ΑΝ ΜΕ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ, είσαι τυχερός που είσαι ακόμα ζωντανός σε μια χώρα που αυτό δεν είναι δεδομένο από τη στιγμή που ανοίγεις τα μάτια σου κάθε πρωί μέχρι να τα ξανακλείσεις το βράδυ.
Όλοι συγκλονισμένοι από το τραγικό δυστύχημα στο οποίο 2 τρένα κατευθύνονταν το ένα ενάντια στο άλλο στην ίδια γραμμή για πολλά χιλιόμετρα και αρκετά λεπτά της ώρας χωρίς κανείς να το έχει καταλάβει. Οι άνθρωποι που σκοτώθηκαν, οι περισσότεροι φοιτητές, νέα παιδιά, δεν κατάλαβαν πως σταμάτησαν να υπάρχουν, το ένα δευτερόλεπτο γελούσαν με τους φίλους τους και το επόμενο εξαϋλώθηκαν. Το πρώτο βαγόνι της αμαξοστοιχίας εξαφανίστηκε, το δεύτερο έγινε στάχτη από την φωτιά και το τρίτο και το τέταρτο εκτροχιάστηκαν.
Ζούμε σε μια εποχή που κάνεις tracking μέχρι το σκυλί σου αν σου ξεφύγει και για χιλιόμετρα ολόκληρα δυο συρμοί κατευθύνονταν ο ένας ενάντια στον άλλο χωρίς κάνεις να το πάρει χαμπάρι. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Ε, στην Ελλάδα μπορεί.
Μάθαμε λοιπόν ότι η ασφάλεια των τρένων επαφίεται στη χειροκίνητη λειτουργία μιας χούφτας ανθρώπων που πρέπει να γυρνάνε κάποια «κλειδιά». Δεν υπάρχουν αυτόματα συστήματα, ούτε καν φανάρια, ή μάλλον υπάρχουν αλλά δεν λειτουργούν. Γιατί; Κανείς δεν ξέρει αλλά φαίνεται ότι και κανείς δεν νοιάζεται. Δολιοφθορές και κλοπές από ευπαθείς ομάδες λένε κάποιοι, έλλειψη πόρων λένε κάποιοι άλλοι, μίζες και αδιαφορία λένε κάποιοι τρίτοι. Πιθανώς είναι όλα μαζί.
Όλα στον μπάρμπα που έσφαλε λοιπόν. Τίποτα σε αυτόν που τον επέλεξε, τον προσέλαβε, τον εκπαίδευσε, τον άφησε χωρίς έλεγχο, χωρίς συστήματα ασφαλείας, χωρίς ασφαλιστικές δικλείδες, χωρίς φανάρια παρόλα τα δισεκατομμύρια που έχουν κατασπαταληθεί, και του είπε μεγάλε από σένα εξαρτώνται οι ζωές χιλιάδων ανθρώπων.
Βέβαια ενδιαφέρον για φιγούρα και ψηφοθηρία υπάρχει αστείρευτο. Γι’ αυτό άλλωστε βάλαμε και γρήγορα τρένα, ασημένια βέλη και άλλα εντυπωσιακά. Πάνω σε ένα σαθρό σύστημα φυσικά που δεν δουλεύει τίποτα αλλά άμα είναι να πεθάνεις, ας είναι πάνω σε ένα σύγχρονο συρμό με χλιδάτο όνομα που θα σε πάει στον άλλο κόσμο ταχύτερα.
Δεν έχουμε παράπονο πάντως, ο αρμόδιος υπουργός παραιτήθηκε αφού πρώτα είχε βουρκώσει ζωντανά σε πανεθνικό δίκτυο. Ο ίδιος υπουργός που στην αρχή της θητείας του είχε φωτογραφηθεί από μόνος του να οδηγεί το αυτοκίνητο του με ειδικά κλιπάκια στις ζώνες ασφαλείας ώστε να μην χτυπάνε οι ενοχλητικές ειδοποιήσεις που οι κουτόφραγκοι έχουν βάλει για να μας αναγκάζουν να φοράμε τις ζώνες. Φλώροι!
Αποδείχτηκε λοιπόν ότι ο σταθμάρχης της Λάρισας έκανε ένα τραγικό λάθος και όντως έβαλε το ένα τρένο που κατευθυνόταν προς Θεσσαλονίκη στην τροχιά καθόδου αντί για τη σωστή τροχιά ανόδου. Έστειλε με μια κίνηση του, μια απόφαση του, το ένα τρένο καταπάνω στο άλλο. Το παραδέχτηκε, στην αρχή ψέλλισε ότι άλλαξε την τροχιά αλλά το σύστημα δεν δούλεψε αλλά μετά αποδέχτηκε το λάθος του.
Όλα στον μπάρμπα που έσφαλε λοιπόν. Τίποτα σε αυτόν που τον επέλεξε, τον προσέλαβε, τον εκπαίδευσε, τον άφησε χωρίς έλεγχο, χωρίς συστήματα ασφαλείας, χωρίς ασφαλιστικές δικλείδες, χωρίς φανάρια παρόλα τα δισεκατομμύρια που έχουν κατασπαταληθεί, και του είπε μεγάλε από σένα εξαρτώνται οι ζωές χιλιάδων ανθρώπων.
Οι ίδιοι, που τον πήραν από αχθοφόρο πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και τον έκαναν μόνιμο σταθμάρχη ενώ οι υπόλοιποι συνάδελφοι του λέγεται ότι δουλεύουν με μπλοκάκι, στο κεντρικότερο σημείο του δικτύου στα 59 του ενώ το όριο είναι 42, και τον άφησαν μόνο του σε βάρδια σε μέρα με υπερβολικό φορτίο, τώρα τον δείχνουν ως μοναδικό υπεύθυνο. Οι φήμες οργιάζουν ότι αυτή η ειδική μεταχείριση βρωμάει ρουσφέτι αλλά ένα ρουσφετάκι που ζητάς να ξέρεις ότι μπορεί να σε μεταμορφώσει σε αποδιοπομπαίο τράγο όταν αυτός που σε διορίζει βρεθεί στην ανάγκη.
Αν όμως μπορεί με ένα απλό ανθρώπινο λάθος ενός υπαλλήλου να δημιουργείται τέτοια τραγωδία, χωρίς να υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες, χωρίς συστήματα ελέγχου και επαλήθευσης, δεν υπάρχει ούτε κράτος, ούτε εταιρεία, μια ασύδοτη μπανανία που υπάρχει κατά λάθος.
Σε αυτό το banana republic ζεις λοιπόν και είσαι τυχερός που είσαι ακόμα ζωντανός. Πήγαινε λοιπόν να απολαύσεις την υπέροχη λιακάδα, μείνε μακριά από τρένα, δάση, εθνικές οδούς, βροχές, πλημμύρες, πλοία, πυρκαγιές, χιόνια και θυμήσου, ένα από τα εθνικά μας τραγούδια λέει «τράβα μπρος και του κεφαλιού σου κάνε, τράβα μπρος κι όσα έρθουν, κι όσα πάνε».
