Η θέα είναι υπέροχη. Στ' αλήθεια θα ήθελα να ήσουν τώρα εδώ. Να ξαπλώναμε αγκαλιά και να κοιτούσαμε από το παράθυρο. Και να σκεφτόμασταν τι σκατά συμβαίνει με τις ζωές μας. Πριν σε γνωρίζω δεν εκτιμούσα τις αγκαλιές, τις σνόμπαρα. Και τώρα πριν κοιμηθώ...και όταν ξυπνάω, πόσο μου λείπουν...Οι αγκαλιές σου, η ανάσα σου στο αυτί μου. Μέρα με τη μέρα, χαμογελάμε λιγότερο ο ένας στον άλλον. Νευριάζουμε περισσότερο. Μιλάμε χωρίς να κοιτάμε ο ένας τον άλλον στα μάτια. Μιλάμε κάνοντας άλλα πράγματα ταυτόχρονα. Σαν να είναι μία υποχρέωση. Δεν μου λες πια 'καλημέρα , μου λείπεις', μου λες απλά καλημέρα καλό μάθημα. Δεν μου λες ότι με σκέφτεσαι. Αλήθεια με σκέφτεσαι καθόλου; Εγώ συνέχεια. Μιλάμε λιγότερη ώρα στο σκάιπ...αφού δεν λέμε και κάτι γιατί να το κρατάμε; Μου λες σ'αφήνω και τα μάτια μου αρχίζουν να βουρκώνουν. Δεν σ' αφήνω να το καταλάβεις, τα γυαλιά και η χαρούμενη φωνή μου είναι αρκετά για να σε πείσουν ότι δεν με πειράζει που κλείνουμε. Που δεν σε βλέπω. Να σε πείσουν πως είμαι καλά. Μου στέλνεις ένα φιλί. Είναι όμως νεκρό. Δεν το νιώθω. Κλείνουμε και αρχίζω να κλαίω. Δεν μπορώ να σταματήσω, πονάω. Μου λείπεις. Μου λείπει το πρόσωπό σου και η γεύση των χειλιών σου. Να κοιμόμαστε μαζί και το πρωί να ξυπνάω και να σε βλέπω. Μου λείπει να είμαι στο τρένο και να ξέρω ότι σε 5 λεπτά θα είμαι μαζί σου. Κλαίω γιατί νιώθω χάλια. Ότι δεν μπορώ να το αντέξω. Ομως μετά από λίγο χαμογελάω. Χαίρομαι που νιώθω κάτι. Είμαι ερωτευμένη. Έτσι είναι ο έρωτας, πονάς και είσαι χαρούμενος την ίδια στιγμή. Κλαις και γελάς. Δεν θέλω να τελειώσει. Δεν με νοιάζει να πονέσω. Δεν θέλω να τελειώσει ακόμα. Να σταματήσουμε να είμαστε μαζί. Νομίζεις πως ξέρεις. Πως νιώθω, τι σκέφτομαι. Λες "δεν ξέρω θα δείξει" πιστεύεις όμως ότι έχει τελειώσει. Ούτε εγώ ξέρω τι θα γίνει, αγχώνομαι. Ξέρω όμως για μένα πως έχω νιώσει όχι τα πιο όμορφα όμως τα πιο αληθινά συναισθήματα μαζί σου και δεν θέλω να σε χάσω. Λες πως πέντε μήνες είναι μακριά. Ομως εγώ δεν μπορώ να με φανταστώ μακριά σου χωρίς να στεναχωριέμαι. Δεν είμαι cool με αυτό. Για μένα αξίζει να προσπαθώ. Για σένα να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό. Λες πως δεν σου αρέσει να παίρνω ναρκωτικά όμως για τον έρωτα δεν μου είπες τίποτα. Δεν με προειδοποίησες. Και τώρα είμαι μόνη και καταστρέφομαι. Σήμερα θα κοιμηθούμε χωρίς να πούμε καληνύχτα. Σε δύο μέρες μπορεί να μην μιλάμε κανονικά απλά να τσεκάρουμε ο ένας τον άλλον αν είμαστε καλά, για να μην έχουμε και αυτό το άγχος στο κεφάλι μας. Μέρα με τη μέρα μιλάμε όλο και λιγότερο, εγώ όμως κλαίω κάθε βράδυ. Μόνη μου. Είπα πως θα προσπαθήσω, πως δεν θέλω να σε χάσω και το εννοώ. Προσπαθώ και κάνω πως δεν βλέπω. Ότι τελειώνει. Ότι σε χάνω. Και μπορεί, όλα αυτά να ακούγονται και καλά ρομαντικά.'Όμως είναι σκατά. Είναι απόγευμα. Καπνίζω ένα τσιγάρο κοιτάζοντας τη θέα. Ακούγοντας τη μουσική που ακούγαμε όταν ήμασταν μαζί. Ζαλίζομαι λίγο, με βοηθάει να ξεχνάω. Ότι όλα τελείωσαν.
σχόλια