Είναι όμορφο αυτό που έχεις και όλα καλά, δεν είναι κατακριτέο από μόνο του...όμως...φαντάζομαι ότι είναι πολύ δύσκολο να μπεις στη διαδικασία να σκεφτείς αυτό που λέει ο christos , ο έρωτας όταν είναι δυνατός μοιάζει αιώνιος και αήττητος.Όμως αν σκέφτεσαι να κάνεις οικογένεια είναι σοφό να ξανασκεφτείς την επιλογή σου. Η ηλικιακή διαφορά σας είναι τεράστια, δεν μιλάμε για 10-12 χρόνια που πάει κι έρχεται.. 22 χρόνια είναι ΄τρελό χάσμα. Σε λίγα χρόνια, πραγματικά ΛΙΓΑ, δεν θα μπορεί να "σε ακολουθήσει" σε τίποτα σχεδόν. Είσαι πάρα πολύ νέα και είναι ήδη 50+. Δηλαδή, θέλω να πω, το να το πεις στους γονείς σου δεν είναι τίποτα εν τέλει. Είτε απογοητευτούν, είτε θυμώσουν, είτε το περάσουν στο ντούκου, πάλι εσένα θα αφορά το θέμα, όχι αυτούς, ενήλικη είσαι δεν μπορούν να σου πουν τι θα κάνεις. Εγώ σου εύχομαι όλα να έρθουν όπως τα θες, μην φοβάσαι τις αντιδράσεις των άλλων, η δική σου πορεία είναι δικό σου θέμα και δεν χρωστάς εξηγήσεις. Απλώς σκέψου το, για σένα, όχι για το τι θα πουν οι γονείς σου, ή τα παιδιά του ή η γειτόνισσα. Το τι θα γίνει ακριβώς κανείς δεν το ξέρει ποτέ, αλλά έχεις ήδη σίγουρο ένα πράγμα: ο χρόνος είναι ένας και είναι ήδη προδιαγεγραμμένο αυτό, δεν θα είναι μονίμως ο πενηντάρης που βλέπεις τώρα..Τα κοινωνικά πρότυπα τα έχω χεσμένα, βγες και με 70άρη άμα γουστάρεις.. Αλλά μιας και είμαστε άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, βάλε έστω για μια στιγμή τον εαυτό σου δίπλα του σε 10 χρόνια από τώρα, που θα είναι 60+ κι εσύ δίπλα του σαραντάχρονο μπουμπούκι, εσύ θα παίρνεις χάπια για τον πονοκέφαλο κι αυτός για την υπέρταση, εσύ θα κρεμάς στον καλόγερο την ομπρέλα κι αυτός την μαγκούρα που λέει ο λόγος. Αν όλα αυτά σου φαίνονται υπερβολικά, πάσο! Ειλικρινά, να περνάτε καλά!! :)
16.11.2016 | 23:43
:)
Είμαστε μαζί 1.5 χρόνο. Έχουμε 22 χρόνια διαφορά. Ξεκινήσαμε με σκοπό το σεξ, για την εμπειρία αλλά...καταλήξαμε να ζούμε μαζί. Όλα στα κρυφά. Μου γνώρισε δυο φίλους του κι εγώ την κολλητή μου. Μόλις κατάλαβα πόσο σημαντικός είναι για μένα το μόνο μου άγχος ήταν πως θα αντιμετωπίσουμε τον περίγυρο (τα παιδιά του και τους γονείς μου-για τους υπόλοιπους δε με νοιάζει) και τι επιπτώσεις θα έχουν οι αντιδράσεις στη σχέση μας.Πρόσφατα κάτω από δυσάρεστες και αντίξοες συνθήκες συνάντησα τα παιδιά του. Αναγκαστικά τους μίλησε για μένα και κανόνισε να πάμε για φαγητό. Τα "παιδιά" (24 και 26 - εγώ είμαι 32) ήταν ιδιαίτερα πολιτισμένα έως και θετικά απέναντι μου. Μου έφυγε ένα μεγαααάλο βάρος. Είμαι πολύ ερωτευμένη. Αυτή η σχέση μ' έχει απελευθερώσει. Ακριβώς επειδή ξεκίνησε χωρίς προοπτική ήμασταν ο καθένας ο εαυτός του απ' την αρχή. Τελοσπάντων είμαι ευτυχισμένη δίπλα του. Μπορώ να αντιμετωπίσω τους γονείς μου και να υπερασπιστώ την επιλογή μου αλλά εξομολογούμαι μόνο σ' εσάς ότι τρέμω στην ιδέα...
4
