ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μ'αρέσει πολύ ο τρόπος που σκέφτεται. Όχι τόσο ο τρόπος που γράφει, αλλά η ροή που έχει η σκέψη του, είναι αξιοθαύμαστη. Είναι πολύ εφευρετικός και παραστατικός στις περιγραφές του. Η κριτική του ματιά απέναντι στα κοινωνικά δρώμενα με βρίσκει επίσης σύμφωνη. Οι βρισιές ούτε σε μένα αρέσουν, αλλά ο ίδιος δεν τις αντιλαμβάνεται ως βρισιές. Δεν πιστεύει στην χυδαιότητα των λέξεων. Οπότε είναι και εκ των προτέρων χαμένος χρόνος, να ασχολείται μαζί του κάποιος που πιστεύει πως υπάρχει προστυχιά στις λέξεις.Προσωπικά, θα ήθελα άπειρα να περάσω ένα βράδυ μαζί του συζητώντας ή και όχι συζητώντας. -.-

Η γύμνια κι η ωμότητα της γραφής του ενδεχομένως ξενίζουν κάποιους. Εγώ τον αγαπώ. Μην ξεχνάς ότι προέρχεται από κακοποιητικό περιβάλλον (πατέρας μέθυσος και βίαιος που τους ξυλοφόρτωνε) οπότε η τάση προς βία είναι δεδομένη. Και την ξεπερνούσε μέσω της τέχνης όσο μπορούσε.

Υπάρχουν πολλοί πεζογράφοι για τους οποίους αναρωτιέσαι αν προκαλούν για την πρόκληση, ή έχουν τελικά κάτι να πουν. Ο Μπουκόφσκι είναι υβριδικός. Όχι όμως τίποτα το σπουδαίο. Θα πεις: καλά, δεν υπάρχει το δικαίωμα στο χάσιμο χρόνου με σαχλαμάρες; Φυσικά υπάρχει, με τα όριά του βέβαια (άκου Μαντά και Δημουλίδου)Όταν υπάρχουν οι κλασσικοί, τι άλλο να τους κάνεις τους Μπουκόφσκες;

Δεν εξοργιζομαι μαζί σου και προφανώς δεν ενοχλουμαι που ή μαντα είναι από τις πλέον επιτυχημένες ελληνίδες συγγραφείς.ο καθενας έχει δικαίωμα να διαβάζει ότι τον εκφράζει,αλλωστε τα βιβλία θα πρέπει να μας προσφέρουν ευχαρίστηση,διαφορετικα ή ιδέα της τηλεόρασης γίνεται ιδιαίτερα ελκυστική..εστιαζω στο γεγονός πως ανάμεσα από μαντα και μπουκοφσκι υπάρχουν αμέτρητες επιλογές και πώς ή πιθανότητα να μην αρέσει σε κάποια ο μπουκοφσκι δεν συνεπάγεται πως δεν έχει την ικανότητα να εκτιμήσει κάτι πιο ουσιαστικό από την μαντα.δεν έχω ακουμπήσει καμυ με απωθει ή αίσθηση ματαιότητας αλλά και την δημιυλιδου δεν την αντεχω.οι συζητήσεις όσον αφορά την λογοτεχνία είναι από καυστικές και εποικοδομητικής ιδίως όταν υπάρχουν διαφορετικές απόψεις.θεωρησα πως ο στόχος του σχολίου σου ήταν να δείξεις πως για να σου αρέσει ο μπουκοφσκι πρέπει να τον καταλάβεις,αν δεν το καταλαβαίνεις δεν το έχεις και μείνε καλύτερα σε γυναικεία μπεστ σέλερ εξου και ή απάντηση μου.αν ξανά διαβάσεις το σχόλιο σου ίσως δεις κ εσύ πως αυτό είναι το πρώτο συμπέρασμα που προκύπτει.αν παρεξήγηση λάθος μου.παρεπιπτοντως ηταν ή ευχάριστη νότα της ημέρας ή κουβεντα- διαφωνία μας επάνω στην λογοτεχνία.αυτήν την περίοδο ξανά διαβάζω με απόλαυση κοου και τον προτείνω ανεπιφύλακτα.καλημερες κ από μένα.

ο μπουκοφσκι στα πεζα του ειναι πιο ωμος, πιο βιαιος, ολοι τον λενε μισογυνη και σεξιστη κλπ επειδη τα λεει εντελως χυμα, εχεσα-γα****σα και σκουπιστηκα με τα σεντονια κλπ . στα ποιηματα του ομως εγω πιστευω οτι φαινεται ποσο ευαισθητος ηταν, ποσο διαλυμενος και με τον δικο του τροπο ρομαντικος.

Υπάρχουν πολλοί στους οποίους δεν αρέσει ο μπουκοφσκι,δεν τους ταιριάζει ρε παιδί μου.αυτο δεν σημαίνει πως δεν τους αρέσει επειδή δεν τον καταλαβαίνουν,ουτε πως τους ταιριάζει καλύτερα ή Μαντα επειδή συμβαίνει να είναι γυναίκες.η γύμνια ως καλλιτεχνική αλήθεια αγγίζει πολλούς αλλά από μόνη της ίσως να μην καλύπτει άλλους τόσους.εχω διαβάσει ροθ ο οποίος είναι ή αυθεντία στην αποτύπωση της ανδρικής ψυχοσυνθεσης και έχω λατρέψει το αμερικανικό ειδύλλιο.επισης από αγαπημένους συγγραφείς με έχουν ψιλοαπογοητευσει βιβλία που θεωρούνται πιο " women friendly".οι συμβουλες τύπου " άσε τον μπουκοφσκι και πιασε καλύτερα καμία μαντα" με εξοργιζουν εξίσου είτε προέρχονται από αντρικο είτε από γυναικείο στομα.ακομη περισσότερο όταν προέρχονται όμως από γυναίκα ή οποία θεωρεί ότι διαβάζοντας "αντρικη" λογοτεχνία κάνει την μοστρα της.γενικα ρε παιδί μου με ενοχλεί ο σεξισμός ανάμεσα στο λογοτεχνικό κοινό.οσον αφορά τον μπουκοφσκι πάντα προτιμούσα τα ποιήματα του,ο συνδιασμός συναισθημάτων και σκληρότητας μου ήταν ανέκαθεν πιο ελκυστικός από το να διαβάζω πόσο πιο badass τον έκανε ή δυσκοιλιότητα του στο τοστ ζαμπόν.

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων δεν είμαι εγώ. Στο ζουμί τώρα... ως γυναίκα που άρχισα να μελετάω Μπουκόφσκι για μόστρα, θέλω να σου πω την πάτησα μαζί του. Ο Μπουκόφσκι συχνά αυτοσαρκάζεται με την πάρτη του στα έργα του, γίνεται κυνικός και κρίνει τους πάντες και πιο πολύ τον ίδιο του τον εαυτό. Ναι είναι ωμή η γραφή του αλλά αυτό τον κάνει αληθινό. Η τέχνη πολλές φορες θέλει γύμνια για να αγγίξει. Άσε τον τον Τσαρλς και πιάσε καμια Μαντά θα το ευχαριστηθεις περισσοτερο ( δεν ειρωνεύομαι). Να την ακούς την σαρακατσάνα

Χρειάζονται πολλές σελίδες για να μιλήσεις για τον Μπουκόφσκι. Θα σου πρότεινα να διαβάζεις κάποια από Αντώνη Σουρούνη, τον Έλληνα "Μπουκόφσκι" όπως πολλοί τον χαρακτήρησαν για τον τρόπο γραφής του, αλλά νομίζω πολύ καλύτερος.