovana εμφανίστηκε στη ζωή των Selofan, δηλαδή του Δημήτρη και της Ιωάννας Παυλίδου, που είναι ζευγάρι και στη ζωή εκτός από το γκρουπ, όταν ηχογραφούσαν τον νέο τους δίσκο. «Ούτε καν μας είχε περάσει από το μυαλό να κάνουμε κάτι εκτός Selofan, όμως γράψαμε ένα τραγούδι που, ενώ μας συγκίνησε, δεν ταίριαζε καθόλου με το ύφος της μπάντας. Όταν μπήκε και ο στίχος, τότε απέκτησε υπόσταση η Jovana. Πάνω σε αυτό το πρώτο τραγούδι βασίστηκε όλος ο δίσκος. Και μιλάει για αξέχαστες βόλτες με τρένα. Δεν το έχω ξανακούσει μετά το φριχτό δυστύχημα, δεν ξέρω αν μπορώ χωρίς να με πάρουν τα κλάματα», αναφέρει η Ιωάννα γι’ αυτή την άτυχη συνθήκη.
To άλμπουμ ξεφεύγει αρκετά από το τραχύ electro ύφος των Selofan. Εδώ ο ήχος απαλύνεται, και μπορεί να ακούγεται περισσότερο φωτεινός και παιχνιδιάρικος, παραμένει όμως αθεράπευτα μελαγχολικός, θυμίζοντας περισσότερο ελληνόφωνα new/synth wave συγκροτήματα των '80s, όπως οι Χωρίς Περιδέραιο αλλά και οι Alive She Died. Βασικά αυτή είναι και η μόνη ομοιότητα, ότι είναι επηρρεασμένο από τη δεκαετία του ’80. «Όλα τα υπόλοιπα διαφέρουν», όπως τονίζει η Ιωάννα και εξηγεί ότι η εμφάνισή της τους γλίτωσε από από τη μαυρίλα της πανδημίας.
Η κυκλοφορία του «Jovana» βρίσκει το ντουέτο στην καλύτερη στιγμή της καριέρας του, με περιοδείες σε όλο τον κόσμο και μια αναπάντεχη αναβίωση του σκοτεινού '80s ήχου τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα.
«Μέσα από την Jovana ανακάλυψα έναν διαφορετικό τρόπο ερμηνείας και δημιούργησα μια νέα περσόνα. Ταυτόχρονα δόθηκε στον Δημήτρη η ελευθερία να εξερευνήσει νέα μουσικά μονοπάτια. Θα μπορούσε να είναι η νεότερη αδερφή των Selofan, έχει goth ψυχισμό, πρέπει όμως να τη γνωρίσεις καλύτερα για να το καταλάβεις, δεν είναι εμφανές, αντιθέτως εκπέμπει ανεμελιά και γυναικεία τσαχπινιά».
Στο Αντίθετο Ρεύμα
Επιπλέον, η Ιωάννα γράφει αποκλειστικά σε ελληνικό στίχο, κάτι που δεν έχει συνηθίσει ή δεν κάνει συχνά με τους Selofan. Κάτι που της βγήκε αβίαστα, χωρίς σκέψη, όπως εξομολογείται, και με την ανάγκη να απευθυνθεί πιο άμεσα ειδικότερα στους ανθρώπους της Αθήνας μέσα από κομμάτια όπως το συμβολικό «Δύο εξωγήινοι στην Ομόνοια», που αφορά δυο πλάσματα που μπορεί να έρχονται από το διάστημα ή από οπουδήποτε αλλού στον πλανήτη και προσγειώθηκαν κατά λάθος στην πολυπαθή πλατεία με τα σπασμένα πεζοδρόμια και τους πλημμυρισμένους δρόμους όταν βρέχει.
Το πρότζεκτ θέλουν να είναι αμιγώς γυναικείο, οπότε αν το παρουσιάσουν ποτέ ζωντανά θα το κάνουν αποκλειστικά με ένα γκρουπ από γυναίκες μουσικούς, ενώ το ίδιο κάνουν και στα βίντεο, στα οποία εμφανίζονται μόνο γυναίκες, όπως στο πιο πρόσφατο για το «Μηχανή», το οποίο παρεμπιπτόντως είναι το αγαπημένο κομμάτι του Δημήτρη από τον δίσκο. Η ιδέα πίσω από το βίντεο ήταν επίσης δικιά του. Η Ιωάννα τριγυρνά σε διάφορα σημεία της Αθήνας παρέα με μια ντισκομπάλα. Είναι αρκετά ρομαντικό σε σύλληψη. Γυρίστηκε δύο παγωμένες ημέρες του Φεβρουαρίου στο Teddy boy bar και στο πάρκο Λιπασμάτων Δραπετσώνας. Προέκυψε από μια εμπειρία τότε που έφτιαχνε μαγαζιά. Οδηγούσε ένα βράδυ για να πάει στη δουλειά και είχε τα πράγματα που του είχαν ζητήσει από ένα μαγαζί στην επαρχία στο αυτοκίνητο, ανάμεσά τους και μια ντισκομπάλα. Μπαίνοντας σε ένα τούνελ και καθώς τα φώτα του πίσω αυτοκινήτου έπεφταν επάνω του, ο αντικατοπτρισμός της ντισκομπάλας φώτισε όλο το τούνελ. Η εικόνα τού έμεινε στο μυαλό και σε αυτή βασίστηκε η ιστορία αυτού του βίντεο. Η σκηνοθεσία, η κάμερα, ο φωτισμός και το μοντάζ είναι του Τάσου Γκολέτσου, από την ανεξάρτητη εταιρεία παραγωγής «Κάτω από την Πατησίων». Τα σχόλια στο YouTube κάτω από το βίντεο μόνο στα ελληνικά δεν είναι: «Que hermosa artista, tan innovadora! Saludos desde Argentina», γράφει ενθουσιάσμένη μια φαν τους από την Αργεντινή.
Μηχανή
Η κυκλοφορία του «Jovana» βρίσκει το ντουέτο στην καλύτερη στιγμή της καριέρας του, με περιοδείες σε όλο τον κόσμο και μια αναπάντεχη αναβίωση του σκοτεινού '80s ήχου τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα, με την εμφάνιση μιας γενιάς μουσικών και σχημάτων που τον αγκαλιάζουν και κάνουν sold-out στις εμφανίσεις τους, όπως ο Pan Pan, αλλά και νεότερων ηλικιακά ακροατών που φαίνεται να τους αρέσει αυτή η στροφή σε ένα παρελθόν που δεν έχουν ζήσει. Μπορεί να πει κανείς ότι είναι μια δικαίωση για τους Selofan, που έχουν παραμείνει πιστοί μουσικά και έχουν αντέξει μετά από μια περίοδο παρακμής κι ας έχει τόσο μεγάλη παράδοση στην Ελλάδα και ως ήχος αλλά και ως υποκουλτούρα.
«Όλα έρχονται και παρέχονται στην τέχνη, τη μουσική, τη μόδα. Τώρα επανήλθε η σκηνή του '80, πράγμα βολικό για εμάς που πάντα εκεί βρισκόμασταν. Επίσης, υπάρχει μια κοινή μουσική βάση, που καθιστά κατανοητό το έργο, απ’ όπου και αν αυτό προέρχεται και σε όποια γλώσσα και αν ερμηνεύεται. Και φυσικά ζούμε στην εποχή του παγκόσμιου ιστού, οπότε και είναι εφικτό η μουσική σου να ακουστεί πρώτα στη Λατινική Αμερική και ύστερα στη χώρα σου. Και αυτό το λέω από προσωπική εμπειρία. Οι λόγοι που μπορεί να συμβαίνει αυτό ίσως είναι οι παρόμοιες κοινωνικο-πολιτικές συνθήκες άγχους και ανασφάλειας που διέπουν τον πλανήτη, όπως ακριβώς και στις απαρχές αυτού του μουσικού κινήματος. Ίσως στο ότι πάντα θα υπάρχουν ρομαντικά παιδιά, που δεν θα βλέπουν γύρω τους πολλούς λόγους αισιοδοξίας και θα έχουν την ανάγκη να ταυτιστούν με κάποιους που νιώθουν το ίδιο με αυτούς», αναφέρει.
Και καλά στο εξωτερικό που προσφέρει διεξόδους πλέον σε όσα εναλλακτικά συγκροτήματα και δημιουργούς κινούνται έξω από το μέινστριμ και τα συνήθη, αλλά στην Ελλάδα συνεχίζουν να απευθύνονται σε ένα μικρό αλλά φανατικό κοινό που τους ακολουθεί σε κάθε νέα τους δουλειά. Η Jovana, π.χ., είναι απόλυτα ραδιοφωνική για τα γούστα της χώρας, το εγχώριο ραδιόφωνο όμως συνεχίζει να αγνοεί την εναλλακτική σκηνή, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Δεν είναι μόνο η τραπ που πάσχει σε αυτόν τον τομέα. Και είναι το μόνο παράπονο που έχει η Ιωάννα, η οποία λέει ότι όσο οι άνθρωποι είναι δημιουργικοί και βρίσκουν τρόπους να εκφράζονται μέσα από τη μουσική, δεν την απασχολεί αν της αρέσει αυτό που ακούει. «Δεν με χαλάει κάτι, δεν με εξιτάρει όμως και τίποτα. Αλλά αυτό μπορεί και να έχει να κάνει καθαρά με εμένα. Αν κάτι άλλαζα, θα ήταν το σύστημα των playlist στο ραδιόφωνο. Πραγματικά δεν ξέρω ποιος αντέχει να ακούσει ραδιόφωνο στις μέρες μας, είναι σαν μια μορφή βασανιστηρίου. Επίσης ο τρόπος προώθησης της μουσικής καταδικάζει δυστυχώς πολλές καλές μπάντες στην αφάνεια και προβάλλει τις πιο εμπορεύσιμες. Και κάπως έτσι η τέχνη υποβιβάζεται σε καταναλωτικό προϊόν και οι καλλιτέχνες της αντίπερα όχθης πνίγονται σε υπαρξιακά άγχη. Όχι όμως η Jovana. Αυτή θα συνεχίσει να χορεύει έξω από τον χορό για όσους πιστούς προσέλθουν».
Δυο εξωγήινοι