ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αρνί μου, δε νομίζω να υπάρχει η ''στοχοποίηση'' που αναφέρεις στην κλίμακα που υπήρχε πριν μερικές δεκαετίες για τις γυναίκες που σχετίζονται με μικρότερους άντρες. Όσον αφορά στο ''άλλοθι'' για τους άντρες, πάλι δεν δίδεται τόσο εύκολα όσο νομίζεις: μην στέκεσαι στις καφενειακού χαρακτήρα ατάκες ''κολλητών και φίλων'' για το μάγκα που έριξε το πιτσιρίκι, κατά βάση δεν είναι αποδεκτές από σώφρονες ανθρώπους τέτοιας κλίμακας διαφορές.

Διογένη, αν είσαι κάτοικος Ελλάδας δεν μπορεί να μην έχεις αντιληφθεί πως σε πάρα πολλά θέματα επικρατούν ακόμα μέσα στα μυαλά μας οι ίδιες ακριβώς νοοτροπίες και τα ταμπού της κοινωνίας του 1960. Και δεν αναφέρομαι στη γενιά των σημερινών 50άρηδων/60ρηδων ,που εν μέρει δικαιολογείται να ζουν ακόμη με τέτοιες αντιλήψεις μιας και μεγάλωσαν σε μια ανάλογη εποχή, αλλά δυστυχώς διαπιστώνω γύρω μου πως ακόμα κι οι νεότερες γενιές τίνουν να τις υιοθετούν το ίδιο. Μια απλή βόλτα εκτός Αθηνών ίσως να σε πείσει πως στην ελληνική επαρχία - και δεν αναφέρομαι μόνο στα χωριά - μια χαρά συνεχίζεται η στοχοποίηση και της "τεκνατζούς που ξεμυαλίζει τα απονήρευτα αγόρια" και της χήρας που ξαναπαντρεύεται αντί να "κάτσει να μεγαλώσει τα παιδιά της που μου θέλει και ρομάντζα" και της "γεροντοκόρης" που "ποιος ξέρει τι κουσούρια θα 'χει και δεν την παντρεύτηκε κανείς, μπορεί να είναι και λεσβία" και πάει λέγοντας. Απ' την άλλη τώρα, ο άντρας μένει πάντα στο απυρόβλητο ό,τι κι αν κάνει.

Είμαι κάτοικος ημεδαπής τα τελευταία 42 χρόνια αρνί μου, και όχι μόνον του λεκανοπεδίου αλλά και του βορρά και του νότου και της ελληνικής επαρχίας. Εγώ μιλάω για σήμερα και επαναλαμβάνω: είναι σε μικρότερη κλίμακα αυτό που περιγράφεις σε σχέση με το παρελθόν. Και οι άντρες δεν είναι στο απυρόβλητο, μην στέκεσαι (το τονίζω) σε καφενειακού τύπου συζητήσεις, στα σοβαρά και οι άντρες δεν είναι στο απυρόβλητο. Και σου μιλάω από βιώματα ΔΥΟ επαρχιακών μερών τελείως διαφορετικών μεταξύ τους.

Επιμένω πως μια χαρά συνεχίζει να είναι στο απυρόβλητο ο άντρας ακόμα και σήμερα. Απ' τη στιγμή που στη χώρα μας εξακολουθούμε να ζούμε σε μια πατριαρχική κοινωνία - κάτι που δεν προβλέπεται και να αλλάζει σύντομα, άλλωστε - πάντα τα σκάγια θα παίρνουν μονίμως τις γυναίκες για την οποιανδήποτε επιλογή τους. Και δεν το θέτω φεμινιστικά, λέω απλώς αυτό που βιώνω καθημερινά ως γυναίκα σε μια κοινωνία που εξακολουθεί να με θεωρεί υποδεέστερο ον και να με αντιμετωπίζει έτσι κρίνοντάς με με κάθε ευκαιρία, ακόμα και για το δικαίωμά μου να βάζω όποιον - ή όποια ή όποιους - θέλω στο κρεβάτι μου. Κάτι για το οποίο δε χρειάστηκε ποτέ να λογοδοτήσει ο αδερφός μου ή εσύ ή ο οποιοσδήποτε άλλος άντρας..Αυτές οι καφενειακού τύπου συζητήσεις, όπως τις αναφέρεις, έχουν προ πολλού ξεφύγει από τους περιορισμένους χώρους των καφενείων κι έχουν πια εξαπλωθεί παντού, ακόμα κι ανάμεσα σε παρέες νεαρών ατόμων της δικής μου ηλικιακής ομάδας(20-30).

Οι γυναίκες τι έχετε κάνει αρνί για να αλλάξουν αυτές οι αντιλήψεις της νόθας πατριαρχικής κοινωνίας στην οποία αναφέρεσαι; μήπως κρύβονται πίσω από το φύλο τους; μήπως διεκδικούν μία τυπική αλλά όχι και ουσιαστική ισότητα γιατί βολεύονται ως το αδύναμο φύλο; Ξέρεις, είχα επί χρόνια γυναίκες υφιστάμενες, όντας ένας απόλυτα τυπικός προϊστάμενος, το ξέρεις ότι με μισή κουβέντα έβαζαν τα κλάματα και έχαναν κάθε ίχνος εργασιακής εμπιστοσύνης την οποία θα μπορούσα να τους έχω; το ξέρεις ότι δε με ήθελαν γιατί ήμουν αυστηρός και δε σαλιάριζα μαζί τους και σιχαινόμουν εκείνες που νιαούριζαν ενώ μιλούσαν απομακρύνοντάς τες από εμένα; Τι θέλω να πω; δε φταίει μόνον η κακούργα η νοοτροπία των αντρών, και οι ίδιες οι γυναίκες τροφοδοτείτε μία αντίληψη την οποία οι ίδιες αποκηρύσσετε στη θεωρία.

Διογένη, αν σου κάνουν τόση εντύπωση οι γυναίκες που λειτουργούν χειριστικά προσποιούμενες μετά κλάματος πόσο αδύναμες κι ευάλωτες είναι εξαιτίας του "ασθενούς" φύλου τους, για αναλογίσου λίγο πόσο χειριστικοί, αυταρχικοί και σεξιστές μπορούν να αποδειχθούν κι οι άντρες όταν κατέχουν εξουσία. Ως όντας προϊστάμενος και μάλιστα αυστηρός, όπως δήλωσες παραπάνω, πιστεύω καταλαβαίνεις τι εννοώ. Κι εγώ έχει τύχει να βάλω τα κλάματα στην πρώτη μου δουλειά, γιατί ο "τυπικός κι αυστηρός προϊστάμενος που δε σαλιάριζε" φρόντιζε να μου ασκεί καθημερινά ψυχολογικό πόλεμο, τονίζοντας συνεχώς πόσο μικρή και χαζή είμαι, ασχέτως αν σκιζόμουν στην δουλειά.Δεν υπαινίσσομαι κάτι για σένα και το πώς μπορεί να φέρεσαι στις υφισταμένες σου, δε σε είχα ποτέ προϊστάμενό μου για να ξέρω, αλλά αν θες να το γυρίσουμε το θέμα στο εργασιακό και στο ποιος κρατά εκεί τα ηνία της χειριστικής και καταχρηστικής συμπεριφοράς, ρώτησε μια οποιαδήποτε γνωστή σου που ζει Ελλάδα να σου εξιστορίσει εργασιακές της εμπειρίες απόλυτης ισότητας και σεβασμού.

Αρνί, καμία σχέση αυτά που λες με το θέμα μας, μην τα φεμινικοποιείς όλα κοπέλα μου. Εσύ μιλάς για έναν ανώμαλο στον εγκέφαλο που την είδε προϊστάμενος, εγώ σου μιλάω για φυσιολογικές καταστάσεις που έπρεπε να είσαι αυστηρός λόγω της φύσης της εργασίας και δίκαιος έναντι αντρών και γυναικών, και εκεί οι γυναίκες έδειχναν ότι ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να είναι ίσες.