ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΚΟΡΙΤΣΙ, ΑΚΟΥ:ΠΡΩΤΑ η εκπαιδευση ΜΕΤΑ η δουλεια ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΟΥ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ.ΟΤΑΝ γινεις οικονομικά ανεξάρτητη ΤΟΤΕ κανε τα παιδια σου. Αλλιως θα βρεθεις σε ποοολυ δυσκολη θέση στο μελλον και αυτο θα ειναι εγκλημα κατά του εαυτού σου.

Έχουν ειπωθεί όλα -όσα μπορούσα να σκεφτώ εγώ τουλάχιστον-αλλά θα συμφωνήσω ιδιαιτέρα στο να το πεις στους γονείς σου - πριν πας στον γυναικολόγο μιας ξένης- και να μην αφήσεις έναν άνθρωπο που είσαι μαζί του ούτε ένα χρόνο, και την μαμά του(!!) , να πάρει κάποια απόφαση για εσένα. Είναι το δικό σου το σώμα που θα το κυοφορήσει και θα το γεννήσει, η δική σου η ζωή που θα αλλάξει τελείως είτε μείνεις μαζί του -δύσκολο μακροχρόνια, ας είμαστε ρεαλιστές- είτε τελικά το μεγαλώσεις μόνη σου- με την βοήθεια της οικογένειας σου- αλλά να ξέρεις πως το να φέρεις στον κόσμο μια ψυχή, έναν άνθρωπο, είναι το πιο σπουδαίο πράγμα στον κόσμο και θα είσαι ΕΣΥ, σαν μάνα , υπεύθυνη να το κάνεις έναν σωστό άνθρωπο ! Εάν δεν νομίζεις πως είσαι έτοιμη, ή εάν βασίζεσαι στους άλλους -γονείς, το αγόρι σου, μακρινούς συγγενείς , φίλους κτλ- να το ξανασκεφτείς (δεν έχω το δικαίωμα να σου πω τι να κάνεις ή όχι) γιατί καλώς ή κακώς οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν ημερομηνία λήξης, ΟΛΕΣ. Οπότε στο δικό σου το μυαλό να έχεις πως είσαι μόνη σου, κι ας έχεις 3 δίχτυα ασφαλείας από κάτω να σε πιάσουν , δεν ξέρεις πότε θα φύγουν.

Η κατασταση στην οποια βρισκεσαι σιγουρα δεν χαρακτηριζεται ευκολη. Ουτε θα ειναι αν αποφασισεις να το κρατησεις. Οι σπουδες σου ναι, ισως μπουν σε δευτερη μοιρα. Αλλα αν εχεις θεληση να σπουδασεις θα τον βρεις τον τροπο. Αν αποφασισεις να κανεις εκτρωση, η γνωμη μου ειναι πως θα ειναι χειροτερα τα πραγματα. Ειναι εξαιρετικα πιθανο να το μετανιωσεις. Ψυχολογικα θα σε επηρεασει παρα πολυ, ειναι το μονο σιγουρο. Αν τελικα το κρατησεις, μην αφησεις κανεναν να σου επιβαλλει τιποτα μονο κ μονο επειδη δεν εισαι οικονομικα ανεξαρτητη. Πχ μην θεωρησεις απαραιτητο το να παντρευτεις.Θα σε συμβουλευσω να το κρατησεις. Η μητροτητα θα σου δωσει τεραστια δυναμη. Πανω απ ολα ψυχραιμια! Και καλη τυχη!

Καταρχήν κρατησε την ψυχραιμια σου. Δεν εισαι μονη σου σε ολο αυτο. Σε οποιον μιλησεις κ ζητησεις βοηθεια, θα τον εχεις διπλα σου. Οποιος δε μπορει, θα στο πει. Να καλη ωρα οπως εδω, σε αυτη τη στηλη.. Τεσπσ, ας μπω κατευθειαν στο θεμα:Ειναι πολλα τα μετωπα που αντιμετωπίζεις. Θα πρεπει αρχικα να τα βαλεις σε ταξη και κατα προτεραιότητα. Θα προσπαθησω να σε βοηθησω σε αυτο, δηλαδη να βαλεις μια σειρα. Λυνοντας τα παρακατω ενα ενα θα βρεθουν κ οι λυσεις και για τα δευτερευοντα θεματα.1) Πρεπει να βρεις θαρρος να μιλησεις στους γονεις σου για να αποφασισεις απο κοινου πιο είναι το ιδανικο μελλον για εσενα. Αν σε αυτο δυσκολευεσαι ζητα απο τη μαμα του αγοριου σου ή το ιδιο το αγορι σου ή εστω απο καμια φιλη, θεια κλπ, στο να σε βοηθησει να μιλησεις με στους γονεις σου.2) ειναι ευκολο να παρει την αποφαση καποιος αλλος για εσενα σχετικα με το παιδι. Ειτε σου πουν κρατα το είτε όχι, αν καποιος αλλος παιρνει την ευθυνη της αποφασης σου παιρνει και τις συνεπειες αυτης. Αυτο απο τη μια ειναι ανακουφιστικο γιατι νιωθεις οτι καποιος θα ειναι διπλα σου, αλλα απο την αλλη σε αγχωνει για το ποσο θα ειναι διπλα σου. Αυτο ξερεις ισχυει για ολες τις σχεσεις. Οχι μονο για τη δικη σου.Ωστοσο, εισαι σε μια ηλικια που τα βλεπεις ολα πιο μεγαλα απο οτι πραγματικα ειναι. Ενημερωσου απο εναν ψυχολογο για το πως να διαχειριστεις την κατασταση ως προς τα συναισθηματα σου και να σε βοηθησει να παρεις τις επιλογες σου αλλα και να αντιμετωπισεις το αποτελεσμα αυτων, Οτι και να διαλεξεις για το μελλον σου. Ειδικα εαν εχεις παρει ήδη την αποφαση σου σχετικα με το αν θα κρατησεις η οχι το παιδι κ δε την εξωτερικευεις απο φοβο για το πως θα το παρουν οι αλλοι.3) βρισκεις εναν γυναικολογο που να εμπιστευεσαι.4) και τελος, αφου λυσεις τα παραπανω βλεπεις τι θα κανεις με το σχολειο, τη συγκατοικηση, τον γαμο και ολα τα αλλα που ειναι δευτερευοντα στη παρουσα φαση.

Αν θεωρεις πως εισαι ετοιμη να παρεις αποφασεις ζωης απο τωρα κρατα το.Να ξερεις, η ζωη σου θα αλλαξει καταλητικα με ενα μωρο απο αυτην την ηλικια, οι σπουδες σου και η δουλεια σου μπορει να μπουν σε δευτερη μοιρα, επισης λογω της απειριας και της ηλικιας σου σιγουρα η πεθερα σου θα ασκει μεγαλη εξουσια πανω σου (ηδη το κανει) και δεν γνωριζεις καν πως θα συνεχιστει η σχεση σου με τον αντρα σου καθως θα πρεπει να παντρευτειτε μαλλον- χωρις να γνωριζεστε καλα, και ειστε και οι δυο σε μια ηλικια που σε καποια χρονια θα θελετε να δοκιμασετε νεες εμπειριες και θα εχετε αλλαξει εντελως σαν ατομα.Συγγνωμη αν ειμαι σκληρος αλλα μην βιαζεσαι, τα μεγαλυτερα λαθη στη ζωη των ανθρωπων γινονται απο παιδια που τα γεννανε χωρις να εχουν ιδεα αν τα θελουν ή αν ειναι ετοιμοι.Εδω διακυβευονται πολλες ζωες, η δικη σου και του παιδιου σου πρωταρχικα.Το να κανεις παιδι δεν ειναι παιξε γελασε, εσυ εισαι η ιδια ακομα παιδι. Καλυτερα περιμενε καποια χρονια, ανακαλυψε τον εαυτο σου, τα ορια σου, τις δυνατοτητες σου, το σωμα σου, απεκτησε σεξουαλικες και συναισθηματικες εμπειριες και οταν νιωσεις ετοιμη να αφοσιωθεις σε αυτο κανε παιδι.Ειναι μεγαλο το βαρος που πεφτει στις γυναικες το ξερω, μην αφηνεις κανεναν να σε πιεσει.Μιλα στους γονεις σου και στον εαυτο σου αρχικα για το τι θες και νιωθεις.

Πες το αυτή τη στιγμή στους γονείς σου. Τώρα! Δεν γίνεται να ξέρουν οι ξένοι τι σου συμβαίνει κ όχι οι γονείς σου. Στα 16 δεν ξέρεις τι είναι σωστό να κάνεις. Μη σε επηρεάζει η μαμά του αγοριού σου , ούτε ο ίδιος. Σκέψου εσένα. Είσαι κοριτσάκι ακόμα.

Για λόγους συνείδησης είμαι εναντίον των αμβλώσεων, εάν εσύ και το αγόρι σου θέλετε το παιδί να σας ζήσει και να είστε ευτυχισμένοι. Να ξέρεις πάντως πως θα πρέπει να αναδιατάξεις πολλά από τα όνειρά σου για το μέλλον.

κανεις δε μπορει να σου πει τι να κανεις. εσυ πρεπει να τα ζυγισεις ολα και να δεις τι θες πιο πολυ.εγω σου λεω να σκεφτεις προταρχικα τον εαυτο σου.. και τι θες εσυ.. τωρα το αγορι σου ειναι πολυ νωρις για να ξερεις οτι θα ειστε για παντα μαζι.. και με το να το κρατησεις ουσιαστικα για τα επομενα χρονια θα πρεπει να βαλεις στην ακρη οποιους στοχους εχεις.. καλο θα ηταν να το πεις συντομα και στους δικους σ. να μιλησεις μαζι τους.