ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα και καλό μήνα σε όλους σας. Αποφάσισα να γράψω εδώ για πρώτη φορά προκειμένου να μοιραστώ μαζί σας «το πρόβλημα» που αντιμετωπίζω τον τελευταίο καιρό με την κόρη μου. Είμαι μια μητέρα μέσης ηλικίας και έχω μια 27χρονη κόρη, η οποία πρόσφατα μου εξομολογήθηκε ότι είναι πολύ ερωτευμένη με τον νεαρό δάσκαλο του χορού. Τον «έβαλε στο μάτι» από την πρώτη στιγμή που τον είδε σε μια χορευτική παράσταση τον περασμένο Ιούνιο. Έκτοτε όλο το καλοκαίρι τον σκεπτόταν μέχρι που τον Σεπτέμβριο ξεκίνησε μαθήματα μαζί του στην ομάδα που έχει. Να διευκρινίσω ότι της αρέσει ο χορός και χορεύει χρόνια, δεν το έκανε απλά για να είναι μαζί του. Αποφεύγω για να είμαι ειλικρινής να την ενθαρρύνω να κάνει το πρώτο βήμα διότι διατηρώ κάποιους ενδοιασμούς απέναντι σ’ αυτόν τον ξαφνικό έρωτα. Η κόρη μου είναι ένας άνθρωπος ήσυχος, συνεσταλμένος, ανασφαλής και χωρίς πολλές εμπειρίες στην προσωπική της ζωή μέχρι τώρα. Είχε κατά καιρούς γνωριμίες, οι οποίες ωστόσο δεν εξελίχθηκαν σε σχέση. Πώς λοιπόν θα εκδηλώσει το ερωτικό της ενδιαφέρον απέναντι σ’ αυτόν τον άνθρωπο; Με ποιο τρόπο; Αν την απορρίψει; Αν την πληγώσει;Επίσης, τον άνθρωπο αυτόν δεν τον γνωρίζει και δεν την γνωρίζει καιρό. Ούτε καν παρέα κάνουν. Απλά κάνουν μάθημα χορού μαζί και αυτό είναι όλο. Ακόμη, εμείς δεν γνωρίζουμε την προσωπική ζωή του νεαρού. Αν έχει κάποιο δεσμό; Δεν έχουμε επιπλέον κάποια ένδειξη ότι και εκείνος ενδιαφέρεται για εκείνη. Αλίμονο αν ένας δάσκαλος έβλεπε ερωτικά όλες τις μαθήτριες. Θα γινόταν χαμός! Ως παραδοσιακή γυναίκα και χωρίς πολλές εμπειρίες σε προσωπικό επίπεδο και η ίδια θεωρώ ότι ο άνδρας κάνει το πρώτο βήμα για να προσεγγίσει τη γυναίκα. Το γνωρίζω βέβαια ότι οι εποχές έχουν αλλάξει αλλά το δικό μου το παιδί είναι άτολμο. Την βλέπω να στενοχωριέται και δεν το αντέχω. Μου λέει ότι δεν μπορεί να συγκεντρωθεί σε τίποτα άλλο πέρα από εκείνον. Μάλιστα μου δήλωσε ότι αν δεν συμβεί «κάτι» μεταξύ τους θα αποχωρήσει από την χορευτική ομάδα. Μετά την θα την κάνω; Να εγκαταλείψει κάτι που την ευχαριστεί όπως ο χορός;Δεν θέλω να ανακατεύομαι στη ζωή της κόρης μου. Το ξέρω ότι σας φαίνομαι υπερπροστατευτική. Πιστεύω όμως ότι λόγω της «απελπισίας» της να κάνει μια σχέση θα εμπλακεί σε δεσμό με τον λάθος άνθρωπο. Θέλω όσο τίποτα άλλο να είναι ευτυχισμένη και να έχει μια σχέση αλλά με τον σωστό άνθρωπο που να είναι αμοιβαίο και να αισθάνεται και εκείνος το ίδιο. Πολύ φοβάμαι ότι αυτό που νομίζει ότι αισθάνεται το παιδί μου δεν είναι έρωτας. Είναι απλά μια έλξη ή ένα ερωτικό πάθος ή εμμονή. Αν δεν γνωρίσεις τον άλλο πώς τον ερωτεύεσαι; Αν δεν δεις τις συνήθειες του, το αν ταιριάζετε μεταξύ σας πώς τον ερωτεύεσαι; Αυτή είναι βέβαια η δική μου άποψη. Θα χαρώ να διαβάσω τη δική σας. Κάθε συμβουλή ή σχόλιο είναι μετά χαράς ευπρόσδεκτο. Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση. Να είστε καλά! Καλό βράδυ. Μια προβληματισμένη μητέρα.