ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να του δείξει και τα logs. Να τα δει με τα ματάκια του. Να δει τι φίδι τρέφει στον κόρφο του. Πισσα κ πουπουλα.

Ποιος είπε οτι το βρίσκω φυσιολογικό; Δεν το βρίσκω απιστία αλλά το βρίσκω δικαιολογημένο. Θες να σου απαντήσω ακόμη; η καλυφθηκες;

Κοίταξε Λουϊς, για να σου εξηγήσω όλο αυτό που έγραψα παραπάνω, θα πρέπει να σου κάνω ολόκληρη αναγωγή στο πως ειναι στημμενες οι ανθρώπινες σχέσεις και δεν νομίζω να σε ενδιαφέρει.Ας πούμε με λίγα λόγια, πως εγώ έχω περισσότερη κατανόηση στα ''λαθη'' που γίνονται. Αφενός δεν είμαι 23 όπως εσύ και με τον πέλεκη στο χέρι να κόψω τις ανηθικότητες από την ρίζα, όπως σαν χαϊβανι πίστευα κάποτε και αφετέρου γιατί κατανοώ επίσης πως το πλέον δύσκολο στις ανθρώπινες σχέσεις είναι να πάρουμε την επιβεβαίωση μας, απο τον χρόνια σύντροφο σε σχέση με το εύκολο που λαμβάνει χώρα εκτός σχέσης. Δικαιολογώ σε μεγάλο βαθμό την ανθρώπινη ανάγκη του φλερτ εντός ή εκτός σχέσης. Απο κει και πέρα, γνωρίζω όλα αυτά που θα μου πεις περί ηθικού ανήθικου κτλ, απλά επιλέγω να μην τα ενστερνίζομαι. Όπως σου είπα και εγώ στα 23 μου, έκανα εμετό με πολλά πράγματα. Τώρα θα πεις οτι εσύ δε θα αλλάξεις όσο μεγαλώνεις, αλλά πίστεψε με οι εμπειρίες σε αλλάζουν και η απιστία συμβαίνει εκατοντάδες φορές στο μυαλο δεσμευμένων ανθρώπων ανά ημέρα. Ρώτα το υποσυνείδητο σου για αυτό αν δεν με πιστεύεις.Όλη η απάντηση είναι φιλική.

On-dineρεσιτάλ δίνεις!Αν μπορώ να προσθέσω κάτι ετεροχρονισμένα. Η "απιστία του μυαλού" (δεν αναφέρομαι στην εξομολόγηση) είναι αναπόφευκτη. Και η σκέψη δεν αποτελεί πράξη. Ούτε αποδεικνύει κάποια έλλειψη στην παρούσα σχέση ώστε το μυαλό να τρέξει αλλού. Είναι φυσικό ριφλέξ. Καυλώνοντας με μια εικόνα σε ένα περιοδικό ή με κάποιον ηθοποιό που μας αρέσει ή διαβάζοντας μια πορνοιστορία σάμπως δεν κατευθύνουμε την ηδονή μας σε στόχο ΕΞΩ από τον σύντροφό μας; Και όμως βρίσκουμε πάλι τον σύντροφό μας με ανανεωμένη όρεξη και του δινόμαστε καθ'ολοκληρίαν και ίσως και δυνατότερα και πιστότερα από ότι πριν επειδή ακριβώς μας χάρισε την ελευθερία να έχουμε τον πανηδονισμό μας λυτό. Να μετατρέπει ακόμα κι αυτό που κανονικά δεν είναι ηδονικό σε κάτι πολύ ερωτικό ως σκέψη. Επειδή μας αποδέχεται ως αδύναμα ανθρωπάκια κι όχι Υπερανθρώπους. Γιατί αυτός που περιμένει τον σύντροφό του Υπεράνθρωπο (on-dine δεν εννοώ Κ/Μ που κι αυτό ανθρώπινη διάσταση έχει) στην ουσία δεν αγαπά. Τον εαυτό του αγαπά και την μεγάλη ιδέα που έχει για το ποιός του αρμόζει.

Καραβάνα, συμφωνώ μαζί σου για ακόμη μία φορά.Αν θα μπορούσα να προσθέσω κάτι επίσης, είναι η οριοθέτηση που πρέπει να κάνουμε στο φλερτ και τις σχέσεις πέραν του ζευγαριού. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί όταν κάνουμε την ανάλυση όχι του τι κάνουμε, αλλά ΓΙΑΤΙ το κάνουμε. Κάποιος που καυλώνει με μιλώντας με κορίτσια στο νετ, δεν είναι ανήθικος αν ξέρει οτι απο αυτό παίρνει π.χ την υπερδιεγερση της φαντασίας του, την επιβεβαίωση του κτλ. Το πρόβλημα σε αυτά τα εγχειρήματα είναι πως ως επί το πλείστον πέφτουν οι ίδιοι μέσα στην παγίδα του, αναζητώντας όλο και περισσότερο εξωγενή ερεθίσματα, αναθέρμανσης της σχέσης και ναι αυτό οδηγεί και στο κέρατο.Δεν τρέφω αυταπάτες όταν συγχωρώ τον δεσμό μου, επειδή μου εξομολογήθηκε οτι καύλωσε με μία στο νετ. Γνωρίζω πως αυτό του ερέθισε την φαντασία και ενδεχομένως στο επόμενο βήμα να αναζητήσει δια ζώσης την επιβεβαίωση του. Κατανοώ όμως και αγκαλιάζω το λάθος, μαζί με την γνώση που μου προσφέρει για να κάνω ΕΓΩ τα πράγματα καλύτερα αύριο.Δεν είναι ηλίθιες όσες συγχωρούν. Ούτε είναι ανήθικες όσες θα έκαναν αυτό το ''σεξκάτιπωςτοειπατε''. Γνωρίζουν όμως πως υπάρχει απόσταση από την σκέψη στην πράξη και νιώθουν εμπιστοσύνη, ως προς την πρόθεση.Η σχέση, επιβεβαιώνεται κάθε μέρα. Κάποιες μέρες, μένει μεταεξεταστέα. Δεν θα πάρουμε κεφάλια για κάποιες τέτοιες μέρες. Άνθρωποι είμαστε.

Χαίρομαι που συμφωνούμε. Η διάσταση που δίνεις στο θέμα επιπλέον έχει ιδιαίτερο ειδικό βάρος. Γιατί η ισορροπία του ζευγαριού επαφίεται σε τεράστιο βαθμό και στην εμπιστοσύνη που χτίζει καθώς και στην θωράκιση που της κάνει. Επίσης στην οριοθέτηση που γίνεται. Πολλές φορές θεωρούνται δεδομένα όρια που δεν έχουν γίνει σαφή και τότε αρχίζουν τα δράματα. Ενώ μια εξήγηση εξ αρχής -ένα συμβόλαιο βρε αδερφε! ;) - δεν αφήνει περιθώρια παρανοήσεων. Νομίζω πάντως ότι πέφτει και λίγο το θέμα "είμαι άτεγκος τιμωρός κι άρα καλός άνθρωπος και ως καλό θα με αντιμετωπίζετε". Έχει μάλιστα ειπωθεί κάποτε εδώ μέσα έτσι περίπου. Ένα κοινωνικά επιβαλλόμενο "τσ τσ τσ".