ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπερα κ απο εμενα. Ηρθε κ η δικη μου η στιγμη να εξομολογηθώ μερικες σκεψεις μου.Ειμαι 30 χρονων. Εχω μια δουλεια που τον τελευταιο καιρο δεν με γεμιζει. Αφενός δεν ειναι αυτο που εχω σπουδασει, αφετέρου δεν ειναι καθολου δημιουργικη. Βαρεθηκα. Καθε ωρα στη δουλεια γινεται ολο κ πιο βασανιστική. Επισης δεν υπαρχει κ η λεγομενη εξέλιξη. Τα λεφτα ειναι μετρια, με αποτελεσμα να μενω ακομα με τους δικους μου. Με την δημοσιογραφια (αυτο που εχω σπουδασει) εχω πει πως δεν θα ξανα ασχοληθω. Πολυ βρωμικος χωρος, δεν ειναι για μενα. Ξαφνικα εχω νιωσει την αναγκη να ανοιξω λιγο τους οριζοντες μου. Σκεφτομαι να ξαναδωσω πανελληνιες. Τι σκεφτεστε εσεις ; Με προβληματιζουν πολλα. Πρωτα η ηλικια μου κ αν όντως μπορω να κερδισω εστω κ οριακα τον χαμένο χρονο. Στη συνεχεια αν θα τα καταφερω. Δεν με παιρνει για αλλη αποτυχια σε αυτο το κομματι. Μετα σκεφτομαι οτι ποτε δεν τα πηγαινα καλα με τα διαβασματα, κακος μαθητης στο σχολειο κτλ. Κυριως το προβλημα μου ειναι με τον χρονο. Στα 30 μου απο μικρος ονειρευομουνα πως θα εχω κανει πραγματα. Χωρισμενος προσφατα μετα απο 6 χρονια σχεση, νιωθω πως δεν εχω κανει τπτ. Με αγχνωει αυτο αλλα το δουλευω μεσα μου να το αλλαξω. Στα θετικά ειναι οτι η προσωπικη αναγκη για περισσότερη γνωση ειναι τεραστια. Οπως επισης οτι δεν θελω να ειμαι εγκλωβισμενος σε μια δουλεια που δεν μου αρεσει . Και αν αυριο, μεθαυριο μου πουν κυριε δεν μας κανετε πια, τι θα γινει ;; Θελω να εχω ακομα μια επιλογη......θα τον φαω ή θα με φαει, αυτα ειχα να σας πω..."