ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνωρισα ενα παιδι εντελως τυχαια και μετα απο μια εβδομαδα βγηκαμε ραντεβου. (αργησε επειδη δεν μενει στην πολη που μενω).Μου προσφερε πολλα και συνεχιζει να μου προσφερει.Προσπαθουσε να με φιλησει,κι εγω γυρνουσα πλευρα(η αληθεια ειναι οτι δεν ηξερα εαν επρεπε να υποκυψω).Ηθελα να δω εαν θα τα παρατησει η θα με διεκδικησει.Και μαντεψτε,με διεκδικησε.Μου αρεσε η τρυφεροτητα,το κοιταγμα στα ματια σαν να μην υπαρχει αυριο.Πρωτη φορα ενιωσα οτι μου μιλησε καποιος με τα ματια.Απο εκεινη την μερα ειναι συνεχως κολλημενος πανω μου.Ολη μερα μηνυματα,τηλεφωνο και ολα αυτα.Ειναι πολυ ωραιος,ευγενικος,με στιλ,ειλικρινης,σταθερος σε μια κοπελα,μου δινει τα παντα.Τα λογια τα κανει πραγματικοτητα και μου προσφερει τοσα πολλα που δεν θα τελειωσω μεχρι αυριο να γραφω.Και μαντεψτε! Ειμαι κολλημενη στον πρωην που τις περισσοτερες φορες με "εφτυνε",που εβρισκε δικαιολογιες για να μην με δει,που με γεμιζε με μεγαλα λογια χωρις πραξεις,που με απατουσε,που δεν ηταν ποτε ειλικρινης μαζι μου,που δεν ειναι τοσο εμφανισιμος στο κατω κατω αλλα στα δικα μου ματια ειναι ο πιο ομορφος.Και αναρωτιεμαι,γιατι κολλαμε εκει που μας φτυνουν;