Συνήθως κάνουμε χιούμορ αλλά με αυτά που γίνονται πλέον με το Συμβούλιο της Επικρατείας η πλάκα θα ήταν απρέπεια γιατί θα εξωράιζε το όνειδος της κυριολεκτικής κατάλυσης της Δημοκρατίας. Γιατί δεν ξέρω αν το γνωρίζετε αλλά Δημοκρατία δεν είναι μόνο η επιβολή της άποψης της πλειοψηφίας, αλλά και ο σεβασμός των δικαιωμάτων της μειοψηφίας.
Είναι πλέον κοινός τόπος ότι ο διαγωνισμός για την αδειοδότηση των ιδιωτικών καναλιών έχει κακοφορμίσει. Και όσο η κυβέρνηση εγκλωβισμένη στις λαϊκίστικες κορώνες ότι έβαλε τους πλούσιους να κοιμηθούν σε ράντζα και ότι μάζεψε λεφτά που δήθεν θα μοιράσει στο λαό δεν αποδέχεται ότι ηττήθηκε από την ίδια της την μεγαλομανία, τόσο η πληγή θα μετατρέπεται σε γάγγραινα που απειλεί όχι μόνο την κυβέρνηση αλλά δυστυχώς και την ουσία του ίδιου του πολιτεύματος.
Να πληρώσουν οι καναλάρχες, ναι, αλλά όχι με καταγέλαστες μελέτες πανεπιστημίων της κατά τα λοιπά ωραιότατης Φλωρεντίας. Όχι με το ετσιθελικό τέσσερα που εμπνεύστηκαν τα αποπαίδια του Μακιαβέλλι για να ελέγξουν το τοπίο.
Ο εκλεκτός καναλάρχης της κυβέρνησης αποσύρθηκε εξευτελισμένος με βοσκοτόπια και περίεργα δάνεια από την πιο συνδεδεμένη με το κράτος τράπεζα, σε μια διαδικασία που οδήγησε σε ευθεία σύγκρουση με τον κεντρικό τραπεζίτη και συμπτωματικούς ελέγχους για παλιές υποθέσεις της συζύγου του. Ευτυχώς δε μάσησε. Ήταν η αρχή του τέλους του επικού μελοδράματος της δήθεν συντριβής της διαπλοκής, όλοι κατάλαβαν ότι τους έπιασαν με τη γίδα στην πλάτη. Όμως το έργο είχε κόψει πολλά εισιτήρια και έπρεπε να συνεχιστεί γιατί το φιλοθεάμον κοινό ήθελε να δει αίμα και τον ήρωα του να θριαμβεύει ακόμα και σαν παρωδία.
Αυτά που συμβαίνουν στο χώρο της Δικαιοσύνης δεν έχουν προηγούμενο. Δεν είναι μόνο τα ραντεβού με τις υποσχέσεις για διατήρηση του μισθολογίου κάποιων ανώτατων δικαστικών. Δεν είναι οι δημόσια εκπεφρασμένες απόψεις για αντισυνταγματική ακύρωση του ορίου των 67 ετών για τους ίδιους δικαστικούς. Δεν είναι το κυνήγι των μη αρεστών εισαγγελέων και η καθαίρεσή τους για προσχηματικούς λόγους ή επειδή τόλμησαν να ασκήσουν κριτική σε όσα συμβαίνουν. Δεν είναι καν οι συνεδριάσεις που αναβάλλονται για να πιάσει ο Πρόεδρος του ΣτΕ το σφυγμό της κοινωνίας.
Με το χτεσινό αίσχος της δημοσιοποίησης του ονόματος μέλος τους ΣτΕ στο επίσημο κομματικό όργανο του κυβερνώντος κόμματος για υπόθεση του 2014 που έχει προκύψει μετά από υποκλοπή προσωπικών e-mails -πράγμα που θα έπρεπε να καθιστούν τον δικαστικό θύμα της ΚΥΠ με μοναδικό σκοπό να προκαλέσουν την εξαίρεσή του από το σώμα των δικαστών που θα βγάλει την απόφαση, μιλάμε πλέον για ξεκάθαρη, μαφιόζικη τρομοκράτηση.
Είμαστε πλέον σε ένα κατήφορο που είτε θα σταματήσει με την ενεργή συμμετοχή όλων, είτε θα μας φέρει στο σημείο τού να αποχαιρετήσουμε το μόνο που μας έχει μείνει, το γαμημένο το πολίτευμά μας. Απαράδεκτο να λες Χούντα μια εκλεγμένη κυβέρνηση, ίσως όμως μπορείς να τη λές ανεύθυνη και επικίνδυνη που ξεφτιλίζει πολίτευμα και ιδεολογία προς ίδιον όφελος.
σχόλια