ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεία σας!Με αφορμή της εξομολόγησης '' Πώς ανάβουμε το ρημάδι το πράσινο φώς'' θα ήθελα να ρωτήσω πως σβήνουμε το ρημάδι το πράσινο φως. Κοινώς, πώς δίνουμε χυλόπιτα, ευγενικά και όμορφα, χωρίς να γινόμαστε στρίντζες και χωρίς να φτάσει στα τάρταρα η αυτοπεποίθηση του ανθρώπου που μας πλησιάζει.Τελευταίο πέσιμο ήταν στο γυμναστήριο. Ήταν ένα παιδί που με κάρφωνε με το βλέμμα του. Εγώ προσπαθούσα να κοιτάω αλλού ή έδειχνα απασχολημένη με το κινητό. Εκείνος όμως το συνέχισε και ήρθε και μου μίλησε λόγω ενός όργανου που έκανα και μου είπε να το σφίξω λίγο παραπάνω*. Εγώ όντας ντροπαλή απλά σηκώθηκα και έφυγα. Κρίμα δεν είναι; *Όχι δεν ήταν ο γυμναστής.