Θεέ μου, πως γίνεται; Πως; Πως γίνεται δυο άνθρωποι που αγαπιούνται να πεθαίνουν; Πως γίνεται δυο άνθρωποι που αγαπιούνται να μην είναι μαζί;
Γιατί Θεέ μου; Γιατί τον έρωτα τον παραμέλησες; Γιατί τον άφησες τυφλό και αθώο; Γιατί δεν τον αγάπησες, γιατί δεν τον φρόντισες και αυτόν;
Τον ξέχασες Θεέ μου, τον άφησες ανεκπλήρωτο. Όσο υπάρχουν στον κόσμο άνθρωποι που υποφέρουν, που βασανίζονται από αυτόν, τότε κάτι κάνεις λάθος.
Υπάρχουν άνθρωποι καταδικασμένοι να ζουν την ευτυχία σε σταγόνες. Υπάρχουν άνθρωποι που η ζωή δεν τους χάρισε απλόχερα την αγάπη. Άνθρωποι που για διάφορους λόγους δεν θα μάθουν ποτέ πόσο υπέροχοι είναι, δεν θα ανακαλύψουν ποτέ την μαγεία που κρύβουν μέσα τους, δεν θα συγκινηθούν ποτέ με ποιήματα, ούτε με τραγούδια, δεν θα νιώσουν ποτέ την μυρωδιά της άνοιξης, δεν θα κάνουν ποτέ ευχές σε αστέρια, δεν θα δουν ποτέ τον κόσμο να αλλάζει, γιατί πολύ απλά δεν τους έδωσες τον έρωτα. Τους άφησες να περιμένουν, τους ξέχασες. Τους έβαλες δοκιμασίες, τους «χάρισες» έρωτες μακρινούς, έρωτες από απόσταση, τους «χάρισες» έρωτες μη ρεαλιστικούς και ανεκπλήρωτους. Σε άλλους πάλι υποσχέθηκες πως μια μέρα όλα τα κενά θα κλείσουν, πως μια μέρα όλα θα φτιάξουν, τους είπες πως οι δυσκολίες είναι για να μας κάνουν πιο δυνατούς. Τους έταξες έρωτες βγαλμένους από παραμύθια χωρίς κακούς δράκους και μάγισσες, μόνο αγνό συναίσθημα. Όμως δεν τους έδωσες. Τους ξέχασες και αυτούς. Έμειναν οι άνθρωποι με την ελπίδα. Μάθανε να ζουν μέσα σε ένα όνειρο και να ονειρεύονται πως αυτή είναι η πραγματικότητα. Γιατί θεέ μου; Γιατί; Γιατί δίνεις τον έρωτα με μέτρα και προϋποθέσεις; Δεν πάνε αυτά μαζί. Το πάθος με τα πρέπει δεν κολλάνε.
Άσε λοιπόν τους ανθρώπους να χαρούν, μην τους τάζεις έρωτες και πάθη, μην τους γεμίζεις όνειρα και μετά τους ξεχνάς. Μην τους αφήνεις να πεθαίνουν έτσι.
σχόλια