ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα για πρώτη φορά ένιωσα τόσο έντονα πως δεν θα τα καταφέρω.Όλα ξεκίνησαν οταν έχασα τον πατέρα μου πολυ μικρός.Μου στοίχησε πολυ η απώλεια του και ακόμα πιο πολυ στην μητέρα μου αφού λίγο μετά τον θάνατο του έπαθε ενα μικρό εγκεφαλικό που τις άφησε μικρά προβλήματα.Ευτυχώς η μητέρα μου φάνηκε πολυ δυνατή και κατάφερε εμένα και τα αδέρφια μου να μας μεγαλώσει αξιοπρεπέστατα,μας σπούδασε και γενικά "μάτωσε" και θυσίασε της ζωή της για εμάς.Λέω θυσίασε την ζωή της γιατί η σημερινή κατάσταση της μητέρας μου δυστυχώς έχει χειροτερέψει και αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας και ειμαι σιγουρος ότι η επιδεινωση της οφείλεται στο στρες που κουβαλούσε τοσα χρονια για εμας.Τα αλλα δυο μου αδέρφια έφυγαν πριν 3 χρόνια στο εξωτερικό και γενικά εχω απογοητευτεί απο την στάση τους καθώς βλέπω οτι τραβήξαν τον δρόμο τους και ξέχασαν οτι υπήρχε και μια μάνα για να φτάσουν εκεί.Έχουν απομακρυνθεί τελείως παίρνουν ένα τηλέφωνο την εβδομάδα και αυτό ήταν.Εγώ πραγματικά εχω πελαγώσει,δουλεύω 10ωρο,εχω ακυρώσει το phd μου,εχω χαθεί με φίλους,προσωπική ζωή μηδέν,τρέξιμο για εξετάσεις και φάρμακα της μητέρας μου.Τα παραπάνω συμβαίνουν τα τελευταία 3 χρόνια και μέχρι στιγμής δεν είχα θέμα καθώς έλεγα μέσα μου θα τα καταφέρω,θα βελτιωθεί και η κατάσταση της υγείας της μητέρας μου και όλα θα πάρουν τον δρόμο τους.Τον τελευταίο μήνα πραγματικά ειμαι υπό κατάρρευση σωματική κ ψυχολογική.Εχω αρχίσει να μισώ τον εαυτό μου και να τον θεωρώ ανίκανο.Πραγματικά εχω αρχίσει και φοβάμαι.Βλέπω τον εαυτό μου να αλλάζει,βλέπω τα όνειρα μου να χάνονται και τον χρόνο να περνάει...