__________________
1.
Καλημέρα. Διαβάζω καιρό τη στήλη σού. Θα αρχίσω από ένα βασικό. Έχω φίλους που με αγαπούν κ τούς αγαπώ και είναι πάντα δίπλα μου. Στις σχέσεις μου πάλι το αντίθετο. Είμαι πολύ δοτικός κ ρομαντικός και ίσως κ ονειροπόλος, με αποτέλεσμα να με θεωρούν δεδομένο. Εμπιστεύομαι εύκολα κ προτιμώ να πιστεύω αυτά που μου λένε με αποτέλεσμα πάλι να με απογοητεύουν κ να πληγώνομαι. Έχω αρχίσει να κατηγορώ εμένα κ να πέφτω ψυχολογικά. Θα ήθελα την γνώμη σου.
Δε νομίζω ότι σε βοηθάει η σκέψη «αρχίζω να κατηγορώ εμένα». Δεν είσαι στο δικαστήριο. Όμως, όταν βλέπουμε ότι πληγωνόμαστε σε κάθε σχέση με παρόμοιο τρόπο, ο κοινός παρονομαστής είμαστε εμείς. (Ακόμα και αν διαλέγουμε τον ίδιο τύπο ανθρώπου που μας κακοποιεί με τον ίδιο τρόπο, ο κοινός παρονομαστής και πάλι είμαστε εμείς, γιατί εμείς για κάποιο λόγο κάνουμε συνέχεια την ίδια επιλογή.)
Οπότε, αφού σου συμβαίνει συνέχεια το ίδιο πράγμα, και αυτό το πράγμα δεν σου αρέσει, κάτι κάνεις και το προκαλείς. Το ένα λάθος δίνει πάσα στους άλλους να κάνουν ένα άλλο λάθος εις βάρος σου, και τελικά καταλήγεις να πληγώνεσαι. Συνήθως στο 'α μπα' προσπαθούμε να βρούμε πού είναι το λάθος, κρυμμένο πίσω από λέξεις, διατύπωση, ένα κόμμα. Εσύ κάνεις κάτι πολύ πρωτότυπο. Αναφέρεις το λάθος με ακρίβεια, χωρίς να καταλαβαίνεις ότι είναι λάθος.
«Εμπιστεύομαι εύκολα και προτιμώ να πιστεύω αυτά που μου λένε.» Δεν βλέπεις το πρόβλημα; Μήπως νομίζεις ότι το να εμπιστεύεσαι εύκολα και να «προτιμάς να πιστεύεις αυτά που σου λένε» είναι προτέρημα; Θα ήταν, αν ο κόσμος ήταν γεμάτος καλοπροαίρετους, ώριμους και ισορροπημένους ενήλικες που τα έχουν βρει με τον εαυτό τους. Δεν θα τους μεταμορφώσεις όμως εσύ τους άλλους, όσο καλές προθέσεις κι αν έχεις, κι όσο καλά και αν τους φερθείς. Δεν τους αναγκάζεις να φερθούν καλά με την καθολική εμπιστοσύνη σου.
Μπορεί να μην είναι καλό να είσαι καχύποπτος. Με τον ίδιο τρόπο όμως δεν είναι καλό να εμπιστεύεσαι υπερβολικά εύκολα. Κανένα άκρο δεν είναι καλό, και είναι εύκολο να καταλάβεις πότε έχεις φτάσει σε ένα άκρο: όταν σου συμβαίνει συνέχεια το ίδιο πράγμα με διαφορετικούς ανθρώπους. Τέλος, ποτέ δεν είναι καλό να προτιμάς να πιστεύεις αυτά που σου λένε. Το ιδανικό είναι να πιστεύεις όταν έχεις αρκετά στοιχεία, προηγούμενη εμπειρία, και μια δόση ένστικτο.
Μη συγκρίνεις τις σχέσεις με τους φίλους σου με τα ερωτικά σου. Όσο κι αν αγαπιέσαι με τους φίλους σου, έχεις άλλου είδους απαιτήσεις από αυτούς, όπως κι αυτοί έχουν άλλου είδους απαιτήσεις από σένα. Από τους έρωτες δεν ψάχνουμε μόνο εμπιστοσύνη και συμβατότητα, ζητάμε να μας αποθεώσουν, να μας φτάσουν στα ουράνια. Το σεξ που είναι ο καταλύτης αυτής της επιθυμητής κατάστασης, λόγω των μεγάλων προσδοκιών, συσκοτίζει πάρα πολύ τα πράγματα.
__________________
2.
Αμπα, χαιρετώ.
Εκτιμώ πολύ τις απαντήσεις της στήλης σου, και ομολογώ ότι έχεις γίνει μια ευχάριστη συνήθεια.
Είμαι 36 ετών, γυναίκα, με καλή και απαιτητική δουλειά, χωρίς σχέση εδώ και πολύ καιρό. Έχω διάφορα θέματα, κυρίως στις διαπροσωπικές μου σχέσεις. Ειδικότερα στις ερωτικές, οκ, είμαι σκράπας.
Εδώ και 5 μήνες περίπου βγαίνω με ένα συνομήλικο μου, μετά από πάρα πολύ καιρό «ξηρασίας». Περνάμε καλά όταν βλεπόμαστε, αλλά δεν βλεπόμαστε συχνά (μια φορά κάθε μία – δυο εβδομάδες). Λέει ότι φταίει η δουλειά του και οι υποχρεώσεις του και δεν φταίω εγώ. Και όχι, σεξ δεν έχουμε κάνει ακόμα.. Ξέρω ότι του αρέσω, ξέρω ότι πιστεύει αυτά που λέει, αλλά επίσης καταλαβαίνω ότι αγχώνεται πολύ να κάνει σχέση και υποσυνείδητα το σαμποτάρει. Είναι πολύ καλό παιδί και μου αρέσει και ένα από τα μεγάλα του ατού, ήταν ότι από την αρχή ήθελε και έκανε συζητήσεις πάνω σε ότι με ενοχλούσε ή τον ενοχλούσε, και με βοήθησε και μένα να προσπαθήσω να ανοίγομαι (ένα από τα βασικά προβλήματα που έχω στις σχέσεις μου). Αλλά κακά τα ψέμματα, έχω συνειδητοποιήσει ότι δεν με καλύπτει, και δεν θα με καλύψει, γιατί όσα περιθώρια και να του άφησα, δεν έχει αλλάξει κάτι ώστε να έχουμε μια πιο ουσιαστική επαφή και οικειότητα, όπως εγώ θα το ήθελα. Έχω κουραστεί και δεν θέλω , όσο δύσκολο και να είναι, να αναλωθώ σε μια αδιέξοδη κατάσταση.
Το θέμα μου και η ερώτηση είναι, πως τον απομακρύνω-σταματάω-«χωρίζω»? Μου φαίνεται περίεργο να του κάνω συζήτηση ότι δεν θα ήθελα να ξαναεπικοινωνήσουμε ή να ξαναβγούμε, αφού ουσιαστικά δεν είμαστε ζευγάρι. Ακούω γνωστούς και φίλους να μου λένε απλά να απομακρυνθώ (να μην απαντάω σε τηλέφωνα και μνμ). Αλλά και αυτό μου φαίνεται άσχημο. Αλήθεια, δεν ξέρω.. Υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος? Τι κάνω..?
Ξέρω πως μπορεί να φαίνεται αφελής η ερώτηση μου, αλλά όπως ήδη είπα, δεν είμαι καλή τις σχέσεις, και ειλικρινά, δεν ξέρω ποιος είναι ο πιο σωστός τρόπος να βάλω τέλος, σε κάτι που ουσιαστικά, δεν είναι σχέση, αλλά δεν είναι ούτε φιλία.
Υγ: πίστεψε με , δεν ήταν καθόλου εύκολη η απόφαση να το σταματήσω, και αν πάρει τηλέφωνο, σύντομα θα ξαναπαρασυρθώ σε αυτή την αδιέξοδη κατάσταση. Δεν είμαι άνθρωπος που κάνω εύκολα γνωριμίες ή φλερτ, οπότε η απόφαση αυτή γνωρίζω ότι το πιο πιθανό είναι να οδηγήσει πάλι σε μια μεγάλη περίοδο προσωπικής και κοινωνικής μοναξιάς (πλέον οι περισσότερες προσκλήσεις που παίρνω, αν παίρνω, είναι για παιδικά πάρτυ παιδιών φίλων..)- καλιακουδα
Το πρόβλημα που παρουσιάζεις εδώ λύνεται εύκολα, όχι γιατί είναι αυτονόητη η απάντηση, αλλά επειδή δεν έχει μεγάλη σημασία αν κάνεις λάθος. Είναι βέβαια πολύ σημαντικό να είμαστε εντάξει απέναντι σε όλους, ακόμα και σε αυτούς που ξέρουμε ελάχιστα. Όμως επειδή έχουμε λίγο χρόνο μαζί, εσύ κι εγώ, εσύ και οι αναγνώστες, η σύντομη απάντηση είναι: πες του το σταθερά, ευγενικά, και χωρίς να αφήνεις περιθώρια για παρανόηση ή μελλοντικές υποσχέσεις. Δεν έχει σημασία που δεν είσαστε ούτε ζευγάρι, ούτε φίλοι. Είσαστε κάτι ενδιάμεσο, και τα ενδιάμεσα στάδια είναι επίσης σχέσεις, αυτόνομες, άλλο που δεν τους έχουμε δώσει ονόματα. Και οι δύο ξέρετε περί τίνος πρόκειται, δεν είσαστε παιδιά.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι αυτό που αναφέρεις στην αρχή και κάπως προσπερνάς. Έχεις διάφορα θέματα, κυρίως στις διαπροσωπικές σχέσεις, και ειδικότερα στις ερωτικές, δηλώνεις σκράπας; Και τι σκοπεύεις να κάνεις γι' αυτό; Είσαι 36. Λες να περάσει από μόνο του; Ή σκοπεύεις να πορευτείς έτσι στη ζωή σου, ως σκράπας στις σχέσεις;
Εφόσον είσαι σε μια καλή και απαιτητική δουλειά, φαντάζομαι ότι ξέρεις ότι για να πετύχεις σε κάτι, πρέπει να προσπαθήσεις. Εφόσον είσαι σε μια καλή και απαιτητική δουλειά, και να αποδίδεις ξέρεις, και να εξελίσσεσαι ξέρεις. Άρα; Γιατί αφήνεσαι σε έναν τομέα της ζωής σου, χωρίς να προσπαθείς να βελτιωθείς και σε αυτόν τον απαιτητικό τομέα;
Εντοπίζεις ένα βασικό πρόβλημα στο ότι δυσκολεύεσαι να ανοίγεσαι. Τέλεια: ξέρεις τι θέλεις να διορθώσεις, ξέρεις πού εντοπίζεται το βασικό πρόβλημα, φαντάζομαι ότι δεν ξέρεις το γιατί (ή το ξέρεις περίπου, ή δεν είσαι σίγουρη αν φταίει αυτό ή κάτι άλλο). Είσαι σε τέλεια φάση για να πας σε ψυχολόγο για να γίνεις καλύτερη στις διαπροσωπικές σχέσεις. Είναι πολύ βασικός παράγοντας της ανθρώπινης ζωής, δεν είναι δυνατόν να τον αφήσεις έτσι.
__________________
3.
Καλησπέρα λενα..σε διαβάζω ανά διαστήματα και μου αρέσεις. Σε γουστάρω πως το λένε. Λοιπόν γνωρίζω μια κοπέλα πριν από 5 μήνες .πολλή όμορφη πολλή ευγενική πολύ αξιοπρεπής. Την προσεγγίζω και τελικά τα φτιάχνουμε .είμαι 30 χρονών και κάνω μια δουλειά που λατρεύω και δίνω τον εαυτό μου για να γίνομαι όλο και καλύτερος κάθε μέρα. Της εξηγώ ότι η δουλειά μου είναι πάνω από όλα και ότι δεν μπορώ να δώσω και πάρα πολλά στη σχέση μας .εκείνη δέχεται κ με στηρίζει χωρίς να καταλαβαίνω γιατί τόσο πολύ. Εννοώ δεν με ξέρει ..εγώ όμως πιέστηκα πολύ ρε Λένα .κ σταμάτησα να της τηλεφωνώ όπως στην αρχή και να της δίνω και σημασία .τελικά μ μίλησε μετά από λίγες μέρες λέγοντας μου πως αν δεν την υπολογίζω δεν έχει ουσία καμιά προσπάθεια μόνο από τη δική της την πλευρά και ότι πρέπει και εγώ να προσπαθήσω για κάτι. Της εξήγησα ότι δεν μπορώ να είμαι σε σχέση και χωρίζουμε ..άραγε όταν μου ξανάρθει θα με θέλει ? Λες να μετανιώσω που την άφησα και πιστεύεις πως θα δυσκολευτώ να βρω ξανά κοπέλα σαν και αυτή που να έχει ένα τόσο καλό πακέτο ? –Πάνος
Ψάχνεις το εμβόλιο κατά του καρκίνου, ή το έχεις βρει ήδη και τώρα ψάχνεις τον τρόπο να ρίξεις το κόστος παρασκευής για να είναι διαθέσιμο σε κάθε φτωχογειτονιά της γης;
__________________
4.
Γεια σου Λενα. Αυτος με τον οποιο βγαινω, χωρισε προσφατα μετα απο σχεση εξι χρονων με πολλους χωρισμους και επανασυνδεσεις. Η αποφαση ηταν της κοπελας. Χωρις να τον ρωταω για το θεμα αυτο, καθε φορα που βλεπομαστε, μου μιλαει για την πρωην του, αλλα παντα μιλαει αρνητικα. Μιλαει για γεγονοτα που δειχνουν τον κακο χαρακτηρα και την αθλια συμπεριφορα της. Αλλαζω κουβεντα και αυτος επανερχεται στην πρωην. Οταν καποιος βγαινει ραντεβου και μιλαει την περισσοτερη ωρα για την πρωην του τι σημαινει; Και ενταξει, αφου ηταν παλιοχαρακτηρας οπως λεει, γιατι δεν την χωριζε; Μονο αυτο τον ρωτησα καποια στιγμη ενοχλημενη για να το κλεισει το θεμα. Η απαντηση του σε αυτο το ερωτημα μου ηταν οτι εμενε μαζι της απο συνηθεια. Του ειπα οτι εφοσον ειχε δει οπως ελεγε τον χαραρακτηρα της απο την αρχη, και στην αρχη δεν υπηρχε ως λογος η συνηθεια, γιατι λοιπον δεν χωριζε. Μου απαντησε οτι περιμενε πως λεγοντας της καποια πραγματα θα αλλαξει. Τι εχεις να πεις Λενα για την απαντηση του; Και γιατι αυτη η εμμονη μαζι της; Καποιες φορες νιωθω οτι με βλεπει σαν φιλο του και του λεει τον πονο του. Τον ελαχιστο χρονο που δεν μιλαει για την πρωην, υπαρχει απο την μερια του φλερτ, αλλα παραλληλα φαινεται σκεφτικος και προβληματισμενος. Θεωρω οτι επειδη εχουν χωρισει πολλες φορες και τα εχουν ξαναβρει, αυτο θα γινει και παλι. Και γιατι οχι; Τι πιστευεις για την ολη συμπεριφορα του;- Κατερινα
Άπειρες καμπάνες χτυπούν ταυτόχρονα, και νομίζω ότι τις ακούς.
Όχι, δε σου φαίνεται. Κάποιο κενό έχει η αφήγηση του, και καλώς προσπάθησες να του το δείξεις ότι το βλέπεις, αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν το βλέπει αυτός. Όποιος μιλάει συνέχεια για την πρώην ή τον πρώην, είτε με θετικό, είτε με αρνητικό τρόπο, το σίγουρο είναι ότι νιώθει κάτι, και αυτό το κάτι είναι βέβαιο ότι αποτελεί εμπόδιο για την επόμενη σχέση. Οι σχέσεις χρειάζονται ανοιχτό μυαλό και ανοιχτή καρδιά. Ο καθένας μπαίνει σε μία περιπέτεια περιμένοντας να είναι ο ένας και μοναδικός που θα σβήσει το παρελθόν. Όχι για να είναι νοσηλευτής.
Για τη δική σου ιστορία τα πράγματα είναι ελαφρώς χειρότερα από το συνηθισμένο. Δεν μιλάει για την πρώην του επειδή την αγαπάει και δεν το έχει ξεπεράσει (κατηγορία Α), δεν μιλάει μόνο θετικά για την πρώην του για να σου δείξει πού υπολείπεσαι για να κερδίσεις την καρδιά του (κατηγορία ΑΑ) αλλά μιλάει γι'αυτή αποκλειστικά με αρνητικό τρόπο, επειδή είναι ανώριμος και δεν μπορεί να αναλάβει προσωπική ευθύνη για το ρόλο που έπαιξε (κατηγορία 3Α).
Δώσε του να καταλάβει ότι τα ραντεβού είναι για φλερτ και διασκέδαση, και αν δεν μπορεί να συγκεντρωθεί στο να κατακτήσετε ο ένας τον άλλον, θα αποχωρήσεις. Πολύ φοβάμαι ότι είναι καλύτερο να αποχωρήσεις έτσι κι αλλιώς, γιατί οι θετικοί άνθρωποι θετικά πράγματα βλέπουν στις προηγούμενες τους σχέσεις. Αυτοί που βλέπουν μόνο προβλήματα στους άλλους...
__________________
5.
Αγαπητή Α, μπα, είμαι η Λίνα και είμαι φοβερά μπερδεμένη και χαομένη και όλο αυτό μου προκαλεί μια τεράστια ψυχολογική κόπωση κι εναν τρομακτικό υπαρξιακό ίλιγγο, με λίγα λόγια δεν ξέρω που πατώ και που πηγαίνω, αρρωσταίνω.. Ήμουν 7 χρόνια σε σχέση και τώρα που χώρισα νιώθω σαν να έχω χάσει την πυξίδα μου και ολόκληρο τον εαυτό μου, πέρα από την πληγωμάρα που νιώθω και την αίσθηση απώλειας μέρους του εαυτού μου, τον θρήνο για την ίδια την αγάπη και την σχέση, νιώθω μια συνολική αποδόμηση και μηδενισμό για τις σχέσεις με αποτέλεσμα να χάνω την πίστη μου σε μια πιθανή αισιόδοξη νέα συνθήκη διαπροσωπικών πραγμάτων. Επίσης, ενώ εγώ το διάλεξα, δεν μπορώ να στηρίξω 100% την επιλογή μου κυρίως συναισθηματικά, νοητικά αλλά και λίγο πρακτικά πισογυρνάω διαρκώς. Η αλήθεια είναι οτι τον λατρεύω και θεωρώ οτι είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να υπαρξεί και ο ιδιος σαν προσωπικότητα αλλά και η χημεία μας στην επικοινωνία. Όμως, και αυτοί είναι οι λόγοι του χωρισμού, ενώ εγώ θέλω να προχωρήσουμε και να δεθούμε ακόμη πιο πολύ, συνδημιουργώντας το οτιδήποτε, από ένα σπίτι μέχρι και -πόσο μάλλον- ένα παιδί, εκείνος μοιάζει να το κολώνει και όχι τόσο διακηρυκτικά, με τα λόγια, όσο με τις πράξεις, με σπουδαιότερη όλων, οτι από τότε που πάτησα εγώ ένα γκάζι για το πάμε για όλα, εκείνος απομακρύνθηκε σεξουαλικά εντελώς, χωρίς όμως να θέλει να χωρίσουμε, αλλά λέγοντας οτι δεν μπορεί να το ερμηνεύσει, οτι ίσως το συνδύασε με την τεκνοποίηση κτλ. Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να σου πώ οτι είναι 52 χρονών κι εγω 35 και θεωρώ οτι είναι λογικό να το κολώνει και λόγω ηλικίας, προσωπικής διαδρομής, βολής κτλ, αλλά εδώ δεν το κόλωσα εγώ που στην τελική εμένα με βαραίνει πιο πολύ στην τελική επιλογή και βάρος ευθυνών και κοινωνικής κριτικής, εγώ μπορώ να τα ξεπεράσω όλα κι εκείνος τίποτα?και δεν πήρε καν την αποφάση να φύγει αυτός, αλλά εγώ για να διεκδικήσω τα όνειρά μου και το μοίρασμα της ζωής που θέλω που δεν σταματάει στο να περνάμε καλά, όμως όλα αυτά τα δυναμικά συναισθήματα η δική μας σχέση μου τα έβγαλε και δημιουργησε και αυτός μου τα ματαιώνει, τωρα εγώ τι να τα κάνω..και μοιάζει να μην θέλω να τα μοιραστώ με άλλον και να πάω παρακάτω και όλο κλάμα η κυρία..πφφφ, κουράζομαι και που τα γράφω..άσε που ενώ προσπάθησα με κάποιον άλλον, 25 χρονών, εδώ γελάνε, από το ένα άκρο στο άλλο, και ήταν φανταστικά σεξουαλικά, μα ακόμα και επικοινωνιακά, εγω πάλι εκεί, κολλημένη, στο φαντασιακό του τι ωραία να ξαναγίνονταν όλα όπως πριν, τότε στα πρώτα 5 χρόνια της σχέσης που ένιωθα πλήρης και ισορροπημένη και το μόνο που με προβλημάτιζε ήταν η διαφορά ηλικίας.. και τελικά τώρα έχω παγώσει, να πάω μπροστά με άλλον δεν μπορώ, να πάω πίσω στον ίδιο δεν τολμάω ρισκάροντας όλα μου τα θέλω, να μείνω μόνη δεν έχω ησυχία και μένω στο freeze..όλα λάθος..say something, anything..thanx!- Λίνα
Είναι απολύτως λογικό και αναμενόμενο να νιώθεις ότι έχεις χάσει τη γη κάτω από τα πόδια σου μετά από εφτά χρόνια σχέσης που θεωρούσες σχέση ζωής, αφού δεν εξελίχθηκε τελικά έτσι. Είναι απολύτως λογικό και αναμενόμενο να νομίζεις ότι σου έχει πέσει ο ουρανός στο κεφάλι και να αμφιβάλλεις αν θα σου συμβεί κάτι καλό στο μέλλον. Όλα αυτά είναι έτσι όπως πρέπει να είναι, γιατί οι χωρισμοί είναι μικροί θάνατοι, και όταν συνοδεύονται με εγκατάλειψη ενός μελλοντικού οράματος, το χτύπημα είναι ασύγκριτα μεγαλύτερο. Ως προς αυτό δυστυχώς δεν μπορώ να σου πω τίποτα. Είναι φυσικό να νιώθεις ξεκρέμαστη και αδύναμη ψυχολογικά.
Αλλά, Λίνα, αν ο άνθρωπος αυτός δεν ήθελε παιδί μαζί σου, πολύ καλά έκανε και πάτησε φρένο πριν γίνει το κακό. Ξέρεις πόσοι αγνοούν τα σημάδια και προχωρούν, ελπίζοντας να σβήσει ένα μωρό όλες τους τις αμφιβολίες; Μόνο ο καιρός θα κάνει τη δουλειά του τώρα. Ο καιρός, οι φίλοι, η οικογένεια, τα χόμπι, και η περισυλλογή για το τι έγινε, γιατί έγινε έτσι και όχι αλλιώς, και ποιος ήταν ο ρόλος μας σε όλα αυτά.
Και αφού φτάσαμε εδώ, θα γίνω αναγκαστικά λίγο δυσάρεστη.
Λίνα, πίστεψες ποτέ ότι είχες το πάνω χέρι επειδή είσαι πιο νέα; Πίστεψες ότι αυτός θα έπρεπε να είναι σίγουρος επειδή είναι 52, ενώ εσύ είχες δικαίωμα για αμφιβολίες επειδή είχες περισσότερο χρόνο μπροστά σου; Σκέψου πολύ και καλά και με κάθε ειλικρίνεια προς τον εαυτό σου. Αλλιώς θα υποφέρεις για το τίποτα.
__________________
6.
Από την πείρα μου, ο βασικός διαχωρισμός των ανθρώπων σ όλο τον πλανήτη , είναι σε πλούσιους και φτωχούς. Σε ανάρτηση στις 13-5-2016, ένας άνθρωπος έστειλε, γιατί υπέστη στο δρόμο από αγνώστους χυδαία επίθεση σχετικά με το σεξουαλικό προσανατολισμό του. Στα σχόλια αναφέρεται μια ιεραρχική κατάταξη αξιών στις σύγχρονες κοινωνίες: 1.λευκοί, στειτ άντρες 2. Εγχρωμοι στρέιτ άντρες. 3. Γυναίκες, ολες από κοινου 4. Ομοφυλόφιλοι άντρες και 5. Τρανς. Ήθελα πάντα να ρωτήσω, η βασίλισσα της Αγγλίας, η Ανκελα Μέρκελ και ο Μπαράκ Ομπάμα σε ποια θέση κατατάσσονται;
Δεν συμφωνώ με την κατάταξη. Οι ομοφυλόφιλοι άντρες είναι πάνω από τις γυναίκες, και οι γυναίκες δεν είναι όλες από κοινού σε μια κατηγορία. Οι ομοφυλόφιλες είναι κάτω από τις στρέιτ, και οι μαύρες ομοφυλόφιλες ακόμη πιο κάτω. Αυτή είναι μια κατηγοριοποίηση αρκετά περιορισμένη, γιατί δεν υπάρχουν μόνο άσπροι και μαύροι, υπάρχουν Ασιάτες χιλίων ειδών, και ένα σωρό ακόμα ταυτότητες φύλου και σεξουαλικοί προσανατολισμοί.
Ο διαχωρισμός πλούσιων και φτωχών είναι καλός μπούσουλας για παγκόσμια κατάταξη, αλλά είναι ακόμη πιο χονδροειδής. Ο βίαιος ρατσισμός και οι άκαμπτες ιεραρχήσεις ανθούν στη μεσαία τάξη και στους φτωχούς. Μεταξύ τους οι πλούσιοι κάνουν πιο εύκολα τα στραβά μάτια για χρώμα δέρματος και τα λοιπά, που εμάς μας κάνουν να τρωγόμαστε με τα ρούχα μας.
Ελπίζω να μην προσπαθείς να φανείς πνευματώδης με την ερώτηση σου. Οι τρεις που αναφέρεις κατατάσσονται στις κατηγορίες «Βασίλισσα της Αγγλίας», «Καγκελάριος της Γερμανίας» και «πρόεδρος της Αμερικής». Κατηγορίες που για τον υπόλοιπο κόσμο είναι όχι απλώς απρόσιτες, αλλά σε άλλο χωροχρόνο. Στο υπόλοιπο σύμπαν οι προκαταλήψεις, η μισαλλοδοξία και οι αδικίες ζουν και βασιλεύουν.
__________________
7.
Αγαπητή Αμπα,
Εκνευρίζομαι όταν τρώω 5, 10, 20 λεπτά από την ζωή μου για να γράψω ένα πολιτισμένο σχόλιο κάτω από την στήλη σου και δεν δημοσιεύεται ποτέ.
Δεδομένης της συνήθους (και επίσης εκνευριστικότατης) πολύωρης καθυστέρησης ανάμεσα στην κατάθεση του πονήματος έως την στιγμή της έγκρισης του και της δημοσίευσης του, μπαίνεις στην σελίδα αργότερα να δεις μήπως απάντησε κανείς και πουθενά το σχόλιο. Ξαναμπαίνεις σε λίγο, ακόμη τίποτε, και τούμπαλιν - ad infinitum.
Για πες μας βρε Αμπα, πως λειτουργεί το σύστημα με την έγκριση των σχολίων; Την κάνεις εσύ στα σχόλια της στήλης σου; Υπάρχει κάποια ομάδα που ασχολείται ειδικά; Την κάνει όποιο στέλεχος της LIFO τύχει; Υπάρχει κάποιο σετ κανόνων που ακολουθείται; Είναι 24ωρη η παρακολούθηση; Γιατί εντέλει κόβονται σχόλια που δεν περιέχουν κανένα είδος προσβλητικής γλώσσας ή ρατσισμού;
Μήπως όταν κόβεται ένα σχόλιο, να υπάρχει μια απάντηση, έστω τυποποιημένη, που να λέει για ποιο λόγο κόπηκε να μην μείνουμε με την απορία και να μην ξανα-υποπέσουμε και στο ίδιο σφάλμα;
Το σημαντικότερο: υπάρχουν σχέδια για άμεση βελτίωση του συστήματος έγκρισης των σχολίων; Επειδή, στα αλήθεια στο λέω, η κουβέντα κάτω από την στήλη σου είναι συχνά πυκνά, εξαιτίας του αργή και βασανιστική. -Φίλος της Στήλης.
Έχω λάβει πολλές ερωτήσεις σχετικά με τα σχόλια και ποτέ δεν μπορούσα να απαντήσω εμπεριστατωμένα, γιατί δεν τα εγκρίνω εγώ, και οι γνώσεις μου είναι πολύ γενικές. Ευτυχώς. το περίπλοκο αυτό ζήτημα αναπτύχθηκε πρόσφατα σε ένα πολύ μεγάλο και χορταστικό ποστ από τον Άρη Δημοκίδη και βρίσκεται εδώ.
Εκτός από το κείμενο, που δίνει πολλές απαντήσεις, συνιστώ να διαβάσεις και τα σχόλια, ειδικότερα εκεί που σχολιάζει ο Άρης. Είναι πολύ διαφωτιστικές οι απαντήσεις του γιατί δίνονται συγκεκριμένα παραδείγματα.
Από αυτά που διάβασα κατάλαβα ότι πολλές φορές αυτοί που γράφουν σχόλια δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό που γράφουν είναι προσβλητικό. Επίσης, δεν καταλαβαίνουν ότι με ένα σχόλιο που διαταράσσει την ομαλή λειτουργία βαδίζοντας την κουβέντα σε άλλα μονοπάτια, και επιμένοντας σε θέματα που δεν μπορούν να λυθούν μέσω σχολίων, κάνουν κατάχρηση. Κάποιες φορές, δεν καταλαβαίνουν ότι ο σχολιαστής βρίσκεται σε διαφορετική θέση από τον συντάκτη. Ο ένας είναι ανώνυμος, και ο άλλος όχι μόνο δεν είναι, αλλά είναι και μέλος μιας ομάδας, με συνεργάτες και διευθυντές. Η συζήτηση δεν είναι ακριβώς άνιση, αλλά είναι πάρα πολύ δύσκολη και φτάνει γρήγορα σε αδιέξοδο. Παρομοίως, όταν ανάβουν τα αίματα μεταξύ δύο σχολιαστών, είναι και οι δύο ανώνυμοι, και είναι εύκολο να παρασυρθούν και να μην καταλάβουν ότι αυτά που γράφουν, δεν θα τα έλεγαν ποτέ σε κάποιον άγνωστο. Ο διαχειριστής πρέπει να παρακολουθεί να μην εξοκείλει η κουβέντα, πριν είναι αργά.
Με άλλα λόγια (δεν αποκλείω να έγινε βέβαια κάποιο λάθος γιατί την έγκριση την κάνουν άνθρωποι και όχι μηχανές) το πιο πιθανό είναι ότι τα σχόλια σου ήταν αντίθετα σε κάποιον από τους κανόνες. Μπορεί να σου φάνηκαν κόσμια, αλλά για αυτόν που διάβαζε ή για αυτόν στον οποίον απευθυνόσουν, μάλλον δεν ήταν.
σχόλια