__________________
1.
Λενάκι Γειά σου ! Είμαι 22( ζω σε ένα μικρό σπιτάκι μόνη με τον σκύλο μου) και εκείνος 31. Έχουμε σχέση κατι παραπάνω απο 7 μήνες είναι ενα υπέροχο παιδί , πανέξυπνο και γενικά άξιο παλικάρι που λέμε!Δείχνει οτι νοιάζεται και μ'αγαπά. Μου έχει σταθεί στα δυσκολα !'οπως και εγώ θέλω να πιστεύω .. Το προβλημά μου είναι οτι εκείνος τρέχει , μου ζητησε να μείνουμε μαζι αφου εκείνος μένει με την οικογένεια του, λέγοντας μου οτι ειναι πολυ κουραστικό να κοίμαται μια εδω και μια εκεί . Εγώ δεν θα διαφωνώ , 'ελα μου όμως που εκείνος ειναι καλομαθημένος (και γενικά πολυ ιδιαίτερος χαρακτήρας στο φαγητό (μα πολύ) , δουλεύει πολύ και γενικά είναι κομμάτι παραδοσιακός!) δεν θέλω να έχω στο κεφάλι μου αν εκείνος έφαγε η όχι η αν έχει καθαρά ρούχα μιας και με λές γενικά και ακατάσατη και τεμπέλα! επίσης , δεν θέλω να γνωρίσω την οικογενεία του , (+ οτι ειναι πολυ θρησκευόμενοι όλοι τους ) Αγχώνομαι πολυ και τρέμω γιατί πιστεύω 'οτι δεν θα με εγκρίνουν οι δικοί του γιατί ούτε παραδοσιακή είμαι ούτε της εκκλησίας. δηλαδή δεν εχω και καμία διάθεση ουτε στους δικούς μου να πω οτι θα μείνω με κάποιον . Δεν θέλω να τον χάσω και ειναι πολύ σημαντικός για μένα , είμαι παρτάλι; δεν σκέφτομαι τις δικές του ανάγκες ή μήπως α μπα μου δεν τον αγαπώ αληθινά και δεν το έχω καταλάβει ?
- πιεσμένη
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Δεν ξέρω τι έχεις στο μυαλό σου όταν λες «αγαπώ αληθινά», αλλά επειδή υποψιάζομαι, μην χρησιμοποιείς αυτή τη λέξη με αυτόν τον τρόπο. «Αληθινά» είναι μια λέξη που ταιριάζει στις πολύτιμες πέτρες, όχι στα ανθρώπινα συναισθήματα. Η «αληθινή» αγάπη δεν είναι η αγάπη χωρίς κανένα απολύτως όριο. Ούτε οι γονείς μας δεν μας αγαπούν πέρα από κάθε όριο. Υπάρχουν όρια γιατί από ένα σημείο και μετά τίθεται θέμα επιβίωσης. Η αγάπη χωρίς κανένα όριο δεν είναι καν αγάπη, είναι τεράστιο έλλειμα χαρακτήρα και πρόβλημα για όποιον «αγαπάει» έτσι.
Η απάντηση στην ερώτηση εξαρτάται από το τι προσδοκίες έχει ο φίλος σου από την συγκατοίκηση. Δεν είναι σαφές γιατί είναι τόσο αυτονόητο ότι τα καθαρά του ρούχα και η ντοματοσαλάτα χωρίς φλούδα είναι δική σου ευθύνη. Είναι κάτι που θεωρεί ο ίδιος αυτονόητο, ή εσύ; Επειδή λες ότι είναι κομμάτι «παραδοσιακός», ίσως να εννοείς ότι ως παραδοσιακός, γι'αυτόν είναι αυτονόητο ότι πρέπει να τον φροντίζεις όπως τον φροντίζει η μαμά του. Σε αυτή την περίπτωση, κάτσε και σκέψου αν θέλεις σχέση με κάποιον που σκέφτεται έτσι, γιατί δεν θα τον αλλάξεις εσύ, ούτε θα αλλάξει για σένα. Υπάρχουν αρκετές γυναίκες πρόθυμες να αναλάβουν τον ρόλο της μαμάς του, όπως υπάρχουν αρκετοί άντρες που δεν ψάχνουν γυναίκα για να αντικαταστήσει τη μαμά τους. Κανείς από τους δύο σας δεν χρειάζεται να καταπιέζεται.
Μπορεί να κάνεις λάθος όμως και να είναι κάτι που θεωρείς εσύ αυτονόητο χωρίς να ισχύει, οπότε πριν γίνει οτιδήποτε, πρέπει να κάνετε μια καλή κουβέντα για τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις που έχετε ο ένας από τον άλλον. Πολλές φορές θεωρούμε πράγματα αυτονόητα που για τον άλλον δεν είναι καθόλου αυτονόητα. Χρειάζεται επικοινωνία, που σημαίνει κουβέντα, συζήτηση, λόγια, με υπομονή και καλή διάθεση για να βγει μια άκρη. Τα όρια σου είναι σαφή: δεν θέλεις να ανακοινωθεί η συγκατοίκηση σε γονείς ως επίσημο βήμα, και δεν θέλεις να έχεις επιπλέον δουλειές επειδή αυτός θα μένει μαζί σου. Όταν γίνει η κουβέντα, να τα θυμάσαι και να τα εκφράσεις με απόλυτη σαφήνεια, πάνω από μια φορά, γιατί πολλές φορές οι άλλοι ακούν αυτά που θέλουν.
Δεν ξεκινάτε ανεπίσημα με τα σαββατοκύριακα, να κάνετε δοκιμή, να δείτε πώς θα πάει;
__________________
2.
Λενα θέλω μια καλή απάντηση που δεν θα είναι προσβλητική για μια καθηγήτρια στο σχολειο, η οποια τη μιση ωρα του μαθηματος μας λεει για τα παιδικά χρόνια της. Πόσο τυχερή είναι που τότε δεν υπήρχε ίντερνετ και έπαιζε όλο το απόγευμα με τα άλλα παιδιά και πόσο γαμάτα περνούσε. Επίσης ότι εμείς οι σημερινοί έφηβοι ακούμε μάπα μουσική καθώς η μόνη μουσική που αξίζει είναι η παλιά ροκ μουσική. Γενικά όταν μιλάμε για μουσική (συχνα) αν δεν έχει βγει είκοσι χρόνια αρχίζει να μας λεει ότι μόνο η παλιά μουσική έχει νόημα. Αυτή μας κάνει ιστορία, Αρχαία και Έκθεση. Εμένα αυτό που με ενοχλεί είναι το ύφος υπεροψίας που έχει συχνά. Μια πιασαρικη απάντηση που θα της το βουλώσει χωρίς να καταλάβει ακριβώς ότι είχα αυτή την πρόθεση χρειάζομαι. Καμία πρόταση;
-Ευα
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Η πρόταση που έχω είναι ότι όσο είσαι νέα, είναι προτιμότερο να δείχνεις επιείκεια και ανοχή με τους μεγαλύτερους που αρχίζουν να αποκόπτονται από την κοινωνία επειδή αδυνατούν πια να την παρακολουθήσουν. Ποιος ξέρει, μπορεί να το πάθεις κι εσύ μια μέρα.
Οι «μεγαλύτεροι» δεν είναι οι συνταξιούχοι. Υπάρχουν συνταξιούχοι που αγοράζουν τάμπλετ και διαβάζουν τα νέα ονλάιν και δεν νοσταλγούν τις καλές εποχές που υπήρχε πάντα μια εφημερίδα στο σπίτι για να καθαρίζουν τα ψάρια. Αντίστοιχα υπάρχουν πενηντάρηδες ή και σαραντάρηδες (κάπου εκεί φαντάζομαι ανήκει και η δασκάλα σας) που η ζωή τους προσπέρασε γρήγορα, και για να καταφέρουν να αντισταθμίσουν αυτή την πραγματικότητα, αντεπιτίθενται βγάζοντας σκάρτο ό,τι εμφανίστηκε μετά την δική της «νιότη» (όπου «νιότη» είναι μια γενική έννοια και όχι ηλικία: είναι η ικανότητα προσαρμογής στις αλλαγές που συμβαίνουν γύρω μας). Η υπεροψία της δασκάλας είναι η πανοπλία της, και η επιμονή της δείχνει το μέγεθος του προβλήματος που έχει. Δεν υπάρχει η ατάκα που θα την κάνει να ντραπεί ή να καταλάβει. Αν καταλάβει, θα αναγκαστεί να παραδεχτεί ότι έχει μείνει πίσω επειδή δεν μπορεί να ακολουθήσει και όχι επειδή δεν θέλει να ακολουθήσει, και αυτό ακριβώς είναι αυτό που πασχίζει να αποφύγει. Δεν της αρέσει η καινούρια μουσική επειδή δεν την καταλαβαίνει, δεν την καταλαβαίνει γιατί ζει εκτός κλίματος (η μουσική είναι τέχνη που ακουμπάει σε πολλά φάσματα) και για να εξηγήσει την έλλειψη κατανόησης, βγάζει το συμπέρασμα ότι η σημερινή μουσική δεν είναι αρκετά καλή όσο η «δικιά της».
Το πρόβλημα για μένα δεν είναι ότι συνάντησες έναν τέτοιον άνθρωπο, αυτό είναι χρήσιμο. Το πρόβλημα είναι ότι αντί να σας κάνει μάθημα κάνει ψυχανάλυση στον εαυτό της και χάνετε τον χρόνο σας. Νομίζω ότι αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να την παρακινείτε να συνεχίζει το μάθημα, αν και ξέρω πόσο απολαυστικά είναι τα παραληρήματα των καθηγητών στο σχολείο, το θυμάμαι πολύ καλά. Μου φαίνεται όμως πραγματικά είναι ο μόνος ευγενικός τρόπος για ντραπεί. Ας πιστεύει ό,τι θέλει, η κατήχηση είναι παραβίαση των κανόνων.
__________________
3.
Α μπα διαβάζω έρευνες που λένε ότι η νέα γενιά δεν κάνει sex και γενικά προτιμάει ένα videogame από το να βγει έξω και να ζήσει. Χθες διάβασα ότι μέχρι και εφαρμογές για ηλεκτρονικό προξενιό έχουν βγει (tinder) που στο καλό πάμε?
- Nameless
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Διάβασε την δεύτερη παράγραφο της προηγούμενης απάντησης.
Για σένα θα συμπληρώσω τα εξής: το tinder δεν είναι προξενιό. Το προξενιό προϋποθέτει έναν μεσολαβητή που μεταφέρει μηνύματα (και τα μεταφέρει όπως του καπνίσει). Το tinder είναι άμεσο, μόνο μεταξύ των ενδιαφερομένων. Αν με «προξενιό» εννοείς «ζευγαρώματα», ο κόσμος πάντα ζευγάρωνε, εδώ και χιλιάδες χρόνια γίνεται αυτή η δουλειά. Δεν «πάμε» κάπου πρωτότυπα. Το μέσο για να γίνει το ζευγάρωμα είναι ανάλογο με την εποχή. Από ραβασάκια πήγαμε στο swipe left. Πιο εύχρηστο μου φαίνεται.
Επειδή βιάζομαι, ρώτα έναν νέο να σου πει τι είναι το tinder και ζήτα του να σου το δείξει. Μετά ρώτα τον αν προτιμάει σεξ από βιντεογκέιμ. Παρεμπιπτόντως το tinder υπάρχει από το 2012, σου πήρε τέσσερα χρόνια για να πέσεις πάνω του. Τελικά όμως, για ποιο πράγμα κατηγορείς τους νεότερους; Επειδή αναζητούν ζευγάρωμα, δηλαδή σεξ, μέσω του tinder, ή επειδή δεν κάνουν αρκετό σεξ; Αυτό λέει η έρευνα που διάβασες. Όχι ότι "γενικά δεν κάνουν σεξ", αλλά ότι κάνουν λιγότερο απο την προηγούμενη γενιά, ποιος ξέρει τώρα τι έρευνα είναι και πώς έγινε, αλλά και; Πρέπει κάθε γενιά να κάνει τουλάχιστον το ίδιο ή περισσότερο σεξ από την προηγούμενη; Γιατί; Τελικά είναι ανήθικοι ή φλώροι;
__________________
4.
Αγαπητή Α, μπα
Έχω ένα φίλο που θέλει οπωσδήποτε να προσδιορίσει τη σεξουαλική του ταυτότητα. Εγώ του είπα να μην αγχώνεται και πως και να μην γίνει άμεσα ή και ποτέ δεν έχει σημασία. Φυσικά δεν τον πιέζω να πάρει οποιαδήποτε απόφαση. Το σημαντικό είναι να νιώθει αυτός καλά και να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του. Και τώρα η ερώτησή μου: Γιατί οι άνθρωποι έχουμε τόσο μεγάλη ανάγκη να βάζουμε "ετικέτες" πάνω μας? Ξέρω πως πολλοί θέλουν να νιώσουν πως ανήκουν κάπου και πως η σεξουαλική ταυτότητα για τους περισσότερους προσδιορίζει κομμάτι του εαυτού τους, αλλά εγώ π.χ. δεν το σκέφτομαι έτσι. Θέλω να πω είναι κακό αν δεν θέλω να το κάνω αυτό για τον εαυτό μου (την προσδιόριση) και δεν κρίνω τους άλλους που το κάνουν? (Ξέρω πως υπάρχει όνομα ΚΑΙ για αυτούς που δεν αυτοπροσδιορίζονται αλλά απλά δεν θέλω να το κάνω για να έχω να το λέω π.χ. είμαι ένας Έλληνας γκέι μουσουλμάνος που τυχαίνει να είναι και vegan) Μήπως τα έχω μπερδέψει στο μυαλό μου τα labels με τα beliefs/ orientations? Βοήθησέ με να τα ξεκαθαρίσω...! Αν έχεις να μου προτείνεις και κάτι να διαβάσω!
-πρόθυμη να ξεμπερδευτώ
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Αχ, αυτό το «αλλά»...
Ή καταλαβαίνεις ότι πολλοί θέλουν να νιώσουν ότι ανήκουν κάπου, ή δεν το καταλαβαίνεις. Το «αλλά» γιατί το βάζεις; Το «αλλά» σημαίνει ότι τελικά ούτε το καταλαβαίνεις, ούτε το δέχεσαι. Δεν νιώθεις έτσι, οπότε; Επειδή δεν ταυτίζεσαι με κάτι, σημαίνει ότι αυτό το κάτι δεν ισχύει, ή αυτό το κάτι έχει κάποιο πρόβλημα; Το οποίο φανταστικό «πρόβλημα» πρέπει οπωσδήποτε να εξηγηθεί με τις δικές σου εμπειρίες και την δική σου οπτική;
Δεν είναι καθόλου κακό να μην θέλεις να προσδιοριστείς κάπως, αλλά είναι πολύ κακό να κρίνεις άλλους που το κάνουν, και φανερά τους κρίνεις. Τους κρίνεις γιατί δεν το καταλαβαίνεις, και αν αυτοί έχουν δίκιο, τότε εσύ έχεις άδικο – και εδώ κάνεις το λάθος. Όλα σωστά είναι. Δεν αρκεί να λες ότι καταλαβαίνεις κάτι, ή ότι «ξέρεις» κάτι. Αν το καταλαβαίνεις, τότε το σέβεσαι και δεν προσπαθείς να πατρονάρεις τους άλλους μειώνοντας τις ανησυχίες τους. Αν ο φίλος σου αγχώνεται για το θέμα, η απάντηση δεν είναι «μην αγχώνεσαι». Η απάντηση αυτή σημαίνει «σε αγνοώ επειδή δεν ταυτίζομαι, και το μόνο που μπορώ να καταλάβω είναι ο εαυτός μου». Υπάρχουν κι άλλα εκτός από αυτά με τα οποία ταυτίζεσαι. Είναι τα περισσότερα.
Διαχωρίζεις το «είμαι λευκός και ανυπόμονος άνθρωπος» και άλλες λέξεις που περιγράφουν έναν άνθρωπο, από τις λέξεις που προσδιορίζουν την σεξουαλικότητα ενός ανθρώπου, γιατί είναι ολοκάθαρο ότι εκεί έχεις το πρόβλημα προσδιορισμού, δεν είναι γενικό. Γιατί άλλοι προσδιορισμοί είναι ταμπέλες, και άλλοι είναι απλές λέξεις; Δεν θα βρεις εύκολα την απάντηση σε βιβλία, γιατί μιλάς για κάτι που είναι πολύ δικό σου, και για την ώρα είναι κρυμμένο κάτω από πολλές στρώσεις που δεν βλέπεις. Κι επειδή δεν ξέρω τι είναι αυτό που σου δημιουργεί αυτό το αγκαθάκι, δεν ξέρω τι να σου προτείνω. Μολαταύτα, μια απλή αναζήτηση στο google με όρους "labels and sexuality" με έβγαλε πάνω σε αυτό ωραίο κείμενο. Αν έχεις μπερδέψει κάτι στο μυαλό σου, διάβασε για να το ξεμπερδέψεις. Μην ζητάς άλλους να σου πουν τι να διαβάσεις για να ξεμπερδέψεις τα κουβάρια σου, δεν είσαι πια στο σχολείο. Η αναζήτηση της απάντησης είναι τόσο σημαντική όσο και η απάντηση.
__________________
5.
Αγαπητή κα. Αμπα, συγχαρητήρια κατ' αρχάς για την στήλη σας, μου αρέσει ο τρόπος σκέψης σας αν και δεν συμφωνώ πάντα.
Στο δια ταύτα: συγγενικό πρόσωπο μου, σαν αδερφή ένα πράγμα, μου είπε ότι στον τελευταίο καβγά με τον φίλο της, με τον οποίο μένουν μαζί, παίξαν ξύλο. Μαλώναν, όπως συμβαίνει τον τελευταίο μήνα, και αυτός άρχισε να την χτυπάει. Από ότι μου είπε την κλώτσησε, είχε μελανιές στα χέρια κ στα πόδια όπως κ στο κεφάλι πληγή. Μου είπε ότι ήταν η πρώτη φορά που συνέβη.
Περιττό να πω ότι έπεσα από τα σύννεφα για τον συγκεκριμένο άνθρωπο, γιατί δεν του φαίνεται καθόλου. Θα μου πεις έχουν ταμπέλα αυτοί που χτυπάνε; Επιβεβαιώνει πανηγυρικά ο συγκεκριμένος τη φράση "τα σιγανά ποταμάκια να φοβάσαι".
Δύο μέρες μετά που μιλήσαμε στο τηλέφωνο με τη δικιά μου μου πρότεινε να πάμε όλοι μαζί σε μια εξωτερική δραστηριότητα. Είναι δυνατόν να μην έχει φύγει ακόμη;
Ειλικρινά δεν ξέρω πως να το χειριστώ. Δεν είναι ευτυχισμένη μαζί του γενικά, υπάρχουν θέματα εμπιστοσύνης μεταξύ τους. Θέλει να πάει σε ψυχολόγο αλλά ακόμη δεν το έχει κάνει. Αλλά αυτό που συνέβη ήταν το κερασάκι στη τούρτα.
Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι θα παντρευτεί αυτόν τον άνθρωπο...
Τι να κάνω για να την βοηθήσω; Να το πω σου γονείς της;;; Ειλικρινά σηκώνω τα χέρια ψηλά.....
-Άκρως προβληματισμένη
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Δεν λες πού μένετε και τι περιθώρια έχεις εσύ, αλλά πιθανές κινήσεις είναι να πάρεις τηλέφωνο σε γραμμές που δίνουν συμβουλές για κακοποιημένες γυναίκες, να την παραπέμψεις σε αυτά τα κέντρα για να καταλάβει τι συμβαίνει, να της προτείνεις να τη φιλοξενήσεις για να έχει κάπου να μείνει αφού χωρίσει, να βρεις ψυχολόγο και να της κλείσεις ραντεβού και να πάτε μαζί, και να το πεις στους γονείς της και στους φίλους της, ώστε να έχει μια ομάδα που θα της πει πόσο επείγον είναι να απομακρυνθεί από αυτό τον άνθρωπο, και μια ομάδα υποστηρικτική που θα πρέπει να συνεργαστεί. Το τελευταίο που πρέπει να κάνεις είναι να σηκώσεις τα χέρια ψηλά, ειδικά αν την νιώθεις σαν αδερφή σου. Η κοπέλα δεν καταλαβαίνει τι της συμβαίνει επειδή είναι μέσα στο πρόβλημα. Μπορείς να βοηθήσεις, και μάλιστα πολύ αποτελεσματικά.
__________________
6.
Αγαπητή Αμπα,
Διαβάζω καιρό τη στήλη σου και ομολογώ ότι τόσο οι απαντήσεις σου όσο και τα σχόλια των αναγνωστών μου δίνουν τροφή για σκέψη
Παρακολουθώντας σε καιρό έχω πετύχει ερωτήσεις αναγνωστριών για φίλες που τους «έκλεψαν» το αντικείμενο του πόθου.
Λοιπόν, εγώ ανήκω στην αντίθετη πλευρά.
Προ 6 μηνών μία φίλη μου γνώρισε κάποιον σε μια κοινή τους δραστηριότητα (με το γνώρισε εννοώ ότι συνυπήρξαν στον ίδιο χώρο, δεν συστήθηκαν καν προσωπικά). Στην παρέα δήλωσε ότι τον θεωρεί ωραίο παιδί και αν προέκυπτε κάτι μεταξύ τους δε θα τη χάλαγε καθόλου. Μετά από λίγες μέρες γνώρισα κι εγώ το εν λόγω παιδί (μικρή κοινωνία γαρ), του άρεσα, μου άρεσε, με πλησίασε με δική του πρωτοβουλία για να γνωριστούμε, μου πρότεινε να βγούμε και fast forward έξι μήνες μετά είμαστε μαζί.
Το πρόβλημα είναι ότι η φίλη μου πλέον, παρά τις προσπάθειές μου, έχει τυπική επικοινωνία μαζί μου στο πλαίσιο της ευρύτερης παρέας. Σημειωτέον την είχα ενημερώσει (λίγο άγαρμπα είναι η αλήθεια-περισσότερο της είχα ανακοινώσει) ότι μιλάμε με αυτό το παιδί και ότι κανονίσαμε να βγούμε. Της ζήτησα συγγνώμη που δεν χειρίστηκα την κατάσταση πιο διακριτικά, αλλά ομολογώ ότι βαθιά μέσα μου δεν πιστεύω ότι είχα υποχρέωση να της ζητήσω την άδεια. Επίσης, σε παλιότερο αντίστοιχο περιστατικό (αγόρι για το οποίο μου είχε δηλώσει ξεκάθαρα ότι της άρεσε, με πλησίασε και με διεκδίκησε έντονα), ξέκοψα εξ αρχής κάθε επαφή μαζί του για να μην την πληγώσω.
Το θέμα είναι ότι πραγματικά είναι μια εξαιρετική κοπέλα, λυπάμαι που το πήρε τόσο βαριά και θα ήθελα να την ξαναέχω κοντά μου, προφανώς σε μια σχέση με άλλες βάσεις και προϋποθέσεις αναλογικά με την πρότερη μας σχέση, λόγω των νέων δεδομένων.
Και εδώ ζητάω τη συμβουλή σου, καθώς και του φιλοθεάμονος κοινού: Να συνεχίσω τις προσπάθειες ή γίνομαι κουραστική και φέρνω σε δύσκολη θέση ένα άτομο που δεν θέλει πια τη φιλία μου.
ΥΓ. Κατανοώ βέβαια πως η ιστορία είναι ειπωμένη από τη δική μου πλευρά και δεν μπορεί να υπάρξει αντικειμενική θέαση των γεγονότων. Εντούτοις, κάθε σκέψη πάνω στο θέμα είναι ευπρόσδεκτη.
-Ανώνυμη
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Δηλαδή, κατάλαβα καλά; Κάποια σου έκοψε την καλημέρα επειδή της γυάλισε ένας άγνωστος, και μετά αυτός ο άγνωστος γνώρισε εσένα και τα φτιάξατε;
Κι εσύ το θεωρείς και λογικό, γιατί πιστεύεις ότι έκλεψες κάποιον από κάποια;
Οι άνθρωποι δεν είναι αντικείμενα. Δεν πήγατε σε βιτρίνα να διαλέξετε παπούτσια, αλλά κι έτσι να ήταν, δεν έχει πρώτα δικαίωμα αυτός που τα είδε πρώτα – πώς είναι δυνατόν να διαιωνίζεται αυτή η αντίληψη μεταξύ των ανθρώπων; Μου φαίνεται ειδικότερα πιο έντονο μεταξύ των κοριτσιών γιατί κατά βάθος περιμένουν να τις διαλέξουν, και αν κάποιος διαλέξει άλλη, δεν το θεωρούν γούστο του και καπέλο του: πιστεύουν ότι κάποια μάγια έκανε η άλλη και τον κέρδισε, λες και είναι βραβεία οι άντρες. Κι εν τω μεταξύ αυτός ο άνθρωπος δεν έχει ιδέα για όλα αυτά!
Την καταλαβαίνω που πληγώθηκε, γιατί είναι άνθρωπος και ενεργοποιήθηκαν τα πιο ποταπά της αντανακλαστικά (που έχουν μέσα ανταγωνισμό. Θα την πείραζε λιγότερο αν αυτός προτιμούσε μια άγνωστη). Αλλά δεν έστειλε αυτή την ερώτηση, εσύ την έστειλες, και πρέπει να καταλάβεις ότι δεν μπορείς να κλέψεις κανέναν από καμία, γιατί οι άλλοι έχουν γνώμη και άποψη και δικά τους γούστα. Πρόβλημα υπάρχει αν προκύπτει ψέμα, απάτη και διπλή ζωή. Όταν δεν υπάρχει δέσμευση, δεν υπάρχει πρόβλημα, εκτός του πληγωμένου εγωισμού, που eleoc πια, δεν χρειάζεται να είναι τόσο εύθραυστος.
_________________
7.
Είμαι 22 και έχω κάνει 2 βασικές σχέσεις. Θα έλεγα και τις 2 λίγο πιεστικές. Στην πρώτη μου σχέση, που ήταν και ο εφηβικός μου έρωτας, ήμουν 4 χρόνια και στην δεύτερη 1 και χώρισα πριν λίγες μέρες. Ο δεύτερος, 25 ετών, ήταν βίαιος, τσακωνόμασταν συχνά, με έβριζε άσχημα και πριν δύο μήνες είχαμε πάει ένα διήμερο και με είχε χτυπήσει. Μου έλεγε ότι έφταιγα εγώ για αυτό και ότι τον προκάλεσα με τα λόγια μου. Με ζήλευε παθολογικά, αλλά ποτέ δε του είχα δώσει κάποια αφορμή αλλά και ούτε υπήρχε κάτι να ζηλέψει. Ζήλευα και εγώ γιατί πολλές φορές με σύγκρινε φανερά με την πρώην του και άλλες κοπέλες και ένιωθα μειονεκτικά. Παρόλα αυτά τον ήθελα και έμενα, έβρισκα δικαιολογίες και ήθελα να πιστεύω κάθε φορά πως θα αλλάξει, πίστευα πως είχα την δυνατότητα ίσως να τον αλλάξω και εγώ. Πάντα μου έλεγε να αλλάξω εγώ, πως δεν ήμουν σωστή, αλλά ποτέ δεν έβρισκα το λάθος μου. Δε μπορούσα να προβλέψω ποια πρόταση, ποια λέξη θα τον ενοχλούσε την επόμενη φορά. Σε αυτόν τον άνθρωπο εμπιστεύθηκα τελευταία, οικογενειακά προβλήματα "ζωής" θέλοντας να του εξηγήσω ότι τα πράγματα στο σπίτι μου είναι δύσκολα, ότι δεν είναι καλά και δεν έχω χρόνο και χώρο για ψευτοζητήματα και τσακωμούς χωρίς βάση και επιχειρήματα. Του είπα για ζητήματα που με βασανίζουν από την παιδική μου ηλικία και που με κάνουν να φοβάμαι. Πράγματα που δε μπορώ να βγάλω από πάνω μου γιατί ακόμα με ακολουθούν. Εκείνος σε δεδομένους τσακωμούς μου τα χτύπησε, με έβριζε και έλεγε πως εξαιτίας αυτών έχω κακή ψυχή και φέρομαι άσχημα. Πως μοιάζω στα άτομα που μου τα προξένησαν αυτά (κάτι που του έχω εκμυστηρευθεί πως είναι ο μεγαλύτερος φόβος μου). Πως δεν έχω καμία αξία σαν άνθρωπος και πως μπήκα απλά στη ζωή του για να του αποδείξω πόσο άξιζε η προηγούμενη. Με απειλούσε πως θα με ξαναχτυπήσει αν απαντήσω, ενώ μου είχε ορκιστεί πως δε θα το ξανακάνει και δε θα το ξαναπεί. Ποτέ δε του φέρθηκα άσχημα, ήμουν όμως πάντα απόλυτη πως αυτά που λέει και οι ζήλιες που κάνει, δεν έχουν βάση και πως έχω άλλα σοβαρά προβλήματα. Κανένας άνθρωπος δε μου τα έχει πει αυτά σε όλη τη ζωή μου. Είμαι καλός άνθρωπος, θέλω να βοηθάω τους άλλους και θα το έκανα με κάθε κόστος γιατί ξέρω πως είναι να μην έχεις ένα χέρι βοηθείας. Δεν νιώθω ότι έχω μισή κακία μέσα μου.
Πως μου τα είπε όλα αυτά; Ποιο είναι το λάθος μου; Πέραν από το ότι έμεινα. Τι άνθρωπος είναι αυτός που χτυπάει αυτά που του έχω εμπιστευθεί με πόνο ψυχής και τι άνθρωπος είμαι εγώ που δέχομαι να τα ακούω, να μένω, να κοιμάμαι μαζί του, που του τα είπα και που δε το είδα ότι δεν άξιζε να του τα πω; Την τελευταία φορά που τσακωθήκαμε και του είπα πως χωρίζουμε, με τράβαγε να ανέβω με το ζόρι στο σπίτι του, του είπα πως δεν πρόκειται και πως θα φωνάξω αν συνεχίσει να με τραβολογάει και πήγαμε παρακάτω. Δε με άφηνε να φύγω και παρόλο που τα έλεγε όλα αυτά αποπειράθηκε πολλές φορές να με αγκαλιάσει και μου ζήτησε να μη φύγω. Ήμουν κάθετη και τέλος μου είπε πως έχω ψυχολογικά και πως σε κάποιον που του τα εκμυστηρεύθηκε(τα οικογενειακά μου)του είπε πως έχω σοβαρό πρόβλημα. Πειράχτηκα πολύ, γιατί επιλεκτικά άτομα ήθελα να ξέρουν αυτά τα πράγματα και μου είπε πως τα είπε γιατί δε θα μπορούσε να είναι μαζί μου ξέροντας αυτά τα πράγματα για το σπίτι μου. Που εμπλέκομαι εγώ; Κανένα από αυτά δεν ήταν επιλογή μου να συμβούν. Με καθορίζουν όλα αυτά; Αναρωτιέμαι για εμένα. Αλλά θα έπρεπε να αναρωτιέμαι; Κλονίζεται έτσι ένας άνθρωπος ξέρει ποιος είναι; Κι αν δεν ξέρω ποια είμαι, θα μπορούσα να είμαι όλα αυτά; Είμαι αυτή που νομίζω τόσα χρόνια πως είμαι; Βλέπει κάτι που δε βλέπω για εμένα; Θέλω να δω ένα ψυχολόγο, όχι γι αυτόν, για εμένα. για να με βοηθήσει κάποιος ειδικός να σηκώσω αυτό το βάρος, να βρω τον εαυτό μου και να είμαι σίγουρη. Όχι το γκομενικό, το οικογενειακό βάρος. Μέχρι να έχω τη δυνατότητα όμως, δε μπορώ να με βασανίζουν όλα αυτά που είπε. Η κολλητή μου που γνωρίζει τις καταστάσεις, λέει πως έχει άδικο και τα είπε γιατί ήξερε τις αδυναμίες μου και ήθελε να με πληγώσει. Θα έλεγε το αντίθετο όμως; και ναι ισχύει πως τις ήξερε, αλλά είναι πολύ απλό να το λέει εκείνη. Και εν τέλει γιατί με αμφισβητώ τόσο;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Πολυαγαπημένη φίλη, πόσο θα ήθελα να μπορούσα να κάνω κάτι πιο χρήσιμο από αυτό που μπορώ να κάνω.
Ορθά συσχετίζεις τις αποκαλύψεις του παρελθόντος σου με αυτόν, αλλά το κάνεις με λάθος τρόπο.
Ο λόγος που βρίσκεσαι σε μια πολύ κακοποιητική σχέση, ο λόγος που βάζεις τον εαυτό σου σε κίνδυνο επειδή δεν μπορείς να καταλάβεις πότε κινδυνεύεις. Ο λόγος που δεν φεύγεις, ο λόγος που τον πιστεύεις, που ελπίζεις να αλλάξει, ο λόγος που ανέχεσαι όλη αυτή την κατάσταση και δεν μπορείς να τη λήξεις, είναι ότι πιστεύεις αυτά που σου λέει: ότι φταις για αυτά που έζησες, και γι'αυτό πρέπει να τιμωρηθείς, και δεν σου αξίζει κάτι καλύτερο.
Δεν λες τι έχεις περάσει και αποφεύγεις να δώσεις έστω και ένα ελάχιστο στοιχείο, και αυτό με κάνει να πιστεύω ότι είναι πράγματα που ούτε σε λέξεις μπορείς να τα βάλεις επειδή είναι πολλά και είναι σοβαρά και δεν λέγονται γιατί καλύπτονται από πολλά ταμπού. Για την ώρα δεν είσαι σε θέση να τα επεξεργαστείς για να πειστείς ότι ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ, ώστε να στείλεις αυτόν εκεί που πρέπει, και για να μην δεχτείς ποτέ ξανά την κακοποίηση ως κάτι που σου αξίζει. Είναι παραπάνω από κατεπείγον να χωρίσεις με ασφαλή τρόπο, να αλλάξεις τηλέφωνα αν χρειαστεί, να τον ξεγράψεις όπως ποτέ δεν έχει ξεγραφτεί άνθρωπος, και να βρεις αμεσότατα ψυχολόγο.
Η κολλητή σου μόλις που άγγιξε την επιφάνεια. Δεν θέλει απλά να σε πληγώσει. Θέλει να σε ελέγχει. Θέλει να σε πείσει ότι δεν αξίζεις τίποτα, απολύτως τίποτα, ώστε να δέχεσαι την κακοποίηση χωρίς διαμαρτυρίες, ώστε να μην φύγεις, ώστε να μην καταλάβεις ότι είναι επικίνδυνος και έχει προβλήματα που θα μπορούσαν μια μέρα να τον βάλουν στη φυλακή, ώστε να μην καταλάβεις ότι το πρόβλημα το έχει αυτός, και όχι εσύ.
Πάρε τηλέφωνο στο 15900 ή σε όποια γραμμή λειτουργεί για κακοποιημένες γυναίκες, βρες ψυχολόγο, ξεκίνα θεραπεία, χώρισε. Χώρισε αμέσως, γιατί κινδυνεύεις. Κινδυνεύεις, δεν το λέω μεταφορικά. Μην τον ξαναδείς σε κλειστό χώρο, μόνο σε δημόσιο, με κόσμο και με φίλους γύρω σας. Αν διαβάζεις, στείλε μήνυμα.
σχόλια