Πρώτα από όλα ηρέμισε...κανεις δεν πέθανε από το διάβασμα...είναι δύσκολο το ξέρω...όμως δεν πρέπει να βάζεις σε κίνδυνο την υγεία σου(σωματική και ψυχική)...εγω ειμαι φοιτήτρια πρώτου Έτους...πριν ένα χρόνο ήμουν εκεί που βρίσκεσαι...σιγουρα υπήρχαν στιγμές που με αγχωναν , με θυμωναν και με στεναχωρούσαν..όμως τα πέρασα και ανακάλυψα και πράγματα για τον εαυτό μου..που δυσκολεύομουν, τα όρια μου,τις ικανοτητες μου. Προσπάθησε να βάλεις ένα πρόγραμμα για να μην πελαγώσεις...βαλε και κάποιες μικρές χαρες στην καθημερινότητα σου...πχ ένα γλυκό , μια μικρή βόλτα, μια συζήτηση με φιλους(κάνε μικρά διαλλείματα).προσοχη!μικρά...μην σκέφτεσαι ποιον θα απογοητεύσεις και ποιον όχι...οι γονείς σου θέλουν το καλό σου και αν σε δουν να προσπαθείς αυτό τους είναι αρκετό, πίστεψε με...βάλε τα δυνατα σου και κάνε ότι καλύτερο μπορείς χωρίς πολύ άγχος...οσο για το αν σκέφτεσαι αν θα απογοητεύσεις καθηγητές , παπουδες, συγγενείς , φίλους, γνωστούς απλώς ξέχνα το...οι πανελλαδικές είναι καθαρά προσωπική εμπειρία και δεν αφορά κανέναν πέρα από εσενα(κυρίως) και την οικογένεια σου...
28.11.2016 | 23:48
Δεν εχω πουθενα να τα πω..
Καμια υποστηριξη, φοβος για το μελλον, αγχος για τις πανελληνιες, αγχος για το τι θα πουν αν δεν περασω στις πανελληνιες, φοβος για τον ασχημο τροπο που θα μου φερθουν, ηδη οι συνθηκες ειναι ανυποφορες, πρωτη φορα παιρνω κεφτα, 200€ τον μηνα, για 2 μαθηματα, και δεν προλαβαινω να το ξεχασω. Εχω τοσο αγχος που πεφτουν τα μαλλια μου, τουφες, ασπρισαν μπροστα. Ποναει συνεχως το κεφαλι μου, και εχω πιεση στα ματια. Δεν τολμαω να παραπονεθω πουθενα, συγγνωμη για την μιζερια, απο κοντα δεν ειναι ετσι. Δεν ξερω που να μιλησω, και το κανω εδω, σε εσας.
1
