Λένε συχνά για την Ζωή Κωνσταντοπούλου ότι ως δικηγόρος έχει αναλάβει αλλοπρόσαλλες διαφορετικές μεταξύ τους υποθέσεις. Και είναι δικαίωμά της. Αυτή είναι η δουλειά της.
Όλα τα "υπερασπίζεται δολοφόνους και τρομοκράτες και βιαστές" τα ακούω βερεσέ γιατί καλά έκανε, εφόσον είναι σωστή επαγγελματίας. Και τις τελευταίες ημέρες, που αποκαλύφθηκαν όλα αυτά με τις δίκες και τις αναβολές για τους βιασμούς, αρχικά δεν νοιάστηκα καθόλου. Εξάλλου, πριν να γίνει βουλευτής, θα δεχόμουν ακόμα και Χρυσαυγίτες να υπερασπιστεί στα δικαστήρια, χωρίς να με ενοχλήσει η αντίφαση. Αρκεί να τους υπερασπιζόταν τίμια, χωρίς δικηγορίστικα παιχνίδια.
Διαβάζω όμως εδώ:
Τέσσερις τουρίστριες που σύρονται εδώ και επτά χρόνια στα ελληνικά δικαστήρια επειδή έπεσαν θύματα βιασμού το καλοκαίρι του 2005 στην Ελλάδα. Και για τις τέσσερις περιπτώσεις στη θέση του κατηγορουμένου βρίσκεται ο ίδιος άνδρας. Η επτάχρονη οδύσσεια τους στα ελληνικά δικαστήρια δεν είναι αποτέλεσμα μόνο των συνήθων αναβολών - αποχών των δικηγόρων ή των δικαστών, ή και λόγω εκογών. Η καθυστέρηση οφείλεται ως επί το πλείστον στα αλλεπάλληλα δικονομικά εμπόδια που ορθώνει η συνήγορος υπεράσπισης - και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ - Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Μάλιστα, η τακτική των αναβολών και ενστάσεων για τυπικούς λόγους που έχει ακολουθήσει επί επτά χρόνια η κ. Κωνσταντοπούλου προκαλεί αντιδράσεις ακόμα και από το ίδιο της το κόμμα. Είναι χαρακτηριστικό το σχόλιο της Σίσσυς Βωβού, μέλους του Δικτύου Γυναικών και της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, που δημοσιεύεται σε διπλανή στήλη. «Αναρωτιόμαστε αν υπάρχει κώδικας δεοντολογίας για τους δικηγόρους και αν εφαρμόζεται», αναφέρει η κ. Βωβού.
Από το 2006 έως σήμερα στις δίκες για τους βιασμούς της Ντάνα, της Νάταλι, της άλλης Αυστραλέζας και της Βορειοευρωπαίας έχουν λάβει χώρα δύο αναβολές λόγω απουσίας θυμάτων και μαρτύρων, τρεις λόγω αποχής και απεργίας δικηγόρων και δικαστικών και έξι αναβολές από την πλευρά της συνηγόρου και του κατηγορουμένου. Επίσης, η εκδίκαση της έφεσης για τον βιασμό της Βορειοευρωπαίας, που διήρκεσε δέκα μήνες, διεκόπη πάνω από έξι φορές επειδή η κ. Κωνσταντοπούλου έπρεπε να παρουσιαστεί σε άλλες δίκες, δύο φορές λόγω αιτήσεων εξαίρεσης και μία επειδή ασθένησε.
Στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, από τη συνήγορο υποβλήθηκαν επιπλέον ενστάσεις πλαστότητας πρακτικών, μη νόμιμης σύνθεσης του δικαστηρίου και ακυρότητας διαδικασίας, αιτήματα φωνοληψίας για τα πρακτικά αλλά και ιατρικών εξετάσεων. Επίσης έξι προσφυγές επειδή δεν της δόθηκε ή της αφαιρέθηκε ο λόγος.
------------
Ο άνθρωπος που κατηγορείται για τους βιασμούς, αν καταλαβαίνω σωστά, είναι -χάρη στη Ζωή Κωνσταντοπούλου- ακόμα ελεύθερος.
Κι ενώ απ' τη μία θέλω να της πω μπράβο που το κατάφερε αυτό αλλά και να αναγνωρίσω ότι είναι ικανότατη επαγγελματίας, (το έχω κάνει, για πράγματα που πραγματικά άξιζαν όμως) απ' την άλλη νιώθω αμηχανία - και έχω μερικές απορίες.
Χάθηκαν οι άλλες υποθέσεις; Από τη στιγμή που τα τεχνάσματα της Κωνσταντοπούλου για να τρενάρει τις δίκες δεν βασίζονται σε κάτι ουσιαστικό (στην ελπίδα να προκύψουν στοιχεία που αθωώνουν τον πελάτη της), γιατί επιμένει τόσο;
Αν ήταν μία άγνωστη δικηγόρος χωρίς καθόλου πελατεία και μια μέρα ερχόταν ο μοναδικός πελάτης (ο εν λόγω κατηγορούμενος) θα το καταλάβαινα, όχι μόνο αν αναλάμβανε την υπόθεσή του, αλλά κι αν την τραβούσε απ' τα μαλλιά για να διαρκέσει οκτώ χρόνια: θα ήταν ο μοναδικός τρόπος να βιοποριστεί η ίδια.
Θα ήταν ανήθικο; Ναι, αλλά αυτή είναι η δουλειά των δικηγόρων μερικές φορές.
Δεν μπορώ όμως να πιστέψω ότι απ' το 2005 μέχρι σήμερα η Ζ.Κ. δεν βρήκε άλλους τρόπους για να βγάζει λεφτά (το τελευταίο δεκάμηνο είναι και βουλευτής!) κι έχει γαντζωθεί πάνω σ' αυτήν την υπόθεση, προσπαθώντας να νικήσει τέσσερις γυναίκες που φέρονται να βιάστηκαν, να τις νικήσει με -εξοργιστικά, δικολαβίστικα- νύχια και δόντια.
Πού τελειώνει η επαγγελματική ευσυνειδησία και πού αρχίζει η λύσσα για νίκη; Και με ποιο κόστος για τα θύματα;
[Επιδιώκεται η καθυστέρηση της δίκης μέχρι να φτάσει να παραγραφεί!]
Έχει κάνει τ' άντερά της σε ενστάσεις, αναβολές, καθυστερήσεις σε μια υπόθεση που θα μπορούσε να είχε λήξει πριν από επτά χρόνια. Μπορεί ο πελάτης της να είναι αθώος - γιατί όμως δεν αφήνει τα δικαστήρια να το κρίνουν αυτό;
Η Νάταλι Κάρνιφ, ένα απ' τα θύματα βιασμού, απευθύνεται επί προσωπικού στην Ελληνίδα πολιτικό, και γράφει στην επιστολή της που δημοσιεύει η εφημερίδα «Παραπολιτικά»:
«Το μόνο πράγμα που θα ήθελα να πω στη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι αυτό: Φανταστείτε να βρίσκεστε σε μια χώρα όπου δεν γνωρίζετε κανέναν και δεν μιλάτε τη γλώσσα.
Φανταστείτε να ξυπνάτε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο απότην πρώτη μέρα που επισκεφτήκατε την ξένη αυτή χώρα, καθώς συνειδητοποιείται πως είστε αναίσθητη γιατί ένας άγνωστος σας νάρκωσε με υπνωτικά και δια της βίας διείσδυσε μέσα σας.
Φανταστείτε πόσο τρομοκρατημένη και πόσο μόνη θα αισθανόσασταν και πόσο πολύ θα προσευχόσασταν να εμφανιστεί κάποιος να σας βοηθήσει.
Κυρία Κωνσταντοπούλου, είστε μια γυναίκα με δύναμη και μια σημαντική πολιτική φωνή στη χώρα σας.Θα μπορούσατε να έχετε κάνει για να μας βοηθήσετε, όλες τις γυναίκες που πέσαμε θύματα βιασμού. Αντ' αυτού, κάνατε το αντίθετο. Ποτέ δεν θα το καταλάβω αυτό!
Σας προκαλώ να υπερασπιστείτε δημοσίως τις ενέργειές σας. Έχετε το θάρρος;».
--------
Δεν συμφωνώ ότι πρέπει να απολογηθεί η Κωνσταντοπούλου. Τη δουλειά της έκανε.
Όμως η πλεονεξία είναι κακό πράγμα. Το να θες πάντα να νικάς, το να θες να λες πάντα την τελευταία κουβέντα, το να μη δέχεσαι να χάνεις με τίποτα, το να γαντζώνεσαι σε υποθέσεις λες και δεν θα βρεις άλλες και θα πεθάνεις της πείνας -ή λες και δεν είσαι πλέον βουλευτής κόμματος με συγκεκριμένες, σωστές αξίες-, όλα αυτά με ξενίζουν.
Όχι η αρχική απόφασή της Ζωής Κωνσταντοπούλου να αναλάβει μια υπόθεση, αλλά η τελική της απόφαση, χρησιμοποιώντας τα χειρότερα παραθυράκια του νόμου, να μην την αφήσει με τίποτα.
σχόλια