ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μετα απο πολυ σκεψη, αποφασισα να το βγαλω απο μεσα μου..ας το παρω απ την αρχη...ειχα μια σχεση (με μια κοπελα) η οποια διηρκησε πολυ, αλλα τελειωσε αδοξα, εκανα μηνες να το ξεπερασω, τελικα ομως απο τα πολλα σιγα σιγα ξεθυμανε η απογοητευση...και τοτε ξεκινησαν ολλα. Οταν ξεκινησα να την ξεχναω και να φευγει σιγα σιγα απο το μυαλο μου, δεν ειχα καποια ιδιαιτερη πρεμουρα να βρεθω με κοπελα ουτε ειχα καποια τρελη σεξουαλικη επιθυμια, πραγμα περιεργο και επιφοβο για μενα μιας και στο παρελθον εβλεπα γυναικα και τρελαινομουν, και δεν αφηνα την κοπελα μου σε ησυχια, ημουν ενα σταδιο πριν την σεξομανια....αυτη η αδιαφορα ξεκινησε να με αγχωνει και οντας υπεραγχωδης ανθρωπος η μια σκεψη εφερνε την αλλη και η καταστροφολογια καραδοκουσε μετα απο καθε συνειρμο...Οι σκεψεις μου πηγαιναν ως εξης, δεν ειχα ιδιαιτερη πρεμουρα για να μπλεχτω με γυναικες συνεπως ισως μου αρεσαν οι αντρες...και αυτο με τρομοκρατουσε τοσο πολυ (τραγικος λογικος...ξερω). Αnyway, ο καιρος περασε και η σχολη ξεκινησε και μπηκα στο πρωτο ετος μου....εκει ξεκινησα να κανω σιγα σιγα παρεες, πραγμα πρωτογνωρο για μενα γιατι παντα ημουν ενας loner τιγκα στην ανασφαλεια...ξεκινησα να συναναστρεφομαι με διαφορα ατομα και ενιωθα πολυ καλα, αλλα με ενα παιδι καναμε πολυ καλη παρεα, τον συμπαθησα πολυ και ενιωθα ανετα μαζι του..για καποιο λογο ολλα πηγαιναν καλα, καταφερα επιτελους να ξεπερασω ενα ''αιμοτοβαμμενο'' κεφαλαιο στη ζωη μου και καταφερα επισης να κανω παρεες. Ηξερα ομως οτι παλι οι ψυχαναγκασμοι μου οι φοβιες μου και γενικα οτι αγριεμενο φιδι ζει μεσα στο κεφαλι μου, δεν θα αργουσαν να κανουν την εμφάνιση τους...ετσι και εγινε, σιγα σιγα αυτη η υπερβολικη συμπαθεια μου για το εν λογω παιδι αρχισε να με αγχωνει, φοβομουν μηπως μου αρεσει, προσπαθουσα να τον σκεφτω ερωτικα(προκειμενου να τεσταρω τον εαυτο μου) αλλα πραγματικα δεν μου προκαλουσε καμια ελξη, μου αρεσαν οι γυναικες, οσο το σκεφτομουν λογικα κερδιζα μερικες σωτηριες στιγμες ηρεμιας...αλλα ποιος πολεμος τελειωνει μοναχα με μια κερδισμενη μαχη? οι φοβιες μου ερχονταν παλι και φτου και απ την αρχη...απο ενα σημειο και μετα ξεκινησα να τεσταρω τον εαυτο μου τοσο πολυ, και εμπαινα σε ενα τοσο αρρωστο τρυπακι ψυχαναγκασμου που αναγκαζα τον εαυτο μου να κοιταει τους γυρω αντρες, προκειμενου να δω αν θα μου αρεσει κανεις....ενταξει ημουνα σε θεση να παραδεχτω οτι μερικοι ρε παιδι μου ειναι ωραια παιδια αλλα περα απο αυτο δε μου προκαλουσαν καμια σεξουαλικη ελξη....συνειδητοποιησα οτι ειχα τοσα κομπλεξ και ημουν τοσο ανασφαλης που επαθα πλακα...δηλαδη αν δεις εναν αντρα κατω ενω εισαι αντρας και παραδεχτεις οτι ειναι ωραιο παιδι εισαι γκει? η μπαι? η και γω δε ξερω τι? καπως ετσι μεγαλωσα...και καπως ετσι στρερεοτυπικα ειχα συνηθισει να σκεφτομαι...η τρομοκρατια φυσικα δεν σταματησε....εφτασα σε σημειο να κοψω επαφες με εκεινο το παιδι απ τη σχολη εξ αιτιας των φοβων μου....πριν μερικους μηνες οταν ξαπλωνα στο κρεβατι σκεφτομουν ποσο ωραια θα ημουν αν υπηρχε διπλα μου μια γυναικια παρουσια να χουχουλιαζουμε (σκεψεις που εκανα προκειμενου να καταπολεμισω την ερωτικη μου απογοητευση) και ξαφνικα τιποτα κενο...μονο ενας φοβος να με ταλανιζει απ το πρωι μεχρι το βραδυ...δε ξερω τι να κανω...εχω παθει τη πλακα μου...και κοντευω να φρικαρω....να σημειωσω οτι αν και η ελξη μου για το αντιθετο φυλο μετριαστικε, ποτε δεν σταματησε, απλα εφτασα σε σημειο να εχω πολυ εξεζητημενο γουστο και να μην ενθουσιαζομαι ευκολα... υγ1 να ανεβει παρακαλωυγ2 μονο σοβαρες απαντησεις και οχι τρολ αν γινεταιυγ3 ευχαριστω εκ των προτερων