ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συμφωνώ ότι τα άτομα με ειδικές ανάγκες αξίζουν σεβασμού και ίσως και θαυμασμού για την προσπάθειά τους. Θα σας έλεγα πάντως (με απόλυτα ψυχρή λογική) πως την καλύτερη άποψη για αυτές τις καταστάσεις την έχουν οι πέριξ αυτών των ατόμων οι οποίοι υφίστανται παράπλευρες συνέπειες οι οποίες στους τρίτους δεν είναι άμεσα ορατές.

Φιλικά κάποιες επισημάνσεις..Η ορολογία είναι σημαντική, επειδή οι λέξεις απεικονίζουν τις θέσεις και τις πεποιθήσεις μας. Όχι κουφοι,μουγκοι κτλ αλλά Άτομα με πρόβλημα ακοής,ομιλίας,όρασης και κίνησης ή χρήστες αναπηρικών αμαξιδίων και όχι καροτσάκι.Η αναπηρία σε κάποιο μέλος του σώματος τους είναι ΕΝΑ απο απο τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του,όπως π.χ λες κάποιος οτι έχει καστανα μάτια ή οτι ειναι μελαχρινός, και δεν χαρακτηρίζει μόνο αυτό την προσωπικότητα τους.Χαρακτηριζοντας ενα ατομο με βαση την ιατρική του κατάσταση τείνουμε να ενισχύουμε τα στερεότυπα των ανθρώπων με αναπηρία ως ασθενείς, αδύναμους και εξ ολοκλήρου εξαρτημένους από την ιατρική επιστήμη.Συν τοις άλλοις είναι και παραπλανητικές καθώς δυο άνθρωποι με το ίδιο πρόβλημα δεν είναι όμοιοι. Και κάτι τελευταίο ο θαυμασμός πολλές φορές δεν οδηγεί σε ισότιμη μεταχείριση.Τοποθετώντας έναν άνθρωπο σε βάθρο λογω του θαυμασμού μας προς αυτόν οδηγούμαστε να τον βλέπουμε και πάλι ως κατι το διαφορετικό απο εμάς.