ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βασικά δεν ξέρω απο που να πρωτοαρχίσω αλλά ακόμη πιο βασικά δεν νιώθω καλά με τον εαυτό μου και αυτό που αυτοκαταδικάστικα - σχεδόν - να ζω. Είμαι 18 χρονών και εδώ και κάποια χρόνια ξεκίνησα να χρησιμοποιώ ένα ψεύτικο προφίλ στο facebook - κατά γενική ομολογία καλοφτιαγμένο και αρκετά πιστικό - μέσα από το οποίο γνώρισα πολλά άτομα ενδιαφέροντα και μη αλλά και έμαθα αρκέτα και για αρκετούς. Με λίγα λόγια δεν ξέρω αν μετανιώνω τη χρήση του διότι υπήρξε πραγματικά "χρυσό" σε ορισμένες περιστάσεις. Ανάμεσα σε όλους αυτούς που γνώρισα λοιπόν, (άτομα άγνωστα αλλά κι αρκετά γνώστα στο ελληνικό κοινό) είναι και ένα παιδί, λίγα χρόνια μεγαλύτερο μου με το οποίο μιλάμε σε βαθμό "αηδίας" εδώ και πάνω από ένα χρόνο, έχουμε συζητήσει και συζητάμε τα πάντα απο gossip μέχρι και μεταφυσικά, μου έχει εξομολογηθεί άπειρες φορές τα προσωπικά του - τα οποία παρεμπιπτόντως δεν έχει πει σε κανένα- μου έχει βγάλει τα σωτηκά του όπως κι έγω τα δικά μου. έχει εξομολογηθεί επίσης πολλές φορές το πόσο ερωτευμένος είναι μαζί μου, το οτι είμαι το καλύτερο άτομο που έχει γνωρίσει, πως δεν μπορεί ούτε καν περιστασιακή σχέση να κάνει με τις τόσες γκόμενες που τον περιτριγυρίζουν γιατί σκέφτεται μονίμως εμένα. Θέλει όσο τίποτε αλλό να με δει απο κοντά, θα ερχόταν και στην Αγγλία - που υποτίθεται οτι μένω - για εμένα αλλά δεν το κάνει γιατί δεν τον "καλάω" και δεν το θέλω εγώ με τον τρόπο μου. Είμαι η μόνη γυναίκα που μπορεί να συνεννοηθεί, που νιώθει πως διαφέρει απο τις άλλες και συνεχώς με ξεχωρίζει με κάθε τρόπο απο τις υπόλοιπες κοπέλες ( που σχεδόν βλέπει χάλια εσωτερικά και εξωτερικά γιατί έχει γνωρίσει το "υπέρτατο", εμένα!). Εν ολίγοις, κόβει φλέβα και στεναχωριέται που δεν μπορεί να με συναντήσει, με βλέπει παντού, έχει βάλει φίλο του να με πείσει να μη τον "πεδεύω", με αποκαλεί κολλητή του και συνεχώς λεεί πως δεν τον νοιάζει πλέον η εμφάνιση μου (της κοπέλας που έχω στο φβ και είναι πολύ όμορφη) αλλά πως έχει ερωτευτεί την προσωπικότητα μου (και αλήθεια το εννοεί!). Λυπάμαι πολύ γιατί ξέρω πως έχει απελπηστεί, επειδή θεωρεί πως είμαι η κοπέλα των ονείρων του ακόμα και με τα ελλατώματα μου και ξέρει οτι ποτέ δεν θα με έχει. Νιώθει οτι θα μείνει για πάντα μόνος και οτι καμία δεν του ταιριάζει (και αυτό δυστυχώς ισχύει, είναι άλλου επιπέδου ο άνθρωπος). Εγώ απο την μεριά μου, απλά τον ΑΓΑΠΑΩ, δεν περίμενα οτι θα μπορούσα να νιώσω ποτέ κάτι τέτοιο για έναν άνθρωπο με αυτό τον τρόπο, αλλά πραγματικά αισθάνομαι οτι είναι δικός μου άνθρωπος, πιο πολύ κ απο τους πραγματικά δικούς μου οικείους. Ταιριάζουμαι απίστευτα, κάνουμε τρελό χαβαλέ μεταξύ μας, κλαίμε απο τα γέλοια μαζί αλλά όλα αυτά πίσω απο μια οθόνη. Πολλές φορές, έχουμε συμφωνίσει και οι δύο οτι θα ήταν καλύτερο να σταματήσουμε και οτι κάνει κακό στη ζωη μας να τραβάμε μια τέτοια επαφή τόσο πολύ. Αλλά ξανά μιλάμε, είναι σαν ναρκωτικό. Δεν ξέρω πραγματικά αν μπορώ να ζήσω το ίδιο χωρίς αυτόν. Δεν θα μιλήσω για το ερωτικό κομμάτι μαζί του γιατί με μπερδεύει και εμένα την ίδια αλλά μπορω να πω με σιγουριά οτι είναι οτι καλύτερο έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Τόσο καθαρός ψυχικά, τόσο καλόκαρδος, τόσο αληθινός, ψαγμένος και διαφορετικός απο όλους τους άλλους και τόσο έμπιστος! Νιώθω οτι όχι μόνο δεν αξίζει σε εμένα αλλά αμφιβάλλω και κατά πόσο μια κοπέλα φαίνεται αντάξια του. Το θέμα είναι οτι αυτός μου ανοίχτηκε, έδειξε μόνο σε εμένα τι πραγματικά είναι, με εμπιστεύτηκε όσο τίποτε άλλο και εγώ συνέχιζα και συνεχίζω να του ρίχνω στάχτη στα μάτια. Νομίζει οτι είμαι ένα τελείως διαφορετικό πρόσωπο, με άλλη ιστορία και άλλα στοιχεία απο τα πραγματικά μου και πραγματικά δεν μπορώ να του αποκαλυφθώ γιατί ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ που του λέω ψέματα. Πολλές φορές έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου οτι κάποια στιγμή θα τον γνωρίσω όπως είμαι, σαν το άτομο που είμαι κ ότι θα του τα πω όλα ή έστω αφού ξέρω που μένει και που συχνάζει να πάω να τον συνατήσω κρυφά, μόνο και μόνο για να τον δω ζωντανά η να τον ακουμπήσω "τυχαία" χωρίς να ξέρει τίποτα. Δεν είναι υπερβολές όλα αυτά ούτε παραμύθια. Ειναί απλά, αγνά, καθαρά πρωτόγνωρα συναισθήματα.Το μόνο που θέλω είναι να σε αγκαλιάσω και να σου πω συχγνώμη για όλα. Θα είσαι για πάντα δικός μου, χαραγμένος στην ψυχή και το μυαλό, όπου και αν πάω, όποιον και αν γνωρίσω, με όποιον και αν ζώ. Θα είσαι για πάντα το υπέρτατο μου, όχι το άλλο μου μισό, αλλά ο ίδιος μου ο εαυτός. Να ξέρεις, σε λατρεύω και ας μη σου το έχω πει.